Saturday Night’s Main Event
| Gatunek | |
|---|---|
| Kraj produkcji | |
| Oryginalny język | |
| Muzyka tytułowa | |
| Liczba odcinków |
36 |
| Produkcja | |
| Reżyseria |
Dick Ebersol |
| Czas trwania odcinka |
60 minut (oryginalna seria i pierwsza ożywiona seria) |
| Pierwsza emisja | |
| Kraj oryginalnej emisji | |
| Data premiery | |
| Stacja telewizyjna |
NBC (1985 – 1991; 2006 – 2008; 2024 – obecnie) |
| Pierwsza emisja | |
| Lata emisji |
1985 – 1992; 2006 – 2008; 2024 – obecnie |
| Status |
trwający |
| Format obrazu |
4:3/16:9 480i (SDTV) |
| Chronologia | |
| Powiązane | |
| Strona internetowa | |
Saturday Night’s Main Event – seria amerykańskich programów telewizyjnych o tematyce wrestlingowej, wyprodukowanych przez WWE (pierwotnie World Wrestling Federation lub WWF). Pierwotnie był emitowany przez NBC od 1985 do 1992 roku, zastępując Saturday Night Live w jego późnym paśmie nocnym okazjonalnie w ciągu roku.
W czasach, gdy cotygodniowe programy wrestlingu składały się głównie ze squash matchy, w których dominują uznane gwiazdy nad talentami wzmacniającymi je, Saturday Night’s Main Event składał się niemal wyłącznie z walk gwiazda kontra gwiazda, rzadko pokazywanych w telewizji, w tym obrony tytułu i specjalne walki. Zbiegło się to z apogeum „drugiej złotej ery” wrestlingu zawodowego w Stanach Zjednoczonych i przyczyniło się do niego; wzmocnione regularnymi występami na ringu gwiazd WWF, takich jak Hulk Hogan, Saturday Night’s Main Event przyciągało dużą publiczność przez większą część swojego trwania, podczas gdy spin-off zatytułowany po prostu The Main Event był emitowany corocznie w piątkowy wieczór w lutym, począwszy od 1988 roku. Oglądalność zaczęła spadać w latach 90., co doprowadziło do wycofania przez NBC programów specjalnych w 1991 roku. W 1992 roku WWF przeniosło Saturday Night’s Main Event na Fox, który wyemitował dwie edycje programu specjalnego w sieci, zanim został przerwany.
W 2006 roku Saturday Night’s Main Event został krótko reaktywowany jako seria programów specjalnych w prime time w NBC, jako część umowy WWE z NBC Universal o emisji cotygodniowego programu Raw na USA Network. Pięć odcinków wyemitowano jako część reaktywowanej serii, zanim została przerwana w 2008 roku. W kwietniu 2022 roku WWE ponownie wykorzystało tytuł Saturday Night’s Main Event na potrzeby house showów odbywających się w sobotnie noce[1]. We wrześniu 2024 roku, jako część umowy przenoszącej WWE SmackDown z Fox do USA, WWE ogłosiło, że ponownie reaktywuje Saturday Night’s Main Event na NBC.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Oryginalna seria (1985–1992)
[edytuj | edytuj kod]Saturday Night’s Main Event zadebiutował 11 maja 1985 roku w późnonocnym paśmie zwykle przeznaczonym na powtórki komedii skeczowej NBC Saturday Night Live. Wówczas producent wykonawczy SNL Dick Ebersol zawarł umowę z właścicielem WWF Vince’em McMahonem na produkcję programu, po tym jak Ebersol zobaczył wysoki rating oglądalności, jakie dwa specjalne programy WWF uzyskały na MTV w latach 1984–1985: The Brawl to End It All i The War to Settle the Score[2]. Chociaż program był emitowany rzadko, to od 1986 roku ustabilizował się w przewidywalnym schemacie dat emisji: weekend noworoczny, odcinek pod koniec lutego/na początku marca, odcinek pod koniec kwietnia/na początku maja, odcinek pod koniec września/na początku października i weekend Święta Dziękczynienia. W latach 1989 i 1990 odcinki były emitowane w lipcu i były promowane jako „Summertime Bonus Editions”, niektórzy z Supergwiazd pojawili się w The Arsenio Hall Show i zostali przesłuchani przez samego Arsenio Halla, aby podkręcić atmosferę wokół wydarzenia.
Saturday Night’s Main Event był ogromnym sukcesem oglądalnościowym dla NBC w okresie świetności, szczególnie w programie z 14 marca 1987 roku, który przyciągnął 11,6 ratingu oglądalności, co do dziś pozostaje najwyższą oglądalnością programu w tym przedziale czasowym. Gwiazdą tego programu był battle royal z udziałem Hulka Hogana i André the Gianta, którzy mieli zmierzyć się ze sobą na WrestleManii III. Ponieważ Hogan rzadko walczył w programach telewizyjnych WWF i telewizji kablowej, Saturday Night’s Main Event był programem w bezpłatnej telewizji, w którym większość widzów mogła go zobaczyć w akcji. Sukces Saturday Night’s Main Event doprowadził do kilku piątkowych wieczornych programów specjalnych w prime time, znanych jako The Main Event. Pierwszy z nich, z 5 lutego 1988 roku, obejmował rewanż z WrestleManii III między Hoganem i André i przyciągnął 33 miliony widzów i 15,2 ratingu oglądalności, co nadal jest najwyższym ratingiem programu telewizyjnego w historii amerykańskiego wrestlingu zawodowego. Choć oglądalność utrzymywała się na wysokim poziomie do 1990 roku, wkrótce potem zaczęła spadać. NBC, które właśnie nabyło prawa do transmisji meczów NBA w całym kraju, zaczęło tracić zainteresowanie wrestlingiem, a Saturday Night’s Main Event zostało usunięte. Ostatnia emisja w NBC miała miejsce 27 kwietnia 1991 roku. Fox przejął program w 1992 roku, ale był on pokazywany tylko dwa razy na Fox; 8 lutego 1992 roku, a ostatni Saturday Night’s Main Event z pierwotnej edycji został wyemitowany 14 listopada 1992 roku.
Przez większość swojej historii Saturday Night’s Main Event był prowadzony przez McMahona i Jessego „The Body” Venturę, z okazjonalnym udziałem Bobby’ego Heenana w latach 1986 i 1987. W 1990 roku Roddy Piper zastąpił Venturę jako partner McMahona, gdy Ventura opuścił WWF. W dwóch odcinkach emitowanych na Fox, Heenan był partnerem McMahona. Od 1985 do 1988 roku piosenką otwierającą wersję NBC była „Obsession” zespołu Animotion, a piosenką zamykającą „Take Me Home” Phila Collinsa, a także początek „Take on Me” zespołu a-ha był używany w przerywnikach pokazowych. „Higher Love” Steve’a Winwooda był również używany jako piosenka zamykająca. Począwszy od edycji z 4 października 1986 roku każdy program zawierał zimne otwarcie krótkich promocji wrestlerów, odtwarzanych w pętli z początku utworu „Traveling Music” Lee Ritenoura ze ścieżki dźwiękowej American Flyers[3]. W lutym 1988 roku piosenki zastąpiono oryginalnym instrumentalnym motywem stworzonym przez WWF. Nowy instrumentalny motyw był pierwotnie używany jako motyw WWF Slammy Awards w 1987 roku. W odcinku z lutego 1992 roku wykorzystano inny motyw otwierający.
Wybrane odcinki można było także oglądać w Wielkiej Brytanii na kanale ITV w cotygodniowym sobotnim paśmie World Of Sport, głównie dzięki popularności The British Bulldogs.
Pierwsza wznowiona seria (2006–2008)
[edytuj | edytuj kod]Kiedy flagowy program WWE, Raw, powrócił do USA Network w 2005 roku, Saturday Night’s Main Event został reaktywowany w 2006 roku jako „specjalny serial” emitowany okazjonalnie w NBC w ramach umowy między WWE i NBC Universal. W programie pojawiły się składy brandów Raw, SmackDown i ECW.
Saturday Night’s Main Event powrócił do NBC 18 marca 2006 roku w prime-time. Pierwszy odcinek został wyemitowany z godzinnym opóźnieniem, drugi odcinek został wyemitowany na żywo, a trzy pozostałe odcinki zostały wyemitowane w późniejszym terminie. Od 2009 roku Saturday Night’s Main Event został zastąpiony przez WrestleMania: The World Television Premiere.
Druga wznowiona seria (od 2024)
[edytuj | edytuj kod]W 2024 roku, po pierwotnym przeniesieniu do Fox w 2019 roku, WWE SmackDown przeniosło się do USA Network w ramach pięcioletniej umowy z NBCUniversal. W ramach umowy stwierdzono, że WWE będzie produkować cztery specjalne programy w prime time dla NBC rocznie przez cały okres obowiązywania umowy. 17 września 2024 roku WWE ogłosiło, że zaprezentuje premierowo drugą wznowioną serię Saturday Night’s Main Event, a pierwszy odcinek zostanie wyemitowany 14 grudnia w Nassau Coliseum[4].
Gale
[edytuj | edytuj kod]Poniższa tabela zawiera daty i miejsca transmitowanych w telewizji wydarzeń. Nie obejmuje ona house showów w 2022 roku.
Wyniki gal
[edytuj | edytuj kod]Saturday Night’s Main Event I
[edytuj | edytuj kod]| Informacje | ||||
| Promocja | ||||
|---|---|---|---|---|
| Data |
10 maja 1985 | |||
| Widownia |
8 300 | |||
| Hala | ||||
| Miejsce | ||||
| Saturday Night’s Main Event – chronologicznie | ||||
| ||||
Saturday Night’s Main Event I – gala wrestlingu wyprodukowana przez World Wrestling Federation (WWF). Odbyła się 10 maja 1985 w Nassau Veterans Memorial Coliseum w Uniondale w stanie Nowy Jork. Emisja była przeprowadzana 11 maja na NBC. Była to pierwsza gala w chronologii cyklu Saturday Night’s Main Event.
| Nr | Wyniki | Stypulacje | Czas[5] |
|---|---|---|---|
| 1 | The U.S. Express (Mike Rotunda i Barry Windham) i Ricky Steamboat (z Lou Albano) pokonali Nikolaia Volkoffa, The Iron Sheika i George’a Steele’a (z Freddiem Blassiem) | Six-man tag team match | 6:30 |
| 2 | Hulk Hogan (c) (z Mr. T) pokonał Boba Ortona (z Roddym Piperem) poprzez dyskwalifikację | Singles match o WWF World Heavyweight Championship | 6:54 |
| 3 | Wendi Richter (c) (z Cyndi Lauper) pokonała The Fabulous Moolah | Singles match o WWF Women’s Championship | 4:00 |
| 4 | Junkyard Dog (z Berthą Ritter) defeated Pete’a Doherty’ego | Singles match | 3:15 |
| (c) – mistrz/mistrzyni przed walką | |||
Saturday Night’s Main Event II
[edytuj | edytuj kod]| Informacje | ||||
| Promocja | ||||
|---|---|---|---|---|
| Data |
3 października 1985 | |||
| Widownia |
8 000 | |||
| Hala | ||||
| Miejsce | ||||
| Saturday Night’s Main Event – chronologicznie | ||||
| ||||
Saturday Night’s Main Event II – gala wrestlingu wyprodukowana przez World Wrestling Federation (WWF). Odbyła się 3 października 1985 w Brendan Byrne Arena w East Rutherford w stanie New Jersey. Emisja była przeprowadzana 5 października na NBC. Była to druga gala w chronologii cyklu Saturday Night’s Main Event.
