Konkurs Piosenki Eurowizji 1994
Informacje ogólne | |||||
Finał |
30 kwietnia 1994 | ||||
---|---|---|---|---|---|
Miejsce | |||||
Nadawca |
Raidió Teilifís Éireann (RTÉ) | ||||
Prowadzący |
Cynthia ní Mhurchú | ||||
Informacje dodatkowe | |||||
Reżyser |
Patrick Cowap | ||||
Kierownik wykonawczy |
Christian Clausen | ||||
Występ otwarcia |
Walpurgisnacht, występ Macnas – tańczących karykatur irlandzkich artystów światowej sławy w towarzystwie nosicieli flag | ||||
Występ interwałowy |
Riverdance w wykonaniu irlandzkich mistrzów tańca Jeana Butlera, Michaela Flatleya i zespołu wokalnego Anúna, z partyturą skomponowaną przez Billa Whelana | ||||
Uczestnicy | |||||
Debiut | |||||
Rezygnacja | |||||
Łącznie |
25 reprezentacji | ||||
| |||||
Głosowanie | |||||
Jury z każdego uczestniczącego kraju przyznaje 1-8, 10 oraz 12 punktów dla ulubionej piosenki. | |||||
Zero punktów | |||||
Zwycięzca | |||||
Reprezentant | |||||
Piosenka | |||||
Tekst i muzyka | |||||
Konkurs Piosenki Eurowizji | |||||
|
39. Konkurs Piosenki Eurowizji 1994 został zorganizowany 30 kwietnia 1994 w Point Theatre w Dublinie przez irlandzkiego nadawcę publicznego Raidió Teilifís Éireann (RTÉ), dzięki zwycięstwu reprezentantki Irlandii – Niamh Kavanagh podczas konkursu w 1993 roku.
Koncert finałowy, który prowadzili Cynthia ní Mhurchú i Gerry Ryan, wygrali reprezentanci Irlandii, Paul Harrington i Charlie McGettigan, którzy za utwór „Rock ’n’ Roll Kids” otrzymali 226 punktów.
Przebieg konkursu
[edytuj | edytuj kod]Konkurs otworzył krótki film pokazujący gwiazdy unoszące się na wodzie, fajerwerki i karykatury tańczące dookoła. Wtedy kamery przeniosły się do studia, gdzie tancerze ubrani na biało z karykaturalnymi głowami znanych Irlandczyków weszli na scenę, wymachując flagami uczestniczących państw.
Projekt grafiki
[edytuj | edytuj kod]Krótkie filmy prezentujące sylwetki uczestników (zwane „pocztówkami”) zostały utrzymane w tematyce literackiej, ukazywały wykonawców na terenie Irlandii[1].
Pierwszy raz w historii konkursu, proces przyznawania głosów przez krajowych sekretarzy odbywał się przez połączenie satelitarne, a nie (jak dotychczas) telefonicznie. Podczas występu w przerwie przeznaczonej na przyjmowanie głosów lokalnych komisji jurorskich, na scenie wystąpiła grupa tańca irlandzkiego Riverdance, której taneczna prezentacja sprawiła, że całe widowisko osiągnęło największy komercyjny sukces w historii konkursu, a sam zespół rozpoczął po nim międzynarodową karierę[2].
Kontrowersje
[edytuj | edytuj kod]Podczas próby generalnej, transmitowanej do wszystkich krajów oraz lokalnych komisji jurorskich oceniających wszystkie propozycje konkursowe, reprezentantka Polski, Edyta Górniak, zaśpiewała fragment swojego konkursowego utworu „To nie ja!” w języku angielskim, czym wywołała kontrowersje i została oskarżona o naruszenie regulaminu widowiska nakazującego śpiewanie wszystkim uczestnikom swoich propozycji w języku ojczystym. Piosenkarka tłumaczyła swój występ przeziębieniem oraz zapalaniem krtani i tchawicy, przez co traciła głos[3][4][5][6]. Sprzeciw wobec udziału Polski wyraziło wówczas sześć delegacji, m.in. z Hiszpanii, Szwecji i Grecji, a Polsce groziła dyskwalifikacja. Do organizatorów konkursu nie napłynął jednak oficjalny protest, dzięki czemu kraj został dopuszczony do udziału w finale[2][7].
