Przejdź do zawartości

Janko Tipsarević

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Janko Tipsarević
Јанко Типсаревић
Ilustracja
Janko Tipsarević podczas Australian Open 2011.
Państwo

 Serbia

Data i miejsce urodzenia

22 czerwca 1984
Belgrad

Wzrost

180 cm

Gra

praworęczny, oburęczny bekhend

Status profesjonalny

2002

Zakończenie kariery

2019

Trener

Dirk Hordorff, Rainer Schüttler

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

4

Najwyżej w rankingu

8 (2 kwietnia 2012)

Australian Open

4R (2013)

Roland Garros

4R (2012)

Wimbledon

4R (2007, 2008)

US Open

QF (2011, 2012)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

1

Najwyżej w rankingu

46 (25 kwietnia 2011)

Australian Open

3R (2011)

Roland Garros

QF (2008, 2019)

Wimbledon

3R (2010)

US Open

3R (2009)

Strona internetowa

Janko Tipsarević, cyr. Јанко Типсаревић (ur. 22 czerwca 1984 w Belgradzie) – serbski tenisista, zwycięzca Drużynowego Pucharu Świata 2009 i Pucharu Davisa 2010.

Zawodowy tenisista w latach 2002–2019.

Zwycięzca czterech turniejów rangi ATP World Tour w grze pojedynczej z jedenastu osiągniętych finałów. W grze podwójnej Serb zwyciężył w jednym turnieju kategorii ATP World Tour z czterech rozegranych finałów.

W kwietniu 2012 klasyfikowany najwyżej w rankingu singlowym, na 8. miejscu.

Kariera zawodowa

[edytuj | edytuj kod]

Lata juniorskie

[edytuj | edytuj kod]

W latach 1999–2001 Serb występował jako junior[1]. W 2001 wygrał Australian Open, pokonując w finale Jimmy’ego Wanga 3:6, 7:5, 6:0, a w deblu osiągnął półfinał tej imprezy. W tym samym roku uzyskał ćwierćfinał młodzieżowego Roland Garrosa. W styczniu 2001 był na pierwszej pozycji w rankingu juniorskim. Łącznie w tym okresie wygrał osiem rozgrywek w grze pojedynczej rangi juniorskiej.

Sezony 2001–2003

[edytuj | edytuj kod]

Karierę seniorską Tipsarević rozpoczął w roku 2002, jednak już w maju 2001 wygrał rozgrywki rangi Futures w Belgradzie. Rok później zwyciężył we futuresie rozgrywanym w Meksyku.

W sezonie 2003 Serb po raz pierwszy przystąpił do rozgrywek wielkoszlemowych, podczas turnieju French Open, lecz odpadł w III rundzie kwalifikacji. W eliminacjach do Wimbledonu również nie awansował do turnieju głównego, przegrywając w I fazie kwalifikacji. W lipcu wygrał rozgrywki challengerowe w Zell, a w sierpniu wystąpił w turnieju głównym US Open, lecz swoje spotkanie przegrał w I rundzie. Na koniec roku Tipsarević zwyciężył w turnieju challengerowym w Torrance.

Sezon 2004

[edytuj | edytuj kod]

Nowy sezon rozpoczął od eliminacji do Australian Open, w których ostatecznie odpadł. W maju wygrał challengera w Ostrawie, pokonując w finale Petera Luczaka 6:3, 7:6(5). W tym samym miesiącu Tipsarević zatriumfował w grze podwójnej w Fürth, a w lipcu w Weiden. Podczas turniejów Ronald Garrosa oraz Wimbledonie wystąpił w drabince głównej, jednak za każdym razem przegrywał swoje pojedynki w I rundzie.

W challengerze w Belo Horizonte doszedł do finału, w którym pokonał 6:4, 5:7, 6:4 Brazylijczyka Ricardo Mello. W sierpniu zakwalifikował się do wielkoszlemowego US Open, lecz ponownie zakończył swój udział w turnieju na I etapie.

Sezon 2005

[edytuj | edytuj kod]

Rok 2005 Tipsarević zaczął od awansu do II rundy w Melbourne. W meczu o III fazę zmierzył się z Dominikiem Hrbatým, przegrywając 2:6, 6:7(1), 6:3, 5:7. Ten sam rezultat osiągnął we French Open. W międzyczasie wygrał imprezę challengerową w grze podwójnej w Neapolu. W grze pojedynczej Wimbledonu doszedł do III rundy, pokonując wcześniej Tommy’ego Haasa oraz Lu Yen-hsuna. Pogromcą Serba w spotkaniu o dalszą grę był Szwed Thomas Johansson, który wygrał pojedynek 6:2, 6:3, 6:1. Z US Open Serb odpadł w I fazie.