Podczas transmisji, Uncle Elmer autentycznie ożenił się z Joyce Stazko.
| Nr | Wyniki | Stypulacje | Czas[5] |
|---|---|---|---|
| 1 | Hulk Hogan (c) pokonał Nikolaia Volkoffa (z Freddiem Blassiem) | Flag match o WWF World Heavyweight Championship | 5:17 |
| 2 | Uncle Elmer (z Hillbillym Jimem i Cousinem Juniorem) pokonał Jerry’ego Valianta | Singles match | 0:12 |
| 3 | Paul Orndorff vs. Roddy Piper zakończyło się podwójnym wyliczeniem pozaringowym | Singles match | 4:01 |
| 4 | André the Giant i Tony Atlas (z Lou Albano) pokonał King Kong Bundy’ego i Big John Studda (z Bobbym Heenanem) poprzez dyskwalifikację | Tag team match | 4:26 |
| 5 | The Dream Team (Brutus Beefcake i Greg Valentine) (c) (z Johnnym Valiantem) pokonał Lanny’ego Poffo i Tony’ego Garea | Tag team match o WWF Tag Team Championship | 3:30 |
| (c) – mistrz/mistrzyni przed walką | |||
Saturday Night’s Main Event III
[edytuj | edytuj kod]| Informacje | ||||
| Promocja | ||||
|---|---|---|---|---|
| Data |
31 października 1985 | |||
| Hala | ||||
| Miejsce | ||||
| Saturday Night’s Main Event – chronologicznie | ||||
| ||||
Saturday Night’s Main Event IV – gala wrestlingu wyprodukowana przez World Wrestling Federation (WWF). Odbyła się 31 października 1985 w Hersheypark Arena w Hershey w stanie Pensylwania. Emisja była przeprowadzana 2 listopada na NBC. Była to trzecia gala w chronologii cyklu Saturday Night’s Main Event.
| Nr | Wyniki | Stypulacje | Czas[5] |
|---|---|---|---|
| 1 | Terry Funk (z Jimmym Hartem) pokonał Junkyard Doga | Singles match | 5:16 |
| 2 | Hulk Hogan i André the Giant (z Lou Albano) pokonał King Kong Bundy’ego i Big John Studda (z Bobbym Heenanem) poprzez dyskwalifikację | Tag team match | 8:00 |
| 3 | Randy Savage (z Miss Elizabeth) vs. Tito Santana (c) zakończyło się podwójnym wyliczeniem pozaringowym | Singles match o WWF Intercontinental Championship | 4:08 |
| 4 | Ricky Steamboat pokonał Mr. Fujiego (z The Magnificent Muraco) | Kung Fu Challenge | 3:16 |
| (c) – mistrz/mistrzyni przed walką | |||
Saturday Night’s Main Event IV
[edytuj | edytuj kod]| Informacje | ||||
| Promocja | ||||
|---|---|---|---|---|
| Data |
19 grudnia 1985 | |||
| Widownia |
8 000 | |||
| Hala | ||||
| Miejsce | ||||
| Saturday Night’s Main Event – chronologicznie | ||||
| ||||
Saturday Night’s Main Event IV – gala wrestlingu wyprodukowana przez World Wrestling Federation (WWF). Odbyła się 19 grudnia 1985 w USF Sun Dome w Tampie w stanie Floryda. Emisja była przeprowadzana 4 stycznia 1986 na NBC. Była to czwarta gala w chronologii cyklu Saturday Night’s Main Event.
| Nr | Wyniki | Stypulacje | Czas[5] |
|---|---|---|---|
| 1 | Jesse Ventura, Roddy Piper i Bob Orton pokonali Hillbilly’ego Jima, Uncle’a Elmera i Cousina Luke’a | Six-man tag team match | 8:00 |
| 2 | Hulk Hogan (c) (z Junkyardem Dogiem) pokonał Terry’ego Funka (z Jimmym Hartem) | Singles match o WWF World Heavyweight Championship | 8:30 |
| 3 | Randy Savage (z Miss Elizabeth) pokonał George’a Steele’a (z Lou Albano) | Singles match | 4:06 |
| 4 | Nikolai Volkoff (z Freddiem Blassiem i The Iron Sheikiem) pokonał Corporala Kirchnera | Peace match | 4:32 |
| 5 | Junkyard Dog i Ricky Steamboat pokonał Mr. Fujiego i The Magnificent Muraco | Tag team match | 5:19 |
| (c) – mistrz/mistrzyni przed walką | |||
Saturday Night’s Main Event V
[edytuj | edytuj kod]| Informacje | ||||
| Promocja | ||||
|---|---|---|---|---|
| Data |
15 lutego 1986 | |||
| Widownia |
12 000 | |||
| Hala | ||||
| Miejsce | ||||
| Saturday Night’s Main Event – chronologicznie | ||||
| ||||
Saturday Night’s Main Event V – gala wrestlingu wyprodukowana przez World Wrestling Federation (WWF). Odbyła się 15 lutego 1986 w Arizona Veterans Memorial Coliseum w Phoenix w stanie Arizona. Emisja była przeprowadzana 1 marca na NBC. Była to piąta gala w chronologii cyklu Saturday Night’s Main Event.
Wydarzenia podczas trzech walk – The Dream Team vs. The British Bulldogs o WWF Tag Team Championship, Hulk Hogan vs. The Magnificent Muraco o WWF World Heavyweight Championship oraz Mr. T vs. Bob Orton w Boxing matchu – pomogły zorganizować trzy z czterech głównych walk na WrestleManii 2.
Odbyła się premiera teledysku do utworu „Real American”, będącego motywem przewodnim Hulka Hogana.
| Nr | Wyniki | Stypulacje | Czas[6] |
|---|---|---|---|
| 1 | Mr. T pokonał Boba Ortona (z Roddym Piperem) | Boxing match | 5:02 |
| 2 | King Kong Bundy (z Bobbym Heenanem) pokonał Steve’a Gatorwolfa | Singles match | 0:41 |
| 3 | Hulk Hogan (c) pokonał The Magnificent Muraco (z Bobbym Heenanem) poprzez dyskwalifikację | Singles match o WWF World Heavyweight Championship | 6:53 |
| 4 | The Dream Team (Brutus Beefcake i Greg Valentine) (c) (z Johnnym Valiantem) pokonał The British Bulldogs (Daveya Boy Smitha i Dynamite Kida) (z Lou Albano) | Tag team match o WWF Tag Team Championship | 12:00 |
| 5 | Junkyard Dog pokonał Adriana Adonisa (z Jimmym Hartem) | Tag team match | 8:45 |
| (c) – mistrz/mistrzyni przed walką | |||
Saturday Night’s Main Event VI
[edytuj | edytuj kod]| Informacje | ||||
| Promocja | ||||
|---|---|---|---|---|
| Data |
1 maja 1986 | |||
| Hala | ||||
| Miejsce | ||||
| Saturday Night’s Main Event – chronologicznie | ||||
| ||||
Saturday Night’s Main Event VI – gala wrestlingu wyprodukowana przez World Wrestling Federation (WWF). Odbyła się 1 maja 1986 w Providence Civic Center w Providence w stanie Rhode Island. Emisja była przeprowadzana 3 maja na NBC. Była to szósta gala w chronologii cyklu Saturday Night’s Main Event.
Jake Roberts zaatakował Ricky’ego Steamboata z zaskoczenia i powalił go swoim ciosem kończącym, DDT, na betonowej podłodze areny przed rozpoczęciem walki, przyczyniając się do waśni, która trwała przez całe lato i wczesną jesień 1986 roku.
| Nr | Wyniki | Stypulacje | Czas[6] |
|---|---|---|---|
| 1 | Hulk Hogan i Junkyard Dog (z The Haiti Kidem) pokonali Terry’ego Funka i Hossa Funka (z Jimmym Hartem) | Tag team match | 13:30 |
| 2 | King Kong Bundy pokonał Uncle Elmera | Singles match | 2:35 |
| 3 | Adrian Adonis (z Jimmym Hartem) pokonał Paula Orndorffa poprzez dyskwalifikację | Singles match | 6:53 |
| 4 | The British Bulldogs (Davey Boy Smith i Dynamite Kid) (c) (z Lou Albano) pokonali Nikolaia Volkoffa i The Iron Sheika (z Freddiem Blassiem) | Two-out-of-three-falls match o WWF Tag Team Championship | 9:10 |
| (c) – mistrz/mistrzyni przed walką | |||
Saturday Night’s Main Event VII
[edytuj | edytuj kod]| Informacje | ||||
| Promocja | ||||
|---|---|---|---|---|
| Data |
13 września 1986 | |||
| Widownia |
21 000 | |||
| Hala | ||||
| Miejsce | ||||
| Saturday Night’s Main Event – chronologicznie | ||||
| ||||
Saturday Night’s Main Event VII – gala wrestlingu wyprodukowana przez World Wrestling Federation (WWF). Odbyła się 13 września 1986 w Coliseum at Richfield w Richfield w stanie Ohio. Emisja była przeprowadzana 4 października na NBC. Była to siódma gala w chronologii cyklu Saturday Night’s Main Event.
| Nr | Wyniki | Stypulacje | Czas[6] |
|---|---|---|---|
| 1 | Hulk Hogan (c) pokonał Paula Orndorffa (z Bobbym Heenanem) poprzez dyskwalifikację | Singles match o WWF World Heavyweight Championship | 10:00 |
| 2 | Ricky Steamboat pokonał Jake’a Robertsa | Singles match | 6:19 |
| 3 | Roddy Piper pokonał The Iron Sheika (z Slickiem) | Singles match | 0:43 |
| 4 | The British Bulldogs (Davey Boy Smith i Dynamite Kid) (c) (z Lou Albano) pokonali The Dream Team (Brutusa Beefcake’a i Grega Valentine’a) (z Johnnym Valiantem) | Two-out-of-three-falls match o WWF Tag Team Championship | 13:09 |
| 5 | Kamala (z The Wizardem i Kimem Chee) pokonał Lanny’ego Poffo | Singles match | 1:44 |
| (c) – mistrz/mistrzyni przed walką | |||
Saturday Night’s Main Event VIII
[edytuj | edytuj kod]| Informacje | ||||
| Promocja | ||||
|---|---|---|---|---|
| Data |
15 listopada 1986 | |||
| Widownia |
16 000 | |||
| Hala | ||||
| Miejsce | ||||
| Saturday Night’s Main Event – chronologicznie | ||||
| ||||
Saturday Night’s Main Event VIII – gala wrestlingu wyprodukowana przez World Wrestling Federation (WWF). Odbyła się 15 listopada 1986 w Los Angeles Memorial Sports Arena w Los Angeles w stanie Kalifornia. Emisja była przeprowadzana 29 listopada na NBC. Była to ósma gala w chronologii cyklu Saturday Night’s Main Event.
