Przejdź do zawartości

Nabój 12,7 × 108 mm

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
12,7 × 108 mm
Ilustracja
Rodzaj

nabój wielkokalibrowy

Kaliber

12,7 mm

Średnica
pocisku

12,95 mm

min. szyjki

13,58 mm

max. szyjki

13,58

max. stożka
przejściowego

18,51 mm

max. łuski

21,60 mm

kryzy

21,60 mm

Długość
łuski

108 mm

naboju

145-147 mm

Masa
naboju

130 g

pocisku

44-52 g

materiału
miotającego

18 g

Inne
Prędkość
początkowa

840 m/s

12,7 × 108 mm (spotykana jest także nazwa 12,7 × 107 mm) – opracowany w ZSRR nabój do wielkokalibrowych karabinów maszynowych.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

1 maja 1927 roku Armia Czerwona planująca wprowadzenie do uzbrojenia wkmu przyjęła do uzbrojenia angielski nabój .50 Vickers-Armstrong (12,7 × 81 mm). Już dwa lata później parametry amunicji angielskiej uznano za niewystarczające i postanowiono opracować własny nabój. Nie wiadomo, kto był konstruktorem ani jaka była historia prac nad nabojem 12,7 × 108 mm, wiadomo tylko, że został on przyjęty do uzbrojenia w 1930 roku wraz ze skonstruowanym przez Diegtariowa wkmem DK. Nowa broń produkowana w niewielkich seriach w latach 1933-1935 nie była zbyt udana. Nabój 12,7 × 108 rozpowszechnił się dopiero w latach czterdziestych. Do uzbrojenia piechoty wprowadzono wtedy nowy wkm DSzK i powstały nowe lotnicze karabiny maszynowe kalibru 12,7 mm skonstruowane przez Michaiła Jewgienicza Bierezina (BS, UB, UBK, UBS).

Po wojnie nabój 12,7 × 108 mm został przyjęty do uzbrojenia we wszystkich krajach Układu Warszawskiego. Obecnie jest używany wraz z wkmami NSW i lotniczym czterolufowym karabinem maszynowym JakB-12,7.

Wersje

[edytuj | edytuj kod]

Wersje naboju 12,7 × 108 mm:

  • B-30 GŁ – pocisk przeciwpancerny przyjęty do uzbrojenia w 1930 roku
  • B-32 GŁ – pocisk przeciwpancerno-zapalający
  • T-38 – pocisk świetlny
  • PZ- pocisk zapalająco-smugowy
  • BZ-41 – pocisk przeciwpancerno-zapalający
  • BZT-44 – pocisk przeciwpancerno-zapalająco-świetlny
  • BZF-46 – pocisk przeciwpancerno-zapalający (fosforowy)
  • MDZ-3 – pocisk wybuchowy (elaborowany pentrytem z zapalnikiem pneumatycznym)
  • MDZ-46 – pocisk wybuchowy (elaborowany pentrytem z zapalnikiem pneumatycznym)
  • MDZ – pocisk wybuchowo-zapalający wyposażony w zapalnik mechaniczny W-166
  • ZMDCz – pocisk wybuchowy z samolikwidatorem (współczesny)
  • BS – pocisk przeciwpancerno-zapalający (współczesny)
  • "Duplex" – z dwoma pociskami o masie 30 i 31 g w układzie tandem (współczesny)
  • "Duplex" – z dwoma pociskami o masie 27 g wyposażonymi w smugacz (współczesny)

Dane taktyczno- techniczne

[edytuj | edytuj kod]
Dane taktyczno- techniczne naboju
12,7 × 108 mm
B-30 GŁ B-32 GŁ
Kaliber 12,7 mm 12,7 mm
Długość łuski 108 mm 108 mm
Masa pocisku 51,9 g 49,1 g
Masa naboju ? g ? g
Masa ładunku prochowego 16,5 g

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]