Przejdź do zawartości

B.J. Penn

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
BJ Penn
Ilustracja
Penn w 2019
Pseudonim

The Prodigy

Data i miejsce urodzenia

13 grudnia 1978
Kailua

Obywatelstwo

Stany Zjednoczone

Wzrost

175 cm

Masa ciała

66 kg

Styl walki

brazylijskie jiu-jitsu

Trenowany przez

Jason Parillo

Debiut

2001

Federacja

UFC

Kategoria wagowa

piórkowa (2014–2017)
lekka (2001–2003, 2007–2010, 2018–2019)
półśrednia (2004, 2006, 2010–2012)
średnia (2004–2005)
otwarta (2005)

Klub

B.J. Penn’s MMA
Nova União (dawniej)
American Kickboxing Academy
Jackson Wink MMA Academy
RVCA Training Centre

Bilans walk zawodowych[a]
Liczba walk

32

Zwycięstwa

16

Przez nokauty

7

Przez poddania

6

Przez decyzje

3

Porażki

14

Remisy

2

  1. Bilans walk aktualny na 2 grudnia 2022.
Strona internetowa

Jay Dee "B.J." Penn (ur. 13 grudnia 1978 w Kailua na Hawajach) – amerykański zawodnik brazylijskiego jiu-jitsu i mieszanych sztuk walki (MMA). Pierwszy w historii nie-Brazylijczyk, który zdobył mistrzostwo świata w brazylijskim jiu-jitsu. Były mistrz UFC w wadze lekkiej i półśredniej. Jest drugim w historii UFC zawodnikiem, któremu udało się zdobyć tytuł mistrzowski w dwóch różnych kategoriach wagowych (pierwszym był Randy Couture). Dwukrotny trener w reality show The Ultimate Fighter oraz członek Galerii Sław UFC.

Kariera w BJJ

[edytuj | edytuj kod]

Brazylijskie jiu-jitsu zaczął trenować w 1997 roku. W 2000 roku otrzymał czarny pas. Kilka tygodni później zdobył mistrzostwo świata w wadze piórkowej (-70 kg), zostając pierwszym w historii zawodnikiem spoza Brazylii, który wywalczył złoty medal w kategorii czarnych pasów.

Kariera MMA

[edytuj | edytuj kod]
B.J. Penn (po prawej) i Matt Hughes

Po zwycięstwie na mundialu BJJ zainteresował się MMA i podjął trening przekrojowy (m.in. zaczął ćwiczyć boks). W maju 2001 roku stoczył swój pierwszy zwycięski pojedynek w UFC, wygrywając z Joeyem Gilbertem. Później dwukrotnie – w 2002 i 2003 roku – bezskutecznie walczył o mistrzostwo UFC w wadze lekkiej. W końcu w 2004 roku wywalczył swój pierwszy pas mistrzowski – w wadze półśredniej – pokonując Matta Hughesa poprzez duszenie w pierwszej rundzie. Po tej walce odszedł z UFC, za co odebrano mu mistrzostwo. Startował następnie dla organizacji Rumble on the Rock i FEG w różnych kategoriach wagowych, wygrywając m.in. z dwoma członkami słynnej rodziny Gracie − Rodrigo i Renzo.

Do UFC powrócił w 2006 roku. Po nieudanej próbie odebrania Hughesowi tytułu w kategorii półśredniej zrzucił wagę, by walczyć w wadze lekkiej. W styczniu 2008 roku, pokonując przez duszenia Joego Stevensona, wywalczył pas mistrzowski UFC w tej wadze, który następnie trzykrotnie obronił. W międzyczasie ponownie bez powodzenia starał się zdobyć pas w wadze półśredniej – tym razem został pokonany przez Georges’a St-Pierre’a. 10 kwietnia 2010 roku w czwartej obronie pasa został pokonany przez decyzję sędziów przez Franka Edgara. Cztery miesiące później znów z nim przegrał w mającym jednostronny przebieg rewanżu (45-50, 45-50, 45-50).

W listopadzie 2010 roku przeszedł ponownie do wagi półśredniej, aby zmierzyć się w trzeciej walce z Mattem Hughesem. Podczas UFC 123 pokonał go przez nokaut w 21. sekundzie pojedynku. 29 października 2011 roku przegrał przez jednogłośną decyzję sędziów z Nickiem Diazem na UFC 137. Po tym pojedynku zasygnalizował zakończenie kariery, jednak ponownie w oktagonie pojawił się 8 grudnia na gali UFC on Fox 5, a rywalem jego był perspektywiczny Kanadyjczyk Rory MacDonald. Od samego początku Penn nie radził sobie z dużym zasięgiem ramion Kanadyjczyka, co konsekwentnie wykorzystywał sam MacDonald punktując kombinacjami bokserskimi przez cały pojedynek i wygrywając wyraźnie z Pennem jednogłośnie na punkty. Po gali prezydent UFC – Dana White zasugerował Pennowi zakończenie kariery. Mimo to, Penn postanowił kontynuować karierę, tocząc w lipcu 2014 trzeci pojedynek z Edgarem który jednak przegrał przez TKO w 3. rundzie.

