Przejdź do zawartości

Konkurs Piosenki Eurowizji 1994

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Konkurs Piosenki Eurowizji 1994
Informacje ogólne
Finał

30 kwietnia 1994

Miejsce

Point Theatre,
Dublin (Irlandia)

Nadawca

Raidió Teilifís Éireann (RTÉ)

Prowadzący

Cynthia ní Mhurchú
Gerry Ryan

Informacje dodatkowe
Reżyser

Patrick Cowap

Kierownik wykonawczy

Christian Clausen

Występ otwarcia

Walpurgisnacht, występ Macnas – tańczących karykatur irlandzkich artystów światowej sławy w towarzystwie nosicieli flag

Występ interwałowy

Riverdance w wykonaniu irlandzkich mistrzów tańca Jeana Butlera, Michaela Flatleya i zespołu wokalnego Anúna, z partyturą skomponowaną przez Billa Whelana

Uczestnicy
Debiut

 Estonia
 Litwa
 Polska
 Rosja
 Rumunia
 Słowacja
 Węgry

Rezygnacja

 Belgia
 Dania
 Izrael
 Luksemburg
 Słowenia
 Turcja
 Włochy

Łącznie

25 reprezentacji

Głosowanie
Jury z każdego uczestniczącego kraju przyznaje 1-8, 10 oraz 12 punktów dla ulubionej piosenki.
Zero punktów

 Litwa

Zwycięzca

 Irlandia

Reprezentant

Paul Harrington i Charlie McGettigan

Piosenka

Rock ’n’ Roll Kids

Tekst i muzyka

Brendan Graham

Konkurs Piosenki Eurowizji
◄ 1993 1995 ►

39. Konkurs Piosenki Eurowizji 1994 został zorganizowany 30 kwietnia 1994 w Point Theatre w Dublinie przez irlandzkiego nadawcę publicznego Raidió Teilifís Éireann (RTÉ), dzięki zwycięstwu reprezentantki IrlandiiNiamh Kavanagh podczas konkursu w 1993 roku.

Koncert finałowy, który prowadzili Cynthia ní Mhurchú i Gerry Ryan, wygrali reprezentanci Irlandii, Paul Harrington i Charlie McGettigan, którzy za utwór „Rock ’n’ Roll Kids” otrzymali 226 punktów.

Przebieg konkursu

[edytuj | edytuj kod]

Konkurs otworzył krótki film pokazujący gwiazdy unoszące się na wodzie, fajerwerki i karykatury tańczące dookoła. Wtedy kamery przeniosły się do studia, gdzie tancerze ubrani na biało z karykaturalnymi głowami znanych Irlandczyków weszli na scenę, wymachując flagami uczestniczących państw.

Projekt grafiki

[edytuj | edytuj kod]

Krótkie filmy prezentujące sylwetki uczestników (zwane „pocztówkami”) zostały utrzymane w tematyce literackiej, ukazywały wykonawców na terenie Irlandii[1].

Pierwszy raz w historii konkursu, proces przyznawania głosów przez krajowych sekretarzy odbywał się przez połączenie satelitarne, a nie (jak dotychczas) telefonicznie. Podczas występu w przerwie przeznaczonej na przyjmowanie głosów lokalnych komisji jurorskich, na scenie wystąpiła grupa tańca irlandzkiego Riverdance, której taneczna prezentacja sprawiła, że całe widowisko osiągnęło największy komercyjny sukces w historii konkursu, a sam zespół rozpoczął po nim międzynarodową karierę[2].

Kontrowersje

[edytuj | edytuj kod]

Podczas próby generalnej, transmitowanej do wszystkich krajów oraz lokalnych komisji jurorskich oceniających wszystkie propozycje konkursowe, reprezentantka Polski, Edyta Górniak, zaśpiewała fragment swojego konkursowego utworu „To nie ja!” w języku angielskim, czym wywołała kontrowersje i została oskarżona o naruszenie regulaminu widowiska nakazującego śpiewanie wszystkim uczestnikom swoich propozycji w języku ojczystym. Piosenkarka tłumaczyła swój występ przeziębieniem oraz zapalaniem krtani i tchawicy, przez co traciła głos[3][4][5][6]. Sprzeciw wobec udziału Polski wyraziło wówczas sześć delegacji, m.in. z Hiszpanii, Szwecji i Grecji, a Polsce groziła dyskwalifikacja. Do organizatorów konkursu nie napłynął jednak oficjalny protest, dzięki czemu kraj został dopuszczony do udziału w finale[2][7].

