Przejdź do zawartości

Stanisław Kędziora (duchowny)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Kędziora
Biskup tytularny Tucci
Herb duchownego Secundum Verbum Tuum
Według Słowa Twego
Kraj działania

Polska

Data i miejsce urodzenia

6 grudnia 1934
Seligów

Data i miejsce śmierci

25 grudnia 2017
Warszawa

Miejsce pochówku

cmentarz Bródnowski w Warszawie

Biskup pomocniczy warszawsko-praski
Okres sprawowania

1992–2011

Biskup pomocniczy warszawski
Okres sprawowania

1987–1992

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Diakonat

11 sierpnia 1957

Prezbiterat

3 sierpnia 1958

Nominacja biskupia

11 marca 1987

Sakra biskupia

25 marca 1987

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

25 marca 1987

Miejscowość

Łowicz

Miejsce

kolegiata Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Mikołaja

Konsekrator

Józef Glemp

Współkonsekratorzy

Władysław Miziołek
Kazimierz Romaniuk

Grób biskupa Stanisława Kędziory na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie

Stanisław Kędziora (ur. 6 grudnia 1934 w Seligowie, zm. 25 grudnia 2017 w Warszawie) – polski duchowny rzymskokatolicki, doktor nauk teologicznych, biskup pomocniczy warszawski w latach 1987–1992, biskup pomocniczy warszawsko-praski w latach 1992–2011, od 2011 biskup pomocniczy senior diecezji warszawsko-praskiej.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 6 grudnia 1934 w Seligowie. W latach 1948–1952 kształcił się w Liceum Ogólnokształcącym w Łowiczu[1]. Po złożeniu egzaminu dojrzałości przez rok był pracownikiem urzędu gminy[2]. W latach 1953–1958 odbył studia filozoficzno-teologiczne w Wyższym Metropolitalnym Seminarium Duchownym w Warszawie[1][3]. Święcenia subdiakonatu otrzymał 29 czerwca 1957 przez posługę biskupa pomocniczego warszawskiego Zygmunta Choromańskiego. Na diakona wyświęcił go 11 sierpnia 1957 kardynał Stefan Wyszyński, który 3 sierpnia 1958 w archikatedrze św. Jana Chrzciciela w Warszawie udzielił mu również święceń prezbiteratu. Od 1961 do 1964 kontynuował studia w zakresie teologii dogmatycznej na Wydziale Teologicznym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, które ukończył z magisterium-licencjatem. Tamże w 1971 uzyskał doktorat na podstawie dysertacji Nauka św. Bernarda z Clairvaux o mistycznym poznaniu Boga[1].

W latach 1958–1961 i 1964–1965 pracował jako wikariusz i katecheta w parafii św. Floriana w Brwinowie[1]. Od 1982 do 1987 był proboszczem parafii Wszystkich Świętych w Warszawie, a od 1986 do 1987 dziekanem dekanatu Warszawa-Śródmieście[3]. W 1985 został członkiem rady kapłańskiej i kolegium konsultorów. W 1976 otrzymał przywilej noszenia rokiety i mantoletu[1].

Od 1965 do 1987 był wykładowcą teologii dogmatycznej w Wyższym Metropolitalnym Seminarium Duchownym w Warszawie. W latach 1965–1971 pełnił w seminarium funkcję prefekta, zaś w latach 1971–1982 sprawował urząd wicerektora[3].

11 marca 1987 został mianowany biskupem pomocniczym archidiecezji warszawskiej ze stolicą tytularną Tucci[4]. Święcenia biskupie otrzymał 25 marca 1987 w kolegiacie Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Mikołaja w Łowiczu. Udzielił mu ich kardynał Józef Glemp, prymas Polski, któremu asystowali biskupi pomocniczy warszawscy: Władysław Miziołek i Kazimierz Romaniuk[1]. Jako dewizę biskupią przyjął słowa „Secundum Verbum Tuum” (Według Słowa Twego)[5]. 12 maja 1987 został ustanowiony wikariuszem generalnym archidiecezji. W kurii metropolitalnej był przewodniczącym Wydziału Nauki Katolickiej[1]. Należał do rady kapłańskiej, kolegium konsultorów i rady ds. ekonomicznych archidiecezji[6].