| Nr | Wyniki | Stypulacje | Czas[6] |
|---|---|---|---|
| 1 | Randy Savage (c) (z Miss Elizabeth) vs. Jake Roberts zakończyło się podwójną dyskwalifikacją | Singles match o WWF Intercontinental Championship | 9:30 |
| 2 | Hulk Hogan (c) pokonał Herculesa Hernandeza (z Bobbym Heenanem) | Singles match o WWF World Heavyweight Championship | 6:30 |
| 3 | Roddy Piper pokonał Boba Ortona (z Jimmym Hartem) | Singles match | 3:48 |
| 4 | The Killer Bees (Jim Brunzell i B. Brian Blair) pokonali The Hart Foundation (Breta Harta i Jima Neidharta) (z Jimmym Hartem) | Tag team match | 9:00 |
| 5 | Koko B. Ware pokonał Nikolaia Volkoffa (z Slickiem) | Singles match | 2:30 |
| 6 | The Magnificent Muraco (z Mr. Fujim) pokonał Dicka Slatera | Singles match | 2:05 |
| (c) – mistrz/mistrzyni przed walką | |||
Saturday Night’s Main Event IX
[edytuj | edytuj kod]| Informacje | ||||
| Promocja | ||||
|---|---|---|---|---|
| Data |
14 grudnia 1986 | |||
| Widownia |
10 000 | |||
| Hala | ||||
| Miejsce | ||||
| Saturday Night’s Main Event – chronologicznie | ||||
| ||||
Saturday Night’s Main Event IX – gala wrestlingu wyprodukowana przez World Wrestling Federation (WWF). Odbyła się 14 grudnia 1986 w Hartford Civic Center w Hartford w stanie Connecticut. Emisja była przeprowadzana 3 stycznia 1987 na NBC. Była to dziewiąta gala w chronologii cyklu Saturday Night’s Main Event.
Walka w stalowej klatce pomiędzy Hulkiem Hoganem a Paulem Orndorffem została początkowo uznana za remisową, gdy obaj zapaśnicy uciekli z klatki mniej więcej w tym samym czasie, a dwóch sędziów – Joey Marella i Danny Davis, ten drugi grający na swoim chytrym gimmickiem sędziowskim – kwestionował zakończenie. Gdy nagranie z miejsca ucieczki zostało uznane za „niejednoznaczne”, walka została wznowiona i kontynuowana, aż Hogan odniósł zdecydowane zwycięstwo nad Orndorffem.
| Nr | Wyniki | Stypulacje | Czas[6] |
|---|---|---|---|
| 1 | Hulk Hogan (c) pokonał Paula Orndorffa (z Bobbym Heenanem) | Steel Cage match o WWF World Heavyweight Championship | 10:42 |
| 2 | Randy Savage (c) (z Miss Elizabeth) pokonał George’a Steele’a (z Rickym Steamboatem) | Singles match o WWF Intercontinental Championship | 6:30 |
| 3 | Junkyard Dog pokonał Harleya Race’a (z Bobbym Heenanem) poprzez dyskwalifikację | Singles match | 6:00 |
| 4 | Adrian Adonis (z Jimmym Hartem) pokonał Roddy’ego Pipera poprzez wyliczenie pozaringowe | Singles match | 3:55 |
| 5 | Blackjack Mulligan pokonał Jimmy’ego Jacka Funka | Singles match | 2:31 |
| (c) – mistrz/mistrzyni przed walką | |||
Saturday Night’s Main Event X
[edytuj | edytuj kod]| Informacje | ||||
| Promocja | ||||
|---|---|---|---|---|
| Data |
21 lutego 1987 | |||
| Widownia |
21 000 | |||
| Hala | ||||
| Miejsce | ||||
| Saturday Night’s Main Event – chronologicznie | ||||
| ||||
Saturday Night’s Main Event X – gala wrestlingu wyprodukowana przez World Wrestling Federation (WWF). Odbyła się 21 lutego 1987 w Joe Louis Arena w Detroit w stanie Michigan. Emisja była przeprowadzana 14 marca na NBC. Była to dziesiąta gala w chronologii cyklu Saturday Night’s Main Event.
| Nr | Wyniki | Stypulacje | Czas[7] |
|---|---|---|---|
| 1 | Randy Savage (c) defeated George Steele poprzez wyliczenie pozaringowe z Miss Elizabeth w neutralnym narożniku | Singles match o WWF Intercontinental Championship | 4:30 |
| 2 | Hercules wygrał eliminując jako ostatniego Billy’ego Jacka Haynesa[a] | Battle Royal | 11:16 |
| 3 | King Kong Bundy (z Bobbym Heenanem) pokonał Jake’a Robertsa poprzez dyskwalifikację | Singles match | 6:14 |
| 4 | The Hart Foundation (Bret Hart i Jim Neidhart) (c) (z Jimmym Hartem i Dannym Davisem) pokonali Tito Santanę i Dana Spiveya | Tag team match o WWF Tag Team Championship | 5:31 |
| 5 | Ricky Steamboat pokonał The Iron Sheika (z Slickiem) | Singles match | 2:31 |
| (c) – mistrz/mistrzyni przed walką | |||
- ↑ Kolejność eliminacji: The Honky Tonk Man; Sika; Haku; Lanny Poffo; Ron Bass; Blackjack Mulligan; Nikolai Volkoff; B. Brian Blair; Paul Orndorff; Hulk Hogan; Jumping Jim Brunzell; André the Giant; Tama; Ax; Hillbilly Jim; Butch Reed; Koko B. Ware; Smash; Billy Jack Haynes.
Saturday Night’s Main Event XI
[edytuj | edytuj kod]| Informacje | ||||
| Promocja | ||||
|---|---|---|---|---|
| Data |
28 kwietnia 1987 | |||
| Widownia |
9 345 | |||
| Hala | ||||
| Miejsce | ||||
| Saturday Night’s Main Event – chronologicznie | ||||
| ||||
Saturday Night’s Main Event XI – gala wrestlingu wyprodukowana przez World Wrestling Federation (WWF). Odbyła się 28 kwietnia 1987 w Edmund P. Joyce Center w Notre Dame w stanie Indiana. Emisja była przeprowadzana 2 maja na NBC. Była to jedenasta gala w chronologii cyklu Saturday Night’s Main Event.
Chociaż w programie nie było walki z udziałem Hulka Hogana, włączono wcześniej nagrany wywiad z komentarzami dotyczącymi WrestleManii III i możliwego przyszłego rewanżu. Wyemitowano również osobny wywiad z André the Giantem i Bobbym Heenanem, również odnoszący się do WrestleManii III.
| Nr | Wyniki | Stypulacje | Czas[7] |
|---|---|---|---|
| 1 | Kamala (z The Honky Tonk Manem i Mr. Fujim) pokonał Jake’a Robertsa | Singles match | 4:18 |
| 2 | Randy Savage (z Miss Elizabeth) pokonał George’a Steele’a | Lumberjack match | 6:44 |
| 3 | The British Bulldogs (Davey Boy Smith i Dynamite Kid) (z Tito Santaną) pokonali The Hart Foundation (Breta Harta i Jima Neidharta) (c) (z Jimmym Hartem i Dannym Davisem) poprzez dyskwalifikację | Two-out-of-three-falls match o WWF Tag Team Championship | 9:48 |
| 4 | Ricky Steamboat (c) pokonał Herculesa (z Bobbym Heenanem) poprzez dyskwalifikację | Singles match o WWF Intercontinental Championship | 6:42 |
| 5 | The Can-Am Connection (Rick Martel i Tom Zenk) (z Jimem Dugganem) pokonali Nikolaia Volkoffa i The Iron Sheika (z Slickiem) | Tag team match | 4:45 |
| 6D | Hulk Hogan i Ken Patera pokonali The Heenan Family (André the Gianta i Herculesa) | Tag team match | 10:17 |
| (c) – mistrz/mistrzyni przed walką D – walka była dark matchem (nietransmitowana w TV)
| |||
Saturday Night’s Main Event XII
[edytuj | edytuj kod]| Informacje | ||||
| Promocja | ||||
|---|---|---|---|---|
| Data |
23 września 1987 | |||
| Widownia |
9 000 | |||
| Hala | ||||
| Miejsce | ||||
| Saturday Night’s Main Event – chronologicznie | ||||
| ||||
Saturday Night’s Main Event XII – gala wrestlingu wyprodukowana przez World Wrestling Federation (WWF). Odbyła się 23 września 1987 w Hersheypark Arena w Hershey w stanie Pensylwania. Emisja była przeprowadzana 3 października na NBC. Była to dwunasta gala w chronologii cyklu Saturday Night’s Main Event.
W wyniku wydarzeń podczas walki Randy Savage kontra The Honky Tonk Man – pobicia Savage’a przez Honky’ego i The Hart Foundation oraz Hulka Hogana wbiegającego na ring, by uratować Savage’a – powstał sojusz The Mega Powers Hogana, Savage’a i Miss Elizabeth. Zadebiutował teledysk do utworu „Piledriver” (w wykonaniu Koko B. Ware), tytułowego utworu z drugiego albumu WWF z muzyką wejściową i występami wrestlerów.
| Nr | Wyniki | Stypulacje | Czas[7] |
|---|---|---|---|
| 1 | Randy Savage (z Miss Elizabeth) pokonał The Honky Tonk Mana (c) (z Jimmym Hartem) poprzez dyskwalifikację | Singles match o WWF Intercontinental Championship | 13:00 |
| 2 | Hulk Hogan (c) pokonał Sikę (z Mr. Fujim i Kimem Chee) | Singles match o WWF World Heavyweight Championship | 7:59 |
| 3 | King Kong Bundy (z André the Giantem) pokonał Paula Orndorffa (z Oliverem Humperdinkiem) | Singles match | 8:00 |
| 4 | The Hart Foundation (Bret Hart i Jim Neidhart) (c) pokonali The Young Stallions (Paula Romę i Jima Powersa) | Tag team match o WWF Tag Team Championship | 4:35 |
| (c) – mistrz/mistrzyni przed walką | |||
Saturday Night’s Main Event XIII
[edytuj | edytuj kod]| Informacje | ||||
| Promocja | ||||
|---|---|---|---|---|
| Data |
11 listopada 1987 | |||
| Widownia |
16 000 | |||
| Hala | ||||
| Miejsce | ||||
| Saturday Night’s Main Event – chronologicznie | ||||
| ||||
Saturday Night’s Main Event XIII – gala wrestlingu wyprodukowana przez World Wrestling Federation (WWF). Odbyła się 11 listopada 1987 w Seattle Center Coliseum w Seattle w stanie Waszyngton. Emisja była przeprowadzana 28 listopada na NBC. Była to trzynasta gala w chronologii cyklu Saturday Night’s Main Event.
