Przejdź do zawartości

Jewgienij Pluszczenko

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jewgienij Pluszczenko
Ilustracja
Jewgienij Pluszczenko na podium mistrzostw Europy 2012
Reprezentacja

 Rosja

Data i miejsce urodzenia

3 listopada 1982
Dżamku

Wzrost

178 cm

Konkurencja

Soliści

Trener

Aleksiej Miszyn, Michaił Makowjew, Tatjana Skała

Klub

Jubileusz

Zakończenie kariery

31 marca 2017

Rekordy życiowe ISU
Nota łączna

261,23
Mistrzostwa Europy 2012

Program krótki

91,39
Igrzyska Olimpijskie 2014

Program dowolny

176,52
Mistrzostwa Europy 2012

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Rosja
Igrzyska olimpijskie
złoto Turyn 2006 soliści
złoto Soczi 2014 drużynowo
srebro Salt Lake City 2002 soliści
srebro Vancouver 2010 soliści
Mistrzostwa świata
złoto Vancouver 2001 soliści
złoto Waszyngton 2003 soliści
złoto Dortmund 2004 soliści
srebro Helsinki 1999 soliści
brąz Minneapolis 1998 soliści
Mistrzostwa Europy
złoto Wiedeń 2000 soliści
złoto Bratysława 2001 soliści
złoto Malmö 2003 soliści
złoto Turyn 2005 soliści
złoto Lyon 2006 soliści
złoto Tallinn 2010 soliści
złoto Sheffield 2012 soliści
srebro Minneapolis 1998 soliści
srebro Praga 1999 soliści
srebro Budapeszt 2004 soliści
Finał Grand Prix
złoto Lyon 1999 soliści
złoto Tokio 2000 soliści
złoto Sankt Petersburg 2002 soliści
złoto Pekin 2004 soliści
srebro Kitchener 2001 soliści
srebro Colorado Springs 2003 soliści
brąz Sankt Petersburg 1998 soliści
Mistrzostwa świata juniorów
złoto Seul 1997 soliści
Strona internetowa

Jewgienij Wiktorowicz Pluszczenko, ros. Евгений Викторович Плющенко (ur. 3 listopada 1982 w Dżamku) – rosyjski łyżwiarz figurowy startujący w konkurencji solistów. Dwukrotny mistrz olimpijski z Turynu (2006) i Soczi (2014, drużynowo), dwukrotny wicemistrz olimpijski z Salt Lake City (2002) i Vancouver (2010), trzykrotny mistrz świata (2001, 2003, 2004), siedmiokrotny mistrz Europy (2000, 2001, 2003, 2005, 2006, 2010, 2012), czterokrotny zwycięzca finału Grand Prix (1999, 2000, 2002, 2004) oraz dziesięciokrotny mistrz Rosji[1].

Jeden z najbardziej utytułowanych łyżwiarzy figurowych w historii dyscypliny. Zakończył karierę amatorską 31 marca 2017 r[2].

W 2022 roku oficjalnie poparł Władimira Putina i zbrojny atak Rosji na Ukrainę. Stwierdził, że sankcje nałożone na rosyjskich łyżwiarzy spowodują spadek zainteresowania dyscypliną[3]. W kwietniu 2022 roku zorganizował rewię łyżwiarską w Tule, która miała być promocją rosyjskiego łyżwiarstwa, a okazała się pro-wojennym wydarzeniem ku wsparciu Putina i rosyjskiej armii[4].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Jewgienij Pluszczenko urodził się w Dżamku, w Kraju Chabarowskim na terenie ówczesnego Związku Radzieckiego. Jego matka Tatjana (zm. 2015 r.) pochodziła z Wołgogradu, a jego ojciec Wiktor, stolarz pracujący przy budowie kolei Bajkał-Amur pochodził z Doniecka. Pluszczenko ma starszą siostrę. Mieszkał z rodziną w drewnianym wagonie niedaleko Chabarowska. Trudne warunki bytowe odbiły się na zdrowiu Jewgienija. Z powodu choroby syna Wiktor i Tatiana Pluszczenko przenieśli się w 1986 roku do Wołgogradu, a w 1994 roku do Petersburga[5]. Jego rodzice nigdy nie oglądali jego występów łyżwiarskich na żywo[6].

