Przejdź do zawartości

Moeksypryl

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Moeksypryl
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

C27H34N2O7

Masa molowa

498,568 g/mol

Identyfikacja
Numer CAS

103775-10-6

PubChem

91270

DrugBank

DB00691

Klasyfikacja medyczna
ATC

C09AA13

Stosowanie w ciąży

kategoria D

Moeksypryl, meksyprylorganiczny związek chemiczny, lek z grupy inhibitorów konwertazy angiotensyny zarejestrowany w Polsce w terapii nadciśnienia tętniczego (w monoterapii lub w połączeniu z innymi lekami). Jest dostępny na rynku pod nazwami handlowymi Univasc, Perdix, Cardiotensin, Cardiotensin Plus (w połączeniu z hydrochlorotiazydem).

Jest prolekiem, w organizmie zostaje przekształcony w formę aktywną – meksyprylat, który posiada 1000 razy większą aktywność.

Moeksyprylat – aktywny metabolit moeksyprylu

Mechanizm działania

[edytuj | edytuj kod]

Moeksypryl powoduje zahamowanie działania konwertazy angiotensyny i w efekcie zmniejszenie stężenia angiotensyny II. Końcowym efektem jest spadek ciśnienia tętniczego.

Początek działania leku uwidacznia się po 2 godzinach, szczyt działania przypada na 3–6 godzin po podaniu, trwa 24 godziny. Pełny efekt hipotensyjny osiąga się po 2–4 tygodniach stosowania leku.

Przeciwwskazania

[edytuj | edytuj kod]

Działania niepożądane

[edytuj | edytuj kod]

Interakcje

[edytuj | edytuj kod]

Dawkowanie

[edytuj | edytuj kod]

Lek podaje się doustnie. Na rynku dostępne są dwie dawki – 7,5 mg oraz 15 mg. Rozpoczyna się od najmniejszej dawki, tj. 7,5 mg, w razie potrzeby zwiększając ją do 30 mg/d w jednej lub dwóch dawkach podzielonych. Maksymalna dobowa dawka wynosi 60 mg. W przypadku terapii skojarzonej, np. z tiazydami dawki moeksyprylu ulegają zmniejszeniu.


Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Indeks leków Medycyny Praktycznej 2007, Kraków: Wydawnictwo Medycyna Praktyczna, 2007, s. 433–434, ISBN 978-83-7430-110-7.