Dobrosław (imię)
Płeć |
męskie |
---|---|
Język(i) |
polski, czeski, |
Znaczenie | |
Języki |
słowiańskie |
Słowo |
dobro + sława |
Znaczenie |
„cieszący się dobrą sławą” |
Region pochodzenia |
Słowiańszczyzna |
Alternatywne nazwy | |
Warianty obcojęzyczne |
serb. Добросав |
Odpowiednik dla płci przeciwnej |
Dobrosław, Dobroslav (cyrylica: Доброслав), Dobrosav (serb. Добросав) – starosłowiańskie imię męskie złożone z członów Dobro- (dobry) i -sław (sława)[1], oznaczające „tego, który cieszy się dobrą sławą”. Najstarszy znany zapis tego imienia pochodzi z 1230 roku. Dobrosław występuje także w licznych innych językach słowiańskich, tj. w języku czeskim, bułgarskim, serbskim, chorwackim, słoweńskim i ruskim. Istniały także odpowiedniki znaczeniowe tego imienia w sanskrycie, np. imię jednostopniowe Su-śravas- (miej/masz dobrą sławę) lub dwustopniowe, jak Pra + su-śruta „bądź/jest bardzo dobrze sławny”); człon su- oznacza dobrze, dobry[2].
Dobrosław imieniny obchodzi 10 stycznia oraz 24 listopada.
Żeński odpowiednik: Dobrosława.
Podobne imiona staropolskie: Dobrobąd, Dobrociech, Dobrogost, Dobromir, Dobromił, Dobromysł, Dobromysław, Dobrosiodł, Dobrowit, Dobrowoj, Dobrutro oraz Dobrzegniew.
Znane osoby noszące imię Dobrosław:
- Stefan Dobrosław – król Zety w latach 1042–1050;
- Dobrosław II – król Zety od 1101 do 1102 roku;
- Ireneusz Gugulski, właśc. Ireneusz Dobrosław Gugulski – warszawski nauczyciel-polonista z Liceum im. Reytana;
- Dobroslav Chrobák – słowacki pisarz;
- Dobroslav Jevđević – serbsko-bośniacki polityk, dowódca oddziału czetników;
- Dobrosav Krstić – jugosłowiański piłkarz i trener;
- Dobroslav Paraga – chorwacki polityk.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ A.Cieślikowa (red.), Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych, t. 1, Kraków 2000, ISBN 83-87623-23-7
- ↑ Z. Kaleta, Świat ludzkich wartości odzwierciedlony w nazwach własnych osób (imiona staropolskie z członem Dobr(o)- na tle indoeuropejskim i wartości w nich wyrażone), [w:] Slavia Occidentalis t. 54 (1997), Poznań 1997