Sezon 2006

[edytuj | edytuj kod]

Na początku sezonu Tipsarević uzyskał II rundę w Australian Open. W lutym wygrał rozgrywki challengerowe w Belgradzie. W wielkoszlemowym French Open przegrał swoje spotkanie w I rundzie.

Na trawiastych kortach w Nottingham doszedł do po raz pierwszy w karierze do ćwierćfinału turnieju rangi ATP World Tour, eliminując po drodze m.in. zwycięzcę z 2004 roku Paradorna Srichaphana. Mecz o półfinał ostatecznie przegrał z Robinem Söderlingiem. Na Wimbledonie Serb zakończył swój udział na I rundzie po porażce z Andym Roddickiem. Do końca roku serbski tenisista wygrał jeszcze trzy imprezy challengerowe, w Samarkandzie, Bucharze oraz w Mons. W turnieju rangi ATP World Tour w Moskwie Tipsarević osiągnął kolejny ćwierćfinał. Mecz o dalszą fazę przegrał z Maratem Safinem.

Sezon 2007

[edytuj | edytuj kod]

W roku 2007 Tipsarević przegrał w I rundzie Australian Open. W maju wygrał challengera w Zagrzebiu. We French Open awansował do III rundy wygrywając wcześniej z Maratem Safinem. Spotkanie o 1/8 finału przegrał 3:6, 4:6, 0:6 z Tommym Robredo. W 's-Hertogenbosch doszedł do ćwierćfinału, a podczas Wimbledonu uzyskał IV rundę. Po drodze zdołał wyeliminować m.in. Florenta Serrę oraz Fernando Gonzáleza. Pojedynek o ćwierćfinał przegrał z Juanem Carlosem Ferrero.

W ostatnim w sezonie wielkoszlemowym turnieju, US Open doszedł do II rundy. W Moskwie osiągnął półfinał, pokonując m.in.: Andy’ego Murraya i Radka Štěpánka. W meczu o finał uległ 6:7(6), 1:6 Nikołajowi Dawydience.

Sezon 2008

[edytuj | edytuj kod]

W Australian Open dotarł do III rundy. Pokonał wcześniej Fernando Verdasco, a przegrał z Rogerem Federerem. W Zagrzebiu Tipsarević doszedł do ćwierćfinału. W rozgrywkach Masters Series w Miami również osiągnął ćwierćfinał. We wcześniejszych rundach pokonał Lu Yen-hsuna, Fernando Verdasco, Thomasa Johanssona oraz Michaiła Jużnego. Spotkanie o awans do półfinału zakończyło się porażką Serba z Nikołajem Dawydienką.

We French Open odpadł z rywalizacji w I rundzie, a na Wimbledonie uzyskał IV fazę rozgrywek. W US Open przegrał swój mecz w I rundzie. Do końca sezonu osiągnął dwa ćwierćfinały, w Metzu oraz w Petersburgu.

Sezon 2009 – pierwszy finał rangi ATP World Tour

[edytuj | edytuj kod]
Tipsarević podczas French Open, 2009

Kolejny zawodowy sezon Tipsarević zainaugurował od występu w Australian Open, gdzie doszedł do II rundy. We French Open uzyskał III fazę turnieju.

Podczas gry na kortach trawiastych Serb osiągnął ćwierćfinał rozgrywek w Eastbourne. Mecz o półfinał przegrał z Hiszpanem Guillermo Garcíą Lópezem. W Wimbledonie odpadł z rywalizacji w II fazie, a w US Open na I etapie.

We wrześniu, podczas turnieju w Metzu Tipsarević uzyskał ćwierćfinał. Wygrał również challengera w Mons. W Moskwie awansował do swojego pierwszego finału turniejów rangi ATP World Tour[2]. W finale rozstawiony Tipsarević zmierzył się z Michaiłem Jużnym. Rosjanin wygrał pojedynek 6&(5), 6:0, 6:4[3]. W turnieju Bank Austria TennisTrophy rozgrywanym w Wiedniu uzyskał półfinał. Po drodze wyeliminował m.in. Johna Isnera oraz Gaëla Monfilsa. Mecz o finał przegrał 6:4, 6:7(5), 4:6 z Jürgenem Melzerem, późniejszym zwycięzcą całych rozgrywek.

