Ten artykuł może zawierać nierzetelne źródła.Informacje oparte na nierzetelnych źródłach mogą zostać usunięte. Zweryfikuj hasło i dodaj przypisy do wiarygodnych, najlepiej recenzowanych publikacji. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.Uwaga: Aby ułatwić pracę, stosuj standardowe parametry z datą: nierzetelne=2024-11
| Pseudonim
|
Boo Boo
|
| Data i miejsce urodzenia
|
26 lutego 1988
Providence, Rhode Island
|
| Obywatelstwo
|
Stany Zjednoczone
|
| Wzrost
|
185 cm
|
| Kategoria wagowa
|
średnia
|
| Bilans walk zawodowych[a]
|
| Liczba walk
|
33
|
| Zwycięstwa
|
32
|
| Przez nokauty
|
19
|
| Porażki
|
1
|
| Remisy
|
0
|
| Nieodbyte
|
0
|
- ↑ Bilans walk aktualny na 25 listopada 2023.
|
Demetrius Andrade (ur. 26 lutego 1988 w Providence, Rhode Island) – amerykański pięściarz, były zawodowy mistrz świata WBA Regular oraz były mistrz świata WBO w wadze junior średniej. Były czempion WBO w wadze średniej. Amatorski mistrz świata z 2007 roku z Chicago.
Jest triumfatorem turnieju "złote rękawice". W 2007 roku zdobył złoty medal amatorskich mistrzostw świata w Chicago, pokonując w finałowym pojedynku Jacka Culcaya-Ketha. W tym samym roku wywalczył również srebrny medal na igrzyskach panamerykańskich.
W 2008 roku reprezentował Stany Zjednoczone na letnich igrzyskach olimpijskich w Pekinie. Odpadł w ćwierćfinale po kontrowersyjnej porażce z Koreańczykiem Kimem Jung-joo. Po turnieju olimpijskim zdecydował się podpisać zawodowy kontrakt.
Pierwszą zawodową walkę stoczył 23 października 2008 roku Northern Quest Casino, a jego rywalem był Patrick Cape. Wygrał przez TKO w 2 rundzie. Po osiemnastu kolejnych zawodowych zwycięstwach zmierzył się z Freddym Hernandezem. Do pojedynku doszło w Paramounth Theatre w Huntington. Walka zakończyła się jego zwycięstwem jednogłośnie na punkty (3x 100-89).
9 listopada 2013 roku zawalczył z Vanesem Martirosyanem o tytuł zawodowego mistrza świata organizacji WBO w wadze junior średniej. W pierwszej rundzie pojedynku był liczony, ale ostatecznie po dwunastu zaciętych rundach wygrał niejednogłośnie na punkty (114-113, 117-110, 112-115)[1]. 14 czerwca 2014 roku zmierzył się w pierwszej obronie pasa WBO z Brianem Rose. Do walki doszło w Barclays Centre w Nowym Jorku. Zwyciężył przez TKO w 7 rundzie.
Na początku 2015 roku wskutek konfliktu z promotorem i długiej nieaktywności stracił pas mistrza świata federacji WBO[2]. Kolejną walkę stoczył dopiero 17 października 2015 roku. W Mohegun Sun Casino w Uncasville, pokonał przez TKO w 2 rundzie Dario Puchetę. 11 czerwca 2016 roku spotkał się w ringu z Willie Nelsonem. Wygrał przez TKO w ostatniej, 12 rundzie. Wcześniej jego rywal był trzy razy liczony.
11 marca 2017 roku zmierzył się w walce o tytuł WBA Regular z Jackem Culcayem, którego pokonał już w finale amatorskich mistrzostw świata w 2007 roku. Na ringu zawodowym również okazał się lepszy, zwyciężając na wyjeździe niejednogłośnie na punkty (116-112, 116-112, 114-115), dzięki czemu wywalczył mistrzowski pas.[3]
20 października 2018 roku pokonał jednogłośnie na punkty Waltera Kautondonkwę (17-1, 16 KO), zdobywając tym samym wakujący tytuł mistrza świata federacji WBO w wadze średniej.
29 czerwca 2019 w rodzinnym Providence pokonał jednogłośnie na punkty (120-107, 120-107, 120-107) reprezentanta Polski Macieja Sulęckiego (28-2, 11 KO), broniąc tym samym tytułu mistrza świata federacji WBO w wadze średniej.
25 listopada 2023 roku w Las Vegas przegrał przez RTD w 6. rundzie z Davidem Benavidezem (28-0, 24 KO). Stawką walki był tymczasowy pas mistrza świata federacji WBC w wadze super średniej[4].
- ↑ Andrade wins vacant WBO 154 lb title, „Bad Left Hook” [dostęp 2017-08-23] .
- ↑ Demetrius Andrade pozbawiony pasa WBO - boks, forum, zobacz [online], www.boxing.pl [dostęp 2017-08-23] (pol.).
- ↑ Redakcja, ANDRADE ODEBRAŁ TYTUŁ CULCAYOWI [online], www.bokser.org [dostęp 2017-08-23] .
- ↑ Redakcja, BENAVIDEZ WYGRAŁ PRZED CZASEM Z ANDRADE [online], ringpolska.pl - boks, MMA, sporty walki, największy portal bokserski w Polsce, 26 listopada 2023 [dostęp 2023-12-03] (pol.).
