Przejdź do zawartości

Konstanty Gruszecki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Konstanty Gruszecki
Ilustracja
Herb
Lubicz
Rodzina

Gruszeccy herbu Lubicz

Data i miejsce urodzenia

1803
Bychawka

Data i miejsce śmierci

16 maja 1874[1]
Warszawa

Ojciec

Kasper Gruszecki (1771–1836)

Matka

Franciszka Chociszewska (1780–1843)

Grób Konstantego Gruszeckiego na Starych Powązkach w Warszawie

Konstanty Franciszek Gruszecki herbu Lubicz (ur. 1803, zm. 16 maja 1874) – członek senatu[2], sekretarz kancelarii Rady Stanu w latach 18601868[3].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Syn Kaspra Gruszeckiego – sędziego apelacyjnego Królestwa Polski i Franciszki Chociszewskiej[4].

Od 1819 roku – student Uniwersytetu Warszawskiego (Wydział Prawa i Administracji, sekcja Prawa i Administracji). W 1822 uzyskał stopień magistra prawa i rozpoczął aplikację w Trybunale Cywilnym w Radomiu.

W 1825 roku został asesorem Trybunału Cywilnego w Lublinie. 1833–1840 – sędzia, następnie prokurator przy Trybunale Cywilnym w Lublinie. W 1842–1860 – sędzia Sądu Apelacyjnego Królewskiego Polskiego oraz prezes Trybunału Handlowego w Warszawie. Od 1861 roku – wiceprezes Sądu Apelacyjnego. Był członkiem Towarzystwa Rolniczego w Królestwie Polskim. W 1862 mianowany członkiem IX Departamentu Rządzącego Senatu. W 1856 radca stanu. W 1862 rzeczywisty radca stanu.

13 lipca 1867 roku przeniesiony w stan spoczynku. Wykształcony prawnik, autor wielu rozpraw prawniczych, członek Komisji Egzaminacyjnej przy Trybunale Cywilnym w Lublinie. Od 1842 przy Najwyższej Komisji Egzaminacyjnej przy Komisji Rządowej Sprawiedliwości[1].

Pochowany na Starych Powązkach w Warszawie (kwatera 10-2-26)[5].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]