Przejdź do zawartości

Hannes Trinkl

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Hannes Trinkl
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

1 lutego 1968
Steyr

Klub

SC Hinterstoder

Pierwsze punkty w PŚ

7.12 1991, Val d’Isère (25. miejsce – zjazd)

Pierwsze podium w PŚ

15.03 1993, Sierra Nevada
(3. miejsce – zjazd)

Pierwsze zwycięstwo w PŚ

22.12 1993, Lech
(supergigant)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Austria
Igrzyska olimpijskie
brąz Nagano 1998 Zjazd
Mistrzostwa świata
złoto St. Anton 2001 Zjazd
Puchar Świata (Zjazd)
2. miejsce
1993/1994

Hannes Trinkl (ur. 1 lutego 1968 w Steyr) – austriacki narciarz alpejski, mistrz świata i brązowy medalista olimpijski.

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Pierwsze punkty w zawodach Pucharu Świata Hannes Trinkl wywalczył 7 grudnia 1991 roku w Val d’Isère, zajmując 25. miejsce w biegu zjazdowym. Na podium po raz pierwszy stanął 15 marca 1993 roku w Sierra Nevada, zajmując w zjeździe trzecie miejsce. W zawodach tych wyprzedzili go jedynie jego rodak Armin Assinger i Daniel Mahrer ze Szwajcarii. Dziewięć miesięcy później, 22 grudnia 1993 roku w Lech odniósł swoje pierwsze zwycięstwo w zawodach tego cyklu, wygrywając supergiganta. Łącznie Trinkl w ciągu całej kariery 25 razy stawał na podium, odnosząc przy tym jeszcze pięć zwycięstw, wszystkie w zjeździe: 29 grudnia 1993 roku w Bormio, 4 marca 1994 roku w Aspen, 4 grudnia 1999 roku w Lake Louise, 15 marca 2000 roku w Bormio i 2 marca 2002 roku w Kvitfjell. Najlepsze wyniki Austriak osiągał w sezonie 1993/1994, który ukończył na piątym miejscu w klasyfikacji generalnej i drugim w klasyfikacji zjazdu. Wśród zjazdowców lepszy okazał się tylko reprezentant Luksemburga Marc Girardelli, a trzeci był kolejny Austriak, Patrick Ortlieb. Trinkl był też czwarty w klasyfikacji zjazdu w sezonach 2000/2001 i 2001/2002 oraz piąty w sezonach 2001/2002 i 2002/2003.

W 1993 roku wystartował na mistrzostwach świata w Morioce, zajmując dwunaste miejsce w zjeździe. Rok później w tej samej konkurencji zajął szóste miejsce podczas igrzysk olimpijskich w Lillehammer, a na mistrzostwach świata w Sierra Nevada w 1996 roku był dziewiąty. Pierwszy medal zdobył na igrzyskach olimpijskich w nagano, gdzie w swej koronnej konkurencji zajął trzecie miejsce. W zawodach tych lepsi okazali się jedynie Francuz Jean-Luc Crétier oraz Lasse Kjus z Norwegii. Największy sukces osiągnął jednak na mistrzostwach świata w St. Anton w 2001 roku, gdzie w zjeździe sięgnął po zwycięstwo. Wyprzedził tam bezpośrednio rodaka, Hermanna Maiera i Niemca Floriana Eckerta. Brał także udział w rozgrywanych dwa lata później mistrzostwach świata w Sankt Moritz, jednak zajął dopiero 31. miejsce.

W lipcu 2004 roku ogłosił zakończenie kariery sportowej. W 1998 roku otrzymał Odznakę Honorową za Zasługi dla Republiki Austrii[1].

Po zakończeniu kariery był między innymi wiceprezydentem Austriackiej Federacji Narciarskiej. Od 2014 roku jest dyrektorem zawodów Pucharu Świata w konkurencjach szybkościowych. Trasa narciarska w Hinterstoder została nazwana jego imieniem - Hannes-Trinkl-Weltcupstrecke.

Osiągnięcia

[edytuj | edytuj kod]
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
6. 13 lutego 1994 Norwegia Lillehammer Zjazd 1:45,75 +0,47 Stany Zjednoczone Tommy Moe
DNF 17 lutego 1994 Norwegia Lillehammer Supergigant 1:32,53 - Niemcy Markus Wasmeier
3. 13 lutego 1998 Japonia Nagano Zjazd 1:50,11 +0,52 Francja Jean-Luc Crétier
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
12. 11 lutego 1993 Japonia Morioka Zjazd 1:32,06 +1,62 Szwajcaria Urs Lehmann
9. 17 lutego 1996 Hiszpania Sierra Nevada Zjazd 2:00,17 +1,66 Austria Patrick Ortlieb
1. 7 lutego 2001 Austria St. Anton am Arlberg Zjazd 1:38,74
31. 8 lutego 2003 Szwajcaria Sankt Moritz Zjazd 1:43,54 +3,39 Austria Michael Walchhofer

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]

Zwycięstwa w zawodach

[edytuj | edytuj kod]
  1. Austria Lech22 grudnia 1993 (supergigant)
  2. Włochy Bormio29 grudnia 1993 (zjazd)
  3. Stany Zjednoczone Aspen4 marca 1994 (zjazd)
  4. Kanada Lake Louise4 grudnia 1999 (zjazd)
  5. Włochy Bormio15 marca 2000 (zjazd)
  6. Norwegia Kvitfjell2 marca 2002 (zjazd)

Pozostałe miejsca na podium

[edytuj | edytuj kod]
  1. Hiszpania Sierra Nevada15 marca 1993 (zjazd) – 3. miejsce
  2. Norwegia Kvitfjell20 marca 1993 (zjazd) – 3. miejsce
  3. Francja Chamonix29 stycznia 1994 (zjazd) – 3. miejsce
  4. Kanada Whistler12 marca 1994 (zjazd) – 2. miejsce
  5. Stany Zjednoczone Vail16 marca 1994 (zjazd) – 2. miejsce
  6. Szwajcaria Wengen20 stycznia 1995 (zjazd) – 3. miejsce
  7. Francja Val d’Isère9 grudnia 1995 (zjazd) – 3. miejsce
  8. Stany Zjednoczone Vail12 marca 1997 (zjazd) – 3. miejsce
  9. Szwajcaria Wengen16 stycznia 1999 (zjazd) – 2. miejsce
  10. Francja Chamonix8 stycznia 2000 (zjazd) – 3. miejsce
  11. Niemcy Garmisch-Partenkirchen29 stycznia 2000 (zjazd) – 3. miejsce
  12. Austria Kitzbühel20 stycznia 2001 (zjazd) – 2. miejsce
  13. Norwegia Kvitfjell4 marca 2001 (supergigant) – 2. miejsce
  14. Szwajcaria Wengen12 stycznia 2001 (zjazd) – 2. miejsce
  15. Austria Kitzbühel19 stycznia 2002 (zjazd) – 3. miejsce
  16. Austria Altenmarkt-Zauchensee6 marca 2002 (zjazd) – 3. miejsce
  17. Kanada Lake Louise30 listopada 2002 (zjazd) – 2. miejsce
  18. Stany Zjednoczone Beaver Creek8 grudnia 2002 (supergigant) – 3. miejsce
  19. Włochy Bormio29 grudnia 2002 (zjazd) – 3. miejsce

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]