Gerardo Pelusso

{{{imię i nazwisko}}}

[[Plik:{{{grafika}}}|240x240px|alt=Ilustracja|{{{opis grafiki}}}]] {{{opis grafiki}}}
Pełne imię i nazwisko	{{{pełne imię i nazwisko}}}
Data i miejsce urodzenia	{{{data urodzenia}}} {{{miejsce urodzenia}}}
Data i miejsce śmierci	{{{data śmierci}}} {{{miejsce śmierci}}}
Informacje klubowe
Klub	{{{klub}}}
Numer w klubie	{{{numer w klubie}}}
Kariera juniorska
Lata Klub BŁĄD: {{{kariera juniorska}}}
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole BŁĄD: {{{kariera seniorska}}}
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole BŁĄD: {{{kariera reprezentacyjna}}}
Kariera trenerska
Lata Drużyna BŁĄD: {{{kariera trenerska}}}
Dorobek medalowy
{{{medale}}}
Odznaczenia
{{{odznaczenia}}}
[{{{www}}} Strona internetowa]

{{Piłkarz infobox}} Sugerowane pola (wstaw w kodzie): | grafika = | data urodzenia = | opis grafiki = | data śmierci = | medale = | miejsce urodzenia = | pełne imię i nazwisko = | wikicytaty = | kariera trenerska = | kariera juniorska = | kariera reprezentacyjna = | imię i nazwisko = | miejsce śmierci = | kariera seniorska = | numer w klubie = | klub = | odznaczenia = | www = Nieznane pola: "wikiquote", "trener-lata", "występy(gole)", "masa_ciała", "data1", "krajurodzenia", "występywreprezentacji(gole)", "reprezentacja", "krajśmierci", "latawreprezentacji", "obecnyklub", "kluby", "dataurodzenia", "trener-kluby", "zdjęcie", "pełneimięinazwisko", "miastourodzenia", "data2", "pseudonim", "imięinazwisko", "juniorskielata", "miastośmierci", "juniorskiekluby", "numer", "lata" oraz "dataśmierci".

Gerardo Pelusso Boyrie (ur. 25 lutego 1954 we Floridzie) – urugwajski piłkarz i trener, obecnie selekcjoner reprezentacji Paragwaju.

Pelusso rozpoczynał swoją karierę piłkarską w zespole Club Nacional de Football z siedzibą w stołecznym mieście Montevideo. Już jako szesnastolatek został włączony do pierwszego zespołu i w sezonie 1970 wywalczył z nim mistrzostwo Urugwaju. Sukces ten powtórzył również rok później, podczas rozgrywek 1971, triumfując także wówczas w Copa Libertadores. W 1972 roku przeniósł się do znacznie niżej notowanego Colón FC, gdzie spędził kolejne kilka miesięcy, natomiast w 1975 roku, jako zawodnik urugwajskiego Liverpool FC zajął trzecie miejsce w lidze.

W 1976 roku Pelusso przeniósł się do meksykańskiego Atlético Potosino, którego barwy reprezentował przez rok bez większych sukcesów, po czym wyjechał do Ekwadoru. Tam spędził resztę piłkarskiej kariery w klubach Deportivo Quito, LDU Quito i CS Emelec, jednak z żadnym z nich nie zdołał odnieść żadnych osiągnięć. W latach 1975–1976 był członkiem reprezentacji Urugwaju. Profesjonalną grę w piłkę zakończył w wieku zaledwie 28 lat z powodu kontuzji.

Zaraz po zakończeniu kariery Pelusso ukończył kurs trenerski w mieście Quito, a jego pierwszym miejscem pracy w roli szkoleniowca został CS Emelec z siedzibą w Guayaquil. W 1985 roku powrócił do ojczyzny, obejmując drużynę Atlético Florida ze swojego rodzinnego miasta, którą prowadził przez kolejne trzy lata w lidze regionalnej. W latach 1988–1990 był selekcjonerem reprezentacji departamentu Florida, doprowadzając ją do mistrzostwa kraju na tym szczeblu rozgrywek. Podczas sezonu 1991 trenował kolejny klub, w którym grał już podczas kariery piłkarskiej – Liverpool FC z Montevideo, zajmując z nim wówczas piąte miejsce w lidze urugwajskiej.