Sezon 2010

[edytuj | edytuj kod]

Na początku sezonu Tipsarević wystąpił w turnieju Aircel Chennai Open w hinduskim Ćennaj. Serb dotarł do półfinału singla, gdzie nie sprostał broniącemu tytułu z roku 2009, Marinowi Čiliciowi. Tipsarević rozegrał również zawody deblowe, partnerując Lu Yen-hsunowi. Razem awansowali do finału imprezy, w której jednak przegrali z parą Marcel Granollers-Santiago Ventura 5:7, 2:6[4]. Pierwszy w sezonie wielkoszlemowy turniej, Australian Open, rozpoczął w meczu I rundy z Amerykaninem Ryanem Harrisonem. Serb wygrał mecz w trzech setach 6:2, 6:4, 7:6(3). W II fazie imprezy zmierzył się z Tommym Haasem. Mecz trwał 3 godziny i 20 minut i zakończył się porażką Tipsarevicia w pięciu setach 6:4, 4:6, 3:6, 6:1, 3:6.

W lutym zagrał w Dubaju, gdzie osiągnął ćwierćfinał. Wyeliminował po drodze Włocha Andreasa Seppiego oraz Andy’ego Murraya; przegrał w dwóch setach z Michaiłem Jużnym.

W maju Serb wystąpił w wielkoszlemowym Roland Garrosie. W pierwszej rundzie zmierzył się z Kolumbijczykiem Alejandro Fallą. Mecz zakończył się porażką Tipsarevicia 1:6, 2:6, 3:6.

Na kortach trawiastych osiągnął w czerwcu finał turnieju w 's-Hertogenbosch. Tipsarević pokonał po drodze m.in. mistrza rozgrywek z 2009 roku, Niemca Benjamina Beckera. Pojedynek o tytuł przegrał 3:6, 0:6 z Ukraińcem Serhijem Stachowskim[5]. W Wimbledonie odpadł w I rundzie po porażce z Arnaudem Clémentem.

Pod koniec lipca, podczas US Open Series Tipsarević wystartował w turnieju w Los Angeles. Osiągnął wtedy półfinał zawodów, eliminując po drodze m.in. Markosa Pagdatisa. Mecz o finał przegrał 7:6(3), 6:7(5), 4:6 z Samem Querreyem, nie wykorzystując jednej piłki meczowej. Następnie Serb wziął udział w rozgrywkach w Waszyngtonie, gdzie awansował do ćwierćfinału zawodów przechodząc m.in. Querreya. Spotkanie o dalszą fazę przegrał z Marinem Čiliciem. Podczas US Open Tipsarević dotarł do III rundy eliminując Oliviera Rochusa i Andy’ego Roddicka. Mecz o 1/8 finału rozegrał z Gaëlem Monfilsem, który wygrał pojedynek w czterech setach.

W październiku Tipsarević wspólnie z Viktorem Troickim doszedł do finału gry podwójnej w Moskwie. W finale przegrali jednak z Rosjanami Igorem Kunicynem i Dmitrijem Tursunowem.

Sezon 2011 – pierwszy tytuł rangi ATP World Tour i ćwierćfinał Wielkiego Szlema, miejsce w TOP 10 na koniec sezonu

[edytuj | edytuj kod]
Tipsarević podczas Australian Open, 2011

Rok 2011 Serb rozpoczął od turnieju w Ćennaju, osiągając półfinał. Mecz o finał zawodów przegrał w trzech setach z Xavierem Malissem. Podczas Australian Open Serb osiągnął II rundę. Wyeliminował najpierw Mischę Zvereva, a następnie zmierzył się z Fernando Verdasco. Mecz zakończył się porażką Tipsarevicia 6:2, 6:4, 4:6, 6:7(0), 0:6. Pod koniec lutego Serb wystartował w Delray Beach. Tipsarević awansował do finału, eliminując po drodze m.in. Ivo Karlovicia i Keiego Nishikoriego. Mecz o tytuł przegrał 4:6, 4:6 z Juanem Martínem del Potro[6].

W czerwcu, podczas rozgrywek na nawierzchni trawiastej w Eastbourne Serb po raz czwarty awansował do finału rozgrywek ATP World Tour. Spotkanie finałowe przegrał z Andreasem Seppim poprzez krecz w trzecim secie, przy stanie 5:3 dla Seppiego[7]. Tipsarević poddał pojedynek z powodu doznania kontuzji prawego biodra. Na Wimbledonie odpadł w I rundzie z Ivo Karloviciem.

