Eddie Alvarez
 Alvarez z pasem mistrzowskim organizacji Bellator FC | |
| Pełne imię i nazwisko |
Edward Alvarez |
|---|---|
| Pseudonim |
The Underground King |
| Data i miejsce urodzenia | |
| Obywatelstwo | |
| Wzrost |
175 cm |
| Masa ciała |
77 kg |
| Styl walki | |
| Trenowany przez |
Mark Henry (Boks) Neil Melanson (Zapasy) Ricardo Almeida (Grappling) |
| Debiut |
2003 |
| Federacja | |
| Kategoria wagowa | |
| Klub |
Ricardo Almeida BJJ Nick Catone MMA |
| Bilans walk zawodowych | |
| Liczba walk |
40 |
| Zwycięstwa |
30 |
| Przez nokauty |
17 |
| Przez poddania |
7 |
| Przez decyzje |
6 |
| Porażki |
8 |
| Nieodbyte |
1 |
Edward „Eddie” Alvarez (ur. 11 stycznia 1984 w Filadelfii) – amerykański zawodnik mieszanych sztuk walki (MMA), dwukrotny mistrz Bellator MMA z 2009 i 2013 oraz UFC w wadze lekkiej z 2016. Następnie zawodnik ONE Championship.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Eddie, syn Louisa i Lillian Alvarez, dorastał w Kensington w Filadelfii i jest z pochodzenia Portorykańczykiem i Irlandczykiem[1]. Zaczął trenować boks we Front Street Gym w wieku ośmiu lat pod okiem ojca i Franka Kubacha[2]. W wieku 11 lat Alvarez zaczął uprawiać zapasy w młodzieżowym programie zapaśniczym[3].
Poszedł do Northeast Catholic High School gdzie grał w piłkę nożną i trenował zapasy. Pomimo otrzymania częściowych ofert stypendialnych w różnych uczelniach po ukończeniu szkoły w 2001 roku, zdecydował się trenować głównie mieszane sztuki walki.
Ma młodszego brata, Alberta, który jest byłym zawodnikiem MMA[4].
Kariera MMA
[edytuj | edytuj kod]Wczesna kariera
[edytuj | edytuj kod]W MMA zadebiutował 14 grudnia 2003 na lokalnej gali w New Jersey wygrywając z Anthonym Ladonną przez KO. Do 2008 stoczył jedenaście zawodowych pojedynków z których aż dziesięć wygrał i tylko raz schodził pokonany z ringu. W tym czasie zdobywał tytuły mistrzowskie mniejszych organizacji - Reality Fighting, Maximum Fight Championship oraz BodogFIGHT w wadze półśredniej (do 77 kg).
W marcu 2008 wziął udział w turnieju wagi lekkiej DREAM Lightweight Grand Prix w którym doszedł do finału lecz kontuzja oka jakiej nabawił się podczas walk wykluczyła go z finałowego starcia gdzie miał się zmierzyć z Japończykiem Shin’ya Aokim. Do walki z Aokim ostatecznie doszło 31 grudnia na sylwestrowej gali Dynamite!! 2008, a stawką pojedynku było mistrzostwo WAMMA (World Alliance of Mixed Martial Arts). Alvarez błyskawicznie uległ Japończykowi przez poddanie na początku 1. rundy.
Bellator FC
[edytuj | edytuj kod]Na początku 2009 związał się z nowo powstałą organizacją Bellator Fighting Championships, gdzie wziął udział w turnieju wagi lekkiej który miał wyłonić inauguracyjnego mistrza w tejże kategorii. Alvarez w przeciągu niespełna trzech miesięcy wygrał trzy pojedynki i został mistrzem. Pas obronił raz gdy pokonał na punkty Pata Currana 2 kwietnia 2011. Tytuł stracił 19 listopada tego samego roku na rzecz Michaela Chandlera, który poddał Alvareza w 4. rundzie mistrzowskiego starcia.