Andre the Giant towarzyszył King Kong Bundy’emu i Bobby’emu Heenanowi na ringu na walkę Bundy’ego z Hulkiem Hoganem. W połowie walki Andre został wyrzucony z ringu za próbę ingerencji w walkę; gdy wrócił do szatni, zepchnął kamerzystę WWF na podłogę.
Na widowni pojawił się Brian Bosworth, środkowy obrońca drużyny Seattle Seahawks.
| Nr | Wyniki | Stypulacje | Czas[7] |
|---|---|---|---|
| 1 | George Steele pokonał Danny’ego Davisa poprzez dyskwalifikację | Singles match | 3:49 |
| 2 | Randy Savage (z Miss Elizabeth) pokonał Breta Harta (z Jimmym Hartem i Jimem Neidhartem) | Singles match | 12:03 |
| 3 | King Kong Bundy (z Bobbym Heenanem) pokonał Hulka Hogana (c) poprzez wyliczenie pozaringowe | Singles match o WWF World Heavyweight Championship | 13:45 |
| 4 | Bam Bam Bigelow (z Oliverem Humperdinkiem) pokonał Herculesa | Singles match | 7:00 |
| (c) – mistrz/mistrzyni przed walką | |||
Saturday Night’s Main Event XIV
[edytuj | edytuj kod]| Informacje | ||||
| Promocja | ||||
|---|---|---|---|---|
| Data |
11 listopada 1987 | |||
| Widownia |
11 000 | |||
| Hala | ||||
| Miejsce | ||||
| Saturday Night’s Main Event – chronologicznie | ||||
| ||||
Saturday Night’s Main Event XIV – gala wrestlingu wyprodukowana przez World Wrestling Federation (WWF). Odbyła się 11 listopada 1987 w Capital Centre w Landover w stanie Maryland. Emisja była przeprowadzana 2 stycznia 1988 na NBC. Była to czternasta gala w chronologii cyklu Saturday Night’s Main Event.
Podczas walki Hulk Hogan-King Kong Bundy, sędzia Jack Krueger został przypadkowo złapany i znokautowany przez Bundy’ego w próbie zrzucenia Hogana; walka została na krótko przerwana, gdy nowy sędzia, Dave Hebner, zajął miejsce Kruegera. Po walce Andre the Giant zaatakował Hogana z zaskoczenia i dusił go do utraty przytomności, odpierając ataki kilku wrestlerów, którzy przyszli mu pomóc; było to jedno z przygotowań do walki Hogan-Andre na The Main Event, wyemitowanym 5 lutego 1988 roku.
| Nr | Wyniki | Stypulacje | Czas[7] |
|---|---|---|---|
| 1 | Strike Force (Tito Santana i Rick Martel) (c) pokonali The Bolsheviks (Nikolaia Volkoffa i Borisa Zuhkova) (z Slickiem) | Two-out-of-three-falls match o WWF Tag Team Championship | 7:55 |
| 2 | Jake Roberts pokonał Sikę (z Mr. Fujim) | Singles match | 3:55 |
| 3 | Hulk Hogan (c) pokonał King Kong Bundy’ego (z André the Giantem) | Singles match o WWF World Heavyweight Championship | 12:09 |
| 4 | Greg Valentine (with Jimmy Hart) pokonał Koko B. Ware’a poprzez submission | Singles match | 7:30 |
| (c) – mistrz/mistrzyni przed walką | |||
Saturday Night’s Main Event XV
[edytuj | edytuj kod]| Informacje | ||||
| Promocja | ||||
|---|---|---|---|---|
| Data |
7 marca 1988 | |||
| Widownia |
10 000 | |||
| Hala | ||||
| Miejsce | ||||
| Saturday Night’s Main Event – chronologicznie | ||||
| ||||
Saturday Night’s Main Event XV – gala wrestlingu wyprodukowana przez World Wrestling Federation (WWF). Odbyła się 7 marca 1988 w Nashville Municipal Auditorium w Nashville w stanie Tennessee. Emisja była przeprowadzana 12 marca na NBC. Była to piętnasta gala w chronologii cyklu Saturday Night’s Main Event.
Podczas nagrań nagrano walkę Dona Muraco z Butchem Reedem, ale wyemitowano ją na kanale Prime Time Wrestling 11 kwietnia 1988 roku.
W walce pomiędzy Hulkiem Hoganem i Harleyem Race’em Race położył Hogana na stole poza ringiem i próbował wykonać diving headbutt z krawędzi ringu, ale Hogan usunął się z drogi, a Race wpadł na stół, doznając autentycznej poważnej kontuzji, która ostatecznie zmusiła go do przejścia na emeryturę w 1991 roku.
Po walce Teda DiBiasego i André the Gianta, Hogan pojawił się przy ringu, aby oczyścić ring z DiBiasego i Virgila, którzy zaczęli okładać Randy’ego „Macho Man” Savage’a po walce.
Walka pomiędzy The Islanders (Haku i Tama) i The Killer Bees (Jim Brunzell i B. Brian Blair) był Two-out-of-three-falls matchem, jednak w telewizji transmitowano tylko pierwszy fall.
| Nr | Wyniki | Stypulacje | Czas[8] |
|---|---|---|---|
| 1 | Brutus Beefcake pokonał Grega Valentine’a (z Jimmym Hartem) | Singles match | 9:02 |
| 2 | Hulk Hogan pokonał Harleya Race’a (z Bobbym Heenanem) | Singles match | 6:37 |
| 3 | Ted DiBiase (z Virgilem i André the Giantem) pokonał Randy’ego Savage’a (z Miss Elizabeth) poprzez wyliczenie pozaringowe | Singles match | 11:39 |
| 4 | The Islanders (Haku i Tama) (z Bobbym Heenanem) pokonali The Killer Bees (Jimem Brunzellem i B. Brianem Blairem) | Two-out-of-three-falls match | 3:38 |
| 5 | One Man Gang (z Slickiem) pokonał Kena Paterę | Singles match | 3:47 |
Saturday Night’s Main Event XVI
[edytuj | edytuj kod]| Informacje | ||||
| Promocja | ||||
|---|---|---|---|---|
| Data |
22 kwietnia 1988 | |||
| Widownia |
9 000 | |||
| Hala | ||||
| Miejsce | ||||
| Saturday Night’s Main Event – chronologicznie | ||||
| ||||
Saturday Night’s Main Event XVI – gala wrestlingu wyprodukowana przez World Wrestling Federation (WWF). Odbyła się 22 kwietnia 1988 w Springfield Civic Center w Springfield w stanie Massachusetts. Emisja była przeprowadzana 30 kwietnia na NBC. Była to szesnasta gala w chronologii cyklu Saturday Night’s Main Event. Było to pierwszy Saturday Night’s Main Event, w którym Hulk Hogan nie wystąpił w żadnym z transmitowanych w telewizji walk ani wywiadów, ponieważ w tym czasie wziął urlop, aby rozpocząć zdjęcia do filmu No Holds Barred.
| Nr | Wyniki | Stypulacje | Czas[8] |
|---|---|---|---|
| 1 | Jim Duggan pokonał Herculesa (z Bobbym Heenanem i André the Giantem) poprzez dyskwalifikację | Singles match | 8:47 |
| 2 | Brutus Beefcake pokonał Danny’ego Davisa (z Jimmym Hartem) | Singles match | 3:10 |
| 3 | Randy Savage (c) (z Miss Elizabeth) i One Man Ganga (z Slickiem) | Singles match o WWF World Heavyweight Championship | 6:03 |
| 4 | Demolition (Ax i Smash) (z Mr. Fujim) pokonali The British Bulldogs (Daveya Boy Smitha i Dynamite Kida) poprzez dyskwalifikację | Tag team match | 5:05 |
| 5 | Ted DiBiase (z Virgilem) pokonał Dona Muraco (z Billym Grahamem) | Singles match | 4:12 |
| 6 | Rick Rude (z Bobbym Heenanem) defeated Koko B. Ware’a | Singles match | 3:44 |
| (c) – mistrz/mistrzyni przed walką | |||
Saturday Night’s Main Event XVII
[edytuj | edytuj kod]| Informacje | ||||
| Promocja | ||||
|---|---|---|---|---|
| Data |
25 października 1988 | |||
| Hala | ||||
| Miejsce | ||||
| Saturday Night’s Main Event – chronologicznie | ||||
| ||||
Saturday Night’s Main Event XVII – gala wrestlingu wyprodukowana przez World Wrestling Federation (WWF). Odbyła się 25 października 1988 w Baltimore Arena w Baltimore w stanie Maryland. Emisja była przeprowadzana 29 października na NBC. Była to siedemnasta gala w chronologii cyklu Saturday Night’s Main Event.
| Nr | Wyniki | Stypulacje | Czas[8] |
|---|---|---|---|
| 1 | Jake Roberts (with Cherylem Robertsem) pokonał Ricka Rude’a (z Bobbym Heenanem) poprzez dyskwalifikację | Singles match | 7:22 |
| 2 | Demolition (Ax i Smash) (c) (z Mr. Fujim i Jimmym Hartem) pokonali The Hart Foundation (Breta Harta i Jima Neidharta) | Tag team match o WWF Tag Team Championship | 5:58 |
| 3 | Hulk Hogan (z Miss Elizabeth) pokonał Kinga Haku (z Bobbym Heenanem) | Singles match | 6:16 |
| 4 | Dino Bravo (z Frenchym Martinem) pokonał Kena Paterę | Singles match | 3:03 |
| 5 | Big Boss Man (z Slickiem) pokonał Jima Powersa | Singles match | 2:34 |
| (c) – mistrz/mistrzyni przed walką | |||
Saturday Night’s Main Event XVIII
[edytuj | edytuj kod]| Informacje | ||||
| Promocja | ||||
|---|---|---|---|---|
| Data |
16 listopada 1988 | |||
| Hala | ||||
| Miejsce | ||||
| Saturday Night’s Main Event – chronologicznie | ||||
| ||||
Saturday Night’s Main Event XVIII – gala wrestlingu wyprodukowana przez World Wrestling Federation (WWF). Odbyła się 16 listopada 1988 w Baltimore Arena w Baltimore w stanie Maryland. Emisja była przeprowadzana 26 listopada na NBC. Była to osiemnasta gala w chronologii cyklu Saturday Night’s Main Event.