Na początku sierpnia Serb doszedł do ćwierćfinału turnieju w Waszyngtonie, doznając porażki z Gaëlem Monfilsem. Następnie Tipsarević po raz pierwszy w karierze doszedł do półfinału rozgrywek rangi Masters Series, a dokonał tego w Montrealu[8]. Po drodze zdołał wyeliminować m.in. Fernando Verdasco i Tomáša Berdycha. Spotkanie o finał zawodów Serb przegrał z Mardym Fishem. Podczas US Open Tipsarević osiągnął pierwszy raz w swojej karierze ćwierćfinał rozgrywek wielkoszlemowych[9]. Serb wyeliminował po drodze m.in. Tomáša Berdycha oraz Juana Carlosa Ferrero. Pojedynek o półfinał imprezy zakończył się porażką Tipsarevicia z Novakiem Đokoviciem.

Dnia 1 października Serb wygrał swój pierwszy w karierze turniej z cyklu ATP World Tour, a dokonał tego w Kuala Lumpur. Po drodze wyeliminował m.in. Nikołaja Dawydienkę, a w finale rezultatem 6:4, 7:5 Markosa Pagdatisa[10]. Niespełna miesiąc później Tipsarević odniósł drugi turniejowy triumf, w Moskwie. Serb wygrał po drodze m.in. z trzykrotnym mistrzem zawodów, Nikołajem Dawydienką i w finale 6:4, 6:2 z obrońcą tytułu z 2010 roku, Viktorem Troickim[11]. Pod koniec października Serb doszedł do finału turnieju w Petersburgu. W meczu o mistrzostwo doznał porażki z Chorwatem Marinem Čiliciem[12].

Sezon 2012 – 8. miejsce w rankingu ATP

[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy turniej w 2012 roku Tipsarević rozegrał w Ćennaju. Serb dotarł do finału singla, w którym zmierzył się z Milosem Raoniciem. Ponad trzygodzinny pojedynek zakończył się zwycięstwem Kanadyjczyka 6:7(4), 7:6(4), 7:6(4)[13]. Ponadto Tipsarević osiągnął finał w grze podwójnej. Partnerując Leanderowi Paesowi pokonali w finałowym meczu 6:4, 6:4 parę Jonatan Erlich-Andy Ram[14]. Podczas Australian Open serbski tenisista doszedł do III rundy po czterosetowych zwycięstwach z Dmitrijem Tursunowem i Jamesem Duckworthem; przegrał z Richardem Gasquetem. Pod koniec lutego Tipsarević awansował do półfinału w Marsylii, ponosząc porażkę z Michaëlem Llodrą. Następnie Serb dotarł do ćwierćfinału imprezy w Dubaju, przegrywając z Novakiem Đokoviciem.

Pod koniec marca Serb dotarł do ćwierćfinału zawodów w Miami, gdzie przegrał z Andym Murrayem. Miesiąc później, w Barcelonie, Tipsarević osiągnął kolejny ćwierćfinał, w którym pokonał go Rafael Nadal.

W maju, podczas rywalizacji na niebieskiej mączce, Tipsarević awansował do półfinału w turnieju Masters Series Madrycie eliminując m.in. w ćwierćfinale Đokovicia. Spotkanie półfinałowe zakończyło się porażką Serba z Rogerem Federerem. W Rzymie zmagania rozpoczął od II rundy, w której uległ Stanislasowi Wawrince 3:6, 1:6. W grze podwójnej razem z Łukaszem Kubotem awansował do finału rozgrywek, eliminując wcześniej m.in. parę Paes–Štěpánek, braci Bryanów oraz debel Lindstedt–Tecău. W meczu o mistrzostwo przegrali 3:6, 2:6 z Marcelem Granollersem i Markiem Lópezem. Podczas wielkoszlemowego Roland Garrosa Serb dotarł do IV rundy, w której uległ Nicolásowi Almagro.

Tipsarević na Wimbledonie, 2012

Na kortach trawiastych Wimbledonu Tipsarević odpadł w III rundzie po porażce z Michaiłem Jużnym. Trzeci singlowy turniej w karierze serbski tenisista wywalczył w połowie lipca w Stuttgarcie, na nawierzchni ziemnej. Był to zarazem pierwszy singlowy finał jaki Serb rozegrał na tym podłożu[15]. Spotkanie o tytuł wygrał 6:4, 5:7, 6:3 z Juanem Mónaco. Następnie Tipsarević osiągnął finał zawodów w Gstaad, ponosząc porażkę w finale z Thomazem Belluccim.

