Józef Zborzil
pułkownik dyplomowany piechoty | |
Data urodzenia |
4 sierpnia 1891 |
---|---|
Data śmierci |
7 listopada 1968 |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | |
Jednostki |
4 Dywizja Piechoty |
Stanowiska |
szef sztabu dywizji |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
|
Józef Jan Zborzil[1] (ur. 4 sierpnia 1891, zm. 7 listopada 1968) – pułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 4 sierpnia 1891[2]. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. 4 sierpnia 1919 roku został przeniesiony z dowództwa Grupy „Bug” do Dowództwa Okręgu Generalnego „Lwów” we Lwowie[3]. Od października 1919 do lipca 1920, w stopniu kapitana, zajmował stanowisko szefa sztabu 4 Dywizji Piechoty podczas wojny polsko-bolszewickiej. 1 czerwca 1921 roku pełnił służbę w Inspektoracie Armii Nr III, a jego oddziałem macierzystym był wówczas Oddział V Sztabu Generalnego[4]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 323. lokatą w korpusie oficerów piechoty[5].
W latach 1921–1922 był słuchaczem I Kursu Doszkolenia Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie. We wrześniu 1922 roku, po ukończeniu kursu, uzyskał „pełne kwalifikacje do pełnienia służby na stanowiskach Sztabu Generalnego” i powrócił do Inspektoratu Armii Nr III w Toruniu na stanowisko I referenta sztabu, pozostając oficerem nadetatowym 2 pułku strzelców podhalańskich w Sanoku[6][7][8]. 1 grudnia 1924 roku awansował na podpułkownika ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 roku i 87. lokatą w korpusie oficerów piechoty[9]. Z dniem 1 września 1926 roku został wyznaczony na stanowisko I oficera sztabu generała do prac przy Generalnym Inspektorze Sił Zbrojnych, generał brygady Juliusza Rómmla[10]. Od 14 lutego 1929[11] do listopada 1930 roku dowodził 27 pułkiem piechoty w Częstochowie[12]. 28 stycznia 1931 roku został przeniesiony z dyspozycji szefa Sztabu Głównego do Ministerstwa Komunikacji na stanowisko szefa Samodzielnego Wydziału Wojskowego[13]. Z powodu choroby obowiązki na stanowisku szefa wydziału objął dopiero kwietniu 1931 roku. Na pułkownika został awansowany ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1931 roku i 13. lokatą w korpusie oficerów piechoty[14][15]. Później został szefem Biura Wojskowego w Ministerstwie Komunikacji. Obowiązki szefa biura pełnił do września 1939 roku[16][17].
Po wybuchu II wojny światowej przedostał się do Rumunii. Tam był starszym obozu w Târgoviște, następnie pełnił funkcję attaché wojskowego w Bukareszcie i sporządził sprawozdanie z pracy ministerialnej z okresu przed 1939.
Zmarł 7 listopada 1968[18]. Pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 303-7-22)[19].
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari[6]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (11 listopada 1937)[20][21]
- Krzyż Walecznych (trzykrotnie)[6]
- Złoty Krzyż Zasługi (7 sierpnia 1928)[22][23]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[24]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[24]
- Odznaka Pamiątkowa Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych (12 maja 1936)
- Odznaka 27 Pułku Piechoty[24]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ 26 stycznia 1934 ogłoszono sprostowanie imienia z „Józef” na „Józef Jan”. Zarządzenia Ministra Spraw Wojskowych. Zmiany (sprostowania) nazwisk, imion i dat urodzenia. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 2, s. 22, 26 stycznia 1934.
- ↑ Oficerowie. muzeumwp.pl. [dostęp 2015-05-25].
- ↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 84 z 12 sierpnia 1919 roku, poz. 2964.
- ↑ Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Dodatek do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 37 z 24 września 1921 roku, s. 9, 968. Tu figuruje jako Jan Michał Zborzil.
- ↑ Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Załącznik do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 8 czerwca 1922 roku, Zakłady Graficzne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1922, s. 32.
- ↑ a b c Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923, s. 72, 379.
- ↑ Franciszek Groński. 22 Dywizja Piechoty Górskiej. 2 Pułk Strzelców Podhalańskich – Sanok. „Przemyskie Zapiski Historyczne”, s. 263, R. XIV-XV z 2003-2005. ISSN 0860-0317.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924, s. 328.
- ↑ Lista starszeństwa oficerów. „Przegląd Piechoty”, s. 130, Zeszyt 7 z sierpnia 1928.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 44 z 14 października 1926 roku, s. 354.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 4 z 14 lutego 1929.
- ↑ Sprawozdanie Józefa Zborzila z 1940. s. 3. [dostęp 2015-05-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-27)].
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 9.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932, Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1932, s. 18, 427.
- ↑ Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty. 1933, s. 7.
- ↑ Kolejnictwo w polskich przygotowaniach obronnych i kampanii wrześniowej. Warszawa: Centralne Archiwum Wojskowe, 2011, s. 6, 300–331. ISBN 978-83-63374-00-6.
- ↑ Uroczysty objazd nowego dorobku komunikacyjnego na terenie województwa łódzkiego. „Echo”, s. 2, Nr 339 z 5 grudnia 1937.
- ↑ Informacja o zmarłych: Józef Jan Zborzil. nekrologi-baza.pl, 2015-05-21. [dostęp 2015-05-22].
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: JÓZEF JAN ZBORZIL, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2022-06-08] .
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 410 „za zasługi w służbie państwowej”.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 2 z 11 listopada 1937 roku, s. 33.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 184, poz. 400 „za zasługi na polu organizacji i wyszkolenia wojska”.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 4 z 14 lutego 1929.
- ↑ a b c Na podstawie fotografii [1]
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Dzienniki Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych.
- Roczniki Oficerskie 1923, 1924, 1928 i 1932.
- Sprawozdanie Józefa Zborzila z 1940. s. 3. [dostęp 2015-05-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-27)].
- Attaché wojskowi II Rzeczypospolitej
- Dowódcy 27 Pułku Piechoty (II RP)
- Ludzie związani z Warszawą
- Odznaczeni Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (trzykrotnie)
- Odznaczeni Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Odznaczeni Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918–1921
- Odznaczeni Odznaką Pamiątkową Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Oficerowie 2 Pułku Strzelców Podhalańskich
- Oficerowie dyplomowani II Rzeczypospolitej
- Pochowani na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie
- Pułkownicy piechoty II Rzeczypospolitej
- Szefowie sztabu 4 Dywizji Piechoty (II RP)
- Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (strona polska)
- Urodzeni w 1891
- Urzędnicy Ministerstwa Komunikacji II Rzeczypospolitej
- Wojskowi związani z Częstochową
- Zmarli w 1968