Podczas programu Brother Love przeprowadził specjalny wywiad z Hulkiem Hoganem i Slickiem.
| Nr | Wyniki | Stypulacje | Czas[8] |
|---|---|---|---|
| 1 | The Ultimate Warrior (c) pokonał Super Ninję (z Mr. Fujim) | Singles match o WWF Intercontinental Championship | 2:11 |
| 2 | Hercules pokonał Virgila (z Tedem DiBiase) | Singles match | 3:20 |
| 3 | Randy Savage (c) (z Miss Elizabeth) vs. André the Giant (z Bobbym Heenanem) zakończyło się podwójną dyskwalifikacją | Singles match o WWF World Heavyweight Championship | 8:51 |
| 4 | Jim Duggan pokonał Borisa Zuhkova | Flag match | 2:27 |
| 5 | The Fabulous Rougeaus (Jacques Rougeau i Raymond Rougeau) (z Jimmym Hartem) pokonali The Young Stallions (Paula Romę i Jima Powersa) | Tag team match | 3:05 |
| (c) – mistrz/mistrzyni przed walką | |||
Saturday Night’s Main Event XIX
[edytuj | edytuj kod]| Informacje | ||||
| Promocja | ||||
|---|---|---|---|---|
| Data |
7 grudnia 1988 | |||
| Widownia |
9 176 | |||
| Hala | ||||
| Miejsce | ||||
| Saturday Night’s Main Event – chronologicznie | ||||
| ||||
Saturday Night’s Main Event XIX – gala wrestlingu wyprodukowana przez World Wrestling Federation (WWF). Odbyła się 7 grudnia 1988 w USF Sun Dome w Tampie w stanie Floryda. Emisja była przeprowadzana 7 stycznia 1989 na NBC. Była to dziewiętnasta gala w chronologii cyklu Saturday Night’s Main Event.
Wydarzenia w trakcie i po walce Hulk Hogan-Akeem – Randy Savage, który odmówił wykonania obrony i ucieczki przed Akeemem i Big Boss Manem, gdy ci okładali Hogana, ale Savage natychmiast podbiegł do ringu, gdy heelowie grozili pobiciem Miss Elizabeth, a następnie Savage przesłuchał Elizabeth, gdy ta zajmowała się pobitym Hoganem – pomogły przewidzieć późniejszy heel turn Savage’a na The Main Event II w lutym.
George Steinbrenner siedział w pierwszym rzędzie podczas tego wydarzenia, a Bobby „The Brain” Heenan w pewnym momencie powiedział o facecie, którego wówczas prowadził na ringu, do Steinbrennera: „Mam ring pełen Winfieldów”.
| Nr | Wyniki | Stypulacje | Czas[8] |
|---|---|---|---|
| 1 | Brutus Beefcake pokonał Rona Bassa | Hair vs. Hair match | 7:40 |
| 2 | Hulk Hogan (z Miss Elizabeth) pokonał Akeema (z Big Boss Manem i Slickiem) poprzez dyskwalifikację | Singles match | 8:06 |
| 3 | The Ultimate Warrior (c) pokonał The Honky Tonk Mana (z Jimmym Hartem) | Singles match o WWF Intercontinental Championship | 5:07 |
| 4 | Tito Santana pokonał The Red Roostera (z Bobbym Heenanem) | Singles match | 7:27 |
| 5 | Mr. Perfect pokonał Koko B. Ware’a | Singles match | 3:10 |
| (c) – mistrz/mistrzyni przed walką | |||
Saturday Night’s Main Event XX
[edytuj | edytuj kod]| Informacje | ||||
| Promocja | ||||
|---|---|---|---|---|
| Data |
16 lutego 1989 | |||
| Widownia |
9 000 | |||
| Hala | ||||
| Miejsce | ||||
| Saturday Night’s Main Event – chronologicznie | ||||
| ||||
Saturday Night’s Main Event XX – gala wrestlingu wyprodukowana przez World Wrestling Federation (WWF). Odbyła się 16 lutego 1989 w Hersheypark Arena w Hershey w stanie Pensylwania. Emisja była przeprowadzana 11 marca na NBC. Była to dwudziesta gala w chronologii cyklu Saturday Night’s Main Event.
Podczas wydarzenia Mean Gene Okerlund przeprowadził specjalny wywiad z Miss Elizabeth, aby publicznie ogłosić, w czyim narożniku pojawi się na WrestleManii V.
| Nr | Wyniki | Stypulacje | Czas[9] |
|---|---|---|---|
| 1 | Brutus Beefcake pokonał Ricka Rude’a (z Bobbym Heenanem) poprzez dyskwalifikację | Singles match | 5:45 |
| 2 | Hulk Hogan (z Miss Elizabeth) pokonał Bad News Browna | Singles match | 9:44 |
| 3 | Ted DiBiase (z Virgilem) pokonał The Blue Blazera | Singles match | 3:57 |
| 4 | The Brain Busters (Arn Anderson i Tully Blanchard) (z Bobbym Heenanem) vs. The Rockers (Shawn Michaels i Marty Jannetty) zakończyło się podwójnym wyliczeniem pozaringowym | Tag team match | 9:19 |
| 5 | The Red Rooster pokonał The Brooklyn Brawlera (z Bobbym Heenanem) | Singles match | 1:05 |
Saturday Night’s Main Event XXI
[edytuj | edytuj kod]| Informacje | ||||
| Promocja | ||||
|---|---|---|---|---|
| Data |
25 kwietnia 1989 | |||
| Hala | ||||
| Miejsce | ||||
| Saturday Night’s Main Event – chronologicznie | ||||
| ||||
Saturday Night’s Main Event XXI – gala wrestlingu wyprodukowana przez World Wrestling Federation (WWF). Odbyła się 25 kwietnia 1989 w Veterans Memorial Auditorium w Des Moines w stanie Iowa. Emisja była przeprowadzana 27 maja na NBC. Była to dwudziesta pierwsza gala w chronologii cyklu Saturday Night’s Main Event.
Podczas walki w stalowej klatce pomiędzy Hulkiem Hoganem i Big Boss Manem, Hogan wykonał superplex na Boss Mana z klatki na matę, na krótko nokautując obu zapaśników. Przed walką Tommy Lister Jr., grający Zeusa (czarnego bohatera filmu) w filmie No Holds Barred, podszedł do ringu i stanął przed wejściem do klatki, bijąc Hogana, po tym jak rzucił mu wyzwanie, by „poruszał mną!”.
| Nr | Wyniki | Stypulacje | Czas[9] |
|---|---|---|---|
| 1 | King Duggan pokonał Ricka Rude’a (c) (z Bobbym Heenanem) poprzez wyliczenie pozaringowe | Singles match o WWF Intercontinental Championship | 7:15 |
| 2 | Randy Savage (z Sensational Sherri) pokonał Jima Neidharta | Singles match | 5:54 |
| 3 | Hulk Hogan (c) pokonał Big Boss Mana (z Slickiem) uciekając z klatki | Steel Cage match o WWF World Heavyweight Championship | 10:01 |
| 4 | The Brain Busters (Arn Anderson i Tully Blanchard) (z Bobbym Heenanem) pokonali Demolition (Axa i Smasha) (c) poprzez dyskwalifikację | Tag team match o WWF Tag Team Championship | 9:15 |
| 5 | Jimmy Snuka pokonał Borisa Zhukova (z Slickiem) | Singles match | 1:11 |
| (c) – mistrz/mistrzyni przed walką | |||
Saturday Night’s Main Event XXII
[edytuj | edytuj kod]| Informacje | ||||
| Promocja | ||||
|---|---|---|---|---|
| Data |
18 lipca 1989 | |||
| Hala | ||||
| Miejsce | ||||
| Saturday Night’s Main Event – chronologicznie | ||||
| ||||
Saturday Night’s Main Event XXII – gala wrestlingu wyprodukowana przez World Wrestling Federation (WWF). Odbyła się 18 lipca 1989 w Worcester Centrum w Worcester w stanie Massachusetts. Emisja była przeprowadzana 29 lipca na NBC. Była to dwudziesta druga gala w chronologii cyklu Saturday Night’s Main Event.
Podczas walki Randy Savage-Brutus Beefcake, Zeus pojawił się przy ringu i interweniował w imieniu Savage’a. Hulk Hogan przyszedł pomóc Beefcake’owi, ale nie był w stanie skrzywdzić Zeusa. Wydarzenia z tej walki były jednym z elementów, które pomogły w przygotowaniu głównego wydarzenia SummerSlam.
| Nr | Wyniki | Stypulacje | Czas[9] |
|---|---|---|---|
| 1 | Hulk Hogan (c) pokonał The Honky Tonk Mana (z Jimmym Hartem) | Singles match o WWF World Heavyweight Championship | 6:14 |
| 2 | Jimmy Snuka pokonał Grega Valentine’a (z Jimmym Hartem) | Singles match | 3:14 |
| 3 | Brutus Beefcake pokonał Randy’ego Savage’a (z Sensational Sherri) poprzez dyskwalifikację | Singles match | 11:30 |
| 4 | The Brain Busters (Arn Anderson i Tully Blanchard) (z Bobbym Heenanem) pokonali Demolition (Axa i Smasha) (c) | Two-out-of-three-falls match o WWF Tag Team Championship | 12:33 |
| (c) – mistrz/mistrzyni przed walką | |||
Saturday Night’s Main Event XXIII
[edytuj | edytuj kod]| Informacje | ||||
| Promocja | ||||
|---|---|---|---|---|
| Data |
21 września 1989 | |||
| Widownia |
14 000 | |||
| Hala | ||||
| Miejsce | ||||
| Saturday Night’s Main Event – chronologicznie | ||||
| ||||
Saturday Night’s Main Event XXIII – gala wrestlingu wyprodukowana przez World Wrestling Federation (WWF). Odbyła się 21 września 1989 w Riverfront Coliseum w Cincinnati w stanie Ohio. Emisja była przeprowadzana 14 października na NBC. Była to dwudziesta trzecia gala w chronologii cyklu Saturday Night’s Main Event.
