Łykoszyn
50°33′57″N 23°49′51″E/50,565833 23,830833| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2021) | |
| Strefa numeracyjna |
84 |
| Kod pocztowy |
22-652[4] |
| Tablice rejestracyjne |
LTM |
| SIMC |
0901565[5] |
Położenie na mapie gminy Telatyn  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa lubelskiego  | |
Położenie na mapie powiatu tomaszowskiego  | |
| 50°33′57″N 23°49′51″E/50,565833 23,830833[1]
| |
Łykoszyn – wieś w Polsce, położona w województwie lubelskim, w powiecie tomaszowskim, w gminie Telatyn[6][5].
Wieś jest sołectwem w gminie Telatyn[7]. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 283 mieszkańców[8].
W latach 1954–1958 wieś należała i była siedzibą władz gromady Łykoszyn, po jej zniesieniu w gromadzie Telatyn. W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa zamojskiego.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Nabrożu-Kolonii[9].
Części wsi
[edytuj | edytuj kod]| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0901571 | Kolonia | część wsi |
| 0901588 | Siemiechy | część wsi |
Historia
[edytuj | edytuj kod]W roku 1447 wieś była własnością Stanisława Czambora herbu Rogala, starosty horodelskiego, podkomorzego bełskiego w latach 1451–1469[10][11]. W 1493 z rąk Stanisława Czambora plebana z Wyklajczy, przeszła za kwotę 700 grzywien do Mikołaja Wydżgi z Sipic Sipickiego, syna Niemierzy Wydżgi herbu Jastrzębiec podkomorzego bełskiego. W 1564 miała 5 łanów (84 ha) gruntów uprawnych[12]. W XVIII stuleciu jej dziedzicami nadal byli nadal Wydżgowie, choć w roku 1760 epizodycznie właścicielem był Kacper Świeżawski, po czym ponownie wraca do Wydżgów, by w XIX wieku przejść do Swieżawskich. W roku 1881 była to własność Eustachego Świeżawskiego[10].
Według spisu miast, wsi, osad Królestwa Polskiego, w 1827 roku wieś liczyła 60 domów i 373 mieszkańców.
Według spisu powszechnego z roku 1921 – Łykoszyn, wieś w gminie Telatyn, posiadał 54 domy i 307 mieszkańców, w tym 37 Ukraińców. Folwark Łykoszyn posiadał natomiast 6 budynków mieszkalnych i 96 mieszkańców[13].
Zabytki
[edytuj | edytuj kod]- Dawny pałac z oficyną, czworaki dworskie, rządcówka i park z II połowy XVIII, II połowy XIX wieku, wpisany do rejestru zabytków pod numerem rejestrowym: A/1566 z 8.08.1988[14]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 74311
- ↑ Wieś Łykoszyn w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2023-11-02], liczba ludności na podstawie danych GUS.
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2023-11-02].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 754 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b c TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2017-09-10].
- ↑ a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200), ze zmianami w obwieszczeniu z dnia 4 sierpnia 2015(dts) (Dz.U. z 2015 r. poz. 1636).
- ↑ Jednostki pomocnicze gminy Telatyn. Urząd Gminy Telatyn. [dostęp 2020-03-06].
- ↑ GUS: Ludność – struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r..
- ↑ Opis parafii na stronie diecezji
- ↑ a b Łykoszyn, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. V: Kutowa Wola – Malczyce, Warszawa 1884, s. 849.
- ↑ Janeczek 1991 ↓, s. 130, 363.
- ↑ Jabłonowski 1902 ↓, s. 213, 241.
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej opracowany na podstawie wyników Pierwszego Powszechnego Spisu Ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych, t. IV, Województwo lubelskie, Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1924 [dostęp 2017-09-10].
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo lubelskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Andrzej Janeczek: Osadnictwo pogranicza polsko-ruskiego. Województwo bełskie od schyłku XIV do początku XVII w. Wrocław: 1991.
- Aleksander Jabłonowski: Polska XVI wieku pod względem geograficzno – statystycznym tom VII cz.1 Ziemie Ruskie – Ruś Czerwona, [w:] Źródła Dziejowe, tom XVIII,) część pierwsza. Warszawa: Warszawska Drukarnia Estetyczna ul. Mazowiecka 2, 1902, s. 414.
| Wsie | |
|---|---|
| Kolonie | |
| Części wsi |
|
| Przysiółek wsi |
|
| Osady wsi |
|
