Przejdź do zawartości

HMS E12

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
HMS E12
Ilustracja
HMS E18 bliźniaczy do E12
Historia
Stocznia

Chatham Dockyard(inne języki), Chatham

Położenie stępki

16 grudnia 1912[1]

Wodowanie

5 września 1914[1]

 Royal Navy
Wejście do służby

14 października 1914[2]

Wycofanie ze służby

7 marca 1921

Los okrętu

sprzedany na Malcie

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

678 ton (wynurzony),
820 ton (zanurzony)

Długość

55 metrów

Zanurzenie

4,6 metra

Napęd
dwa spalinowe silniki diesla 1600 KM, dwa silniki elektryczne 840 KM
Prędkość

15,25 węzłów na powierzchni
10,25 węzłów zanurzony

Zasięg

5600 km przy 10 węzłach

Uzbrojenie
pięć wyrzutni torpedowych 450 mm
Wyposażenie
działko 76 mm
Załoga

30

HMS E12 – brytyjski okręt podwodny typu E. Zbudowany w latach 1912–1914 w Chatham Dockyard(inne języki)[2], Chatham kosztem 101 900 funtów. Okręt został wodowany 5 września 1914 r. i rozpoczął służbę w Royal Navy 14 października 1914 roku. Pierwszym dowódcą był Lt. Cdr. K. M. Bruce. Po rozpoczęciu służby w Royal Navy okręt został przydzielony do o Ósmej Flotylli Okrętów Podwodnych (8th Submarine Flotilla), stacjonującej w Harwich. W 1914 roku jednostka odbywała patrole w rejonie Morza Północnego. W 1915 okręt został skierowany do działań wojennych na Morzu Marmara, aby uczestniczyć w operacjach w Cieśninie Dardanelskiej pod dowództwem Lt. Cdr. K. M. Brucea, a później Lt. F. A. Williams-Freemana.

Na przełomie października i listopada 1915 roku pod dowództwem Lt. Brucea okręt pobił rekord w długości patrolu, przebywając poza portem przez 40 dni. Jednostka wpadła w sieci przeciw okrętom podwodnym. Na pewien czas jej stery zostały uszkodzone i zeszła na głębokość 245 stóp. Była to największa wówczas osiągnięta głębokość przez brytyjską łódź podwodną. W krótkim czasie usterkę udało się naprawić i okręt wyszedł na powierzchnię, gdzie dostał się pod ogień baterii nabrzeżnych. W lecie 1916 roku E12 stacjonował na Malcie przydzielony do Flotylli Med Okrętów Podwodnych (Med Submarine Flotilla) pod dowództwem Cdr. K. M. Brucea[3].

Po zakończeniu działań wojennych okręt pozostał na Malcie i 7 marca 1921 roku został sprzedany.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Robert Hutchinson: Jane’s Submarines: War Beneath the Waves from 1776 to the Present Day. Londyn: HarperCollins, 2001, s. 44. ISBN 978-0-00-710558-8. (ang.).
  • Innes McCartney: British Submarines of World War I. Oxford: Osprey Publishing Ltd., 2008. ISBN 978-1-84603-334-6. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]