Dyrygenci

[edytuj | edytuj kod]
  1.  Szwecja – Anders Berglund
  2.  Estonia – Urmas Lattikas
  3.  Grecja – Noel Kelehan
  4.  Finlandia – Olli Ahvenlahti
  5.  Rumunia – Noel Kelehan
  6.  Austria – Hermann Weindorf
  7.  IrlandiaBrak dyrygenta
  8.  Malta – Anthony Chircop
  9.  Hiszpania – Josep Llobell
  10.  Cypr – George Theophanous
  11.  Holandia – Harry van Hoof
  12.  Węgry – Péter Wolf
  13.  Islandia – Frank McNamara
  14.  Niemcy – Norbert Daum
  15.  Rosja – Lev Zemlinski
  16.  Wielka Brytania – Michael Reed
  17.  Słowacja – Vladimír Valovič
  18.  Polska – Noel Kelehan
  19.  Chorwacja – Miljenko Prohaska
  20.  Litwa – Tomas Leiburas
  21.  Francja – Alain Goraguer
  22.  Portugalia – Thilo Krassman
  23.  Norwegia – Pete Knutsen
  24.  Szwajcaria – Valeriano Chiaravalle
  25.  Bośnia i Hercegowina – Sinan Alimanović

Kraje uczestniczące

[edytuj | edytuj kod]

W związku z dużą liczbą nadawców publicznych zainteresowanych udziałem w konkursie w 1994 roku, Europejska Unia Nadawców (EBU) wprowadziła nową zasadę zabraniającą udziału w kolejnym konkursie pięciu krajom, które zajęły najniższe miejsca w finałowej stawce z poprzedniego roku. Tym samym, stacje z Belgii, Danii, Izraela, Słowenii i Turcji nie mogły wystawić na konkurs swoich reprezentantów, dzięki czemu możliwość zadebiutowania otrzymały telewizje z siedmiu krajów: Estonii, Litwy, Polski, Rosji, Rumunii, Słowacji i Węgier. Z uczestnictwa w widowisku wycofali się także nadawcy z Luksemburga i Włoch[2].

Wyniki

[edytuj | edytuj kod]
Lp. Państwo Język Artysta Piosenka Miejsce Punkty
1  Szwecja szwedzki Marie Bergman i Roger Pontare „Stjärnorna” 13 48
2  Finlandia fiński CatCat „Bye Bye Baby” 22 11
3  Irlandia angielski Paul Harrington, Charlie McGettigan Rock ’n’ Roll Kids 1 226
4  Cypr grecki Evridiki „Ime anthropos ki ego” 11 51
5  Islandia islandzki Sigga „Nætur” 12 49
6  Wielka Brytania angielski Frances Ruffelle „Lonely Symphony” 10 63
7  Chorwacja chorwacki Tony Cetinski „Nek’ ti bude ljubav sva” 16 27
8  Portugalia portugalski Sara Tavares „Chamar a música” 8 73
9  Szwajcaria włoski Duilio „Sto pregando” 19 15
10  Estonia estoński Silvi Vrait Nagu merelaine 24 2
11  Rumunia rumuński Dan Bittman „Dincolo de nori” 21 14
12  Malta angielski Chris & Moira „More Than Love” 5 97
13  Holandia niderlandzki Willeke Alberti „Waar is de zon?” 23 4
14  Niemcy niemiecki Mekado Wir geben ’ne Party 3 128
15  Słowacja słowacki Tublatanka „Nekonečná pieseň” 19 15
16  Litwa litewski Ovidijus Vyšniauskas „Lopšinė mylimai” 25 0
17  Norwegia norweski Elisabeth Andreassen, Jan Werner Danielsen „Duett” 6 76
18  Bośnia i Hercegowina bośniacki Alma & Dejan „Ostani kraj mene” 15 39
19  Grecja grecki Costas Bigalis & The Sea Lovers „To trehandiri” 14 44
20  Austria niemiecki Petra Frey „Für den Frieden der Welt” 17 19
21  Hiszpania hiszpański Alejandro Abad „Ella no es ella” 18 17
22  Węgry węgierski Friderika „Kinek mondjam el vétkeimet” 4 122
23  Rosja rosyjski Youddiph „Wiecznyj strannik” 9 70
24  Polska polski Edyta Górniak To nie ja! 2 166
25  Francja francuski Nina Morato „Je suis un vrai garçon” 7 74