Pierwszy turniej z serii US Open Series z udziałem Tipsarevicia odbył się w Toronto, gdzie awansował do półfinału, w którym nie sprostał Novakowi Đokoviciowi. Na początku września Serb zagrał na US Open docierając po raz drugi z rzędu do ćwierćfinału. Po drodze wygrał m.in. z Guillaume’em Rufinem, odrabiając stratę dwóch setów. Ćwierćfinałowy pojedynek przegrał jednak z Davidem Ferrerem.

Jesienią, pod koniec września, Tipsarević zagrał najpierw w Bangkoku dochodząc do półfinału, w którym uległ Gilles’owi Simonowi. Następnie Serb dotarł do ćwierćfinału w Tokio przegrywając z Milosem Raoniciem. W połowie października Tipsarević dotarł do półfinału w Wiedniu, a na początku listopada do ćwierćfinału turnieju z serii ATP World Tour Masters 1000 w Paryżu, gdzie zapewnił sobie kwalifikację do zawodów ATP World Tour Finals.

Sezon 2013

[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy turniej w 2013 roku Serb zagrał w Ćennaju, wygrywając zarazem zawody ATP World Tour po raz czwarty w karierze. W finale Tipsarević pokonał 3:6, 6:1, 6:3 Roberto Bautistę-Aguta[16]. Podczas Australian Open Tipsarević awansował do IV rundy, po pokonaniu Lleytaona Hewitta oraz po pięciosetowych zwycięstwach z Lukášem Lacko i Julienem Benneteau. Pojedynek z Nicolásem Almagro o ćwierćfinał poddał przy stanie 6:2, 5:1 dla Hiszpana z powodu kontuzji stopy[17].

Pod koniec kwietnia, podczas sezonu ziemnego w Europie, tenisista serbski osiągnął ćwierćfinał w Bukareszcie, gdzie poniósł porażkę z Guillermo Garcíą Lópezem. Do kolejnego ćwierćfinału Tipsarević awansował w Monachium, odpadając po przegranej z Danielem Brandsem. Na Rolandzie Garrosie Tipsarević dotarł do III rundy, po wyeliminowaniu Nicolasa Mahuta i po pięciosetowym zwycięstwie z Fernando Verdasco. Serb odpadł z zawodów po trzysetowej porażce z Michaiłem Jużnym.

Podczas sezonu trawiastego Tipsarević przegrał w I rundzie Wimbledonu z Viktorem Troickim.

W połowie lipca zagrał w Bogocie awansując do ćwierćfinału, w którym nie sprostał Alejandro Falli.

Na US Open Tipsarević dotarł do IV rundy eliminując Pablo Cuevasa, Dudiego Selę i Jacka Socka. Odpadł po czterosetowej porażce z Davidem Ferrerem.

Ostatni w sezonie turniej Serb zagrał w Walencji pod koniec października, gdzie przegrał w I rundzie z Marcelem Granollersem.

Sezony 2014–2015 – operacje stopy

[edytuj | edytuj kod]
Tipsarević podczas turnieju w Monachium, 2015

Przez cały sezon 2014 Tipsarević zmagał się z kontuzją lewej stopy, przechodząc dwie operacje. Pierwsza miała miejsce 28 maja, a kolejna 2 września we Frankfurcie[18][19].

Pierwszy start Serba od zawodów w Walencji w 2013 miał miejsce w Miami 2015 w konkurencji gry podwójnej, z której odpadł w pierwszym meczu wspólnie z Novakiem Đokoviciem. Do pierwszego turnieju z udziałem Tipsarevicia w singlu doszło w kwietniu w Houston, gdzie odpadł w drugiej rundzie. W zwycięskim pojedynku z Guilhermem Clézarem obronił dwie piłki meczowe[20], a w kolejnym pojedynku uległ Santiago Giraldo. W sierpniu Tipsarević w parze z Đokoviciem osiągnął półfinał debla zawodów ATP World Tour Masters 1000 w Montrealu. Zagrał także w dwóch imprezach Wielkiego Szlema, Wimbledonie i US Open, jednak został wyeliminowany w pierwszych rundach singla i debla.

Rok 2015 zakończył jako 410. singlista i 200. deblista w klasyfikacji ATP.