18 czerwca 2005 roku podczas ceremonii w Petersburgu poślubił Mariję Jermak z którą ma syna Jegora, którego pierwotnie nazwano Kristian (ur. 15 czerwca 2006)[7]. Po rozwodzie rodziców w lutym 2008 roku[8] Jegor przybrał nazwisko matki[9]. W sierpniu 2009 roku ogłoszono zaręczyny Pluszczenko z Janą Rudkowską, producentką muzyczną Dimy Biłana. Jana i Jewgienij pobrali się 12 września 2009 roku. Jana ma dwóch synów z poprzedniego małżeństwa z Wiktorem Baturinem, Nikołaja i adoptowanego przez nią Andrieja (biologicznego syna Baturina i jego żony Juliji Saltowiec)[9][10] Jana i Jewgienij mają dwóch wspólnych synów, Aleksandra (ur. w styczniu 2013 roku), który od najmłodszych lat rozpoczął treningi łyżwiarstwa figurowego[11] oraz Arseniego (ur. 25 września 2020), którego urodziła im surogatka[9].

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Pluszczenko rozpoczął karierę w wieku czterech lat. W wieku jedenastu lat przeniósł się do Petersburga, gdzie trafił pod skrzydła trenera Aleksieja Miszyna, którego podopiecznym był wtedy inny przyszły mistrz olimpijski Aleksiej Jagudin.

Owocami tej współpracy były szybkie sukcesy. Jako czternastolatek Jewgienij triumfował w Mistrzostwach Świata Juniorów w Seulu w 1997 roku. Seniorskie sukcesy rozpoczął od zdobycia brązowego medalu na Mistrzostwach Świata w Minneapolis w 1998 roku. Wtedy Jagudin uznał, że trenowanie razem z Pluszczenką może zaszkodzić jego karierze i zerwał współpracę z Miszynem. W późniejszych latach obaj wielokrotnie rywalizowali o najwyższe laury na światowych imprezach.

Pluszczenko był również najmłodszym łyżwiarzem figurowym, który otrzymał notę 6,0 – miał wówczas 16 lat.

Po drodze do Igrzysk Olimpijskich w Salt Lake City został mistrzem świata w Vancouver w 2001 roku oraz trzykrotnie triumfował w Mistrzostwach Europy. Podczas Igrzysk stoczył kolejną walkę o złoto z Jagudinem. Po złym występie w programie krótkim zajmował 4. miejsce, jednak po znakomitym występie w programie dowolnym (przy Carmen) awansował na drugą pozycję i zdobył srebrny medal. Mistrzem olimpijskim został Aleksiej Jagudin zdobywając najwyższą notę w historii olimpijskich zmagań.

Po zakończeniu kariery przez Jagudina Jewgienij Pluszczenko zdominował rywalizację łyżwiarzy figurowych. Przegrał tylko dwukrotnie: w Finale Grand Prix w 2004 roku oraz na Mistrzostwach Europy w Budapeszcie w tym samym roku, gdzie przegrał z Brianem Joubertem. Na MŚ w 2005 roku w Moskwie odniósł kontuzję podczas programu krótkiego, co uniemożliwiło mu dalszą rywalizację w tamtym sezonie.

Pluszczenko był głównym faworytem do złota na Igrzyskach w Turynie. Pomimo niepewności związanej z nowym systemem sędziowania Pluszczenko dominował przez całą rywalizację, zdobywając złoty medal olimpijski. W programie dowolnym akompaniował mu węgierski skrzypek Edvin Marton. Po Igrzyskach zawiesił amatorską karierę.

Pluszczenko jako pierwszy wykonał poprawnie kombinację skoków poczwórny-potrójny-potrójny. Jest też jednym z bardzo nielicznych solistów, który prezentował w swoich układach piruet Biellmann.

W marcu 2009 roku powrócił do zawodowego treningu. Pierwszym występem po przerwie były zawody Grand Prix w Moskwie, w których zajął pierwsze miejsce z wynikiem 240.65 pkt. Jeszcze pod koniec roku 2009 został po raz ósmy Mistrzem Rosji. W styczniu 2010 roku po czteroletniej przerwie wystąpił w Mistrzostwach Europy w Tallinnie. Już podczas programu krótkiego nie pozostawił złudzeń rywalom, ustanawiając wynikiem 91.30 pkt nowy rekord świata. 21 stycznia, po znakomitym programie dowolnym zdobył po raz szósty złoty medal ME.

