Przejdź do zawartości

Riccardo Montolivo

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Riccardo Montolivo
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

18 stycznia 1985
Caravaggio

Wzrost

181 cm

Pozycja

pomocnik

Kariera juniorska
Lata Klub
Atalanta BC
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
2001–2005 Atalanta BC 73 (7)
2005–2012 ACF Fiorentina 219 (17)
2012–2019 A.C. Milan 129 (8)
W sumie: 421 (32)
Kariera reprezentacyjna[b]
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2001  Włochy U-15 8 (0)
2003  Włochy U-18 2 (0)
2004  Włochy U-19 4 (1)
2004–2007  Włochy U-21 20 (3)
2008  Włochy U-23 4 (1)
2007–2017  Włochy 66 (2)
W sumie: 104 (7)
  1. ↑ Aktualne na: 10 grudnia 2018. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
  2. ↑ Aktualne na: 10 grudnia 2018.
Dorobek medalowy
Mistrzostwa Europy
II miejsce Polska/Ukraina 2012 piłka nożna
Puchar Konfederacji
brąz Brazylia 2013
Multimedia w Wikimedia Commons

Riccardo Montolivo (ur. 18 stycznia 1985 w Caravaggio) – włoski piłkarz pochodzenia niemieckiego, występujący na pozycji środkowego pomocnika. Jest wychowankiem Atalanty BC, w której zadebiutował w 2003. W 2005 na zasadzie współwłasności został zawodnikiem Fiorentiny, a po roku działacze tej drużyny wykupili Montolivo z Atalanty na stałe. W 2007 piłkarz został wybrany najlepszym graczem młodego pokolenia w Serie A. W 2008 po raz pierwszy wystąpił w rozgrywkach Ligi Mistrzów. W 2010 został kapitanem Fiorentiny. Od sezonu 2012/2013 jest zawodnikiem włoskiego AC Milan.

W reprezentacji Włoch Montolivo zadebiutował 17 października 2007 w towarzyskim meczu z RPA. W 2008 wystąpił na Igrzyskach Olimpijskich w Pekinie, a w 2009 został powołany do kadry na Puchar Konfederacji, a w 2010 wziął udział w mistrzostwach świata. Wcześniej występował w młodzieżowych zespołach swojego kraju do lat 15, 18, 19 i 21. Z zespołem U-21 Montolivo dwa razy brał udział w mistrzostwach Europy.

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Matka Riccarda – Antje – jest Niemką i urodziła się w Kilonii, gdzie piłkarz co roku spędza tydzień wakacji. Jego ojciec – Marcello – pochodzi z Bergamo. Jest emerytowanym lekarzem, był ordynatorem i anestezjologiem w szpitalu Galeazzi w Mediolanie. Brat piłkarza – o cztery lata starszy Luca – jest prawnikiem. Także trenuje piłkę nożną i również występuje na pozycji pomocnika. Riccardo niegdyś rozpoczął studia ekonomii w Bergamo, ale wkrótce je porzucił. Piłkarz został ochrzczony jako protestant, ale czuje się ateistą. Piłkarskimi idolami Montolivo są Steven Gerrard i Daniele De Rossi. Największymi przyjaciółmi gracza są natomiast Dario Dainelli, Massimo Gobbi i Giampaolo Pazzini. Ulubionym wykonawcą muzycznym zawodnika jest Robbie Williams[1][2].

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Atalanta Bergamo

[edytuj | edytuj kod]

Sezon 2003/2004

[edytuj | edytuj kod]

