Stanisław Gościniak

Stanisław Gościniak
Data i miejsce urodzenia	18 lipca 1944 ; Poznań
Wzrost	182 cm
Pozycja	rozgrywający
Kariera seniorska
	Gwardia Wrocław
	Resovia
Kariera reprezentacyjna
	Polska
Kariera trenerska
Lata	Drużyna
1986–1987	Polska
2003–2004	Polska
2009–	Polska Juniorzy
Dorobek medalowy
	Reprezentacja Polska
	Mistrzostwa świata
	Mistrzostwa Europy
	Odznaczenia
	Cytaty w Wikicytatach

Stanisław Kazimierz Gościniak (ur. 18 lipca 1944 w Poznaniu) – polski siatkarz i trener siatkarski.

Życiorys

Reprezentował kluby Gwardia Wrocław (do 1968 roku) i Resovia. Z Resovią zdobył 4 tytuły mistrza Polski (1971–1975), 1 srebrny medal i 2 brązowe. Z drużyną tą sięgnął też po klubowe wicemistrzostwo świata w 1975 roku.

Był mistrzem świata w Meksyku w 1974; został też uznany za najlepszego gracza tych mistrzostw^[1]. Zdobył brązowy medal mistrzostw Europy (Stambuł,1967) – a także 2. miejsce w Pucharze Świata w Pradze. Ponadto brał udział w dwóch igrzyskach olimpijskich (Meksyk 1968 – 5. miejsce, Monachium 1972 – 9. miejsce). Polskę reprezentował 218 razy (1965–1974). Był jednym z najlepszych rozgrywających na świecie.

W 1977 roku ukończył AWF i podjął pracę z AZS Częstochowa. Z klubem tym zdobył czterokrotnie mistrzostwo Polski (1990, 1994, 1995, 1997), trzykrotnie wicemistrzostwo (1991, 1992, 2001), raz Puchar Polski (1998) i raz superpuchar (1995).

W latach 1986–1987 był trenerem męskiej reprezentacji Polski, która podczas mistrzostw świata w Paryżu zajęła dziewiąte miejsce. Funkcję tę pełnił ponownie w latach 2003–2004. Prowadził m.in. drużynę na igrzyskach olimpijskich w Atenach w 2004 (5–8. miejsce).

Od kwietnia 2009 jest trenerem reprezentacji Polski juniorów.

27 października 2005 został członkiem Volleyball Hall of Fame – siatkarskiej „Galerii Sław” mieszczącej się w Holyoke.

W latach 80. został pozyskany przez Gromosława Czempińskiego do współpracy ze Służbą Bezpieczeństwa PRL jako tajny współpracownik o pseudonimie Stin. W 2010 r., na potrzeby udziału w wyborach samorządowych, złożył oświadczenie lustracyjne, uznane 28 grudnia 2015 r. przez Sąd Okręgowy w Gliwicach za niezgodne z prawdą^[2]^[3].

Odznaczenia i wyróżnienia

Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2011)^[4]
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2000)^[5]
Złoty Krzyż Zasługi
Wpis do „Księgi zasłużonych dla województwa rzeszowskiego” (1975)^[6]

Zobacz też

mecze reprezentacji Polski w piłce siatkowej mężczyzn prowadzonej przez Stanisława Gościniaka

Przypisy

↑ Joanna Pośpiech: Wiadomości: Tak było 32 lata temu. 2006-12-02. [dostęp 2016-04-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-06-04)]. [za: K. Mecner, 80 lat polskiej siatkówki].
↑ Tomasz Rosiński: Legenda polskiej siatkówki kłamcą lustracyjnym! Orzeczenie jest już prawomocne. Wirtualna Polska, 22 lutego 2016. [dostęp 2018-09-27].
↑ IPN: Inwentarz archiwalny IPN. Wojewódzki Urząd Spraw Wewnętrznych w Częstochowie [1975] 1983–1990. [dostęp 2018-09-27].
↑ M.P. z 2012 r. poz. 230.
↑ M.P. z 2001 r. nr 5, poz. 91.
↑ Spotkanie Egzekutywy KW PZRP z wpisanymi do „Księgi zasłużonych dla województwa rzeszowskiego”. „Nowiny Rzeszowskie”. Nr 97, s. 1, 2, 29 kwietnia 1975.

Linki zewnętrzne

Stanisław Gościniak – sylwetka na portalu Polskiego Komitetu Olimpijskiego

[1] Joanna Pośpiech: Wiadomości: Tak było 32 lata temu. 2006-12-02. [dostęp 2016-04-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-06-04)]. [za: K. Mecner, 80 lat polskiej siatkówki].

[2] Tomasz Rosiński: Legenda polskiej siatkówki kłamcą lustracyjnym! Orzeczenie jest już prawomocne. Wirtualna Polska, 22 lutego 2016. [dostęp 2018-09-27].

[3] IPN: Inwentarz archiwalny IPN. Wojewódzki Urząd Spraw Wewnętrznych w Częstochowie [1975] 1983–1990. [dostęp 2018-09-27].

[4] M.P. z 2012 r. poz. 230.

[5] M.P. z 2001 r. nr 5, poz. 91.

[6] Spotkanie Egzekutywy KW PZRP z wpisanymi do „Księgi zasłużonych dla województwa rzeszowskiego”. „Nowiny Rzeszowskie”. Nr 97, s. 1, 2, 29 kwietnia 1975.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]