| Nr | Wyniki | Stypulacje | Czas[9] |
|---|---|---|---|
| 1 | Randy Savage (z Queen Sherri) pokonał Jimmy’ego Snukę | Singles match | 5:37 |
| 2 | Hulk Hogan (c) pokonał Teda DiBiasego (z Zeusem) | Singles match o WWF Championship | 9:28 |
| 3 | Roddy Piper pokonał Haku (z Bobbym Heenanem) | Singles match | 3:02 |
| 4 | Tito Santana (z The Red Roosterem, Brutusem Beefcakem i Dustym Rhodesem) vs. Rick Martel (z Jimmym Hartem, The Honky Tonk Manem, Slickiem, Akeemem i Big Boss Manem) zakończyło się podwójną dyskwalifikacją | Singles match | 9:41 |
| 5 | The Bushwhackers (Luke i Butch) pokonali The Fabulous Rougeaus (Jacquesa i Raymonda) (z Jimmym Hartem) | Tag team match | 3:15 |
| (c) – mistrz/mistrzyni przed walką | |||
Saturday Night’s Main Event XXIV
[edytuj | edytuj kod]| Informacje | ||||
| Promocja | ||||
|---|---|---|---|---|
| Data |
31 października 1989 | |||
| Hala | ||||
| Miejsce | ||||
| Saturday Night’s Main Event – chronologicznie | ||||
| ||||
Saturday Night’s Main Event XXIV – gala wrestlingu wyprodukowana przez World Wrestling Federation (WWF). Odbyła się 31 października 1989 w Sunflower State Expocentre w Topece w stanie Kansas. Emisja była przeprowadzana 25 listopada na NBC. Była to dwudziesta czwarta gala w chronologii cyklu Saturday Night’s Main Event.
| Nr | Wyniki | Stypulacje | Czas[9] |
|---|---|---|---|
| 1 | The Ultimate Warrior (c) defeated André the Gianta (z Bobbym Heenanem) poprzez dyskwalifikację | Singles match o WWF Intercontinental Championship | 7:46 |
| 2 | The Genius pokonał Hulka Hogana (c) poprzez wyliczenie pozaringowe | Singles match o WWF Championship | 7:34 |
| 3 | Dusty Rhodes pokonał Big Boss Mana (z Slickiem) | Singles match | 4:47 |
| 4 | Mr. Perfect (z The Geniusem) pokonał The Red Roostera | Singles match | 4:13 |
| 5 | The Rockers (Shawn Michaels i Marty Jannetty) pokonali The Brain Busters (Arna Andersona i Tully’ego Blancharda) (z Bobbym Heenanem) | Two-out-of-three-falls match | 7:32 |
| (c) – mistrz/mistrzyni przed walką | |||
Saturday Night’s Main Event XXV
[edytuj | edytuj kod]| Informacje | ||||
| Promocja | ||||
|---|---|---|---|---|
| Data |
3 stycznia 1990 | |||
| Hala | ||||
| Miejsce | ||||
| Saturday Night’s Main Event – chronologicznie | ||||
| ||||
Saturday Night’s Main Event XXV – gala wrestlingu wyprodukowana przez World Wrestling Federation (WWF). Odbyła się 3 stycznia 1990 w UTC Arena w Chattanooga w stanie Tennessee. Emisja była przeprowadzana 27 stycznia na NBC. Była to dwudziesta piąta gala w chronologii cyklu Saturday Night’s Main Event.
| Nr | Wyniki | Stypulacje | Czas[10] |
|---|---|---|---|
| 1 | Randy Savage (z Queen Sherri) pokonał Jima Duggana | Singles match | 9:14 |
| 2 | Hulk Hogan i The Ultimate Warrior pokonali Mr. Perfecta i The Geniusa | Tag team match | 8:02 |
| 3 | Jake Roberts pokonał Grega Valentine’a (z Jimmym Hartem) poprzez dyskwalifikację | Singles match | 5:16 |
| 4 | Dusty Rhodes (z Sapphire) vs. Rick Rude (z Bobbym Heenanem) zakończyło się podwójnym wyliczeniem pozaringowym | Singles match | 9:04 |
| 5 | Dino Bravo (z Jimmym Hartem i Earthquakem) pokonał Rona Garvina | Singles match | 3:19 |
Saturday Night’s Main Event XXVI
[edytuj | edytuj kod]| Informacje | ||||
| Promocja | ||||
|---|---|---|---|---|
| Data |
23 kwietnia 1990 | |||
| Widownia |
8 500 | |||
| Hala | ||||
| Miejsce | ||||
| Saturday Night’s Main Event – chronologicznie | ||||
| ||||
Saturday Night’s Main Event XXVI – gala wrestlingu wyprodukowana przez World Wrestling Federation (WWF). Odbyła się 23 kwietnia 1990 w Frank Erwin Center w Austin w stanie Teksas. Emisja była przeprowadzana 28 kwietnia na NBC. Była to dwudziesta szósta gala w chronologii cyklu Saturday Night’s Main Event.
| Nr | Wyniki | Stypulacje | Czas[10] |
|---|---|---|---|
| 1 | Hulk Hogan pokonał Mr. Perfecta (z The Geniusem) | Singles match | 8:03 |
| 2 | Earthquake (z Jimmym Hartem) pokonał Hillbilly’ego Jima | Singles match | 1:58 |
| 3 | The Hart Foundation (Bret Hart i Jim Neidhart) vs. The Rockers (Shawn Michaels i Marty Jannetty) zakończyło się podwójną dyskwalifikacją | Tag team match | 9:30 |
| 4 | The Ultimate Warrior (c) pokonał Haku (z Bobbym Heenanem) | Singles match o WWF World Heavyweight Championship | 4:49 |
| 5 | Big Boss Man pokonał Akeema (z Slickiem) poprzez dyskwalifikację | Singles match | 3:18 |
| (c) – mistrz/mistrzyni przed walką | |||
Saturday Night’s Main Event XXVII
[edytuj | edytuj kod]| Informacje | ||||
| Promocja | ||||
|---|---|---|---|---|
| Data |
16 lipca 1990 | |||
| Widownia |
10 303 | |||
| Hala | ||||
| Miejsce | ||||
| Saturday Night’s Main Event – chronologicznie | ||||
| ||||
Saturday Night’s Main Event XXVII – gala wrestlingu wyprodukowana przez World Wrestling Federation (WWF). Odbyła się 16 lipca 1990 w Omaha Civic Auditorium w Omaha w stanie Nebraska. Emisja była przeprowadzana 28 lipca na NBC. Była to dwudziesta siódma gala w chronologii cyklu Saturday Night’s Main Event.
Podczas tego wydarzenia zadebiutował w WWF The Texas Tornado.
| Nr | Wyniki | Stypulacje | Czas[10] |
|---|---|---|---|
| 1 | The Ultimate Warrior (c) pokonał Ricka Rude’a (z Bobbym Heenanem) poprzez dyskwalifikację | Singles match o WWF Championship | 9:43 |
| 2 | Demolition (Smash i Crush) (c) (z Axem) pokonali The Rockers (Shawna Michaelsa i Marty’ego Jannetty’ego) | Tag team match o WWF Tag Team Championship | 9:31 |
| 3 | Mr. Perfect (z Bobbym Heenanem) (c) pokonał Tito Santanę | Singles match o WWF Intercontinental Championship | 10:11 |
| 4 | The Texas Tornado pokonał Buddy’ego Rose’a | Singles match | 3:09 |
| (c) – mistrz/mistrzyni przed walką | |||
Saturday Night’s Main Event XXVIII
[edytuj | edytuj kod]| Informacje | ||||
| Promocja | ||||
|---|---|---|---|---|
| Data |
18 września 1990 | |||
| Hala | ||||
| Miejsce | ||||
| Saturday Night’s Main Event – chronologicznie | ||||
| ||||
Saturday Night’s Main Event XXVIII – gala wrestlingu wyprodukowana przez World Wrestling Federation (WWF). Odbyła się 18 września 1990 w Toledo Sports Arena w Toledo w stanie Ohio. Emisja była przeprowadzana 13 października na NBC. Była to dwudziesta ósma gala w chronologii cyklu Saturday Night’s Main Event.
Podczas walki Randy’ego Savage'a i Dusty’ego Rhodesa, Ted DiBiase zaatakował syna Dusty’ego, Dustina Rhodesa.
| Nr | Wyniki | Stypulacje | Czas[10] |
|---|---|---|---|
| 1 | The Ultimate Warrior i The Legion of Doom (Hawk i Animal) pokonali Demolition (Axa, Smasha i Crusha) | Six-man tag team match | 4:59 |
| 2 | Randy Savage (z Queen Sherri) pokonał Dusty’ego Rhodesa poprzez wyliczenie pozaringowe | Singles match | 9:30 |
| 3 | Hulk Hogan i Tugboat pokonali Rhythm and Blues (The Honky Tonk Mana i Grega Valentine’a) (z Jimmym Hartem) poprzez dyskwalifikację | Tag team match | 7:20 |
| 4 | Sgt. Slaughter (z Gen. Adnanem) pokonał Koko B. Ware’a poprzez submission | Singles match | 5:18 |
| 5 | The Texas Tornado (c) pokonał Haku (z Bobbym Heenanem) | Singles match o WWF Intercontinental Championship | 3:10 |
| (c) – mistrz/mistrzyni przed walką | |||
Saturday Night’s Main Event XXIX
[edytuj | edytuj kod]| Informacje | ||||
| Promocja | ||||
|---|---|---|---|---|
| Data |
15 kwietnia 1991 | |||
| Hala | ||||
| Miejsce | ||||
| Saturday Night’s Main Event – chronologicznie | ||||
| ||||
Saturday Night’s Main Event XXIX – gala wrestlingu wyprodukowana przez World Wrestling Federation (WWF). Odbyła się 15 kwietnia 1991 w Omaha Civic Auditorium w Omaha w stanie Nebraska. Emisja była przeprowadzana 27 kwietnia na NBC. Była to dwudziesta dziewiąta gala w chronologii cyklu Saturday Night’s Main Event.
| Nr | Wyniki | Stypulacje | Czas[11] |
|---|---|---|---|
| 1 | The Ultimate Warrior pokonał Sgt. Slaughtera (z General Adnanem i Col. Mustafą) poprzez dyskwalifikację | Singles match | 8:00 |
| 2 | The Nasty Boys (Brian Knobbs i Jerry Sags) (c) (z Jimmym Hartem) pokonali The Bushwhackers (Bushwhackera Luke’a i Bushwhackera Butcha) | Tag team match o WWF Tag Team Championship | 6:48 |
| 3 | Mr. Perfect wygrał eliminując jako ostatniego Grega Valentine’a[a] | Battle Royal | 12:30 |
| 4 | Ted DiBiase (z Sensational Sherri) vs. Bret Hart zakończyło się podwójną dyskwalifikacją | Singles match | 9:56 |
| 5 | The Mountie (z Jimmym Hartem) pokonał Tito Santanę | Singles match | 4:29 |
| (c) – mistrz/mistrzyni przed walką | |||
- ↑ Kolejność eliminacji: Paul Roma; Marty Jannetty; The British Bulldog; Tanaka; Jimmy Snuka; Jake Roberts; The Warlord; The Texas Tornado; Jim Duggan; Earthquake; Kato; Hulk Hogan; Tugboat; Hercules; The Big Boss Man; Haku; Shawn Michaels; The Barbarian; Greg Valentine.