Riccardo Montolivo jest wychowankiem Atalanty BC, w której trenował od piętnastego roku życia. Zawodową karierę rozpoczął w 2003, kiedy to został włączony do kadry pierwszego zespołu. W barwach Atalanty zadebiutował 9 września podczas zremisowanego 0:0 pojedynku Serie B z Piacenzą, zmieniając w 81. minucie Michele Marcoliniego[3]. Montolivo początkowo pełnił w zespole rolę rezerwowego i na boisko wchodził w drugiej połowie meczów z ławki rezerwowych[4]. Pierwsze spotkanie w wyjściowym składzie piłkarz rozegrał 4 października, a Atalanta pokonała 2:1 Hellas Werona[5]. Od tego momentu Montolivo coraz częściej występował w podstawowym składzie[4], a 7 grudnia w pojedynku przeciwko AS Bari strzelił swojego pierwszego gola dla Atalanty[6]. W sezonie 2003/2004 zawodnik rozegrał łącznie 41 ligowych meczów, w tym 21 w podstawowym składzie i zdobył cztery bramki[4]. Atalanta zajęła w lidze piąte miejsce i dzięki zwycięstwu w barażach awansowała do Serie A. Montolivo w linii pomocy grywał najczęściej z takimi zawodnikami jak Michele Marcolini, Damiano Zenoni, Antonino Bernardini, Alex Pinardi oraz Nicola Mingazzini. Po zakończeniu rozgrywek chęć pozyskania Montolivo wyraził Inter Mediolan[7].

Sezon 2004/2005

[edytuj | edytuj kod]

Z powodu kontuzji Montolivo nie mógł wystąpić w pierwszych meczach sezonu 2004/2005[8]. W rozgrywkach Serie A zadebiutował 12 września 2004 w zremisowanym 2:2 spotkaniu z Lecce[9]. Od początku sezonu 2004/2005 był podstawowym graczem Atalanty, a w pomocy podobnie jak w poprzednich rozgrywkach grywał najczęściej z Marcolinim, Bernardinim i Mingazzinim, a także z Andreą Lazzarim. 23 października Montolivo zdobywając bramkę w meczu przeciwko Cagliari Calcio ustalił wynik spotkania na 2:2[10]. W następnej kolejce ligowych rozgrywek również strzelił gola i zapewnił swojej drużynie remis 2:2 w pojedynku z Parmą[11]. 23 stycznia 2005 w meczu przeciwko Lecce Montolivo po raz pierwszy w karierze został ukarany czerwoną kartką[12]. Atalanta Bergamo w sezonie 2004/2005 zajęła ostatnie miejsce w tabeli Serie A i spadła do drugiej ligi[13], natomiast z Pucharu Włoch została wyeliminowana w ćwierćfinale przez Inter Mediolan[14]. Montolivo wystąpił łącznie 32 spotkaniach ligowych i sześciu pucharowych[15].

ACF Fiorentina

[edytuj | edytuj kod]

Sezon 2005/2006

[edytuj | edytuj kod]

Latem 2005 Montolivo na zasadzie współwłasności przeniósł się do zespołu ACF Fiorentina, z którym podpisał pięcioletni kontrakt. Działacze klubu wykupili połowę praw do karty zawodnika za trzy i pół miliona euro[16]. W nowym klubie Włoch otrzymał koszulkę z numerem 18[17]. W okienku transferowym do Fiorentiny został sprowadzony również Giampaolo Pazzini, z którym Montolivo rozpoczynał piłkarską karierę w Atalancie Bergamo. W barwach Fiorentiny Montolivo zadebiutował 25 września w przegranym 0:1 ligowym pojedynku z Interem. W 69. minucie zmienił wówczas Stefano Fiore[18]. Pierwszy mecz w podstawowym składzie piłkarz zagrał 6 listopada, kiedy to Fiorentina pokonała 2:0 Ascoli[19]. W sezonie 2005/2006 włoski pomocnik pełnił rolę rezerwowego. Wystąpił w 20 ligowych spotkaniach, w tym siedmiu w podstawowym składzie[20]. W linii pomocy Fiorentiny grywali najczęściej Marco Donadel, Cristian Brocchi, Stefano Fiore, Luis Jiménez i Martin Jørgensen.

