HMS E24
 {{{opis grafiki}}} | |
| Oznaczenie NATO |
{{{oznaczenie NATO}}} |
|---|---|
| Historia | |
| Stocznia | |
| Początek budowy |
{{{początek budowy}}} |
| Wodowanie |
9 grudnia 1915 |
 Royal Navy
| |
| Wejście do służby |
9 stycznia 1916 |
| Wycofanie ze służby |
24 marca 1916 |
| Los okrętu |
zatopiony na minie |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
673 ton (wynurzony), |
| Długość |
55 metry |
| Zanurzenie |
4,6 metra |
| Napęd | |
| dwa spalinowe silniki diesla 1600 KM, dwa silniki elektryczne 840 KM | |
| Prędkość |
15,25 węzłów na powierzchni |
| Zasięg |
5600 km przy 10 węzłach |
| Uzbrojenie | |
| pięć wyrzutni torpedowych 457 mm | |
| Wyposażenie | |
| działko 76 mm | |
| Załoga |
31 |
HMS E24 – brytyjski okręt podwodny typu E. Zbudowany w latach 1914 - 1915 w Vickers, Barrow-in-Furness. Okręt został wodowany 9 grudnia 1915 roku i rozpoczął służbę w Royal Navy 9 stycznia 1916. Okręt został przydzielony do Dziewiątej Flotylli Okrętów Podwodnych (9th Submarine Flotilla) stacjonującej w Harwich.
E24 został przystosowany do stawiania min[1] 21 marca 1916 roku jednostka została wysłana w misję stawiania min w zatoce Heligoland. Okręt nie powrócił z misji i 24 marca został uznany za zatopiony.
W 1973 roku w czasie poszukiwania zatopionych U-bootów z okresu II wojny światowej, wrak okrętu został przypadkowo odkryty i po odholowaniu do Cuxhaven zidentyfikowany jako brytyjski okręt typu E. Po wydobyciu szczątków załogi udało się zidentyfikować kapitana Napiera. Wszystkie szczątki zostały złożone na cmentarzu Ohlsdorf w Hamburgu.
Bibliografia
- Robert Hutchinson: Jane's Submarines: War Beneath the Waves from 1776 to the Present Day. Londyn: HarperCollins, 2001, s. 44. ISBN 978-0-00-710558-8. (ang.).
- Innes McCartney: British Submarines of World War I. Oxford: Osprey Publishing Ltd., 2008. ISBN 978-1-84603-334-6. (ang.).
Linki zewnętrzne
