Alfio Basile

Alfio Basile

Pełne imię i nazwisko	Alfredo Rubén Basile
Data i miejsce urodzenia	1 listopada 1943 Bahía Blanca
Pozycja	obrońca
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole 1963 Bella Vista Bahía Blanca 1964–1970 Racing Club de Avellaneda 163 (19) 1971–1974 Club Atlético Huracán 95 (4)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1968–1969 Argentyna 7 (1)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1975–1976 Chacarita Juniors 1976 Rosario Central 1977 Racing Club de Avellaneda 1978 Racing Córdoba 1979 Instituto Córdoba 1980 Racing Córdoba 1981 Instituto Córdoba 1982 Club Atlético Huracán 1983 Racing Córdoba 1983 Talleres Córdoba 1984–1985 CA Vélez Sarsfield 1985–1989 Racing Club de Avellaneda 1989–1990 CA Vélez Sarsfield 1990 Club Nacional de Football 1990–1994 Argentyna 1995 Atlético Madryt 1996–1997 Racing Club de Avellaneda 1998 San Lorenzo de Almagro 2000–2001 Club América 2004 CA Colón 2005–2006 CA Boca Juniors 2006–2008 Argentyna 2009–2010 CA Boca Juniors 2012 Racing Club de Avellaneda

Alfredo (Alfio) Rubén Oscar Carlos Basile, zwany "El Coco" (ur. 1 listopada 1943 roku w Bahía Blanca) – argentyński piłkarz i trener piłkarski.

Piłkarską karierę rozpoczynał jako środkowy pomocnik w lokalnym klubie Bahía Blanca (1959-1963). Kiedy w 1963 roku został kupiony przez stołeczny Racing Club de Avellaneda, jego ówczesny trener Nestor Rossi przestawił go na środek obrony. Basile okazał się twardym i skutecznym stoperem. W Racingu występował przez siedem sezonów, ale najbardziej owocne okazały się rozgrywki 1966-1967; wówczas klub zdobył mistrzostwo kraju, Copa Libertadores oraz – po zwycięstwie nad Celtikiem Glasgow – Puchar Interkontynentalny. W 1970 roku Basile przeszedł do Huracánu, gdzie pod trenerskim okiem Césara Luisa Menottiego w 1973 roku wywalczył swój drugi tytuł mistrza kraju. W reprezentacji Argentyny rozegrał 9 meczów.

W 1976 roku został szkoleniowcem amatorskiego klubu Chacarita Juniors, a kilka sezonów później prowadził już Racing Club de Avellaneda. W latach 80. pracował w klubach kolumbijskich – Instituto Cordoba i Racing Cordoba i urugwajskim Club Nacional de Football, ale największe sukcesy odnosił w kraju. Z Vélezem Sársfield zdobył w 1985 roku wicemistrzostwo Argentyny, a z Racingiem w 1988 – Superpuchar Ameryki Południowej.

W lutym 1991 roku przejął od Carlosa Bilardo obowiązki selekcjonera reprezentacji. Od marca 1991 roku do sierpnia 1993 roku prowadził reprezentację w 33 meczach bez porażki, zdobywając dwukrotnie Copa America. W ostatnim meczu eliminacji do Mundialu 1994 jego podopiecznym przydarzyła się niespodziewana wpadka (0:5 z Kolumbią) i o prawo do udziału w mistrzostwach musieli walczyć w barażach. W dwumeczu minimalnie (1:1, 1:0 u siebie) okazali się lepsi od Australii.

Na amerykański turniej Basile powołał do kadry 34-letniego Diego Maradonę, który kilka miesięcy wcześniej ogłosił zakończenie reprezentacyjnej kariery. Argentyńczycy, mimo iż byli jednymi z głównych faworytów do zdobycia złotego pucharu, zawiedli i po niespodziewanej porażce z Rumunią w drugiej rundzie, musieli przedwcześnie wracać do domu. Ponadto dwa ostatnie mecze rozegrali bez zawieszonego Maradony, w którego organizmie wykryto niedozwolone substancje.

Po mistrzostwach Basile został zastąpiony przez Daniela Passarellę. Później bez większych sukcesów prowadził Rosario Central, Huracán, hiszpańskie Atlético Madryt, San Lorenzo de Almagro, meksykańską Amérikę oraz CA Colón.

Nowy etap szkoleniowej kariery otworzył w 2005 roku, kiedy został szkoleniowcem Boca Juniors. W ciągu niespełna roku zdobył z tym klubem trzy najważniejsze w Ameryce Południowej trofea piłkarskie, w tym – pierwsze w swojej trenerskiej karierze – mistrzostwo Argentyny.

15 września 2006 roku, po niespodziewanej rezygnacji José Néstora Pekermana, ponownie objął stanowisko selekcjonera drużyny narodowej. Reprezentacja prowadzona przez Basile jest w dużej mierze oparta na piłkarzach, którzy dotarli do ćwierćfinału Mundialu 2006, wzmocniona, odsuniętymi przez poprzedniego trenera, Javierem Zanettim i Juanem Sebastianem Veronem. Oni, oraz doświadczeni Roberto Abbondanzieri, Roberto Ayala, wspomagani przez uzdolnioną młodzież (Carlos Tevez, Lionel Messi, Gabriel Milito, Javier Mascherano, Juan Román Riquelme), dotarli do finału Copa America 2007, w którym – niespodziewanie – ulegli 0:3 Brazylii, grającej na tym turnieju w rezerwowym składzie. Wcześniej podopieczni Basilego pokonali m.in. 4:1 USA, 4:2 Kolumbię, 4:0 Peru i 3:0 Meksyk.

Sukcesy szkoleniowe

• wicemistrzostwo Argentyny 1985 z Vélezem Sársfield
• Superpuchar Ameryki Południowej 1988 z Racingiem
• Recopa Sudamericana 2005, mistrzostwo Argentyny 2005 oraz Copa Sudamericana 2005 z Boca Juniors
• Copa America 1991 i 1993, 1/8 finału Mundialu 1994 oraz wicemistrzostwo Ameryki Południowej 2007 z reprezentacją Argentyny