ŠEAL 100
| Dane ogólne | |
| Producent |
– Škoda Ostrov
– Energoinvest |
|---|---|
| Lata produkcji |
1987–1997 |
| Miejsce produkcji | |
| Dane techniczne | |
| Typy nadwozia |
Wysokopodłogowy trolejbus klasy MAXI |
| Układ drzwi |
2+2+2 |
| Liczba drzwi |
3 |
| Moc silników |
100 kW |
| Długość |
11 500 mm |
| Szerokość |
2500 mm |
| Wysokość |
2970 mm |
| Masa własna |
9200 kg |
| Prędkość maksymalna |
65 km/h |
| Wnętrze | |
| Liczba miejsc ogółem |
109 |
| Liczba miejsc siedzących |
80 |
ŠEAL 100 – typ trolejbusu produkowanego w latach 1987–1997 przez firmy Škoda, Energoinvest Sarajevo oraz Vaso Miskin Crni.
Konstrukcja
[edytuj | edytuj kod]ŠEAL 100 (Škoda – Energoinvest – Alusuisse) to dwuosiowy trolejbus z karoserią wykonaną z aluminium. Po prawej stronie nadwozia znajduje się troje drzwi dwuskrzydłowych. Wyposażenie elektryczne jest takie samo jak w trolejbusach Škoda 14Tr, podwozie oraz osie dostarczyły zakłady Škoda Ostrov, nadwozie wyprodukował sarajewski zakład Vaso Miskin Crni, a montaż końcowy prototypu przeprowadzono w sarajewskiej firmie Energoinvest[1].
Dostawy
[edytuj | edytuj kod]| Państwo | Miasto | Lata dostaw | Liczba | Numery taborowe | |
|---|---|---|---|---|---|
 Bośnia i Hercegowina
|
Sarajewo | 1987–1997 | 3 | 627, 4228, 4229 | [2] |
| Łączna liczba: | 3 | ||||
Prototyp nr 627 wyprodukowano w 1987 r. Pod koniec lat 80. XX wieku dostarczono części dla dwóch kolejnych egzemplarzy, które zmontowano jednak dopiero po zakończeniu wojny w Bośni i Hercegowinie w 1997 r.[1] Wszystkie trolejbusy typu ŠEAL 100 wycofano z eksploatacji w połowie pierwszego dziesięciolecia XXI w.: prototyp (od roku 2001 z numerem 4232) w 2004 r., dwa pozostałe wozy w 2006 roku[2].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Michal Šindelář, Petr Mazný, Karel Šplíchal: Historie trolejbusů Škoda. Pilzno: Škoda, 2005, s. 38.
- ↑ a b Sarajevo, ŠEAL 100. Vehicles List. Transphoto.ru. [dostęp 2019-01-07]. (ang.).