Andrea Anastasi

Andrea Anastasi
Data i miejsce urodzenia	8 października 1960 ; Poggio Rusco
Wzrost	183 cm
Pozycja	przyjmujący
Kariera seniorska
1977–1980	Veico Parma
1980–1983	Panini Modena
1983–1987	Kutiba Falconara
1987–1991	Sisley Treviso
1991–1992	Jockey Fas Schio
1992–1993	Gallo Gioia del Colle
Kariera reprezentacyjna
Kariera trenerska
Lata	Drużyna
1994–1995	Bipop Brescia
1995–1999	Gabeca Fad Montichiari
1999–2002	Włochy
2003–2005	Noicom Brebanca Cuneo
2005–2007	Hiszpania
2007–2010	Włochy
2011–2013	Polska
2014–2019	Trefl Gdańsk
2018	Belgia
2019–2022	Projekt Warszawa
2022–2023	Sir Safety Perugia
2023–	Gas Sales Bluenergy Piacenza
	Multimedia w Wikimedia Commons

Andrea Anastasi (ur. 8 października 1960 w Poggio Rusco) – włoski siatkarz i trener siatkarski. Gdy był zawodnikiem grał na pozycji przyjmującego. W latach 2011–2013 selekcjoner polskiej reprezentacji siatkarzy.

Kariera zawodnicza

W latach 1981–1991 rozegrał 141 spotkań w reprezentacji Włoch, grając na pozycji przyjmującego. Karierę sportową zakończył w 1993.

W 1989 wygrał z Włochami mistrzostwa Europy, a w 1990 mistrzostwa świata.

Sukcesy klubowe

Liga włoska:

1981

Puchar CEV:

1983, 1986, 1991

Puchar Europy Zdobywców Pucharów:

1990

Sukcesy reprezentacyjne

Mistrzostwa Europy:

1989

Puchar Świata:

1989

Liga Światowa:

1990, 1991

Mistrzostwa Świata:

1990

Kariera trenerska

Po zakończeniu czynnego uprawiania siatkówki w 1993 zaczął pracować jako trener. Jest uczniem argentyńskiego trenera Julio Velasco. Z sukcesami prowadził kilka klubów włoskich i w latach 1999–2003 reprezentację Włoch, z którą zdobył mistrzostwo Europy w 1999 roku, wicemistrzostwo Europy w 2001 roku, brązowy medal na Igrzyskach Olimpijskich w Sydney oraz dwukrotnie wygrywając Ligę Światową w 1999 i 2000 roku. Na mistrzostwach Europy w 2007 roku z reprezentacją Hiszpanii zdobył tytuł mistrzów Europy. Po tym sukcesie wrócił do pracy z reprezentacją Włoch. Jednak tym razem bez większych sukcesów (4. miejsce na Igrzyskach Olimpijskich w Pekinie, 10. miejsce na mistrzostwach Europy w Turcji oraz 4. miejsce na mistrzostwach świata we Włoszech). Po MŚ 2010 przestał być trenerem reprezentacji Włoch. Jego następcą został Mauro Berruto^[3]. Anastasi wyraził następnie gotowość poprowadzenia reprezentacji Polski. 3 lutego 2011 decyzją Zarządu PZPS został wybrany na trenera męskiej siatkarskiej reprezentacji Polski. 23 lutego podpisał kontrakt. Pierwszy rok pracy z reprezentacją Polski przyniósł trzy medale na wszystkich możliwych imprezach międzynarodowych w 2011 roku (brąz Ligi Światowej, brąz mistrzostw Europy i srebro w Pucharze Świata). W następnym roku zdobył z reprezentacją złoty medal Ligi Światowej oraz dotarł z nią do ćwierćfinału igrzysk olimpijskich w Londynie, gdzie przegrał z Rosją 0:3. Tym samym pierwszy raz od objęcia przez jego funkcji trenera reprezentacji Polski zespół nie zdobył medalu na turnieju międzynarodowym. Rok później polscy siatkarze zawiedli w Lidze Światowej, zajmując dopiero 11. miejsce, co było najgorszą lokatą w historii występów w Lidze Światowej. Słabo również Polacy spisali się na mistrzostwach Europy, gdzie reprezentacja odpadła w barażach o wejście do ćwierćfinału z Bułgarią 2:3. 24 października 2013 roku został zwolniony z funkcji selekcjonera reprezentacji Polski.