Sezon 2006/2007

[edytuj | edytuj kod]

Latem 2006 włodarze Fiorentiny mimo problemów związanych z oskarżeniem o udział w aferze Calciopoli wykupili Montolivo z Atalanty na stałe i dopłacili drużynie z Bergamo dwa miliony euro[16]. W sezonie 2006/2007 Włoch wywalczył sobie miejsce w podstawowej jedenastce swojego klubu i rozegrał 36 pojedynków w Serie A. Fiorentina mimo 15 odjętych punktów w ligowej tabeli zajęła szóste miejsce i zapewniła sobie awans do przyszłorocznych rozgrywek Pucharu UEFA. W Pucharze Włoch włoski klub najpierw pokonał 3:0 Giarre Calcio, a następnie został wyeliminowany przez Genoę. Montolivo nie zagrał w żadnym ze spotkań pucharowych, trener Fiorentiny – Cesare Prandelli wystawiał go do gry tylko w pojedynkach Serie A. W marcu 2007 piłkarz poinformował, że zamierza pozostać we Florencji[21].

Sezon 2007/2008

[edytuj | edytuj kod]

20 września 2007 w zremisowanym 1:1 meczu z holenderskim FC Groningen Montolivo zadebiutował w rozgrywkach Pucharu UEFA[22]. W rewanżowym spotkaniu również padł wynik 1:1, a Fiorentina awans do rundy grupowej zapewniła sobie dzięki zwycięstwu w serii rzutów karnych[23]. W październiku Montolivo przedłużył swój kontrakt z Fiorentiną do 2012. Nowa umowa gwarantowała mu zarobki w wysokości około trzech milionów euro rocznie[24]. Wkrótce włoski piłkarz otrzymał nagrodę dla najlepszego zawodnika młodego pokolenia w Serie A za 2007 rok[25]. W rundzie jesiennej sezonu 2007/2008 Montolivo zdobył dwie bramki, w wygranych meczach z Empoli FC (3:1) i Cagliari Calcio (5:1)[26]. W marcu 2008 działacze Milanu zaoferowali Fiorentinie w zamian za niego Alberto Gilardino[27]. Do zawarcia umowy ostatecznie nie doszło, natomiast Gilardino po zakończeniu rozgrywek został sprowadzony do Fiorentiny za 14 milionów euro[28]. Fiorentina w końcowej tabeli sezonu 2007/2008 zajęła w Serie A czwartą pozycję i wywalczyła sobie prawo startu w eliminacjach Ligi Mistrzów[29]. Z Pucharu UEFA włoska drużyna została wyeliminowana w półfinale przez Rangers. Oba mecze ze szkockim zespołem zakończyły się bezbramkowym remisem, jednak Rangersi wygrali 4:2 w serii rzutów karnych[30].

Sezon 2008/2009

[edytuj | edytuj kod]
Montolivo wykonujący rzut rożny w meczu z Lazio

Z powodu kontuzji, której nabawił się na Igrzyskach Olimpijskich w Pekinie, Montolivo nie wystąpił w dwumeczu eliminacji do Ligi Mistrzów ze Slavią Praga oraz w pojedynku pierwszej kolejki Serie A przeciwko Juventusowi[31]. W Champions League Fiorentina zajęła trzecie miejsce w rundzie grupowej[32] i zgodnie z zasadami rozpoczęła rywalizację w Pucharze UEFA. Z tych rozgrywek Fiorentina została jednak wyeliminowana w 1/16 finału przez AFC Ajax, z którym najpierw przegrała 0:1, a następnie zremisowała 1:1[33]. W rozgrywkach ligowych włoski klub podobnie jak przed rokiem zajął czwarte miejsce i zapewnił sobie prawo startu w eliminacjach Ligi Mistrzów[34]. 22 listopada 2008 Montolivo strzelił dwa gole dla swojej drużyny w zwycięskim 4:2 pojedynku z Udinese Calcio[35]. Włoch w sezonie 2008/2009 zdobył łącznie cztery bramki w lidze, strzelił zwycięskie gole w meczach przeciwko Sampdorii (1:0) i SSC Napoli (2:1)[36]. 17 stycznia 2009 w przegranym 0:1 spotkaniu z Milanem Montolivo po raz pierwszy w karierze pełnił rolę kapitana Fiorentiny[1].