25 marca 1992 został przeniesiony na urząd biskupa pomocniczego nowo utworzonej diecezji warszawsko-praskiej. Został mianowany wikariuszem generalnym diecezji. W kurii biskupiej objął funkcje przewodniczącego Wydziału Administracji Ogólnej i Wydziału Nauki Katolickiej[1]. Został zastępcą przewodniczącego rady kapłańskiej i członkiem kolegium konsultorów diecezji[6]. W 2008, w związku z przeniesieniem dotychczasowego biskupa diecezjalnego Sławoja Leszka Głódzia do archidiecezji gdańskiej, sprawował urząd administratora diecezji[6][7]. W 1992 został ustanowiony prałatem kapituły katedralnej warszawsko-praskiej[1]. 5 stycznia 2011 papież Benedykt XVI przyjął jego rezygnację z obowiązków biskupa pomocniczego diecezji warszawsko-praskiej[8][9].

W ramach Episkopatu Polski wszedł w skład Komisji ds. Duchowieństwa, Komisji ds. Duszpasterstwa Akademickiego, Komisji ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego oraz Komisji ds. Wychowania Katolickiego[1][3].

Zmarł 25 grudnia 2017[10] w Warszawie[11]. 29 grudnia 2017 został pochowany na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie[12].

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Postanowieniem prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego z 17 lipca 2008 został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[13].

W 2012 został wyróżniony Medalem Pamiątkowym „Pro Masovia”[14].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i j K.R. Prokop: Biskupi Kościoła katolickiego w III Rzeczpospolitej. Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych „Universitas”, 1998, s. 66–67. ISBN 83-7052-900-3.
  2. I. Świerdzewska. Biskupstwo go nie zmieniło. „Niedziela”. 49/2004 (edycja warszawska st.). ISSN 0208-872X. [dostęp 2014-01-01]. 
  3. a b c d G. Polak: Kto jest kim w Kościele. Warszawa: Katolicka Agencja Informacyjna, 1999, s. 162–163. ISBN 83-911554-0-4.
  4. K.R. Prokop. Sukcesja święceń biskupich pasterzy Kościoła warszawskiego (1798–2007). „Prawo Kanoniczne”. R. 53, nr 1–2, s. 350, 2010. ISSN 0551-911X. [dostęp 2017-11-04]. 
  5. Bp Stanisław Kędziora przechodzi na emeryturę. episkopat.pl (arch.), 2011-01-05. [dostęp 2014-01-01].
  6. a b c Nota biograficzna Stanisława Kędziory na stronie diecezji warszawsko-praskiej. diecezja.waw.pl. [dostęp 2014-01-01].
  7. Wybór Administratora Diecezji. diecezja.waw.pl. [dostęp 2014-01-01].
  8. Rinuncia dell’Ausiliare di Warszawa-Praga (Polonia). press.vatican.va, 2011-01-05. [dostęp 2014-01-01]. (wł.).
  9. Komunikat – przyjęcie rezygnacji bp. Stanisława Kędziory. episkopat.pl (arch.), 2011-01-05. [dostęp 2014-01-01].
  10. T. Gołąb: Zmarł bp Stanisław Kędziora. warszawa.gosc.pl, 2017-12-25. [dostęp 2017-12-25].
  11. R. Łączny: Warszawa: zmarł bp Kędziora. pl.radiovaticana.pl, 2017-12-26. [dostęp 2017-12-27].
  12. Bp Stanisław Kędziora spoczął na cmentarzu Bródnowskim. rdc.pl (arch.), 2017-12-29. [dostęp 2020-12-31].
  13. M.P. z 2009 r. nr 7, poz. 72. [dostęp 2014-01-01].
  14. Pro Masovia – 2012 r.. mazovia.pl. [dostęp 2021-07-26].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]