Od 2014 roku trener Trefla Gdańsk, z którym zdobył Puchar Polski 2015 i wicemistrzostwo Polski 2015. W 2018 zdobył z Treflem Puchar Polski. W 2019 roku otrzymał Medal św. Wojciecha za wybitne sukcesy siatkarzy Trefla, rozsławiające Gdańsk w świecie^[4].

Sukcesy klubowe

Puchar Polski:

2015, 2018

Liga polska:

2015
2018, 2021

Superpuchar Polski:

2015

Superpuchar Włoch:

2022

Klubowe Mistrzostwa Świata:

2022

Sukcesy reprezentacyjne

Reprezentacja	Osiągnięcie	Trofeum	Rok
Włochy	Liga Światowa		1999, 2000 2001 2003
	Mistrzostwa Europy		1999 2001
	Puchar Świata		2003 1999
	Igrzyska Olimpijskie		2000
Hiszpania	Liga Europejska		2007
Hiszpania	Mistrzostwa Europy		2007
Polska	Liga Światowa		2012 2011
	Mistrzostwa Europy		2011
	Puchar Świata		2011

Biografie

W Polsce wydano dwie biografie Antastasiego. W 2012 roku opublikowano utwór "Anastasi. Krasnal, który stał się gigantem" autorstwa Adelio Pistelliego^[5]. Natomiast w 2019 roku trener wraz z dziennikarzem Kamilem Składowskim stworzyli biografię „Andrea Anastasi. Licencja na trenowanie”^[6].

Zobacz też

Mecze reprezentacji Polski w piłce siatkowej mężczyzn prowadzonej przez Andreę Anastasiego

Przypisy

↑ Andrea Anastasi oficjalnie trenerem Perugii. siatka.org. (pol.).
↑ Z Perugii do Piacenzy, nowe wyzwanie Andrei Anastasiego. siatka.org. (pol.).
↑ Mariella Caruso: Italvolley: Ufficiale, Berruto è il nuovo CT. volleyball.it, 2010-12-15. [dostęp 2011-01-13]. (wł.).
↑ Laureaci medalu św. Wojciecha [online], Gdańsk - oficjalny portal miasta [dostęp 2024-11-08] (pol.).
↑ Anastasi. Krasnal, który stał się gigantem | Adelio Pistelli [online], Lubimyczytać.pl [dostęp 2023-09-22] (pol.).
↑ Redakcja, Były trener reprezentacji Polski Andrea Anastasi i tomaszowski dziennikarz Kamil Składowski promowali wspólnie napisaną książkę (FOTO) [online], Tomaszów Mazowiecki Nasze Miasto, 19 września 2019 [dostęp 2019-09-19] (pol.).

Bibliografia

Profil Andrea Anastasiego na stronie legavolley.it

[1] Andrea Anastasi oficjalnie trenerem Perugii. siatka.org. (pol.).

[2] Z Perugii do Piacenzy, nowe wyzwanie Andrei Anastasiego. siatka.org. (pol.).

[3] Mariella Caruso: Italvolley: Ufficiale, Berruto è il nuovo CT. volleyball.it, 2010-12-15. [dostęp 2011-01-13]. (wł.).

[4] Laureaci medalu św. Wojciecha [online], Gdańsk - oficjalny portal miasta [dostęp 2024-11-08] (pol.).

[5] Anastasi. Krasnal, który stał się gigantem | Adelio Pistelli [online], Lubimyczytać.pl [dostęp 2023-09-22] (pol.).

[6] Redakcja, Były trener reprezentacji Polski Andrea Anastasi i tomaszowski dziennikarz Kamil Składowski promowali wspólnie napisaną książkę (FOTO) [online], Tomaszów Mazowiecki Nasze Miasto, 19 września 2019 [dostęp 2019-09-19] (pol.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]