Dyrygenci
[edytuj | edytuj kod]- Szwecja – Anders Berglund
- Estonia – Urmas Lattikas
- Grecja – Noel Kelehan
- Finlandia – Olli Ahvenlahti
- Rumunia – Noel Kelehan
- Austria – Hermann Weindorf
- Irlandia – Brak dyrygenta
- Malta – Anthony Chircop
- Hiszpania – Josep Llobell
- Cypr – George Theophanous
- Holandia – Harry van Hoof
- Węgry – Péter Wolf
- Islandia – Frank McNamara
- Niemcy – Norbert Daum
- Rosja – Lev Zemlinski
- Wielka Brytania – Michael Reed
- Słowacja – Vladimír Valovič
- Polska – Noel Kelehan
- Chorwacja – Miljenko Prohaska
- Litwa – Tomas Leiburas
- Francja – Alain Goraguer
- Portugalia – Thilo Krassman
- Norwegia – Pete Knutsen
- Szwajcaria – Valeriano Chiaravalle
- Bośnia i Hercegowina – Sinan Alimanović
Kraje uczestniczące
[edytuj | edytuj kod]W związku z dużą liczbą nadawców publicznych zainteresowanych udziałem w konkursie w 1994 roku, Europejska Unia Nadawców (EBU) wprowadziła nową zasadę zabraniającą udziału w kolejnym konkursie pięciu krajom, które zajęły najniższe miejsca w finałowej stawce z poprzedniego roku. Tym samym, stacje z Belgii, Danii, Izraela, Słowenii i Turcji nie mogły wystawić na konkurs swoich reprezentantów, dzięki czemu możliwość zadebiutowania otrzymały telewizje z siedmiu krajów: Estonii, Litwy, Polski, Rosji, Rumunii, Słowacji i Węgier. Z uczestnictwa w widowisku wycofali się także nadawcy z Luksemburga i Włoch[2].
Wyniki
[edytuj | edytuj kod]Lp. | Państwo | Język | Artysta | Piosenka | Miejsce | Punkty |
---|---|---|---|---|---|---|
1 | Szwecja | szwedzki | Marie Bergman i Roger Pontare | „Stjärnorna” | 13 | 48 |
2 | Finlandia | fiński | CatCat | „Bye Bye Baby” | 22 | 11 |
3 | Irlandia | angielski | Paul Harrington, Charlie McGettigan | „Rock ’n’ Roll Kids” | 1 | 226 |
4 | Cypr | grecki | Evridiki | „Ime anthropos ki ego” | 11 | 51 |
5 | Islandia | islandzki | Sigga | „Nætur” | 12 | 49 |
6 | Wielka Brytania | angielski | Frances Ruffelle | „Lonely Symphony” | 10 | 63 |
7 | Chorwacja | chorwacki | Tony Cetinski | „Nek’ ti bude ljubav sva” | 16 | 27 |
8 | Portugalia | portugalski | Sara Tavares | „Chamar a música” | 8 | 73 |
9 | Szwajcaria | włoski | Duilio | „Sto pregando” | 19 | 15 |
10 | Estonia | estoński | Silvi Vrait | „Nagu merelaine” | 24 | 2 |
11 | Rumunia | rumuński | Dan Bittman | „Dincolo de nori” | 21 | 14 |
12 | Malta | angielski | Chris & Moira | „More Than Love” | 5 | 97 |
13 | Holandia | niderlandzki | Willeke Alberti | „Waar is de zon?” | 23 | 4 |
14 | Niemcy | niemiecki | Mekado | „Wir geben ’ne Party” | 3 | 128 |
15 | Słowacja | słowacki | Tublatanka | „Nekonečná pieseň” | 19 | 15 |
16 | Litwa | litewski | Ovidijus Vyšniauskas | „Lopšinė mylimai” | 25 | 0 |
17 | Norwegia | norweski | Elisabeth Andreassen, Jan Werner Danielsen | „Duett” | 6 | 76 |
18 | Bośnia i Hercegowina | bośniacki | Alma & Dejan | „Ostani kraj mene” | 15 | 39 |
19 | Grecja | grecki | Costas Bigalis & The Sea Lovers | „To trehandiri” | 14 | 44 |
20 | Austria | niemiecki | Petra Frey | „Für den Frieden der Welt” | 17 | 19 |
21 | Hiszpania | hiszpański | Alejandro Abad | „Ella no es ella” | 18 | 17 |
22 | Węgry | węgierski | Friderika | „Kinek mondjam el vétkeimet” | 4 | 122 |
23 | Rosja | rosyjski | Youddiph | „Wiecznyj strannik” | 9 | 70 |
24 | Polska | polski | Edyta Górniak | „To nie ja!” | 2 | 166 |
25 | Francja | francuski | Nina Morato | „Je suis un vrai garçon” | 7 | 74 |
Tabela punktacyjna finału
