Przejdź do zawartości

Malena

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Malena
Malèna
Gatunek

dramat

Rok produkcji

2000

Data premiery

27 października 2000

Kraj produkcji

Włochy
Stany Zjednoczone

Język

włoski

Czas trwania

109 minut

Reżyseria

Giuseppe Tornatore

Scenariusz

Giuseppe Tornatore

Główne role

Monica Bellucci
Giuseppe Sulfaro

Muzyka

Ennio Morricone

Zdjęcia

Lajos Koltai

Scenografia

Bruno Cesari
Francesco Frigeri

Kostiumy

Maurizio Millenotti

Montaż

Massimo Quaglia

Produkcja

Carlo Bernasconi
Harvey Weinstein

Wytwórnia

Medusa Film
Miramax
Pacific Pictures
Tele+

Strona internetowa

Malena (wł. Malèna) – włosko-amerykański dramat filmowy z 2000 roku w reżyserii Giuseppe Tornatore. Ekranizacja opowiadania Luciano Vincenzoniego. Zdjęcia kręcono na Sycylii (Syrakuzy, Noto, Katania) oraz w Maroku (Al-Dżadida).

Fabuła

[edytuj | edytuj kod]

Film, którego akcja toczy się w sycylijskim miasteczku czasu II wojny światowej, opowiada historię trzynastoletniego chłopca imieniem Renato zakochanego w miejscowej piękności – tytułowej Malenie Scordii. Młody człowiek widzi, jak wydarzenia w życiu głównej bohaterki przybierają zły obrót, jak Malena staje się wdową, a następnie obiektem długo powstrzymywanej żądzy, zazdrości i gniewu. Malena staje się także zarzewiem erotycznej i uczuciowej burzy oraz podejrzenia o bycie kobietą lekkich obyczajów – wszystko przez klątwę urody, będącą przyczyną wszystkich nieszczęść w jej życiu. Malena po kolei zostaje upokorzona i wydziedziczona przez ojca, trafia przed sąd, traci źródło dochodów i zostaje bez grosza. Film widziany jest z perspektywy sycylijskiego chłopca Renato, zakochanego w pięknej kobiecie, który jako jedyny rozumie losy Maleny i stawia czoła prowincjonalnej mentalności. Kiedy wszystko wydaje się stracone, Renato znajduje odwagę, by przejść do czynów i podjąć ryzyko pomocy Malenie w najbardziej nieoczekiwany sposób.

Tłem historii osobistej jest włoski faszyzm, który jest przez mieszkańców powszechnie akceptowany, a wypowiedzenie wojny przez Benito Mussoliniego witane wielką fetą. Hipokryzję małomiasteczkową podkreśla równie entuzjastyczne powitanie wojsk amerykańskich w końcowym akcie wojny.

Film Giuseppe Tornatorego jest niezwykle symboliczny – przedstawia losy typowej pięknej kobiety, która wiecznie skazana jest na cierpienie i samotność, wywołane zawiścią i pożądaniem ludzi przeciętnych, pełnych kompleksów, uważających się za gorszych od niej.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]