Sezon 2009/2010

[edytuj | edytuj kod]

Kolejne rozgrywki Montolivo również rozpoczął jako podstawowym zawodnik swojego klubu. Do końca 2009 zdobył 2 gole: w zwycięskim 5:2 pojedynku rundy grupowej Ligi Mistrzów z węgierskim Debreczynem[37] oraz w przegranym 1:2 ligowym spotkaniu z Chievo Werona[38]. Po tym, jak na początku 2010 z Fiorentiny odeszli Dario Dainelli i Martin Jørgensen, nowym kapitanem zespołu został właśnie Montolivo[39]. Włoski pomocnik stwierdził, że odejście tych 2 zawodników to poważne osłabienie drużyny, jednak razem z doświadczonymi Sébastienem Freyem i Marco Donadelem postara się przekazać pewność siebie nowym graczom[39]. W jednym z wywiadów Montolivo powiedział, że uważa Florencję za swój dom i mimo zainteresowania ze strony innych zespołów nie zamierza zmieniać klubu[40]. Po pierwszym spotkaniu 1/8 finału Ligi Mistrzów z Bayernem Monachium piłkarz otwarcie skrytykował postawę sędziów, którzy uznali zdobytego z pozycji spalonej gola Miroslava Klose[41]. Bramka ta zadecydowała o zwycięstwie Niemców 2:1. Razem z Fiorentiną w końcowej tabeli Serie A Montolivo uplasował się na 11. pozycji nie uzyskując awansu do europejskich pucharów.

AC Milan

[edytuj | edytuj kod]

Od sezonu 2012/2013 Montolivo będzie graczem włoskiego klubu AC Milan do którego przyjdzie jako wolny zawodnik.Zawodnik podpisał już 4 letni kontrakt.

Statystyki

[edytuj | edytuj kod]

Stan na 3 listopada 2012

Sezon Klub Liga Coppa Italia Puchary Europejskie
sezon Mecze Gole sezon Mecze Gole Rozgrywki Mecze Gole
2003/2004 Włochy Atalanta BC Serie B 41 4 Puchar Włoch – – – – –
2004/2005 Serie A 32 3 Puchar Włoch 6 0 – – –
2005/2006 Włochy ACF Fiorentina Serie A 20 1 Puchar Włoch 2 0 – – –
2006/2007 Serie A 36 2 Puchar Włoch 0 0 – – –
2007/2008 Serie A 34 2 Puchar Włoch 2 0 Puchar UEFA 11 1
2008/2009 Serie A 34 4 Puchar Włoch 0 0 Liga Mistrzów + Puchar UEFA 8 0
2009/2010 Serie A 36 2 Puchar Włoch 4 0 Liga Mistrzów 9 1
2010/2011 Serie A 29 2 Puchar Włoch 0 0 – – –
2011/2012 Serie A 24 1 Puchar Włoch 3 0 – – –
2012/2013 Włochy A.C. Milan Serie A 10 2 Puchar Włoch – – Liga Mistrzów 2 0

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

Drużyny juniorskie

[edytuj | edytuj kod]

13 marca 2001 w przegranym 0:3 meczu z Francją Montolivo zadebiutował w reprezentacji Włoch do lat 15. Łącznie rozegrał dla niej osiem meczów. 21 marca 2003 po raz pierwszy wystąpił w zespole do lat 18, a Włosi pokonali 1:0 rówieśników z Belgii. Następnie wychowanek Atalanty zagrał jeszcze w przegranym 0:2 pojedynku przeciwko Szwajcarii. 14 kwietnia 2004 podczas przegranego 0:2 spotkania z Tunezją Montolivo zadebiutował w zespole do lat 19. 18 lipca tego samego roku strzelił bramkę w zwycięskim 4:0 meczu przeciwko Belgii i był to jego pierwszy gol w młodzieżowych reprezentacjach Włoch[42]

Zespół do lat 21

[edytuj | edytuj kod]