Sezon 2016

[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy turniej Serb zagrał w sezonie 2016 w kwietniu na ziemnej nawierzchni w Ostrawie w ramach cyklu ATP Challenger Tour. Powodem siedmiomiesięcznej nieobecności tenisisty na kortach była rehabilitacja po operacji prawego kolana, do której doszło w październiku 2015[21]. Z imprezy w Ostrawie Tipsarević odpadł w drugiej rundzie. W maju zagrał w jednym turnieju ATP World Tour, w Genewie, gdzie przegrał w pierwszym meczu oraz w wielkoszlemowym French Open, ponownie kończąc udział w pierwszej rundzie.

W czerwcu Serb wygrał pierwszy mecz w zawodach ATP World Tour w sezonie, w pierwszej rundzie w Londynie eliminując Grigora Dimitrowa. Kolejny pojedynek zakończył się porażką Tipsarevicia z Marinem Čiliciem. Na Wimbledonie zawodnik serbski odpadł po pierwszym meczu, z Gillesem Simonem.

W połowie sierpnia Tipsarević zagrał w turnieju ATP Challenger Tour w Qingdao startując z eliminacji, jako 413. tenisista na świecie. Impreza ta zakończyła się jego triumfem, a w finale pokonał Rubéna Ramíreza Hidalga 1:6, 7:5, 6:1, który jako jedyny zdołał wygrać seta przeciwko Tipsareviciowi. Do US Open Serb przystępował jako 250. zawodnik w rankingu. W pierwszej rundzie wyeliminował w czterech setach Sama Querreya, pierwszy raz przechodząc pierwszą rundę Wielkiego Szlema od US Open 2013[22]. Kolejną rundę przegrał w pięciu setach z Pablem Carreño-Bustą.

Pod koniec września Tipsarević doszedł do półfinału zawodów ATP World Tour w Shenzhen, a ostatni raz do tego etapu turnieju tej ragi awansował w sezonie 2013 w Ćennaju[23]. Pojedynek o udział w finale poddał przy wyniku 2:6, 1:4 Richardowi Gasquetowi przez problemy z prawym udem.

Na koniec roku 2016 zajmował 144. miejsce w zestawieniu singlowym ATP.

Ostatnie sezony w karierze

[edytuj | edytuj kod]

W sezonie 2017 zagrał w czterech turniejach ATP Challenger Tour, wszystkie kończąc jako zwycięzca. Najlepszy wynik w zawodach wielkoszlemowych ustanowił na US Open, dochodząc do drugiej rundy. Pierwszy mecz wygrał w pięciu setach z Thanasim Kokkinakisem, w następnym poniósł porażkę z Diegiem Schwartzmanem. Po zawodach w Nowym Jorku poddał się kończącej sezon operacji ścięgna prawego uda[24]. Ponowny zabieg przeszedł w marcu 2018[25].

Do zawodowego tenisa po kontuzji wrócił podczas Australian Open 2019, w pierwszej rundzie przegrywając z Grigorem Dimitrowem. W kwietniu Serb został ćwierćfinalistą w Houston. W sierpniu ogłosił planowane zakończenie kariery po finałach Puchar Davisa (otrzymał powołanie, ale nie grał w meczach)[26]. Ostatni turniej w karierze zagrał w październiku w Sztokholmie, gdzie wyeliminował Corentina Mouteta i Fabia Fogniniego, by w ćwierćfinale przegrać 2:6, 6:4, 6:7(4) z Yūichim Sugitą[27].

Rozgrywki międzypaństwowe

[edytuj | edytuj kod]

(Puchar Davisa i Drużynowy Puchar Świata)

Janko Tipsarević w reprezentacji zadebiutował w roku 2000, broniąc jeszcze barw Jugosławii. W 2006, 2007 i 2008 brał udział w play-offach, które dawały szansę na grę w „Grupie Światowej”. W 2009 wziął udział w meczu I rundy przeciwko Hiszpanii. Swoje spotkanie przegrał 1:6, 0:6, 2:6 z Rafaelem Nadalem. W play-offach o utrzymanie jego zespół rywalizował z Uzbekistanem. Wynik konfrontacji to 5:0 dla Serbów. Swoje mecze Tipsarević wygrał, najpierw pokonując 6:2, 5:7, 6:1, 6:4 Denisa Istomina, a potem zwyciężył w grze podwójnej.

