Przejdź do zawartości

Kalinkowicze

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kalinkowicze
Калінкавічы
Ilustracja
Ulica miasta
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Białoruś

Obwód

 homelski

Rejon

kalinkowicki

Populacja (2009)
• liczba ludności


38 381[1]

Nr kierunkowy

2345

Kod pocztowy

247710

Tablice rejestracyjne

3

Położenie na mapie obwodu homelskiego
Mapa konturowa obwodu homelskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kalinkowicze”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Kalinkowicze”
Ziemia52°08′N 29°20′E/52,133333 29,333333
Strona internetowa

Kalinkowicze (biał. Калінкавічы, Kalinkawiczy) – miasto na Białorusi, na Polesiu, siedziba rejonu kalinkowickiego w obwodzie homelskim; 39 611 mieszkańców (2015). Przemysł materiałów budowlanych, drzewny, spożywczy, chemiczny, odzieżowy; węzeł kolejowy i drogowy.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Podczas wykopalisk archeologicznych odnaleziono ślady osadnictwa datowane na 26 000 – 24 000 lat wstecz, najstarsze, jakie do tej pory odkryto na Białorusi. Najwcześniejsze wzmianki historyczne na temat miasta Kalinkowicze pochodzą z 1560 roku.

Miasto królewskie położone było w końcu XVIII wieku w starostwie niegrodowym bagrymowickim w powiecie mozyrskim województwa mińskiego[2].

Znaczenie miasta znacznie wzrosło pod koniec XIX wieku, wraz z nadejściem kolei.

Największe znaczenie ma przemysł spożywczy (produkty wieprzowe). Dużą rolę odgrywa także wydobycie torfu (5,5 miliona ton rezerw).

Średnia temperatura w styczniu – 6,2 °C; Lipiec +18,7 °C. Suma opadów 575 mm rocznie.

Kalinkowicze są znane z komediowego festiwalu Awtjuki, który odbywa się co roku w czerwcu.

W 1998 roku do miasta dołączono otaczające obszary wiejskie, w celu stworzenia jednego rejonu. Rejon obejmował wówczas powierzchnię 2756 km², z całkowitą ludnością 71 500 osób.

Galeria

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Liczby ludności miejscowości obwodu homelskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku. (ros.).
  2. Вялікі гістарычны атлас Беларусі Т.2, Mińsk 2013, s. 112.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]