W 2004 Claudio Gentile po raz pierwszy powołał Montolivo do reprezentacji Włoch U-21. Gracz Fiorentiny zadebiutował w niej 3 września podczas wygranego 2:0 spotkaniu z Norwegią. Razem z nią w 2006 wystąpił na mistrzostwach Europy juniorów. Włoska reprezentacja z turnieju została wyeliminowana już w fazie grupowej, w której zajęła trzecie miejsce. Rok później „Azzurrini” prowadzeni już przez trenera Pierluigiego Casiraghiego pojechali do Holandii na Euro 2007. Podobnie jak przed rokiem, włoska drużyna U-21 została wyeliminowana już w rundzie grupowej. Montolivo na turnieju był podstawowym graczem swojego zespołu i wystąpił we wszystkich trzech pojedynkach. Łącznie dla reprezentacji do lat 21 piłkarz rozegrał 20 meczów i strzelił trzy gole[42].

Dorosła reprezentacja

[edytuj | edytuj kod]

Na początku października 2007 trener dorosłej reprezentacji Włoch – Roberto Donadoni powołał Montolivo do kadry „Squadra Azzura” na spotkanie eliminacji do Euro 2008 przeciwko Gruzji[43]. W meczu tym piłkarz ostatecznie nie wystąpił, a w reprezentacji zadebiutował 17 października w wygranym 2:0 towarzyskim pojedynku z RPA[44]. 20 maja 2008 Donadoni podał nazwiska 24 zawodników, z których miał wybrać 23 do udziału w Mistrzostwach Europy 2008. W kadrze znalazł się między innymi Riccardo Montolivo[45], jednak Donadoni nie powołał go ostatecznej do turniejowej kadry[46]. Selekcjoner swoją decyzję uargumentował tym, że Montolivo był bardzo eksploatowany w meczach Fiorentiny przez trenera Cesarego Prandellego oraz że w przyszłości będzie podstawowym graczem zespołu narodowego[47].

23 lipca Pierluigi Casiraghi powołał Montilivo do prowadzonej przez siebie olimpijskiej reprezentacji Włoch na Igrzyska Olimpijskie w Pekinie[48]. Włochy z siedmioma punktami na koncie zajęły pierwsze miejsce w rundzie grupowej i awansowały do ćwierćfinału. W nim przegrały jednak 2:3 z reprezentacją Belgii i zostały wyeliminowane z igrzysk. Na olimpiadzie Montolivo był podstawowym graczem swojego zespołu i wystąpił we wszystkich czterech pojedynkach w pełnym wymiarze czasowym[49][50][51][52]. Montolivo strzelił jedną z bramek w wygranym 3:0 spotkaniu rundy grupowej z Koreą Południową.

W październiku nowy trener reprezentacji Włoch – Marcello Lippi powołał Montolivo do kadry drużyny narodowej na mecze eliminacji do MŚ 2010 z Bułgarią i Czarnogórą[53]. 11 października Montolivo wystąpił w zremisowanym 0:0 spotkaniu z Bułgarią i w 68. minucie został zmieniony przez Simone Perrottę[54]. Następnie Montolivo występował tylko w pojedynkach towarzyskim – zagrał w meczach z Grecją (remis 1:1), Brazylią (przegrana 0:2) oraz Irlandią Północną (wygrana 3:0)[42]. 5 czerwca 2009 zawodnik został powołany przez Marcello Lippiego do kadry na Puchar Konfederacji[55][56]. 10 czerwca Montolivo wystąpił w zwycięskim 4:3 towarzyskim meczu z Nową Zelandią przygotowującym do startu w turnieju[57]. Z Pucharu Konfederacji Włosi zostali wyeliminowani w rundzie grupowej. Sam Montolivo wystąpił we wszystkich 3 meczach – w pojedynkach z USA (wygrana 3:1) i Egiptem (przegrana 0:1) wchodził na boisku w drugiej połowie z ławki rezerwowych[58][59], natomiast w spotkaniu przeciwko Brazylii (porażka 0:3) grał przez pierwszą część meczu[60].