[edytuj | edytuj kod]JURY | |||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Suma punktów | Szwecja | Finlandia | Irlandia | Cypr | Islandia | Wielka Brytania | Chorwacja | Portugalia | Szwajcaria | Estonia | Rumunia | Malta | Holandia | Niemcy | Słowacja | Litwa | Norwegia | Bośnia i Hercegowina | Grecja | Austria | Hiszpania | Węgry | Rosja | Polska | Francja | ||
Uczestnicy konkursu | Szwecja | 48 | 2 | 7 | 2 | 3 | 6 | 5 | 5 | 10 | 5 | 1 | 2 | ||||||||||||||
Finlandia | 11 | 1 | 10 | ||||||||||||||||||||||||
Irlandia | 226 | 10 | 7 | 8 | 12 | 10 | 12 | 12 | 12 | 10 | 8 | 5 | 12 | 12 | 6 | 10 | 12 | 10 | 10 | 10 | 10 | 12 | 8 | 8 | |||
Cypr | 51 | 10 | 3 | 5 | 2 | 5 | 12 | 4 | 2 | 5 | 3 | ||||||||||||||||
Islandia | 49 | 8 | 1 | 6 | 6 | 3 | 3 | 1 | 3 | 3 | 6 | 1 | 4 | 4 | |||||||||||||
Wielka Brytania | 63 | 1 | 5 | 6 | 8 | 8 | 5 | 2 | 4 | 3 | 2 | 4 | 1 | 3 | 3 | 5 | 3 | ||||||||||
Chorwacja | 27 | 10 | 12 | 5 | |||||||||||||||||||||||
Portugalia | 73 | 5 | 5 | 8 | 8 | 8 | 5 | 1 | 3 | 12 | 7 | 4 | 1 | 6 | |||||||||||||
Szwajcaria | 15 | 8 | 2 | 5 | |||||||||||||||||||||||
Estonia | 2 | 2 | |||||||||||||||||||||||||
Rumunia | 14 | 6 | 2 | 6 | |||||||||||||||||||||||
Malta | 97 | 4 | 6 | 10 | 2 | 1 | 7 | 10 | 4 | 6 | 10 | 1 | 3 | 10 | 7 | 12 | 7 | ||||||||||
Holandia | 4 | 4 | |||||||||||||||||||||||||
Niemcy | 128 | 6 | 3 | 5 | 6 | 7 | 7 | 10 | 10 | 3 | 12 | 4 | 7 | 4 | 1 | 7 | 2 | 8 | 12 | 7 | 7 | ||||||
Słowacja | 15 | 12 | 3 | ||||||||||||||||||||||||
Litwa | 0 | ||||||||||||||||||||||||||
Norwegia | 76 | 7 | 3 | 10 | 1 | 4 | 3 | 1 | 8 | 4 | 7 | 2 | 1 | 6 | 1 | 0 | 5 | 5 | 8 | ||||||||
Bośnia i Hercegowina | 39 | 2 | 4 | 7 | 8 | 7 | 1 | 10 | |||||||||||||||||||
Grecja | 44 | 2 | 4 | 12 | 6 | 4 | 1 | 5 | 4 | 4 | 2 | ||||||||||||||||
Austria | 19 | 1 | 7 | 3 | 2 | 1 | 5 | ||||||||||||||||||||
Hiszpania | 17 | 5 | 2 | 8 | 2 | ||||||||||||||||||||||
Węgry | 122 | 12 | 12 | 12 | 10 | 2 | 5 | 1 | 4 | 4 | 2 | 10 | 7 | 8 | 3 | 8 | 4 | 3 | 12 | 7 | |||||||
Rosja | 70 | 4 | 3 | 4 | 5 | 1 | 2 | 1 | 3 | 5 | 6 | 6 | 3 | 4 | 6 | 6 | 10 | 1 | |||||||||
Polska | 166 | 8 | 7 | 1 | 6 | 12 | 8 | 7 | 10 | 12 | 7 | 2 | 8 | 10 | 4 | 12 | 6 | 8 | 12 | 8 | 6 | 12 | |||||
Francja | 74 | 3 | 2 | 4 | 5 | 6 | 6 | 8 | 8 | 7 | 2 | 7 | 10 | 6 | |||||||||||||
Kraje uporządkowane są według kolejności występów |
Powracający artyści
[edytuj | edytuj kod]Artysta | Kraj | Poprzedni rok | Miejsce | Punkty |
---|---|---|---|---|
Evridiki | Cypr | 1992 | 11 | 57 |
Sigga | Islandia | 1990 (członkini Stjórnin) | 4 | 124 |
1992 (członkini Heart 2 Heart) | 7 | 80 | ||
Elisabeth Andreassen | Szwecja | 1982 (członkini Chips) | 8 | 67 |
Norwegia | 1985 (członkini Bobbysocks) | 1 | 123 | |
Marie Bergman | Szwecja | 1971 | 6 | 85 |
1972 (członkini Family Four) | 13 | 75 |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ EBU: Eurovision Song Contest 1994: Opening. 1994-04-30. [dostęp 2010-09-11]. (wł.).
- ↑ a b c Eurovision Song Contest 1994 Final. [w:] EBU [on-line]. www.eurovision.tv. [dostęp 2015-02-12]. (ang.).
- ↑ Edyta Górniak wspomina Eurowizję: Byłam chora. [w:] Interia.pl [on-line]. www.muzyka.interia.pl, 2013-11-16. [dostęp 2015-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-22)]. (pol.).
- ↑ Jacek Cygan: Życie jest piosenką. Kraków: Znak, 2014, s. 99.
- ↑ Krzysztof Tadej: Antena nr 24 (06/1994). www.e-gorniak.com, 1994-06. [dostęp 2015-02-12]. (ang.).
- ↑ Marlena Bielińska: Playboy nr 65 (4/1998). www.e-gorniak.com, 1998-04. [dostęp 2015-02-12]. (ang.).
- ↑ Jacek Cygan: Życie jest piosenką. Kraków: Znak, 2014, s. 102–103.