W sezonie 1992 Pelusso był szkoleniowcem Club Atlético Quilmes ze swojej rodzinnej Floridy, zdobywając z nią tytuł mistrzowski na szczeblu rozgrywek regionalnych. W lipcu tego samego roku ukończył studia na kierunku trenerskim w Instituto Superior de Educación Física del Uruguay z Montevideo. W 1993 roku podpisał umowę ze stołecznym Cerro, z którym rok później zajął drugie miejsce w ligowej tabeli, natomiast w 1995 roku wystąpił w Copa Libertadores, odpadając już w fazie grupowej. W 1996 roku wyjechał do Chile, gdzie przez kolejne kilkanaście miesięcy pracował bez większych sukcesów w Deportes Iquique oraz Evertonie de Vina del Mar.

W 1999 roku Pelusso ponownie wrócił do Urugwaju, gdzie objął funkcję trenera drużyny Frontera Rivera i zdobył z nią tytuł regionalny – Campeón del Interior. Po tym sukcesie na krótko został opiekunem Racing Club de Montevideo, za to w 2001 roku podpisał kontrakt z ekwadorskim SD Aucas z siedzibą w mieście Quito. Wówczas także poprowadził ten zespół w rozgrywkach Copa Merconorte. Kolejnym przystankiem w jego karierze był klub Cerro, którego szkoleniowcem został już po raz drugi, jednak tym razem nie zanotował z nim żadnego większego osiągnięcia.

W 2004 roku Pelusso został trenerem stołecznego Danubio FC, z którym w tym samym sezonie najpierw zajął pierwsze miejsce w wiosennych rozgrywkach Apertura, aby już jesienią wywalczyć mistrzostwo Urugwaju, drugie w historii klubu. Triumfował również w Torneo Clasificatorio, dzięki czemu jego ekipa mogła wziąć udział w Copa Libertadores. Podczas pracy w Danubio został także odznaczony przez Urugwajski Komitet Olimpijski nagrodą dla najlepszego krajowego trenera w 2004 roku, jak również zwyciężył ze swoją drużyną w towarzyskich turniejach rozgrywanych we Włoszech – Catania i Maserata. Po odejściu z Danubio podjął pracę w peruwiańskiej Alianzie Lima, z którą podobnie jak w poprzednim klubie wygrał półroczne rozgrywki Apertura 2006, a kilka miesięcy później zdobył ogólnokrajowe mistrzostwo Peru. W tym samym roku został wybrany najlepszym szkoleniowcem ligi peruwiańskiej.

W 2007 roku Pelusso podpisał umowę z jednym z najbardziej utytułowanych klubów w Urugwaju, Club Nacional de Football, w którym rozpoczynał swoją piłkarską karierę. Z tym zespołem wywalczył tytuł mistrzowski w sezonie 2008/2009, zajął pierwsze miejsce podczas rozgrywek Apertura, a także triumfował w kilku turniejach towarzyskich i w Liguilla Pre-Libertadores. Dzięki temu jego drużyna mogła wziąć udział w Copa Libertadores 2009, gdzie po raz pierwszy od dwudziestu lat zdołała dotrzeć do półfinału. Rok później powtórzył ten sukces, tym razem w roli trenera Universidadu de Chile, dochodząc z ekipą z miasta Santiago do półfinału Copa Libertadores 2010.

W 2011 roku Pelusso został szkoleniowcem paragwajskiego Club Olimpia ze stołecznego Asunción. W jesiennym sezonie Clausura 2011 zdobył z nią mistrzostwo kraju, natomiast pół roku później, w rozgrywkach Apertura 2012 zanotował tytuł wicemistrzowski. Dzięki tym sukcesom, w lipcu 2012 zastąpił Francisco Arce na stanowisku selekcjonera reprezentacji Paragwaju. Poprowadził ją w dziesięciu spotkaniach, notując trzy zwycięstwa, dwa remisy i pięć porażek. Został zwolniony w czerwcu 2013 z powodu słabych wyników; zostawił kadrę na ostatnim, dziewiątym miejscu w południowoamerykańskich eliminacjach do Mistrzostw Świata 2014.

Bibliografia

• Strona oficjalna (hiszp.)
• Statystyki na TransferMarkt