Inne informacje

[edytuj | edytuj kod]

B.J. to skrót od "Baby Jay" (mały Jay). Penn był tak nazywany od dziecka przez starszych braci.

Osiągnięcia

[edytuj | edytuj kod]
  • Mistrzostwa Świata IBJJF
    • 1998: 2. miejsce w kat. 70 kg (niebieskie pasy)
    • 1999: 3. miejsce w kat. 76 kg (brązowe pasy)
    • 2000: 1. miejsce w kat. 70 kg (czarne pasy)

Lista zawodowych walk MMA

[edytuj | edytuj kod]
Wynik Bilans Przeciwnik (bilans przed walką) Rozstrzygnięcie Runda Czas Rozgrywki Data Miejsce Uwagi
Porażka 16-14-2 Stany Zjednoczone Clay Guida (34-18) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 UFC 237 11.05.2019 Brazylia Rio de Janeiro
Porażka 16-13-2 Stany Zjednoczone Ryan Hall (6-1) Poddanie (skrętówka) 1 2:46 UFC 232 29.12.2018 Stany Zjednoczone Inglewood Powrót do wagi lekkiej
Porażka 16-12-2 Niemcy Dennis Siver (22-11) Decyzja (większościowa) 3 5:00 UFC Fight Night: Chiesa vs. Lee 25.06.2017 Stany Zjednoczone Oklahoma City
Porażka 16-11-2 Meksyk Yair Rodríguez (10-1) TKO (ciosy pięściami) 2 0:24 UFC Fight Night: Rodríguez vs. Penn 15.01.2017 Stany Zjednoczone Phoenix
Porażka 16-10-2 Stany Zjednoczone Frankie Edgar (16-4-1) TKO (ciosy pięściami) 3 4:16 The Ultimate Fighter 19 Finale 06.07.2014 Stany Zjednoczone Las Vegas Debiut w wadze piórkowej
Porażka 16-9-2 Stany Zjednoczone Rory MacDonald (13-1) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 UFC on Fox: Henderson vs Diaz 08.12.2012 Stany Zjednoczone Seattle
Porażka 16-8-2 Stany Zjednoczone Nick Diaz (25-7) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 UFC 137 29.10.2011 Stany Zjednoczone Las Vegas Eliminator do walki o pas mistrzowski UFC w wadze półśredniej. Bonus za walkę wieczoru
Remis 16-7-2 Stany Zjednoczone Jon Fitch (24-3) Remis (większościowy) 3 5:00 UFC 127 27.02.2011 Australia Sydney
Wygrana 16-7-1 Stany Zjednoczone Matt Hughes (45-7) KO (ciosy pięściami) 1 0:21 UFC 123 20.11.2010 Stany Zjednoczone Auburn Hills Powrót do wagi półśredniej. Bonus za nokaut wieczoru
Porażka 15-7-1 Stany Zjednoczone Frankie Edgar (13-1) Decyzja (jednogłośna) 5 5:00 UFC 118 28.08.2010 Stany Zjednoczone Boston Walka o mistrzostwo UFC w wadze lekkiej
Porażka 15-6-1 Stany Zjednoczone Frankie Edgar (12-1) Decyzja (jednogłośna) 5 5:00 UFC 112 10.04.2010 Zjednoczone Emiraty Arabskie Abu Zabi Stracił mistrzostwo UFC w wadze lekkiej
Wygrana 15-5-1 Stany Zjednoczone Diego Sanchez (21-2) TKO (walka przerwana przez lekarza) 5 2:37 UFC 107 12.12.2009 Stany Zjednoczone Memphis Obronił mistrzostwo UFC w wadze lekkiej
Wygrana 14-5-1 Stany Zjednoczone Kenny Florian (11-3) Poddanie (duszenie zza pleców) 4 3:45 UFC 101 08.08.2009 Stany Zjednoczone Filadelfia Obronił mistrzostwo UFC w wadze lekkiej. Bonus za poddanie wieczoru
Porażka 13-5-1 Kanada Georges St-Pierre (17-2) TKO (poddanie przez narożnik) 4 5:00 UFC 94 31.01.2009 Stany Zjednoczone Las Vegas Walka o mistrzostwo UFC w wadze półśredniej
Wygrana 13-4-1 Stany Zjednoczone Sean Sherk (33-2-1) TKO (ciosy pięściami) 3 5:00 UFC 84 24.05.2008 Stany Zjednoczone Las Vegas Obronił mistrzostwo UFC w wadze lekkiej
