Drawit
| |
| Właściwości chemiczne i fizyczne | |
| Skład chemiczny |
borokrzemian sodu, magnezu i glinu (NaMg3Al6(BO3)3Si6O18(OH)3(OH, F)) |
|---|---|
| Twardość w skali Mohsa |
7–7,5 |
| Przełam |
nierówny do muszlowego |
| Łupliwość |
niewyraźna |
| Pokrój kryształu |
słupkowy |
| Układ krystalograficzny |
trygonalny |
| Właściwości mechaniczne |
kruchy |
| Gęstość minerału |
2,9–3,3 g/cm³ |
| Właściwości optyczne | |
| Barwa |
brązowy, czarny, brązowoczarny, szary, rzadziej zielonawobrunatny, czerwonawy, ciemnożółty, zielony lub niebieski |
| Rysa |
biała |
| Połysk |
szklisty, niekiedy żywiczny |
| Inne |
przezroczysty |
Drawit – minerał z gromady krzemianów, zaliczany do grupy turmalinów. Jest minerałem rzadkim.
Został nazwany przez Gustava Tschermaka w 1883 roku na cześć łacińskiej nazwy rzeki Drawy (Drave)[1], rzeki płynącej na terenie Austrii oraz Słowenii, gdzie minerał został po raz pierwszy znaleziony[2].
Właściwości
[edytuj | edytuj kod]Tworzy kryształy o pokroju słupowym, igiełkowym, asymetrycznym, podłużnie pręcikowym[2]. Bywa spotykany w skupieniach zbitych, ziarnistych, oraz promienistych (słońca turmalinowe). Jest kruchy, przezroczysty, niekiedy zawiera chrom.
Występowanie
[edytuj | edytuj kod]Bywa spotykany w skałach metamorficznych i magmowych zasobnych w magnez oraz metasomatycznych. Występuje w formie otoczaków w osadach aluwialnych. Spotykany w pegmatytach[2].
Minerały towarzyszące
[edytuj | edytuj kod]Drawit występuje lub współwystępuje z kwarcem, kalcytem, dolomitem, epidotem, mikroklinem, albitem, muskowitem, fluorytem, arsenopirytem, rutylem, pirotynem oraz pirytem[1][2].
Miejsca występowania
[edytuj | edytuj kod]USA – stan Nowy Jork, Pensylwania, Teksas, Kalifornia, Chiny (okazy niebieskie), Brazylia, Francja, Włochy, Niemcy, Kanada, Australia – Australia Zachodnia, Kenia – Osarora (okazy ciemnoczerwone), Sri Lanka – Kaikawela, Matale (okazy żółte – oliwin cejloński), Nowa Zelandia, Pakistan i Zimbabwe (okazy zielone), Madagaskar (okazy brązowe, przezroczyste), Tanzania (okazy szmaragdowozielone), Jugosławia, Czechy – Morawy, Austria – okręg Drave, Rosja – Zabajkale, Ural, Wielka Brytania. Ponadto został stwierdzony także na Antarktydzie, Węgrzech, Słowacji, Słowenii w Argentynie, Boliwii, Chile, Finlandii, Grecji, Meksyku, Japonii, Birmie, Namibii, Nepalu, Norwegii, Portugalii, Rumunii, Rosji, Hiszpanii, Afryce Południowej, Szwecji, Szwajcarii, Tadżykistanie, Tajlandii, Wietnamie, Zambii oraz Zimbabwe[1].
W Polsce został stwierdzony na Izerskich Garbach, w Krobicy, Wołowej Górze, Rędzinach, Zagórzu Śląskim, Rzeczce, Piławie Górnej, Jordanowie Śląskim oraz w Szklarach[2].
Zastosowanie
[edytuj | edytuj kod]- jest ceniony i poszukiwany przez kolekcjonerów[potrzebny przypis],
- czasami wykorzystywany w jubilerstwie – ograniczone tylko do okazów przezroczystych lub dobrze przeświecających. Kamienie oszlifowane zwykle niewielkie,
- okazy o zastosowaniu gemmologicznym występują w USA, Australii i Kenii.