Język elfdalski

Język elfdalski – północnogermański dialekt, którym posługuje się około 2500 osób^[1] mieszkających lub wychowanych w parafii Älvdalen (Övdaln) leżącej w południowo-wschodniej części gminy Älvdalen w północnej Dalarna w Szwecji.

Do 1900 roku teksty w języku elfdalskim zapisywane były alfabetem runicznym, chociaż od XVII wieku używano już alfabetu łacińskiego^[2]. Oficjalna ortografia języka po raz pierwszy została opublikowana dopiero w 2005 roku^[1].

Tradycyjnie uważany za dialekt szwedzkiego, elfdalski przez wielu językoznawców jest dziś uważany za odrębny język.

Alfabet elfdalski

Elfdalski alfabet składa się z następujących liter^[2]:

Aa Ąą Bb Cc Dd Ðð Ee Ęę Ff Gg Hh Ii Įį Jj Kk Ll Mm Nn Oo Pp Qq Rr Ss Tt Uu Ųų Vv Ww Xx Yy Y̨y̨ Zz Åå Ą̊ą̊ Ää Öö

Przypisy

↑ ^a ^b III Konferencja nt. języka elfdalskiego. Third Conference on Elfdalian. [dostęp 2015-0811]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-08)]. (ang.).
↑ ^a ^b Język elfdalski na portalu www.omniglot.com/. [dostęp 2015-08-11]. (ang.).

[:0-1] III Konferencja nt. języka elfdalskiego. Third Conference on Elfdalian. [dostęp 2015-0811]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-08)]. (ang.).

[:1-2] Język elfdalski na portalu www.omniglot.com/. [dostęp 2015-08-11]. (ang.).

[1]

[2]

pragermański †*
wschodniogermańskie †	burgundzki † gocki † wandalski †
zachodniogermańskie	afrikaans angielski staroangielski † średnioangielski † wczesny nowoangielski † dolnoniemiecki starosaksoński † średnio-dolno-niemiecki † fryzyjski jidysz luksemburski longobardzki † niderlandzki warianty: flamandzki holenderski południowogeldryjski limburski niemiecki staro-wysoko-niemiecki † średnio-wysoko-niemiecki † wczesno-nowo-wysoko-niemiecki † nowo-wysoko-niemiecki pensylwański plautdietsch scots wilamowski
północnogermańskie	duński elfdalski farerski islandzki jämtlandzki norn † norweski bokmål nynorsk riksmål pranordyjski † staronordyjski † starogotlandzki † szwedzki