Saturday Night’s Main Event XXX
[edytuj | edytuj kod]| Informacje | ||||
| Promocja | ||||
|---|---|---|---|---|
| Data |
27 stycznia 1992 | |||
| Hala | ||||
| Miejsce | ||||
| Saturday Night’s Main Event – chronologicznie | ||||
| ||||
Saturday Night’s Main Event XXX – gala wrestlingu wyprodukowana przez World Wrestling Federation (WWF). Odbyła się 27 stycznia 1992 w Lubbock Municipal Coliseum w Lubbock w stanie Teksas. Emisja była przeprowadzana 8 lutego na Fox. Była to trzydziesta gala w chronologii cyklu Saturday Night’s Main Event.
Zastrzeżenia przedmeczowe dotyczące walki Roddy’ego Pipera i The Mountie o WWF Intercontinental Championship głosiły, że Bret Hart zmierzy się ze zwycięzcą na WrestleManii VIII.
The Legion of Doom (Road Warrior Hawk i Road Warrior Animal) pierwotnie mieli zmierzyć się z The Beverly Brothers (Blake Beverly i Beau Beverly), jednak zastąpili ich Sgt. Slaughter i Jim Duggan.
Po walce Randy’ego Savage’a i Jake’a Robertsa transmisja zakończyła się wejściem Miss Elizabeth na ring i świętowaniem z Savage’em. Tydzień później podczas Superstars ujawniono, że Roberts przygotowywał się do uderzenia Miss Elizabeth stalowym krzesłem, gdy tylko zeszła za kulisy, ale The Undertaker zapobiegł atakowi i pozwolił Savage’owi uderzyć Roberts swoim krzesłem.
| Nr | Wyniki | Stypulacje | Czas[12] |
|---|---|---|---|
| 1 | Roddy Piper (c) pokonał The Mountiego (z Jimmym Hartem) | Singles match o WWF Intercontinental Championship | 3:30 |
| 2 | Hulk Hogan i Sid Justice (z Brutusem Beefcakem) pokonał Rica Flaira i The Undertakera (z Mr. Perfectem i Paulem Bearerem) poprzez dyskwalifikację | Tag team match | 11:42 |
| 3 | Sgt. Slaughter i Jim Duggan pokonali The Beverly Brothers (Blake’a Beverly’ego i Beaua Beverly’ego) (z The Geniusem) | Tag team match | 2:39 |
| 4 | Randy Savage (z Miss Elizabeth) pokonał Jake’a Robertsa | Singles match | 5:25 |
| (c) – mistrz/mistrzyni przed walką | |||
Saturday Night’s Main Event XXXI
[edytuj | edytuj kod]| Informacje | ||||
| Promocja | ||||
|---|---|---|---|---|
| Data |
27 października 1992 | |||
| Widownia |
4 300 | |||
| Hala | ||||
| Miejsce | ||||
| Saturday Night’s Main Event – chronologicznie | ||||
| ||||
Saturday Night’s Main Event XXXI – gala wrestlingu wyprodukowana przez World Wrestling Federation (WWF). Odbyła się 27 października 1992 w Hulman Center w Terre Haute w stanie Indiana. Emisja była przeprowadzana 14 listopada na Fox. Była to trzydziesta pierwsza gala w chronologii cyklu Saturday Night’s Main Event.
| Nr | Wyniki | Stypulacje | Czas[12] |
|---|---|---|---|
| 1 | The Ultimate Maniacs (The Ultimate Warrior i Randy Savage) pokonali Money Inc. (Teda DiBiasego and Irwin R. Schystera) (c) (z Jimmym Hartem) poprzez wyliczenie pozaringowe | Tag team match o WWF Tag Team Championship | 6:11 |
| 2 | Shawn Michaels pokonał The British Bulldoga (c) | Singles match o WWF Intercontinental Championship | 10:28 |
| 3 | Bret Hart (c) pokonał Papę Shango poprzez submission | Singles match o WWF Championship | 7:13 |
| (c) – mistrz/mistrzyni przed walką | |||
Saturday Night’s Main Event XXXII
[edytuj | edytuj kod]| Informacje | ||||
| Promocja | ||||
|---|---|---|---|---|
| Brandy | ||||
| Data |
18 marca 2006 | |||
| Widownia |
7 000 | |||
| Hala | ||||
| Miejsce | ||||
| Saturday Night’s Main Event – chronologicznie | ||||
| ||||
Saturday Night’s Main Event XXXII – gala wrestlingu wyprodukowana przez World Wrestling Entertainment (WWE) dla zawodników z brandów Raw i SmackDown!. Odbyła się 18 marca 2006 w Cobo Arena w Detroit w stanie Michigan. Emisja była przeprowadzana na żywo na NBC. Była to trzydziesta druga gala w chronologii cyklu Saturday Night’s Main Event.
Mickie James i Trish Stratus walczyły o WWE Women’s Championship na New Year’s Revolution, a Stratus je zachowała. W kolejnych miesiącach obsesja James na punkcie Stratus wzrosła do tego stopnia, że wyznała Stratus, że jest w niej zakochana. James próbowała pocałować Stratus na Saturday Night’s Main Event XXXII, po tym jak duet pokonał Candice Michelle i Victorię. Po tym, jak została odrzucona, James zaatakowała Stratus i później przyrzekła ją zniszczyć.
| Nr | Wyniki | Stypulacje | Czas[13] |
|---|---|---|---|
| 1D | Big Show pokonał Carlito | Singles match | — |
| 2 | John Cena i Triple H pokonali Kurta Angle’a, Reya Mysterio i Randy’ego Ortona | Handicap match | 11:40 |
| 3 | Mickie James i Trish Stratus pokonały Candice Michelle i Victorię | Tag team match | 2:40 |
| 4 | Shane McMahon pokonał Shawna Michaelsa poprzez 'submission' | Street Fight | 16:42 |
Saturday Night’s Main Event XXXIII
[edytuj | edytuj kod]| Informacje | ||||
| Promocja | ||||
|---|---|---|---|---|
| Brandy | ||||
| Data |
15 lipca 2006 | |||
| Widownia |
17 343 | |||
| Hala | ||||
| Miejsce | ||||
| Saturday Night’s Main Event – chronologicznie | ||||
| ||||
Saturday Night’s Main Event XXXIII – gala wrestlingu wyprodukowana przez World Wrestling Entertainment (WWE) dla zawodników z brandów Raw, SmackDown! i ECW. Odbyła się 15 lipca 2006 w American Airlines Center w Dallas w stanie Teksas. Emisja była przeprowadzana na żywo na NBC. Była to trzydziesta trzecia gala w chronologii cyklu Saturday Night’s Main Event.
| Nr | Wyniki | Stypulacje | Czas[13] |
|---|---|---|---|
| 1 | Batista, Rey Mysterio i Bobby Lashley pokonali Marka Henry’ego, Finlaya i Kinga Bookera (z Queen Sharmell i Williamem Regalem) | Six-man tag team match | 10:07 |
| 2 | Carlito i Trish Stratus pokonali Johnny’ego Nitro i Melinę | Mixed tag team match | 2:36 |
| 3 | D-Generation X (Triple H i Shawn Michaels) pokonali The Spirit Squad (Kenny’ego, Mitcha, Nicky’ego, Johnny’ego i Mikey’ego) | Handicap Elimination match | 8:52 |
| 4 | Michelle McCool pokonała Victorię | Diva Bull-Riding Contest | 1:08 |
| 5 | Sabu pokonał Steviego Richardsa | Extreme Rules match | 2:02 |
| 6 | John Cena pokonał Edge’a (c) (z Litą) poprzez dyskwalifikację | Singles match o WWE Championship | 7:54 |
| (c) – mistrz/mistrzyni przed walką | |||
Saturday Night’s Main Event XXXIV
[edytuj | edytuj kod]| Informacje | ||||
| Promocja | ||||
|---|---|---|---|---|
| Brandy | ||||
| Data |
28 maja 2007 | |||
| Widownia |
16 176 | |||
| Hala | ||||
| Miejsce | ||||
| Saturday Night’s Main Event – chronologicznie | ||||
| ||||
Saturday Night’s Main Event XXXIV – gala wrestlingu wyprodukowana przez World Wrestling Entertainment (WWE) dla zawodników z brandów Raw, SmackDown! i ECW. Odbyła się 28 maja 2007 w Air Canada Centre w Toronto w prowincji Ontario w Kanadzie. Emisja była przeprowadzana 2 czerwca na NBC. Była to trzydziesta czwarta gala w chronologii cyklu Saturday Night’s Main Event.
| Nr | Wyniki | Stypulacje | Czas[14] |
|---|---|---|---|
| 1 | The Great Khali (z Ranjinem Singhem) pokonał Johna Cenę | Singles match | 6:20 |
| 2 | Batista i Chris Benoit pokonali Edge’a i Montela Vontavious Portera | Tag team match | 10:37 |
| 3 | Finlay i Hornswoggle pokonali The Boogeymana i Little Boogeymana | Mixed tag team match | 3:49 |
| 4 | Kane, Doink the Clown i Eugene pokonali Kevina Thorna, Viscerę i Umagę | Six-man tag team match | 10:55 |
Saturday Night’s Main Event XXXV
[edytuj | edytuj kod]| Informacje | ||||
| Promocja | ||||
|---|---|---|---|---|
| Brandy | ||||
| Data |
13 sierpnia 2007 | |||
| Widownia |
16 827 | |||
| Hala | ||||
| Miejsce | ||||
| Saturday Night’s Main Event – chronologicznie | ||||
| ||||
Saturday Night’s Main Event XXXV – gala wrestlingu wyprodukowana przez World Wrestling Entertainment (WWE) dla zawodników z brandów Raw, SmackDown! i ECW. Odbyła się 13 sierpnia 2007 w Madison Square Garden w Nowym Jorku w stanie Nowy Jork. Emisja była przeprowadzana 18 sierpnia na NBC. Była to trzydziesta piąta gala w chronologii cyklu Saturday Night’s Main Event.
| Nr | Wyniki | Stypulacje | Czas[14] |
|---|---|---|---|
| 1 | Batista i Kane pokonali Finlaya i The Great Khaliego (z Ranjinem Singhem) | Tag team match | 8:25 |
| 2 | John Cena pokonał Carlito poprzez submission | Singles match | 5:37 |
| 3 | Evander Holyfield vs. Matt Hardy zakończyło się bez rezultatu | Boxing match | 0:44 |
| 4 | CM Punk i The Boogeyman pokonali Johna Morrisona i Big Daddy’ego V (z Mattem Strikerem) | Tag team match | 6:40 |
Saturday Night’s Main Event XXXVI
[edytuj | edytuj kod]| Informacje | ||||
| Promocja | ||||
|---|---|---|---|---|
| Brandy | ||||
| Data |
28 lipca 2008 | |||
| Widownia |
14 722 | |||
| Hala | ||||
| Miejsce | ||||
| Saturday Night’s Main Event – chronologicznie | ||||
| ||||
Saturday Night’s Main Event XXXVI – gala wrestlingu wyprodukowana przez World Wrestling Entertainment (WWE) dla zawodników z brandów Raw, SmackDown! i ECW. Odbyła się 28 lipca 2008 w Verizon Center w Waszyngtonie, D.C.. Emisja była przeprowadzana 2 sierpnia na NBC. Była to trzydziesta szósta gala w chronologii cyklu Saturday Night’s Main Event.