W roku 2010 Tipsarević wraz z zespołem awansował do finału Pucharu Davisa, po pokonaniu wcześniej USA, Chorwacji oraz Czech. W półfinale przeciwko Czechom znacząco przyczynił się do awansu Serbów do finału po wygranych nad Tomášem Berdychem i Radkiem Štěpánkiem. W finale z Francją Tipsarević przegrał z Gaëlem Monfilsem, ale Serbowie ostatecznie wygrali rywalizację 3:2.

W Drużynowym Pucharze Świata, rozgrywanym na kortach ziemnych w Düsseldorfie, zwyciężył wraz z zespołem w roku 2009. W składzie z Viktorem Troickim i Nenadem Zimonjiciem wyeliminował w fazie grupowej reprezentacje Argentyny, Włoch oraz Rosji. W finale rywalami Serbów byli Niemcy. Wynik konfrontacji to 2:1 dla zespołu Tipsarevicia, który w swoim meczu pokonał 6:2, 6:4 Philippa Kohlschreibera.

Finały w turniejach ATP World Tour

[edytuj | edytuj kod]
Legenda
Wielki Szlem
ATP World Tour Finals
ATP World Tour Masters 1000
Igrzyska olimpijskie
ATP World Tour 500
ATP World Tour 250

Gra pojedyncza (4–7)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału
Finalista 1. 25 października 2009 Moskwa Twarda (hala) Rosja Michaił Jużny 7:6(5), 0:6, 4:6
Finalista 2. 19 czerwca 2010 's-Hertogenbosch Trawiasta Ukraina Serhij Stachowski 3:6, 0:6
Finalista 3. 27 lutego 2011 Delray Beach Twarda Argentyna Juan Martín del Potro 4:6, 4:6
Finalista 4. 18 czerwca 2011 Eastbourne Trawiasta Włochy Andreas Seppi 6:7(5), 6:3, 3:5 krecz
Zwycięzca 1. 2 października 2011 Kuala Lumpur Twarda (hala) Cypr Markos Pagdatis 6:4, 7:5
Zwycięzca 2. 23 października 2011 Moskwa Twarda (hala) Serbia Viktor Troicki 6:4, 6:2
Finalista 5. 30 października 2011 Petersburg Twarda (hala) Chorwacja Marin Čilić 3:6, 6:3, 2:6
Finalista 6. 8 stycznia 2012 Ćennaj Twarda Kanada Milos Raonic 7:6(4), 6:7(4), 6:7(4)
Zwycięzca 3. 15 lipca 2012 Stuttgart Ceglana Argentyna Juan Mónaco 6:4, 5:7, 6:3
Finalista 7. 22 lipca 2012 Gstaad Ceglana Brazylia Thomaz Bellucci 7:6(6), 4:6, 2:6
Zwycięzca 4. 6 stycznia 2013 Ćennaj Twarda Hiszpania Roberto Bautista-Agut 3:6, 6:1, 6:3

Gra podwójna (1–3)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Finalista 1. 10 stycznia 2010 Ćennaj Twarda Lu Yen-hsun Hiszpania Marcel Granollers
Hiszpania Santiago Ventura
5:7, 2:6
Finalista 2. 24 października 2010 Moskwa Twarda (hala) Serbia Viktor Troicki Rosja Igor Kunicyn
Rosja Dmitrij Tursunow
6:7(8), 3:6
Zwycięzca 1. 8 stycznia 2012 Ćennaj Twarda Indie Leander Paes Izrael Jonatan Erlich
Izrael Andy Ram
6:4, 6:4
Finalista 3. 20 maja 2013 Rzym Ceglana Polska Łukasz Kubot Hiszpania Marcel Granollers
Hiszpania Marc López
3:6, 2:6

Starty wielkoszlemowe (gra pojedyncza)

[edytuj | edytuj kod]
Turniej 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 Wygrane turnieje Bilans w turnieju
Australian Open 2R 2R 1R 3R 2R 2R 2R 3R 4R 1R 0 / 10 12–10
French Open 1R 2R 1R 3R 1R 3R 1R 3R 4R 3R 1R 1R 1R 0 / 13 12–13
Wimbledon 1R 3R 1R 4R 4R 2R 1R 1R 3R 1R 1R 1R 1R 2R 0 / 14 12–14
US Open 1R 1R 1R 2R 1R 1R 3R QF QF 4R 1R 2R 2R 1R 0 / 14 16–14
Wygrane turnieje 0 / 1 0 / 3 0 / 4 0 / 3 0 / 4 0 / 4 0 / 4 0 / 4 0 / 4 0 / 4 0 / 4 0 / 0 0 / 2 0 / 3 0 / 3 0 / 0 0 / 4 0 / 51 N/A
Bilans spotkań 0–1 0–3 4–4 1–3 6–4 5–4 4–4 3–4 7–4 11–4 8–4 0–0 0–2 1–3 1–3 0–0 1–4 N/A 52–51