Podczas Igrzysk Olimpijskich w Vancouver zdobył srebrny medal. Mimo prowadzenia po programie krótkim przegrał walkę o złoto z Evanem Lysackiem. Nie udało mu się tym samym stać się pierwszym od 58 lat zawodnikiem, który obronił olimpijski tytuł. Po zakończeniu zmagań w Vancouver Pluszczenko zapowiedział, że występ na olimpijskiej tafli był jego ostatnim.

Mimo drugiego w karierze oficjalnego wycofania się z zawodów, Pluszczenko nie rozstał się całkowicie z taflą lodową. Zbliżające się Zimowe Igrzyska Olimpijskie 2014 w Soczi skłoniły go do pozostania przy łyżwiarstwie.

Reprezentacja Rosji wraz z Władimirem Putinem po zdobyciu złotego medalu olimpijskiego w drużynie w 2014 r.

Zimowe Igrzyska Olimpijskie 2014 w Soczi były czwartym występem olimpijskim dla Pluszczenko. Wziął on udział w pierwszych w historii zawodach drużynowych, gdzie był drugi w programie krótkim z notą 91,39 pkt ustępując jedynie Japończykowi Yuzuru Hanyū oraz wygrał rywalizację w programie dowolnym z notą 168,20 pkt[12]. Ostatecznie 9 lutego 2014 r. reprezentacja Rosji z Pluszczenko zdobyła złoty medal olimpijski z 10-punktową przewagą nad reprezentacją Kanady[13]. Dla Pluszczenko był to czwarty, a drugi złoty medal olimpijski w karierze. Podczas treningów do konkursu indywidualnego doznał kontuzji kręgosłupa. W trakcie programu krótkiego 13 lutego 2014 r. Pluszczenko musiał zrezygnować z kontynuowania występu z powodu odnowienia się kontuzji. Tego samego dnia był zmuszony ogłosić zakończenie swojej wieloletniej kariery amatorskiej[14]. Był to kolejny uraz Pluszczenko, który w trakcie swojej ponad 16-letniej kariery łyżwiarskiej musiał poddać się 12 operacjom skutkiem odniesionych kontuzji[14].

Po trzech powrotach do uczestnictwa w zawodach, Pluszczenko oficjalnie zakończył karierę amatorską 31 marca 2017 r., czyli ponad trzy lata od swojego ostatniego występu, który miał miejsce na igrzyskach olimpijskich w Soczi[2].

Pluszczenko ze swoim synem podczas Snow King show w 2015 r.

W 2006 r. wraz z Iriną Słucką prowadził rosyjską wersję programu Gwiazdy tańczą na lodzie[15]. Pluszczenko wziął także udział w 53. Konkursie Piosenki Eurowizji. Wystąpił na umieszczonej na scenie tafli lodu, towarzysząc reprezentującym Rosję piosenkarzowi Dimie Biłanowi i skrzypkowi Edvinowi Martonowi, którzy zdobyli pierwsze miejsce[16].

Po zakończeniu kariery sportowej Pluszczenko kontynuował występy w rewiach łyżwiarskich m.in. Stars on Ice. W 2017 r. rozpoczął pracę jako trener łyżwiarski specjalizujący się w jeździe indywidualnej m.in. Adeliny Sotnikowej[17], Sierafimy Sachanowicz oraz swojego syna Aleksandra Pluszczenko[18]. Od 5 kwietnia 2017 r. Pluszczenko prowadzi klub łyżwiarski Angels of Plushenko Academy w Moskwie, który zajmuje się szkoleniem dzieci i młodzieży oraz organizacją obozów łyżwiarskich[19].

