Grzegorz (Postnikow)

Grzegorz

Grigorij Postnikow
Metropolita nowogrodzki, petersburski, estoński i fiński
Kraj działania	Imperium Rosyjskie
Data i miejsce urodzenia	1 listopada 1784 Michajłowskoje (Gubernia moskiewska)
Data i miejsce śmierci	17 lipca 1860 Petersburg
Miejsce pochówku	Ławra Aleksandra Newskiego w Sankt-Petersburgu
Metropolita nowogrodzki, petersburski, estoński i fiński
Okres sprawowania	1856–1860
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Inkardynacja	Eparchia nowogrodzka, petersburska, estońska i fińska
Śluby zakonne	25 sierpnia 1814
Diakonat	27 sierpnia 1814
Prezbiterat	29 sierpnia 1814
Chirotonia biskupia	7 maja 1822

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	7 maja 1822
Konsekrator	Serafin (Głagolewski)
Konsekrowani biskupi Ignacy (Brianczaninow) 27 października 1857 Aleksander (Pawłowicz) 17 listopada 1857 Antoni (Radonieżski) 26 kwietnia 1858 Teofan (Goworow) 1 czerwca 1859 Nektariusz (Nadieżdin) 13 września 1859
Współkonsekrowani biskupi Włodzimierz (Alawdin) 20 stycznia 1835

Grzegorz, imię świeckie Grigorij Pietrowicz Postnikow (ur. 21 października^?/1 listopada 1784 w Michajłowskim, zm. 5 lipca^?/17 lipca 1860 w Petersburgu) – rosyjski biskup prawosławny.

Życiorys

Ukończył Petersburską Akademię Teologiczną. W 1814 uzyskał tytuł magistra nauk teologicznych, 25 sierpnia tego samego roku złożył wieczyste śluby zakonne. 27 sierpnia został hierodiakonem, zaś 28 sierpnia – hieromnichem. W 1816 objął stanowisko inspektora Petersburskiej Akademii Duchownej. W 1817 uzyskał tytuł naukowy doktora nauk teologicznych i otrzymał godność archimandryty. 1 października 1817 mianowany profesorem nadzwyczajnym Akademii. Od 2 maja 1819 był rektorem Akademii i profesorem zwyczajnym.

7 maja 1822 miała miejsce jego chirotonia na biskupa rewelskiego, wikariusza eparchii petersburskiej. Od 1825 lub 1826 był biskupem kałuskim i borowskim. W 1828 został przeniesiony na katedrę riazańską i zarajską. Od 1829 (według innych źródeł – 1831) sprawował urząd arcybiskupa twerskiego i kaszyńskiego. W 1848 został arcybiskupem kazańskim i swijaskim. W 1856 podniesiony do godności metropolity.

1 października 1856 został metropolitą nowogrodzkim, petersburskim, estońskim i fińskim. Zmarł po czterech latach na katedrze i został pochowany w Ławrze św. Aleksandra Newskiego, pod ołtarzem cerkwi Św. Ducha.

Według wspomnień współczesnych odznaczał się ascetycznym trybem życia. Jako arcybiskup kazański i swiżajski prowadził szeroką działalność na rzecz nawracania na prawosławie staroobrzędowców oraz przekładu na język tatarski ksiąg liturgicznych Cerkwi. Czynił starania na rzecz założenia w Kazaniu wyższej szkoły przygotowującej do pracy misyjnej.

Bibliografia

• Biogram w bazie prawosławia rosyjskiego