Przejdź do zawartości

Ostatni świadek

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ostatni świadek
Ilustracja
Kadr z filmu (od lewej: Stanisław Mikulski i Janusz Bylczyński)
Gatunek

sensacyjny

Rok produkcji

1969

Data premiery

13 marca 1970

Kraj produkcji

Polska

Język

polski
niemiecki

Czas trwania

83 minuty

Reżyseria

Jan Batory

Scenariusz

Jan Kowalski

Główne role

Stanisław Mikulski
Janusz Bylczyński
Edmund Fetting

Muzyka

Andrzej Kurylewicz

Zdjęcia

Antoni Wójtowicz

Scenografia

Zdzisław Kielanowski

Montaż

Krystyna Komosińska

Produkcja

ZF Nike

Wytwórnia

WFF we Wrocławiu

Dystrybucja

Film Polski

Rynek w Radkowie

Ostatni świadek – polski film sensacyjny z 1969 roku w reżyserii Jana Batorego.

Premiera odbyła się w podwójnym pokazie z reportażem Na srebrne gody produkcji Wytwórni Filmowej „Czołówka” z 1969 roku[1]

Zdjęcia plenerowe kręcono w Radkowie, w Górach Stołowych i Kudowie-Zdroju.

Treść

[edytuj | edytuj kod]

Prolog: koniec II wojny światowej. Dwaj oficerowie SS – Dunger i Goltz, przy pomocy więźniów z niedużego obozu koncentracyjnego ukrywają w górach skrzynie z zagrabionymi kosztownościami. Uciekając polecają wymordować towarzyszących im więźniów. Z masakry jednak uchodzi z życiem Polak, doktor Olszak, tytułowy „ostatni świadek”.

Po latach jest on lekarzem w ośrodku zdrowia w miasteczku położonym niedaleko miejsca, gdzie kiedyś znajdował się obóz. Od lat bezskutecznie poszukuje ukrytego wtedy przez hitlerowców skarbu. Po nieudanych próbach odkrycia dobrze zamaskowanego schowka, mieszkańcy miasteczka zaczynają go traktować jako upośledzonego po przejściach wojennych. Pewnego dnia jednak w miasteczku zjawia się czwórka austriackich obywateli, podających się za entomologów. W rzeczywistości przyjechali oni po schowane kosztowności. Dwóch z nich to Dunger i Goltz, którego Olszak przypadkiem rozpoznaje podczas zakupów w sklepie. Milicja zmuszona jest jednak uwolnić zatrzymanego dawnego esesmana, gdy jego aktualne dokumenty nie wzbudzają zarzutów. Doktor Olszak nie daje za wygraną, zaczynając śledzić pseudonaukowców i ostatecznie ich śladem dociera do starego bunkra, gdzie ukryto skarb. W finałowej scenie dochodzi do walki pomiędzy samotnym Olszakiem a byłymi esesmanami. W krytycznym momencie do akcji wkracza grupa „tajniaków” z MO, (podających się wcześniej za geologów), którzy mając od początku pod obserwacją przybyszów, wiedzieli kim są i czego szukają.

Obsada

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Idziemy do kina. „Film”. 11, s. 15, 1970-03-15. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe. 

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • pel. Intencje nie wystarczą. „Film”. nr 12/1112, s. 5, 1970-03-22. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe. ISSN 0137-463X. 

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]