Kormoran wyspowy

Kormoran wyspowy
	Leucocarbo ranfurlyi
	(Ogilvie-Grant, 1901)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Infragromada	ptaki neognatyczne
Rząd	głuptakowe
Podrząd	głuptakowce
Rodzina	kormorany
Rodzaj	Leucocarbo
Gatunek	kormoran wyspowy
Synonimy
	Phalacrocorax ranfurlyi Ogilvie-Grant, 1901; Eulococarbo ranfurlyi (Ogilvie-Grant, 1901); Phalacrocorax campbelli ranfurlyi Ogilvie-Grant, 1901; Phalacrocorax carunculatus ranfurlyi Ogilvie-Grant, 1901;
	Phalacrocorax ranfurlyi Ogilvie-Grant, 1901; Eulococarbo ranfurlyi (Ogilvie-Grant, 1901); Phalacrocorax campbelli ranfurlyi Ogilvie-Grant, 1901; Phalacrocorax carunculatus ranfurlyi Ogilvie-Grant, 1901;
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; narażony na wyginięcie
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Następująca wersja przejrzana tej strony, którą oznaczono 30 maj 2024, była oparta na tej wersji.

Kormoran wyspowy^[4] (Leucocarbo ranfurlyi) – gatunek dużego ptaka z rodziny kormoranów (Phalacrocoracidae).

Występowanie

Jest endemitem. Występuje jedynie w Nowej Zelandii na wyspach Bounty. Szacuje się, że jego populacja liczy 874–975 dorosłych osobników^[3].

Charakterystyka

Morfologia

Osiąga 71 cm długości oraz masę około 2–2,9 kg^[5]. Ma białe pióra na brzuchu i czarne na grzbiecie. Ma także białe akcenty na czarnych skrzydłach. Młode osobniki mają brązową skórę. Ma wąski dziób, zaokrąglony na końcu. Jest on jasnobrązowy lub w odcieniach różu. Ma pomarańczową obręcz wokół oczu^[6].

Dieta

Jest drapieżnikiem. Żywi się małymi rybami, kalmarami, ślimakami oraz jeżowcami. Poluje nurkując do dna^[5].

Rozmnażanie

Jego sezon lęgowy trwa od października do listopada. Gniazda zbudowane są z brunatnic, piór, kamieni i błota; mają szerokość około 35 cm i wysokość 15 cm. Samica składa zwykle 2 lub 3 jaja. Osiągają one 64 mm długości oraz 41 mm szerokości. Okres wysiadywania jaj zwykle wynosi około 30 dni^[5].

Przypisy

↑ Leucocarbo ranfurlyi, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d D.D. Lepage D.D., Bounty Island Shag Leucocarbo ranfurlyi, [w:] Avibase [online] [dostęp 2024-05-30] (ang.).
↑ ^a ^b Leucocarbo ranfurlyi, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2024-05-27] (ang.).
↑ Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Phalacrocoracidae Reichenbach, 1849-50 (1836) - kormorany - Cormorants (wersja: 2023-07-29). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2024-05-30].
↑ ^a ^b ^c B.B. Michaux B.B., Bounty Island shag, [w:] Miskelly, C.M. (red.) New Zealand Birds Online [online], 2013 [dostęp 2024-05-27] (ang.).
↑ Bounty Islands Shag, [w:] eBird [online], Cornell Lab of Ornithology [dostęp 2024-05-27] (ang.).

Linki zewnętrzne

Zdjęcia i krótki film. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).

[itis-1] Leucocarbo ranfurlyi, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).

[avibase-2] D.D. Lepage D.D., Bounty Island Shag Leucocarbo ranfurlyi, [w:] Avibase [online] [dostęp 2024-05-30] (ang.).

[iucn-3] Leucocarbo ranfurlyi, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2024-05-27] (ang.).

[Mielczarek&Kuziemko-4] Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Phalacrocoracidae Reichenbach, 1849-50 (1836) - kormorany - Cormorants (wersja: 2023-07-29). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2024-05-30].

[:0-5] B.B. Michaux B.B., Bounty Island shag, [w:] Miskelly, C.M. (red.) New Zealand Birds Online [online], 2013 [dostęp 2024-05-27] (ang.).

[6] Bounty Islands Shag, [w:] eBird [online], Cornell Lab of Ornithology [dostęp 2024-05-27] (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]