Osiągnięcia

[edytuj | edytuj kod]
Zawody 95–96 96–97 97–98 98–99 99–00 00–01 01–02 02–03 03–04 04–05 05–06 09–10 10–11 11–12 12–13 13–14
Międzynarodowe[1]
Igrzyska olimpijskie 2 1 2 WD
Mistrzostwa Świata 3 2 4 1 1 1 WD
Mistrzostwa Europy 2 2 1 1 1 2 1 1 1 1 WD
GP Finał Grand Prix 5 3 1 1 2 1 2 1
GP Bofrost Cup on Ice 1 1 1 1
GP NHK Trophy 1 1 1
GP Cup of Russia 4 2 2 1 1 1 1 1 1 1 1 WD
GP Skate America 2
GP Skate Canada International 1 1
GP Trophée Lalique 1
Finlandia Trophy 7 3
Volvo Open Cup 1
Igrzyska dobrej woli 3 1
Campbell's 2 1
Międzynarodowe: Kategorie młodzieżowe[1]
Mistrzostwa Świata Juniorów 6 1
Blue Swords 1 J
Olimpijski festiwal młodzieży Europy 1 J
Krajowe[1]
Mistrzostwa Rosji 6 4 3 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 2
Zawody drużynowe[1]
Igrzyska olimpijskie 1 T
Japan Open 3 T
3 P
3 T
4 P

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e Competition Results – Evgeni PLUSHENKO. ISU. [dostęp 2018-06-26]. (ang.).
  2. a b Nick Zaccardi: Yevgeny Plushenko rules out Olympic comeback, retires. NBC Sports, 2017-03-31. [dostęp 2018-06-26]. (ang.).
  3. Figure skating legend Plushenko: I believe in Putin, let us race. archysport.com, 2022-03-03. [dostęp 2022-04-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-04-14)]. (ang.).
  4. Lee Michaelis: “For the world. For Russia. For the future”. Hañba in Tula. Plushenko in the lead role. gamingdeputy.com. [dostęp 2022-04-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-04-14)]. (ang.).
  5. J. Barry Mittan: Evgeni Plushenko. jbmittan.com, 1998. [dostęp 2021-02-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-14)]. (ang.).
  6. Evgeni PLUSHENKO: 2000/2001. icecalc.de. [dostęp 2021-02-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2001-04-17)]. (ang.).
  7. Евгений Плющенко: Сына назвали Кристианом. kp.ru, 2006-06-17. [dostęp 2021-02-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-02-24)]. (ros.).
  8. Christopher Clarey: Plushenko, the Quad King, Is Back for More. nytimes.com, 2010-02-10. [dostęp 2021-02-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-26)]. (ang.).
  9. a b c "What, couldn't you yourself?": A surrogate mother gave birth to a child Rudkovskaya and Plushenko. woman.forumdaily.com, 2020-10-02. [dostęp 2021-02-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-02-13)]. (ang.).
  10. Евгений Плющенко стал отцом во второй раз. gazeta.ru, 2013-01-06. [dostęp 2021-02-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-02-13)]. (ros.).
  11. Will Stewart: Millionaire mother of five-year-old Russian skating prodigy admits beating him with a belt and locking him in a dark cupboard so he can become 'the best skater in the world'. dailymail.co.uk, 2018-04-04. [dostęp 2021-02-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-01-17)]. (ang.).
  12. Ollie Williams: Sochi 2014: Evgeni Plushenko begins Russian bid for team gold. BBC Sport, 2014-02-06. [dostęp 2018-06-26]. (ang.).
  13. Ollie Williams: Sochi 2014: Russia win first gold in team figure skating. BBC Sport, 2014-02-09. [dostęp 2018-06-26]. (ang.).
  14. a b Sochi 2014: Skating legend Plushenko retires after injury. BBC Sport, 2014-02-13. [dostęp 2018-06-26]. (ang.).
  15. Maksymilian Radzimirski: Żegnaj Żenia, to już koniec. Rzeczpospolita, 2014-02-18. [dostęp 2018-06-26]. (pol.).
  16. Russia wins 2008 Eurovision Song Contest. Reuters, 2008-05-28. [dostęp 2018-06-26]. (ang.).
  17. Nick Zaccardi: Yevgeny Plushenko to coach Adelina Sotnikova. NBC Sports, 2017-04-04. [dostęp 2018-06-26]. (ang.).
  18. Valeria Hvashevskaya: Evgeni Plushenko debuted as a coach. FS Gossips, 2017-08-31. [dostęp 2018-06-26]. (ang.).
  19. Academy of figure skating Angels of Plushenko. angelsofplushenko.com. [dostęp 2018-06-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-10)]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]