Tabela punktacyjna finału

[edytuj | edytuj kod]
  JURY
Suma punktów Szwecja Finlandia Irlandia Cypr Islandia Wielka Brytania Chorwacja Portugalia Szwajcaria Estonia Rumunia Malta Holandia Niemcy Słowacja Litwa Norwegia Bośnia i Hercegowina Grecja Austria Hiszpania Węgry Rosja Polska Francja
Uczestnicy konkursu Szwecja 48   2 7 2 3 6 5 5 10 5 1 2
Finlandia 11   1 10
Irlandia 226 10 7   8 12 10 12 12 12 10 8 5 12 12 6 10 12 10 10 10 10 12 8 8
Cypr 51 10   3 5 2 5 12 4 2 5 3
Islandia 49 8 1 6   6 3 3 1 3 3 6 1 4 4
Wielka Brytania 63 1 5   6 8 8 5 2 4 3 2 4 1 3 3 5 3
Chorwacja 27   10 12 5
Portugalia 73 5 5 8 8 8   5 1 3 12 7 4 1 6
Szwajcaria 15   8 2 5
Estonia 2   2
Rumunia 14   6 2 6
Malta 97 4 6 10 2 1 7 10 4 6 10   1 3 10 7 12 7
Holandia 4   4
Niemcy 128 6 3 5 6 7 7 10 10 3 12 4   7 4 1 7 2 8 12 7 7
Słowacja 15 12   3
Litwa 0  
Norwegia 76 7 3 10 1 4 3 1 8 4 7 2 1   6 1 0 5 5 8
Bośnia i Hercegowina 39 2 4 7 8   7 1 10
Grecja 44 2 4 12 6 4 1 5 4   4 2
Austria 19 1 7 3 2 1 5  
Hiszpania 17 5 2 8   2
Węgry 122 12 12 12 10 2 5 1 4 4 2 10 7 8 3 8 4   3 12 7
Rosja 70 4 3 4 5 1 2 1 3 5 6 6 3 4 6 6   10 1
Polska 166 8 7 1 6 12 8 7 10 12 7 2 8 10 4 12 6 8 12 8 6   12
Francja 74 3 2 4 5 6 6 8 8 7 2 7 10 6  
Kraje uporządkowane są według kolejności występów

Powracający artyści

[edytuj | edytuj kod]
Artysta Kraj Poprzedni rok Miejsce Punkty
Evridiki  Cypr 1992 11 57
Sigga  Islandia 1990 (członkini Stjórnin) 4 124
1992 (członkini Heart 2 Heart) 7 80
Elisabeth Andreassen  Szwecja 1982 (członkini Chips) 8 67
 Norwegia 1985 (członkini Bobbysocks) 1 123
Marie Bergman  Szwecja 1971 6 85
1972 (członkini Family Four) 13 75

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. EBU: Eurovision Song Contest 1994: Opening. 1994-04-30. [dostęp 2010-09-11]. (wł.).
  2. a b c Eurovision Song Contest 1994 Final. [w:] EBU [on-line]. www.eurovision.tv. [dostęp 2015-02-12]. (ang.).
  3. Edyta Górniak wspomina Eurowizję: Byłam chora. [w:] Interia.pl [on-line]. www.muzyka.interia.pl, 2013-11-16. [dostęp 2015-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-22)]. (pol.).
  4. Jacek Cygan: Życie jest piosenką. Kraków: Znak, 2014, s. 99.
  5. Krzysztof Tadej: Antena nr 24 (06/1994). www.e-gorniak.com, 1994-06. [dostęp 2015-02-12]. (ang.).
  6. Marlena Bielińska: Playboy nr 65 (4/1998). www.e-gorniak.com, 1998-04. [dostęp 2015-02-12]. (ang.).
  7. Jacek Cygan: Życie jest piosenką. Kraków: Znak, 2014, s. 102–103.