20 kwietnia 2012 zrewanżował się Aokiemu za porażkę z 2008 nokautując go w 1. rundzie na gali Bellator 66[5]. Po pokonaniu Patricky Freiry w październiku 2012 wypełnił swój kontrakt z Bellatorem i został wolnym agentem. Chcąc związać się z konkurencyjnym UFC został pozwany do sądu przez prezydenta Bellatora Bjorna Rebneya z powodu niezaakceptowania nowej umowy którą przedstawiła mu organizacja i ostatecznie pozostał zawodnikiem Bellatora[6].
Mimo sporu z Rebneyem 2 listopada 2013 ponownie został mistrzem wygrywając niejednogłośnie na punkty w rewanżu z Chandlerem. Wielu komentatorów i fachowców uważało iż zwycięzcą powinien zostać Chandler, toteż Rebney ogłosił kolejne, już trzecie starcie Alvareza z Chandlerem które miało się odbyć 17 maja 2014 lecz ostatecznie do walki nie doszło gdyż na tydzień przed zaplanowaną galą Alvarez doznał wstrząśnienia mózgu i musiał wycofać się z pojedynku[7].
UFC
[edytuj | edytuj kod]W sierpniu 2014 nowy prezydent Bellatora Scott Coker ogłosił iż zwolnił Alvareza z kontraktu umożliwiając mu podpisanie umowy z UFC[6]. Jeszcze w tym samym miesiącu oficjalnie związał się z UFC[8]. W debiucie 27 września 2014 zmierzył się z Donaldem Cerrone z którym ostatecznie przegrał jednogłośnie na punkty. 13 lipca 2015 wygrał swoją pierwszą walkę w organizacji minimalnie pokonując na punkty byłego mistrza Strikeforce Gilberta Melendeza.
Po wygraniu z Anthonym Pettisem w styczniu 2016 został zestawiony z mistrzem Rafaelem dos Anjosem, którego 7 lipca 2016 pokonał już w pierwszej rundzie przez TKO, odbierając mu pas wagi lekkiej[9].
12 listopada 2016 na UFC 205 w Madison Square Garden, zmierzył się z mistrzem wagi piórkowej Conorem McGregorem. Alvarez przegrał pojedynek przez TKO w 2. rundzie i stracił tytuł na rzecz Irlandczyka, który stał się pierwszym zawodnikiem dzierżącym dwa mistrzowskie pasy jednocześnie[10].
Po stracie mistrzostwa stoczył dwa pojedynki w 2017, najpierw 13 maja z Dustinem Poirierem (walka zakończona no contest z powodu zadanych nieprzepisowych ciosów kolanem)[5] i 2 grudnia 2017 z Justinem Gaethje, którego znokautował w trzeciej rundzie[5]. Wcześniej, bo w sierpniu został jednym z głównych trenerów 26 sezonu The Ultimate Fighter, trenerem przeciwnej drużyny był Gaethje[11].
ONE Championship
[edytuj | edytuj kod]15 października 2018 roku ogłoszono, że Alvarez podpisał kontrakt z ONE Championship[12].
7 listopada 2018 roku ogłoszono, że Alvarez będzie jednym z ośmiu uczestników ONE Lightweight World Grand Prix[13]. 19 grudnia 2018 r. ogłoszono, że Alvarez zmierzy się z Timofeyem Nastyukhinem na ONE Championship: A New Era 31 marca 2019 r. w inauguracyjnym wydarzeniu w Japonii. Walkę przegrał przez TKO w pierwszej rundzie[14].
Alvarez powrócił na ONE Championship: Dawn of Heroes 2 sierpnia 2019 r., gdzie zmierzył się przeciwko byłemu mistrzowi wagi lekkiej ONE Eduardowi Folayangowi. Wygrał walkę przez duszenie zza pleców w pierwszej rundzie, po tym jak został powalony kopnięciem na nogę na początku rundy[15].