Na początku 2010 Montolivo powiedział, że jest pewny miejsca w kadrze drużyny narodowej na Mistrzostwa Świata w RPA[39]. 1 czerwca 2010 Marcello Lippi powołał go do kadry na mundial[61]. W pierwszym meczu turnieju z Paragwajem (1:1) Montolivo zastąpił w podstawowym składzie kontuzjowanego Andreę Pirlo[62] i rozegrał pełne 90 minut[63], podobnie w drugim spotkaniu przeciwko Nowej Zelandii (1:1)[64]. W ostatnim pojedynku w grupie przeciwko Słowacji kapitan Fiorentiny w 56. minucie został zastąpiony właśnie przez Pirlo. Mecz zakończył się przegraną Włochów 2:3 i odpadnięciem z mistrzostw[65].

Po mistrzostwach nowym selekcjonerem Włochów został Cesare Prandelli, z którym Montolivo współpracował w Fiorentinie. W pierwszym spotkaniu pod wodzą nowego trenera, 10 sierpnia 2010 Włosi przegrali w towarzyskim meczu z WKS 0:1, a Montolivo w 81. minucie zmienił Angelo Palombo[66]. 3 września gracz Fiorentiny wystąpił w wygranym 2:1 pierwszym meczu eliminacji do Euro 2012 z Estonią i grał do 75. minuty[67].

Jest wicemistrzem Europy z 2012.

Styl gry i umiejętności

[edytuj | edytuj kod]