| Nr | Wyniki | Stypulacje | Czas[15] |
|---|---|---|---|
| 1D | Paul London pokonał Charliego Haasa | Singles match | 8:25 |
| 2 | John "Bradshaw" Layfield, Kane i The Legacy (Cody Rhodes i Ted DiBiase) pokonali Johna Cenę, Batistę i Cryme Tyme (Shada Gasparda i JTG-a) | Eight-man tag team match | 11:00 |
| 3 | The Great Khali (z Ranjinem Singhem) pokonał Jimmy’ego Wang Yanga | Singles match | 1:30 |
| 4 | Edge pokonał Jeffa Hardy’ego | Singles match | 12:00 |
Saturday Night’s Main Event XXXVII
[edytuj | edytuj kod]| Informacje | ||||
| Promocja | ||||
|---|---|---|---|---|
| Brandy | ||||
| Sponsor |
C4 Energy | |||
| Data |
14 grudnia 2024 | |||
| Widownia |
14 186 | |||
| Hala | ||||
| Miejsce | ||||
| Gale WWE Network – chronologicznie | ||||
| ||||
| Saturday Night’s Main Event – chronologicznie | ||||
| ||||
Saturday Night’s Main Event XXXVII – gala wrestlingu wyprodukowana przez WWE dla zawodników z brandów Raw i SmackDown. Odbyła się 14 grudnia 2024 w Nassau Veterans Memorial Coliseum w Uniondale w stanie Nowy Jork. Emisja była przeprowadzana na żywo zarówno na NBC, jak i Peacocku jako 2-godzinny special. Była to trzydziesta siódma gala w chronologii cyklu Saturday Night’s Main Event. W tym specialu odbyła się koronacja pierwszej WWE Women’s United States Championki.
6 grudnia ogłoszono, że WWE Hall of Famer, Jesse „The Body” Ventura, będzie komentatorem wydarzenia[18]. Analityk futbolu akademickiego ESPN, Pat McAfee, również powrócił, aby skomentować wszystkie walki podczas tego samego wydarzenia.
| Nr | Wyniki | Stypulacje | Czas[19] |
|---|---|---|---|
| 1D | Motor City Machine Guns (Alex Shelley i Chris Sabin) pokonali A-Town Down Under (Austina Theory’ego i Graysona Wallera) poprzez pinfall | Tag team match | 8:00 |
| 2 | Drew McIntyre pokonał Samiego Zayna poprzez pinfall | Singles match[20] | 10:05 |
| 3 | Liv Morgan (c) pokonała Iyo Sky poprzez pinfall | Singles match o Women’s World Championship[21] | 9:05 |
| 4 | Gunther (c) pokonał Finna Bálora i Damiana Priesta poprzez pinfall | Triple threat match o World Heavyweight Championship[22] | 11:05 |
| 5 | Chelsea Green (z Piper Niven) pokonała Michin poprzez pinfall | Finał turnieju o WWE Women’s United States Championship[23] | 8:05 |
| 6 | Cody Rhodes (c) pokonał Kevina Owensa poprzez pinfall | Singles match o Undisputed WWE Championship[24] | 12:00 |
| (c) – mistrz/mistrzyni przed walką D – walka była dark matchem (nietransmitowana w TV)
| |||
Turniej o WWE Women’s United States Championship
[edytuj | edytuj kod]Turniej, który ma wyłonić pierwszą w historii WWE Women’s United States Championkę, odbędzie się w dniach 16 listopada – 14 grudnia 2024 roku dla brandu SmackDown.
| Pierwsza runda SmackDown 15 listopada – 6 grudnia 2024 | Półfinały SmackDown 13 grudnia 2024 | Finał Saturday Night’s Main Event 14 grudnia 2024 | |||||||||||
| Bayley | Pin | ||||||||||||
| Candice LeRae | — | ||||||||||||
| B-Fab | 10:02[25] | Bayley | 11:55[29] | ||||||||||
| Chelsea Green | Pin | ||||||||||||
| Bianca Belair | — | ||||||||||||
| Chelsea Green | Pin | ||||||||||||
| Blair Davenport | 10:04[26] | Chelsea Green | Pin | ||||||||||
| Michin | 8:05[19] | ||||||||||||
| Lash Legend[a] | — | ||||||||||||
| Michin | Pin | ||||||||||||
| Piper Niven | 10:34[27] | Michin | Pin | ||||||||||
| Tiffany Stratton | 8:31[29] | ||||||||||||
| Naomi | — | ||||||||||||
| Tiffany Stratton | Pin | ||||||||||||
| Elektra Lopez | 7:32[28] | ||||||||||||
- Uwagi
- ↑ Jade Cargill pierwotnie miała wziąć udział w turnieju, ale 22 listopada podczas odcinka SmackDown została zaatakowana za kulisami i wycofana z turnieju[26]. Zastąpiła ją Lash Legend z NXT.
Saturday Night’s Main Event XXXVIII
[edytuj | edytuj kod]| Informacje | ||||
| Promocja | ||||
|---|---|---|---|---|
| Brandy | ||||
| Data |
25 stycznia 2025 | |||
| Hala | ||||
| Miejsce | ||||
| Gale WWE Network – chronologicznie | ||||
| ||||
| Saturday Night’s Main Event – chronologicznie | ||||
| ||||
Saturday Night’s Main Event XXXVIII – nadchodząca gala wrestlingu wyprodukowana przez WWE dla zawodników z brandów Raw i SmackDown. Odbędzie się 25 stycznia 2025 w Frost Bank Center w San Antonio w stanie Teksas. Emisja będzie przeprowadzana na żywo zarówno na NBC, jak i Peacocku jako 2 godziny special. Będzie to trzydziesta ósma gala w chronologii cyklu Saturday Night’s Main Event.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ WWE REBRANDING MORE LIVE EVENTS. [w:] PWInsider [on-line].
- ↑ December 6, 2004 Observer Newsletter: Zero-One, Dick Ebersol’s influence on wrestling. [w:] Wrestling Observer Newsletter [on-line].
- ↑ Traveling Music. [w:] YouTube [on-line].
- ↑ WWE Sets ‘Saturday Night’s Main Event’ Return Date on NBC, Peacock (EXCLUSIVE). [w:] Variety [on-line].
- ↑ a b c d e f g h 1985. The History of WWE, 2015-05-17. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-21)].
- ↑ a b c d e f g h i j 1986. The History of WWE, 2015-05-17. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-27)].
- ↑ a b c d e f g h i j 1987. The History of WWE, 2015-05-17. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-01)].
- ↑ a b c d e f g h i j 1988. The History of WWE, 2015-05-17. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-11)].
- ↑ a b c d e f g h i j 1989. The History of WWE, 2015-05-17. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-09)].
- ↑ a b c d e f g h 1990. The History of WWE, 2015-05-17. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-05-17)].
- ↑ a b 1991. The History of WWE, 2015-05-17. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-17)].
- ↑ a b c d 1992. The History of WWE, 2015-05-17. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-21)].
- ↑ a b c d 2006. The History of WWE, 2015-05-17. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-10-06)].
- ↑ a b c d 2007. The History of WWE, 2015-05-17. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-19)].
- ↑ a b 2008. The History of WWE, 2015-05-17. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-02-26)].
- ↑ WWE’s iconic Saturday Night Main Event returns to NBC on December 14 in primetime. WWE, 2024-09-17.
- ↑ Saturday Night's Main Event heading to San Antonio Jan. 25 in primetime on NBC. WWE, 2024-12-04.
- ↑ WWE Confirms Return of Jesse Ventura for Saturday Night’s Main Event. [w:] Vice [on-line]. 2024-12-06.
- ↑ a b Jason Powell: WWE Saturday Night’s Main Event results (12/14): Powell’s live review of Cody Rhodes vs. Kevin Owens for the WWE Championship, Gunther vs. Damian Priest vs. Finn Balor for the World Heavyweight Championship. Pro Wrestling Dot Net. [dostęp 2024-12-14].
- ↑ WWE.com Staff: Sami Zayn goes one-on-one with Drew McIntyre. [w:] WWE [on-line]. 2024-12-09.
- ↑ WWE.com Staff: Women’s World Champion Liv Morgan vs. IYO SKY. [w:] WWE [on-line]. 2024-12-02.
- ↑ WWE.com Staff: Gunther defends World Heavyweight Title against Finn Bálor and Damian Priest. [w:] WWE [on-line]. 2024-12-09.
- ↑ WWE.com Staff: Michin and Chelsea Green battle to become the first-ever Women's United States Champion. [w:] WWE [on-line]. 2024-12-13.
- ↑ WWE.com Staff: Undisputed WWE Champion Cody Rhodes goes to war with Kevin Owens on Saturday Night's Main Event. [w:] WWE [on-line]. 2024-11-25.
- ↑ Jake Barnett: WWE Smackdown results (11/15): Barnett’s review of Motor City Machine Guns vs. The Street Profits for the WWE Tag Team Titles, Nia Jax vs. Naomi for the WWE Women’s Championship. Pro Wrestling Dot Net, 2024-11-15.
- ↑ a b Jake Barnett: WWE Smackdown results (11/22): Barnett’s review of Cody Rhodes and Kevin Owens meeting face-to-face, LA Knight vs. Santos Escobar for the U.S. Title. Pro Wrestling Dot Net, 2024-11-22.
- ↑ Jake Barnett: WWE Smackdown results (11/29): Barnett’s review of Roman Reigns and CM Punk, Jey Uso vs. Jacob Fatu in a WarGames advantage match, the final push for WWE Survivor Series WarGames. Pro Wrestling Dot Net, 2024-11-29.
- ↑ Jake Barnett: WWE Smackdown results (12/6): Barnett’s review of MCMG vs. The Street Profits for the WWE Tag Team Titles, Naomi vs. Tiffany Stratton vs. Elektra Lopez in a Women’s U.S. Title tournament match. Pro Wrestling Dot Net, 2024-12-06.
- ↑ a b Jake Barnett: WWE Smackdown results (12/13): Barnett’s review of Cody Rhodes and Kevin Owens final words before SNME, Bayley vs. Chelsea Green and Tiffany Stratton vs. Michin in Women’s U.S. Title tournament matches. Pro Wrestling Dot Net, 2024-12-13.