Aokigahara
35°28′12″N 138°37′11″E/35,470000 138,619722 Las Aokigahara | |
| Państwo | |
|---|---|
| Położenie | |
| Powierzchnia |
ok. 30 km² |
Położenie na mapie Japonii  | |
| 35°28′12″N 138°37′11″E/35,470000 138,619722
| |
| Strona internetowa | |
Aokigahara (jap. 青木ヶ原 Aoki-ga-hara), znany również jako Morze Drzew (jap. 樹海 Jukai) – las mieszany na terenie Parku Narodowego Fudżi-Hakone-Izu u północno-zachodniego podnóża góry Fudżi w prefekturze Yamanashi. Rośnie pomiędzy jeziorami Sai i Shōji należącymi do Pięciu Jezior Fudżi[1], rozciągając się w kierunku południowym od jezior[2]. Las porasta zastygłą lawę pochodzącą z erupcji krateru pasożytniczego w 864 roku, o nazwie góra Nagao, należącego do stratowulkanu Fudżi[3][4].
Las Aokigahara porasta teren o powierzchni 30 km². Jest wyjątkowo gęsty, drzewa pokryte są mchem, a podłoże z lawy dodatkowo utrudnia poruszanie się[2]. Zagęszczenie drzew sprawia, iż wewnątrz lasu panuje bezwietrzna atmosfera oraz nietypowa cisza[5].
Samobójstwa
[edytuj | edytuj kod]Las owiany jest złą sławą ze względu na wyjątkową popularność wśród samobójców. Nie istnieją statystyki zbierające sumaryczne dane na temat samobójstw popełnianych na terenie lasu, jednak regularnie pojawiają się informacje na temat liczby ciał znalezionych w danym roku. Książka Cliffs of Despair autorstwa Toma Hunta wysuwa tezę, że jest to drugie pod względem popularności miejsce pod względem liczby popełnianych samobójstw, tuż po moście Golden Gate w San Francisco[6].
Mimo iż już wcześniej owiany był złą sławą jako miejsce związane z duchami oraz dawnymi rytuałami, swą popularność wśród samobójców las zyskał dzięki dwóm książkom autorstwa Seichō Matsumoto (1909–1992)[a], opublikowanym w 1960 roku: Pagoda fal (opowieść o duchu kobiety, która popełniła samobójstwo w lesie Aokigahara) i Kuroi jukai (tragiczna opowieść o dwojgu kochanków, którzy decydują się, aby razem zakończyć swoje życie w lesie Aokigahara) oraz filmowi Las samobójców (opowieść o młodej Amerykance, która przyjeżdża do mrocznego lasu Aokigahara w celu odnalezienia ciała siostry samobójczyni)[7][8].
Doprowadziło to do wprowadzenia od roku 1971 corocznych patroli prowadzonych przez wolontariuszy[9]. Patrole przeczesują las w poszukiwaniu ciał, zazwyczaj powieszonych na drzewach, niejednokrotnie częściowo zjedzonych przez zwierzęta. Jednak szczególny wzrost liczby samobójstw nastąpił od momentu publikacji książki The Complete Manual of Suicide (Kompletny podręcznik samobójstwa) autorstwa Wataru Tsurumi (1964–) w 1993 roku. Bestseller sprzedany w ponad milionie egzemplarzy opisuje las jako idealne miejsce na zakończenie życia[7].
W roku 1998 samobójstwo popełniły tu 73 osoby. W 2002 znaleziono rekordową liczbę ciał – 78[10]. Po tym jak w roku 2003 liczba wzrosła do 100, a w 2004 do 108, miejscowe władze przestały publikować informacje o liczbie ciał, mając nadzieję, że Aokigahara przestanie być kojarzony z samobójstwami. Na obrzeżach lasu znajdują się liczne znaki zniechęcające do odebrania sobie życia oraz zachęcające do kontaktu z policją[7]. Miejscowa policja stosuje areszt zapobiegawczy wobec osób, których zachowanie wskazuje na zamiar popełnienia samobójstwa. W 2002 zatrzymano w ten sposób 83 osoby, o 20 więcej niż rok wcześniej[10].
Zapobieganie samobójstwom ma też wymiar praktyczny. Trzy miejscowości znajdujące się w pobliżu: Kamikuishiki, Narusawa i Ashiwada zgodnie z prawem japońskim muszą skremować niezidentyfikowane zwłoki na własny koszt, co jest poważnym obciążeniem dla budżetów. Prochy są potem przechowywane w urnach, których według danych na rok 2000 było 231[9].
Turystyka
[edytuj | edytuj kod]Jako miejsce znajdujące się na terenie Parku Narodowego Fudżi-Hakone-Izu, las Aokigahara posiada kilka szlaków oraz jaskinie lawowe przygotowane do zwiedzania:
- Fugaku Fuketsu (jaskinia wiatru) – średnia temperatura wnętrza wynosi 3 °C, lodowe filary w jej wnętrzu utrzymują się cały rok;
- Narusawa Hyōketsu (jaskinia lodu) – średnia temperatura wnętrza wynosi 3 °C, lodowe filary w jej wnętrzu utrzymują się cały rok;
- Ryūgū Dōketsu (pałac smoka) – długość 10 m;
- Saiko Kōmori-ana (jaskinia nietoperzy) – długość 350 m, zamieszkana przez nietoperze.
Galeria
[edytuj | edytuj kod]-
Jezioro Sai i po lewej równina lasu -
Równina lasu Aokigahara, góry Misaka, w głębi jezioro Sai -
Las Aokigahara -
Ścieżka w lesie Aokigahara -
Wnętrze lasu -
Panorama równiny i góra Fudżi
.jpg)
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Seichō Matsumoto → twórca powieści społeczno-sensacyjnych, opisywał warunki życia w powojennej Japonii.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Fuji Five Lakes. japan-guide.com, 2018. [dostęp 2018-01-30]. (ang.).
- ↑ a b Aokigahara forest. www.travel-around-japan.com. [dostęp 2011-10-23]. (ang.).
- ↑ Intruders tangle ‘suicide forest’ with tape. www.asahi.com. [dostęp 2011-10-24]. (ang.).
- ↑ Aokigahara Jukai (Forest Sea). Japan National Tourism Organization. [dostęp 2018-01-30]. (ang.).
- ↑ The Suicide Woods of Mt. Fuji. www.seekjapan.jp. [dostęp 2011-10-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-16)]. (ang.).
- ↑ Exiting Early. Wall Street Journal Online. [dostęp 2011-10-24]. (ang.).
- ↑ a b c Into the forest of the lost. Aokihagara’s forest of the suicides.. Through Hollow Ones. [dostęp 2011-10-24]. (ang.).
- ↑ Mikołaj Melanowicz: Historia literatury japońskiej. Warszawa: PWN, 2012, s. 462, 464. ISBN 978-83-01-17214-5.
- ↑ a b Japan struggles with soaring death toll in Suicide Forest. Daily Telegraph. [dostęp 2011-10-24]. (ang.).
- ↑ a b Into the forest of the lost. Aokihagara’s forest of the suicides.. Japan Times. [dostęp 2011-10-24]. (ang.).