Montolivo uważany jest za piłkarza wszechstronnego. Najczęściej występuje na pozycji środkowego pomocnika i pełni rolę rozgrywającego. Grywa również jako defensywny lub ofensywny pomocnik, a z konieczności może być wystawiany na pozycji napastnika[68]. Jego największe atuty to wyszkolenie techniczne, precyzyjne podania oraz silne strzały z dystansu. W Fiorentinie regularnie wykonywał stałe fragmenty gry. Jest zawodnikiem ambitnym i walecznym. Słabymi stronami Montolivo są gra głową oraz siła fizyczna. Piłkarz porównywany jest między innymi do Cesca Fàbregasa[69].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Montolivo intervistato dal Guerino: „Voglio vincere con questa maglia!”. fiorentina.it. [dostęp 2009-06-10]. (wł.).
  2. ↑ Montolivo, in effetti è molto speciale. gazzetta.it. [dostęp 2009-06-10]. (wł.).
  3. ↑ Piacenza FC 0-0 Atalanta. guardian.touch-line.com. [dostęp 2009-06-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-10)]. (ang.).
  4. ↑ a b c All appearances 2003 – 2004. guardian.touch-line.com. [dostęp 2009-06-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-10)]. (ang.).
  5. ↑ Hellas Verona 1-2 Atalanta. guardian.touch-line.com. [dostęp 2009-06-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-10)]. (ang.).
  6. ↑ Atalanta 2-0 AS Bari. guardian.touch-line.com. [dostęp 2009-06-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-21)]. (ang.).
  7. ↑ Inter zainteresowany 'nowym Baggio'. seriea.pl. [dostęp 2009-06-10]. (pol.).
  8. ↑ Montolivo powraca. seriea.pl. [dostęp 2009-06-10]. (pol.).
  9. ↑ Atalanta 2-2 Lecce. guardian.touch-line.com. [dostęp 2009-06-10]. (ang.).
  10. ↑ Atalanta 2-2 Cagliari. guardian.touch-line.com. [dostęp 2009-06-10]. (ang.).
  11. ↑ Parma 2-2 Atalanta. guardian.touch-line.com. [dostęp 2009-06-10]. (ang.).
  12. ↑ Lecce 1-0 Atalanta. guardian.touch-line.com. [dostęp 2009-06-10]. (ang.).
  13. ↑ Italy 2004/05. rsssf.com. [dostęp 2009-06-10]. (ang.).
  14. ↑ Italy Cup 2004/05. rsssf.com. [dostęp 2009-06-10]. (ang.).
  15. ↑ Riccardo Montolivo. footballdatabase.eu. [dostęp 2009-06-10]. (ang.).
  16. ↑ a b La Fiorentina si fa bella col talento di Bergamo. gazzetta.it. [dostęp 2009-06-10]. (wł.).
  17. ↑ Fiorentina – formazione 2005. calciatori.com. [dostęp 2009-06-10]. (wł.).
  18. ↑ Inter 1-0 Fiorentina. guardian.touch-line.com. [dostęp 2009-06-10]. (ang.).
  19. ↑ Ascoli 0-2 Fiorentina. guardian.touch-line.com. [dostęp 2009-06-10]. (ang.).
  20. ↑ All appearances 2005 – 2006. guardian.touch-line.com. [dostęp 2009-06-10]. (ang.).
  21. ↑ Montolivo zostanie w Fiorentinie. seriea.pl. [dostęp 2009-06-10]. (pol.).
  22. ↑ Fiorentina bliżej rozgrywek grupowych. seriea.pl. [dostęp 2009-06-10]. (pol.).
  23. ↑ Fiorentina wyeliminowała Groningen. seriea.pl. [dostęp 2009-06-10]. (pol.).
  24. ↑ Montolivo do 2012 w Fiorentinie. seriea.pl. [dostęp 2009-06-10]. (pol.).
  25. ↑ AIC – Associazione Italiana Calciatori. seriea.pl. [dostęp 2009-06-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-02-02)]. (pol.).
  26. ↑ All goals 2006 – 2007. guardian.touch-line.com. [dostęp 2009-06-10]. (ang.).
  27. ↑ Milan odda Gilardino za Montolivo. seriea.pl. [dostęp 2009-06-10]. (pol.).
  28. ↑ Montolivo czeka na Gilardino. seriea.pl. [dostęp 2009-06-10]. (pol.).
  29. ↑ Italy 2007/08. rsssf.com. [dostęp 2009-06-10]. (ang.).
  30. ↑ UEFA Cup 2007-08. rsssf.com. [dostęp 2009-06-10]. (ang.).
  31. ↑ Montolivo wraca. seriea.pl. [dostęp 2009-06-10]. (pol.).
  32. ↑ UEFA Champions League 2008-09. rsssf.com. [dostęp 2009-06-10]. (ang.).
  33. ↑ UEFA Cup 2008-09. rsssf.com. [dostęp 2009-06-10]. (ang.).
  34. ↑ Italy 2008/09. rsssf.com. [dostęp 2009-06-10]. (ang.).
  35. ↑ Fiorentina 4-2 Udinese. guardian.touch-line.com. [dostęp 2009-06-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-23)]. (ang.).
  36. ↑ All goals 2008 – 2009. guardian.touch-line.com. [dostęp 2009-06-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-23)]. (ang.).
