Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Skala betów – rosnący ciągły ciąg liczb kardynalnych indeksowany wszystkimi liczbami porządkowymi , w którym każdy kolejny wyraz jest mocą zbioru wszystkich podzbiorów wyrazu poprzedniego.
Dla każdej liczby kardynalnej
κ
,
{\displaystyle \kappa ,}
symbol
2
κ
{\displaystyle 2^{\kappa }}
oznacza moc rodziny wszystkich podzbiorów
κ
.
{\displaystyle \kappa .}
Przez indukcję po wszystkich liczbach porządkowych
α
∈
O
N
{\displaystyle \alpha \in \mathbf {ON} }
definiuje się ciąg
⟨
ℶ
α
:
α
∈
O
N
⟩
{\displaystyle \langle \beth _{\alpha }\colon \,\alpha \in \mathbf {ON} \rangle }
(jest to klasa właściwa – zob. paradoks Buralego-Fortiego ):
(i)
ℶ
0
=
ℵ
0
{\displaystyle \beth _{0}=\aleph _{0}}
jest pierwszą nieskończoną liczbą porządkową,
(ii)
ℶ
α
+
1
=
2
ℶ
α
,
{\displaystyle \beth _{\alpha +1}=2^{\beth _{\alpha }},}
(iii) jeśli
γ
{\displaystyle \gamma }
jest liczbą graniczną , to
ℶ
γ
=
lim
α
<
γ
ℶ
α
=
⋃
α
<
γ
ℶ
α
.
{\displaystyle \beth _{\gamma }=\lim \limits _{\alpha <\gamma }\beth _{\alpha }=\bigcup \limits _{\alpha <\gamma }\beth _{\alpha }.}
Ciąg
⟨
ℶ
α
:
α
∈
O
N
⟩
{\displaystyle \langle \beth _{\alpha }\colon \,\alpha \in \mathbf {ON} \rangle }
jest nazywany skalą betów lub hierarchią betów .
Konstrukcję tę można uogólnić. Niech
κ
{\displaystyle \kappa }
będzie liczbą kardynalną.
Przez indukcję po liczbach porządkowych
α
∈
O
N
{\displaystyle \alpha \in \mathbf {ON} }
zdefiniować można ciąg
⟨
ℶ
α
(
κ
)
:
α
∈
O
N
⟩
:
{\displaystyle \langle \beth _{\alpha }(\kappa )\colon \,\alpha \in \mathbf {ON} \rangle {:}}
(a)
ℶ
0
(
κ
)
=
κ
,
{\displaystyle \beth _{0}(\kappa )=\kappa ,}
(b)
ℶ
α
+
1
(
κ
)
=
2
ℶ
α
(
κ
)
,
{\displaystyle \beth _{\alpha +1}(\kappa )=2^{\beth _{\alpha }(\kappa )},}
(c) jeśli
γ
{\displaystyle \gamma }
jest liczbą graniczną , to
ℶ
γ
(
κ
)
=
lim
α
<
γ
ℶ
α
(
κ
)
=
⋃
α
<
γ
ℶ
α
(
κ
)
.
{\displaystyle \beth _{\gamma }(\kappa )=\lim \limits _{\alpha <\gamma }\beth _{\alpha }(\kappa )=\bigcup \limits _{\alpha <\gamma }\beth _{\alpha }(\kappa ).}
ℶ
α
=
ℶ
α
(
ℵ
0
)
{\displaystyle \beth _{\alpha }=\beth _{\alpha }(\aleph _{0})}
dla każdego
α
.
{\displaystyle \alpha .}
Przyjmując aksjomatykę Zermela-Fraenkla , hipoteza continuum (CH ) to zdanie stwierdzające, że
ℶ
1
=
ℵ
1
,
{\displaystyle \beth _{1}=\aleph _{1},}
a uogólniona hipoteza continuum (GCH ) mówi, że
(
∀
α
∈
O
N
)
(
ℶ
α
=
ℵ
α
)
.
{\displaystyle (\forall \alpha \in \mathbf {ON} )(\beth _{\alpha }=\aleph _{\alpha }).}
ℶ
1
{\displaystyle \beth _{1}}
jest mocą zbioru wszystkich podzbiorów zbioru liczb naturalnych , a więc także jest mocą zbioru
R
{\displaystyle \mathbb {R} }
wszystkich liczb rzeczywistych .
ℶ
2
{\displaystyle \beth _{2}}
jest mocą zbioru wszystkich podzbiorów zbioru
R
,
{\displaystyle \mathbb {R} ,}
a więc także mocą zbioru wszystkich funkcji z
R
{\displaystyle \mathbb {R} }
w
R
.
{\displaystyle \mathbb {R} .}
Istnieją liczby porządkowe
α
{\displaystyle \alpha }
takie, że
α
=
ℶ
α
{\displaystyle \alpha =\beth _{\alpha }}
(są to tzw. punkty stałe skali betów ). Jeśli
κ
{\displaystyle \kappa }
jest liczbą silnie nieosiągalną , to
ℶ
κ
=
κ
,
{\displaystyle \beth _{\kappa }=\kappa ,}
ale punkty stałe skali betów można spotkać dużo wcześniej. Pierwszą taką liczbą jest granica (kres górny) ciągu
ℶ
0
,
ℶ
ℶ
0
,
ℶ
ℶ
ℶ
0
,
…
{\displaystyle \beth _{0},\beth _{\beth _{0}},\beth _{\beth _{\beth _{0}}},\dots }
ℶ
ω
{\displaystyle \beth _{\omega }}
ma tę szczególną własność, że jest pierwszą nieprzeliczalną silnie graniczną liczbą kardynalną: dla każdej liczby kardynalnej
κ
<
ℶ
ω
{\displaystyle \kappa <\beth _{\omega }}
mamy również
2
κ
<
ℶ
ω
.
{\displaystyle 2^{\kappa }<\beth _{\omega }.}