Changsu
| |
| władca Korei (Koguryŏ) | |
| Okres | |
|---|---|
| Poprzednik | |
| Następca |
Munjamyŏng |
| Dane biograficzne | |
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Ojciec | |
| Dzieci |
Choda (조다) |
Changsu lub Jangsu[1] (ur. 394, zm. 491) – 20. władca Koguryŏ, największego z Trzech Królestw Korei[2]. Syn Kwanggaet’o Wielkiego, panował w latach 413–491.
Czas jego panowania był „złotym wiekiem” Koguryŏ[3], kiedy państwo to było jednym z mocarstw w Azji Wschodniej[4][5][6]. Utrzymał tereny podbite przez jego ojca[7], ale znany był również ze swoich zdolności dyplomatycznych[8][9]. Podobnie jak jego ojciec Kwanggaet’o, Changsu również miał nadzieję na jedność Trzech Królestw Korei[10]. Ponadto jego długie panowanie pozowliło na udoskonalenie politycznych, ekonomicznych i administracyjnych sfer funkcjonowania państwa[8]. Jest także znany z wystawienia Steli Kwanggaet’o, poświęconej sukcesom jego ojca. Imię Changsu (kor. 장수, chiń. 長壽) oznacza „długie życie”, pasując do jego wieloletnich rządów przez 78–79 lat, aż do naturalnej śmierci w wieku 98 lat[8].
Podczas swojego panowania zmienił oficjalną nazwę Koguryŏ (고구려) na skróconą Koryŏ (고려), od której pochodzi słowo Korea w językach indoeuropejskich.
Polityka wewnętrzna
[edytuj | edytuj kod]Podczas swego wczesnego panowania, Jangsu poświęcił wiele wysiłków na rzecz stabilizacji kraju, który doświadczył nagłego rozrostu terytorialnego, będącego bezpośrednim skutkiem podbojów Kwanggaet’o. Nowy król nakazał zbudować grobowiec dla swojego ojca, a wraz z nim imponujący, wysoki na 6 metrów obelisk z wygrawerowanym opisem panowania Kwanggaet’o.
W roku 427 przeniósł stolicę z Kungnae (dzisiejsze Ji’an na granicy chińsko-koreańskiej) do Pjongjangu[11], co pomogło w osiągnięciu dobrobytu kulturowego i gospodarczego[10][12].
Polityka zagraniczna
[edytuj | edytuj kod]Kiedy Changsu objął koreański tron, sprzyjający Korei okres rozbicia w Chinach zbliżał się do końca[12]. Kontrolę nad północną częścią Chin skonsolidowała wówczas Północna dynastia Wei. Koreański władca był jednak w stanie wykorzystać sytuację polityczną w Chinach na swoją korzyść[9].
Changsu utrzymywał kontakty z Wei, a oba państwa ustanowiły formalne stosunki dyplomatyczne w roku 435. Relacje te okazały się przydatne, ponieważ Koguryŏ rywalizowało z Baekje, które potajemnie dążyło do sojuszu wojskowego z Wei przeciwko Koguryŏ. Wei zobowiązało się nie ingerować w sprawy Korei[13].
W roku 479 nawiązał przyjazne stosunki z koczownikami Rouran, mając na celu wywieranie politycznej presji na Północne Wei[13].
Dzięki udanej polityce międzynarodowej, Korea utrzymała względny pokój z nie-Koreańskimi sąsiadami i nie była zagrożona z północnego zachodu, aż najazdu chińskiego w 598[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b King Jangsu [online], KBS Radio (ang.).
- ↑ Justin Corfield: Historical Dictionary of Pyongyang. Anthem Press. ISBN 978-1-78308-341-1. (ang.).
- ↑ Ainslie Thomas Embree, Encyclopedia of Asian history, 1988, s. 324, ISBN 978-0-684-18899-7 (ang.).
- ↑ John Morris Roberts: The History of the World. Oxford: University Press, s. 443. ISBN 978-0-19-993676-2. (ang.).
- ↑ Sigfried de Laet, History of Humanity from the seventh to the sixteenth century, UNESCO, 1994, s. 1133, ISBN 978-92-3-102813-7 (ang.).
- ↑ Hugh Dyson Walker: East Asia. A New History. AuthorHouse, s. 6–7. ISBN 978-1-4772-6517-8.
- ↑ Pae Ki Ch'anK.Ch.', Korea at the crossroads, Seoul: Happyreading, 2007, s. 87, ISBN 978-89-89571-46-9, OCLC 159941393.
- ↑ a b c Li Ki BaekK.B., A new history of Korea, Harvard, 1984, s. 38-40, ISBN 0-674-61575-1.
- ↑ a b Warren Cohen, East Asia at the Center, Columbia University Press, 20 grudnia 2000, s. 50, ISBN 978-0-231-50251-1 (ang.).
- ↑ a b Kim Jinwung, From Land of the Morning Calm to states in conflict, Bloomington, s. 36, ISBN 978-0-253-00078-1.
- ↑ Lena Kim, Koguryo Tomb Murals World Cultural Heritage, 길잡이미디어, 2010, s. 99 (ang.).
- ↑ a b Koguryŏ – the origin of Korean power & pride, Tongbuga Yŏksa Chaedan, 2007, ISBN 978-89-91448-83-4, OCLC 214937998.
- ↑ a b Koguryo: The glorious ancient Korean Kingdom in Northeast Asia [PDF], Tongbuga Yŏksa Chaedan (ang.).