W finale ONE Lightweight World Grand Prix Alvarez miał zmierzyć się z Saygidem Arslanievem, ale 26 września 2019 roku pojawiły się informacje, że musiał wycofać się z walki z powodu kontuzji. Zastąpił go mistrz wagi lekkiej ONE Christian Lee[16]. Walka z Arslanievem miała być przełożona na ONE Infinity 2 26 czerwca 2020 roku, ale została odwołana z powodu wpływu pandemii COVID-19[17].
Na gali ONE on TNT 1, 7 kwietnia 2021 roku zmierzył się z byłym pretendentem do tytułu wagi lekkiej ONE Iuri Lapicusem. Impreza odbyła się w Singapurze i została wyemitowana w primetime slot w Stanach Zjednoczonych[18]. Został zdyskwalifikowany po wielokrotnym zadawaniu ciosów w tył głowy Lapicusa[19]. Wezwanie do dyskwalifikacji Alvareza zostało uznane za kontrowersyjne przez wiele placówek i zawodowych zawodników MMA, ponieważ okazało się, że uderzał on w ucho Lapicusa, zanim Lapicus zaczął odwracać głowę[20]. Alvarez odwołał się od ostatecznej decyzji, a wynik został później zmieniony na no contest[21].
Trzy tygodnie po swojej ostatniej walce, Alvarez zmierzył się z Ok Rae Yoon na ONE on TNT 4 w dniu 28 kwietnia 2021 r. Przegrał wyrównany pojedynek przez jednogłośną decyzję sędziów[22].
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]Ożenił się z ukochaną z liceum, Jamie, w 2008 roku i mają trzech synów i córkę[23]. Wykorzystał swój sukces finansowy, aby przenieść swoją rodzinę z Kensington do północno-wschodniej Filadelfii po urodzeniu pierwszego syna, Eddiego[24].
Dwukrotnie wystąpił w telewizyjnym show Bully Beatdown na MTV, gdzie znokautował obu swoich przeciwników.
Osiągnięcia
[edytuj | edytuj kod]- Krajowe Mistrzostwa Szkół Przygotowawczych w Zapasach - tytuł National Prep All-American (2000, 2001)
- 2004: mistrz Reality Fighting w wadze półśredniej (-77 kg)
- 2006: mistrz Maximum Fight Championship w wadze półśredniej
- 2006–2007: mistrz BodogFIGHT w wadze półśredniej
- 2008: DREAM Lightweight Grand Prix – finalista turnieju wagi lekkiej
- 2009: Bellator Season 1 Lightweight Tournament – 1. miejsce w turnieju wagi lekkiej (-70 kg)
- 2009–2011: mistrz Bellator MMA w wadze lekkiej
- 2013–2014: mistrz Bellator MMA w wadze lekkiej
- 2016: mistrz UFC w wadze lekkiej
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Eddie Alvarez is proud of his Irish roots - Everything you need to know about McGregor's next opponent [online], independent [dostęp 2021-10-11] (ang.).
- ↑ Meet UFC Champion and Kensington-Native Eddie Alvarez [online], Spirit News, 13 października 2016 [dostęp 2021-10-11] (ang.).
- ↑ Matt Breen, North Catholic to MSG: Eddie Alvarez ready for McGregor at UFC 205 [online], inquirer.com, 10 listopada 2016 [dostęp 2021-10-11] (ang.).
- ↑ Fight Path: Albert Alvarez stepping out of the shadow of his famed older brother [online], MMA Junkie, 10 lutego 2011 [dostęp 2021-10-11] (ang.).
- ↑ a b c Statystyki i rekord MMA Eddiego Alvareza na sherdog.com. sherdog.com. [dostęp 2017-07-27]. (ang.).
- ↑ a b Bellator. Mistrz wagi lekkiej Eddie Alvarez zwolniony z kontraktu | MMAnia.pl [online], mmania.pl [dostęp 2018-01-24].