  37. ↑ Fiorentina 5 – 2 Debrecen. soccernet.espn.go.com. [dostęp 2010-02-18]. (ang.).
  38. ↑ Chivo 2-1 Fiorentina. guardian.touch-line.com. [dostęp 2010-02-18]. (ang.).
  39. ↑ a b c Ciążąca opaska kapitana. igol.pl. [dostęp 2010-02-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-23)]. (pol.).
  40. ↑ Montolivo: Florencja to mój dom. seriea.pl. [dostęp 2010-02-18]. (pol.).
  41. ↑ Montolivo: Zostaliśmy oszukani!. pilka.pl. [dostęp 2010-02-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-02-21)]. (pol.).
  42. ↑ a b c Convocazioni e presenze in campo. figc.it. [dostęp 2009-06-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-07-22)]. (wł.).
  43. ↑ Powołania Donadoniego. seriea.pl. [dostęp 2009-06-10]. (pol.).
  44. ↑ Towarzyska wygrana Włochów. seriea.pl. [dostęp 2009-06-10]. (pol.).
  45. ↑ Donadoni nareszcie odkrył karty. seriea.pl. [dostęp 2009-06-10]. (pol.).
  46. ↑ Montolivo poza kadrą. seriea.pl. [dostęp 2009-06-10]. (pol.).
  47. ↑ Donadoni wytłumaczył decyzję o skreśleniu Montolivo. seriea.pl. [dostęp 2009-06-10]. (pol.).
  48. ↑ Casiraghi ogłosił kadrę na Olimpiadę. seriea.pl. [dostęp 2009-06-10]. (pol.).
  49. ↑ Honduras – Italy 0:3 (0:2). fifa.com. [dostęp 2009-06-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-04-18)]. (ang.).
  50. ↑ Italy – Korea Republic 3:0 (2:0). fifa.com. [dostęp 2009-06-10]. (ang.).
  51. ↑ Cameroon – Italy 0:0. fifa.com. [dostęp 2009-06-10]. (ang.).
  52. ↑ Italy – Belgium 2:3 (1:2). fifa.com. [dostęp 2009-06-10]. (ang.).
  53. ↑ Kadra Włoch na Bułgarię i Czarnogórę. seriea.pl. [dostęp 2009-06-10]. (pol.).
  54. ↑ El. MŚ: Bezbramkowo w stolicy Bułgarii. seriea.pl. [dostęp 2009-06-10]. (pol.).
  55. ↑ Kadra Włoch na Puchar Konfederacji. seriea.pl. [dostęp 2009-06-10]. (pol.).
  56. ↑ Piątkowy przegląd włoskiej prasy. seriea.pl. [dostęp 2009-06-10]. (pol.).
  57. ↑ Włosi wygrywają ostrą wymianę ciosów z Nowozelandczykami (video). seriea.pl. [dostęp 2009-06-10]. (pol.).
  58. ↑ USA – Italy 1:3 (1:0). fifa.com. [dostęp 2010-02-18]. (ang.).
  59. ↑ Egypt – Italy 1:0 (1:0). fifa.com. [dostęp 2010-02-18]. (ang.).
  60. ↑ Italy – Brazil 0:3 (0:3). fifa.com. [dostęp 2010-02-18]. (ang.).
  61. ↑ Włoska kadra Włochów. eurosport.pl. [dostęp 2010-06-02]. (pol.).
  62. ↑ Pirlo opuści pierwsze mecze. sportwetten.bild.de. [dostęp 2010-06-16]. (pol.).
  63. ↑ Mecz nr 11: Włochy – Paragwaj 1:1. futbolnet.pl. [dostęp 2010-06-16]. (pol.).
  64. ↑ Mecz nr 28: Nowa Zelandia – Włochy 1:1!. futbolnet.pl. [dostęp 2010-06-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-11)]. (pol.).
  65. ↑ Blamaż reprezentacji Włoch i sensacyjny awans Słowacji. pilka.pl. [dostęp 2010-06-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-30)]. (pol.).
  66. ↑ Towarzysko. Włochy – WKS 0:1, nieudany debiut nowego selekcjonera. futbolnet.pl. [dostęp 2010-08-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-15)]. (pol.).
  67. ↑ El. ME: Włosi uniknęli kolejnej wielkiej kompromitacji. seriea.pl. [dostęp 2010-09-04]. (pol.).
  68. ↑ Prandelli liczy na Montolivo. seriea.pl. [dostęp 2009-06-10]. (pol.).
  69. ↑ Przedstawiamy kandydata na gwiazdę: Riccardo Montolivo. goal.pl. [dostęp 2009-06-10]. (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
skład A.C. Milan
  • Aktualny na dzień 1 lipca 2024
Składy reprezentacji Włoch
Skład reprezentacji Włoch na Mistrzostwach Europy do lat 19 2004

Włochy

Skład reprezentacji Włoch na Mistrzostwa Europy do lat 21 2006

Włochy

Skład reprezentacji Włoch na Mistrzostwa Europy do lat 21 2007

Włochy

Skład reprezentacji Włoch na Igrzyskach Olimpijskich 2008

Włochy

Skład reprezentacji Włoch na Puchar Konfederacji 2009

Włochy

Skład reprezentacji Włoch na Mundialu 2010

Włochy

Skład reprezentacji Włoch na Euro 2012

Skład reprezentacji Włoch na Puchar Konfederacji 2013

Włochy

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Riccardo_Montolivo&oldid=74083563”