- Denny Moyer (1962–1963, WBA)
- Denny Moyer (1963)
- Ralph Dupas (1963)
- Alessandro Mazzinghi (1963–1965)
- Nino Benvenuti (1965–1966)
- Kim Ki-soo (1966–1968)
- Alessandro Mazzinghi (1968)
- Freddie Little (1969–1970)
- Carmelo Bossi (1970–1971)
- Kōichi Wajima (1971–1974)
- Oscar Albarado (1974–1975)
- Kōichi Wajima (1975)
- Kōichi Wajima (1975, WBA)
- Miguel de Oliveira (1975, WBC)
- Jae-Do Yuh (1975–1976, WBA)
- Elisha Obed (1975–1976, WBC)
- Kōichi Wajima (1976, WBA)
- José Manuel Duran (1976, WBA)
- Eckhard Dagge (1976–1977, WBC)
- Miguel Angel Castellini (1976–1977, WBA)
- Eddie Gazo (1977–1978, WBA)
- Rocky Mattioli (1977–1979, WBC)
- Masashi Kudo (1978–1979, WBA)
- Maurice Hope (1979–1981, WBC)
- Ayub Kalule (1979–1981, WBA)
- Wilfred Benítez (1981–1982, WBC)
- Sugar Ray Leonard (1981, WBA)
- Tadashi Mihara (1981–1982, WBA)
- Davey Moore (1982–1983, WBA)
- Thomas Hearns (1982–1986, WBC)
- Roberto Durán (1983–1984, WBA)
- Mark Medal (1984, IBF)
- Mike McCallum (1984–1987, WBA)
- Carlos Santos (1984–1986, IBF)
- Buster Drayton (1986–1987, IBF)
- Duane Thomas (1986–1987, WBC)
- Matthew Hilton (1987–1988, IBF)
- Lupe Aquino (1987, WBC)
- Gianfranco Rosi (1987–1988, WBC)
- Julian Jackson (1987–1990, WBA)
- Donald Curry (1988–1989, WBC)
- Robert Hines (1988–1989, IBF)
- John David Jackson (1988–1993, WBO)
- Darrin Van Horn (1989, IBF)
- René Jacquot (1989, WBC)
- John Mugabi (1989–1990, WBC)
- Gianfranco Rosi (1989–1994, IBF)
- Terry Norris (1990–1993, WBC)
- Gilbert Delé (1991, WBA)
- Vinny Pazienza (1991–1992, WBA)
- Julio César Vásquez (1992–1995, WBA)
- Verno Phillips (1993–1995, WBO)
- Simon Brown (1993–1994, WBC)
- Terry Norris (1994, WBC)
- Vincent Pettway (1994–1995, IBF)
- Luis Santana (1994–1995, WBC)
- Pernell Whitaker (1995, WBA)
- Carl Daniels (1995, WBA)
- Paul Vaden (1995, IBF)
- Terry Norris (1995, WBC)
- Paul Jones (1995–1996, WBO)
- Terry Norris (1995–1997, WBC i IBF)
- Julio César Vásquez (1995–1996, WBA)
- Bronco McKart (1996, WBO)
- Ronald Wright (1996–1998, WBO)
- Laurent Boudouani (1996–1999, WBA)
- Terry Norris (1997, WBC)
- Raúl Márquez (1997, IBF)
- Yory Boy Campas (1997–1998, IBF)
- Keith Mullings (1997–1999, WBC)
- Harry Simon (1998–2001, WBO)
- Fernando Vargas (1998–2000, IBF)
- Javier Castillejo (1999–2001, WBC)
- David Reid (1999–2000, WBA)
- Félix Trinidad (2000, WBA)
- Félix Trinidad (2000–2001, WBA i IBF)
- Óscar de la Hoya (2001–2002, WBC)
- Fernando Vargas (2001–2002, WBA)
- Ronald Wright (2001–2004, IBF)
- Daniel Santos (2002–2005, WBO)
- Santiago Samaniego (2002–2003, WBA)
- Óscar de la Hoya (2002–2003, WBA Super i WBC)
- Shane Mosley (2003–2004, WBA i WBC)
- Ronald Wright (2004, WBA Super, WBC i IBF)
- Ronald Wright (2004–2005, WBA Super i WBC)
- Verno Phillips (2004, IBF)
- Kassim Ouma (2004–2005, IBF)
- Alejandro García (2005–2006, WBA)
- Roman Karmazin (2005–2006, IBF)
- Ricardo Mayorga (2005–2006, WBC)
- Serhij Dzyndzyruk (2005–2011, WBO)
- Óscar de la Hoya (2006–2007, WBC)
- José Antonio Rivera (2006–2007, WBA)
- Cory Spinks (2006–2008, IBF)
- Travis Simms (2007, WBA)
- Floyd Mayweather Jr. (2007, WBC)
- Joachim Alcine (2007–2008, WBA)
- Vernon Forrest (2007–2008, WBC)
- Verno Phillips (2008, IBF)
- Sergio Mora (2008, WBC)
- Daniel Santos (2008–2009, WBA)
- Vernon Forrest (2008–2009, WBC)
- Cory Spinks (2009–2010, IBF)
- Sergio Gabriel Martínez (2009–2010, WBC)
- Jurij Forman (2009–2010, WBA)
- Miguel Cotto (2010, WBA)
- Cornelius Bundrage (2010–2013, IBF)
- Miguel Cotto (2010–2012, WBA Super)
- Manny Pacquiao (2010–2011, WBC)
- Austin Trout (2011–2013, WBA)
- Saúl Álvarez (2011–2013, WBC)
- Zaurbek Bajsangurow (2011–2013, WBO)
- Floyd Mayweather Jr. (2012–2013, WBA Super)
- Ishe Smith (2013, IBF)
- Saúl Álvarez (2013, WBA i WBC)
- Carlos Molina (2013–2014, IBF)
- Floyd Mayweather Jr. (od 2013, WBA Super & WBC)
- Demetrius Andrade (od 2013, WBO)
- Erislandy Lara (od 2013, WBA)
- Cornelius Bundrage (od 2014, IBF)
|
