Przejdź do zawartości

Alex Olmedo

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Alex Olmedo
Ilustracja
Państwo

 Stany Zjednoczone

Data i miejsce urodzenia

24 marca 1936
Arequipa

Data i miejsce śmierci

9 grudnia 2020
Los Angeles

Wzrost

179 cm

Gra

praworęczny

Status profesjonalny

1960

Zakończenie kariery

1977

Gra pojedyncza
Australian Open

W (1959)

Roland Garros

2R (1972)

Wimbledon

W (1959)

US Open

F (1959)

Gra podwójna
Australian Open

SF (1959)

Roland Garros

3R (1969)

Wimbledon

3R (1968)

US Open

W (1958)

Alex Olmedo, właśc. Alejandro Rodríguez Olmedo (ur. 24 marca 1936 w Arequipie, zm. 9 grudnia 2020 w Los Angeles[1]) – peruwiański tenisista, reprezentujący pod koniec lat 50. Stany Zjednoczone w Pucharze Davisa.

Jego córka, Amy Olmedo, w latach 70. zdobywała tytuły mistrzowskie w USA w kategoriach juniorskich.

Kariera tenisowa

[edytuj | edytuj kod]

Studiował w USA (Uniwersytet Południowej Kalifornii) i zdobywał tytuły w mistrzostwach międzyuczelnianych (1956 i 1958 mistrz zarówno w singlu, jak i w deblu).

Olmedo jest jednym z najbardziej utytułowanych sportowców w historii Peru. W 1959 roku został zwycięzcą gry pojedynczej Australian Championships, po pokonaniu w finale Neale’a Frasera oraz Wimbledonu, po pokonaniu w finale Roda Lavera. W tym samym roku awansował do finału U.S. National Championships, lecz poniósł porażkę z Neale’em Fraserem.

W 1958 roku Olmedo zdobył tytuł deblowy w U.S. National Championships, razem z Hamiltonem Richardsonem, a rok później dotarł do finału w parze z Butchem Buchholzem. W 1958 roku był również uczestnikiem finału w zmaganiach gry mieszanej, u boku Marii Bueno.

W 1959 roku The Daily Telegraph sklasyfikował go na drugim miejscu listy najlepszych aktywnych tenisistów. W 1959 był liderem wśród amerykańskich tenisistów.

Jako rezydent USA został powołany do reprezentacji Stanów Zjednoczonych w Pucharze Davisa przez jej kapitana Perry’ego Jonesa. Jones argumentował to powołanie m.in. tym, że nie brała wówczas udziału w rozgrywkach reprezentacja Peru. Olmedo miał udział w zdobyciu Pucharu Davisa w 1958 roku, występował także w kolejnym roku, jednak Amerykanie nie sprostali w obronie trofeum Australijczykom.

W 1987 roku został wpisany do Międzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy.

Finały w turniejach wielkoszlemowych

[edytuj | edytuj kod]

Gra pojedyncza (2–1)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału
Zwycięzca 1. 1959 Australian Championships, Adelaide Trawiasta Australia Neale Fraser 6:1, 6:2, 3:6, 6:3
Zwycięzca 2. 1959 Wimbledon, Londyn Trawiasta Australia Rod Laver 6:4, 6:3, 6:4
Finalista 1. 1959 U.S. National Championships, Nowy Jork Trawiasta Australia Neale Fraser 3:6, 7:5, 2:6, 4:6

Gra podwójna (1–1)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Zwycięzca 1. 1958 U.S. National Championships, Nowy Jork Trawiasta Stany Zjednoczone Hamilton Richardson Stany Zjednoczone Sam Giammalva
Stany Zjednoczone Barry MacKay
3:6, 6:3, 6:4, 6:4
Finalista 1. 1959 U.S. National Championships, Nowy Jork Trawiasta Stany Zjednoczone Butch Buchholz Australia Roy Emerson
Australia Neale Fraser
6:3, 3:6, 7:5, 4:6, 5:7

Gra mieszana (0–1)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwnicy Wynik finału
Finalista 1. 1958 U.S. National Championships, Nowy Jork Trawiasta Brazylia Maria Bueno Stany Zjednoczone Margaret Osborne DuPont
Australia Neale Fraser
3:6, 6:3, 7:9

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]