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Profil zawodnika w okresie gry juniorskiej. itftennis.com. [dostęp 2012-09-01]. (ang.).
  2. Tipsarevic Advances To First Final. atpworldtour.com. [dostęp 2009-10-24]. (ang.).
  3. Michał Jaśniewicz: Moskwa: Jużny podtrzymuje tradycję. tenisklub.pl. [dostęp 2009-10-25]. (pol.).
  4. Spaniards Claim Chennai Title. atpworldtour.com. [dostęp 2010-01-10]. (ang.).
  5. Stakhovsky wins the UNICEF Open, „The Hindu”, S’hertogenbosch, 20 czerwca 2010, ISSN 0971-751X [dostęp 2018-05-18] (ang.).
  6. Del Potro tops Tipsarevic to win Delray Beach. reuters.com. [dostęp 2011-02-27]. (ang.).
  7. Seppi Wins First ATP World Tour Title In Eastbourne. atpworldtour.com. [dostęp 2011-06-18]. (ang.).
  8. Novak Djokovic reaches semifinals. espn.go.com. [dostęp 2012-09-01]. (ang.).
  9. Tipsarevic Reaches First Major QF; Next Plays Djokovic. atpworldtour.com. [dostęp 2011-09-05]. (ang.).
  10. First-Time Winner Spotlight Janko Tipsarevic. atpworldtour.com. [dostęp 2011-10-02]. (ang.).
  11. Tipsarevic Wins First All-Serbian Final In Moscow. atpworldtour.com. [dostęp 2011-10-23]. (ang.).
  12. Cilic Triumphs In St. Petersburg Over Tipsarevic. atpworldtour.com. [dostęp 2011-10-30]. (ang.).
  13. Raonic Wins Marathon Battle For Title. atpworldtour.com. [dostęp 2012-01-08]. (ang.).
  14. Paes-Tipsarevic Capture Chennai Trophy. atpworldtour.com. [dostęp 2012-01-08]. (ang.).
  15. Tipsarevic Tops Bellucci To Reach First Clay-Court Final; Next Plays Monaco. atpworldtour.com. [dostęp 2012-07-15]. (ang.).
  16. Tipsarevic Lifts Chennai Trophy After Battling Past Bautista Agut. atpworldtour.com. [dostęp 2013-01-06]. (ang.).
  17. Marcin Motyka: AO: Ferrer zdemolował Nishikoriego, pierwszy ćwierćfinał Almagro. atpworldtour.com, 20 stycznia 2013. [dostęp 2013-04-28]. (ang.).
  18. Tipsarevic undergoes foot surgery, „Tennis.com” [dostęp 2018-05-18].
  19. Tipsarevic undergoes another foot surgery, „Tennis.com” [dostęp 2018-05-18].
  20. Janko Tipsarevic wins on return from foot tumour surgery, „BBC Sport”, 8 kwietnia 2015 [dostęp 2018-05-18] (ang.).
  21. Janko Tipsarevic to undergo surgery for right knee! (FACEBOOK POST INSIDE), „Tennis World USA” [dostęp 2018-05-20] (ang.).
  22. Janko Tipsarevic: 'I hated tennis when I was injured’, „Tennis World USA” [dostęp 2018-05-20] (ang.).
  23. ATP SHENZHEN & CHENGDU: Khachanov will play for his 1st ATP title, Berdych and Gasquet to decide the Shenzhen winner, „Tennis World USA” [dostęp 2018-05-20] (ang.).
  24. Janko Tipsarevic underwent surgery on both hamstring tendons [online], Tennis World USA [dostęp 2020-05-04] (ang.).
  25. Janko Tipsarevic has no other escape but to undergo another leg surgery [online], Tennis World USA [dostęp 2020-05-04] (ang.).
  26. Mahalakshmi Murali, Janko Tipsarevic To Call Off His Career After Davis Cup 2019 Finals [online], EssentiallySports, 20 sierpnia 2019 [dostęp 2020-05-04] (ang.).
  27. o, Janko Tipsarevic ends his career after saving nine match points in his farewell match against Yuichi Sugita [online], UBITENNIS, 19 października 2019 [dostęp 2020-05-04] (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]