Wygrana 12-4-1 Stany Zjednoczone Joe Stevenson (28-7) Poddanie (duszenie zza pleców) 2 4:02 UFC 80 19.01.2008 Wielka Brytania Newcastle Zdobył mistrzostwo UFC w wadze lekkiej. Bonus za poddanie wieczoru
Wygrana 11-4-1 Stany Zjednoczone Jens Pulver (21-7-1) Poddanie (duszenie zza pleców) 2 3:12 The Ultimate Fighter 5 Finale 23.07.2007 Stany Zjednoczone Las Vegas Powrót do wagi lekkiej
Porażka 10-4-1 Stany Zjednoczone Matt Hughes (40-4) TKO (ciosy pięściami) 3 3:53 UFC 63 23.09.2006 Stany Zjednoczone Anaheim Walka o mistrzostwo UFC w wadze półśredniej. Bonus za walkę wieczoru
Porażka 10-3-1 Kanada Georges St-Pierre (11-1) Decyzja (niejednogłośna) 3 5:00 UFC 58 04.03.2006 Stany Zjednoczone Las Vegas Powrót do wagi półśredniej. Eliminator do walki o mistrzostwo UFC w wadze półciężkiej
Wygrana 10-2-1 Brazylia Renzo Gracie (10-5-1) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 K-1 World Grand Prix Hawaii 29.07.2005 Stany Zjednoczone Honolulu Walka w wadze półciężkiej
Porażka 9-2-1 Brazylia Lyoto Machida (5-0) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 HERO’S 1 26.03.2005 Japonia Saitama Walka w wadze otwartej. Penn ważył 86,5 kg, a Machida 102 kg
Wygrana 9-1-1 Brazylia Rodrigo Gracie (5-0) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 Rumble on the Rock 6 20.11.2004 Stany Zjednoczone Honolulu Walka w wadze średniej
Wygrana 8-1-1 Stany Zjednoczone Duane Ludwig (10-2) Poddanie (duszenie boczne) 1 1:45 K-1 MMA ROMANEX 22.05.2004 Japonia Saitama
Wygrana 7-1-1 Stany Zjednoczone Matt Hughes (35-3) Poddanie (duszenie zza pleców) 1 4:39 UFC 46 31.01.2004 Stany Zjednoczone Las Vegas Debiut w wadze półśredniej. Zdobył mistrzostwo UFC w wadze półśredniej
Wygrana 6-1-1 Japonia Takanori Gomi (14-1) Poddanie (duszenie zza pleców) 3 2:35 Rumble on the Rock 4 10.10.2003 Stany Zjednoczone Honolulu Zdobył mistrzostwo Rumble on the Rock w wadze lekkiej
Remis 5-1-1 Japonia Caol Uno (15-5-2) Remis (niejednogłośny) 5 5:00 UFC 41 28.02.2003 Stany Zjednoczone Atlantic City Walka o mistrzostwo UFC w wadze lekkiej
Wygrana 5-1 Stany Zjednoczone Matt Serra (6-1) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 UFC 39 27.09.2002 Stany Zjednoczone Uncasville
Wygrana 4-1 Stany Zjednoczone Paul Creighton (3-0) TKO (ciosy pięściami) 2 3:23 UFC 37 10.05.2002 Stany Zjednoczone Bossier City
Porażka 3-1 Stany Zjednoczone Jens Pulver (11-2-1) Decyzja (większościowa) 5 5:00 UFC 35 11.01.2002 Stany Zjednoczone Uncasville Walka o mistrzostwo UFC w wadze lekkiej
Wygrana 3-0 Japonia Caol Uno (13-4-2) KO (ciosy pięściami) 1 0:11 UFC 34 02.11.2001 Stany Zjednoczone Las Vegas Eliminator do walki o mistrzostwo UFC w wadze lekkiej
Wygrana 2-0 Stany Zjednoczone Din Thomas (12-1) TKO (ciosy pięściami) 1 2:42 UFC 32 29.06.2001 Stany Zjednoczone East Rutherford
Wygrana 1-0 Stany Zjednoczone Joey Gilbert (1-1-1) TKO (ciosy pięściami) 1 4:57 UFC 31 04.05.2001 Stany Zjednoczone Atlantic City Debiut w MMA

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]