- ↑ Eddie Alvarez suffers concussion, out of Bellator 120 - MMA Fighting [online], www.mmafighting.com [dostęp 2017-11-17].
- ↑ Eddie Alvarez signs with UFC, fights Donald Cerrone in UFC 178 co-main event - MMA Fighting [online], www.mmafighting.com [dostęp 2017-11-17].
- ↑ W. Mrozowski: UFC FN 90: Eddie Alvarez nowym mistrzem wagi lekkiej UFC po niecałej rundzie walki z Rafaelem dos Anjosem. mmanews.pl, 08.07.2016. (pol.).
- ↑ W. Mrozowski: Conor McGregor pierwszym zawodnikiem UFC, który zdobył dwa mistrzowskie pasy. mmanews.pl, 13.11.2016. (pol.).
- ↑ W. Mrozowski: Justin Gaethje i Eddie Alvarez trenerami w TUF 26. mmarocks.pl, 2017-07-14. [dostęp 2017-12-03]. (pol.).
- ↑ Jose Youngs, Eddie Alvarez officially signs with ONE Championship [online], MMA Fighting, 16 października 2018 [dostęp 2021-10-11] (ang.).
- ↑ Sherdog.com, One Announces Flyweight, Lightweight Tourneys Featuring Demetrious Johnson, Eddie Alvarez [online], Sherdog [dostęp 2021-10-11].
- ↑ Alexander K. Lee, ONE Championship: A New Era results: Shinya Aoki chokes out Eduard Folayang to win title, Xiong Jing Nan stops Angela Lee [online], MMA Fighting, 31 marca 2019 [dostęp 2021-10-11] (ang.).
- ↑ Jay Anderson, Eddie Alvarez, Demetrious Johnson Return at ONE Championship: Dawn of Heroes in August [online], Cageside Press, 10 czerwca 2019 [dostęp 2021-10-11] (ang.).
- ↑ MMA Fighting Newswire, Christian Lee replaces injured Eddie Alvarez in ONE lightweight World Grand Prix final [online], MMA Fighting, 26 września 2019 [dostęp 2021-10-11] (ang.).
- ↑ ONE Championship: Infinity 2 (cancelled) | Event [online], Tapology [dostęp 2021-10-11] (ang.).
- ↑ Demetrious Johnson, Eddie Alvarez set for primetime ONE Championship show on April 7 [online], MMA Junkie, 23 stycznia 2021 [dostęp 2021-10-11] (ang.).
- ↑ Jay Anderson, ONE on TNT 1: Eddie Alvarez DQ'd for Illegal Strikes Against Iuri Lapicus [online], Cageside Press, 7 kwietnia 2021 [dostęp 2021-10-11] (ang.).
- ↑ ONE on TNT 1: Twitter reacts to Eddie Alvarez’s controversial disqualification against Iuri Lapicus [online], FanSided, 7 kwietnia 2021 [dostęp 2021-10-11] (ang.).
- ↑ Alvarez loss to Lapicus overturned to no contest [online], ESPN.com, 26 kwietnia 2021 [dostęp 2021-10-11] (ang.).
- ↑ Damon Martin, ONE on TNT 4 results: Ok Rae Yoon nearly finishes Eddie Alvarez early, ultimately wins unanimous decision [online], MMA Fighting, 28 kwietnia 2021 [dostęp 2021-10-11] (ang.).
- ↑ Griffin Adams, After an infamous brawl, the 76ers called upon MMA's 'Underground King' Eddie Alvarez [online], The Athletic [dostęp 2021-10-11] (ang.).
- ↑ Eddie Alvarez Said Knock You Out | Cover Story | News and Opinion | Philadelphia Weekly [online], web.archive.org, 9 kwietnia 2009 [dostęp 2021-10-11] [zarchiwizowane z adresu 2009-04-09].
