Chelsea F.C.

Szablon:Klub piłkarski infobox Chelsea Football Club (wymowa: /ˈtʃɛlsiː/) – angielski klub piłkarski mający swoją siedzibę w zachodnim Londynie, w dzielnicy Hammersmith and Fulham. Został założony w 1905 roku, obecnie gra w Premier League i większość sezonów spędził w najwyższej klasie rozgrywkowej w Anglii. Chelsea była trzykrotnie mistrzem Anglii, pięć razy wygrała Puchar Anglii, cztery Puchar Ligi Angielskiej i dwukrotnie triumfowała w rozgrywkach Pucharu Zdobywców Pucharów.

Pierwszym sukcesem klubu było w zdobycie tytułu mistrza Anglii w 1955 roku. Chelsea wygrała kilka rozgrywek w latach 60. i 70., jednak później nie osiągnęła żadnego większego sukcesu do 1997 roku. Ostatnia dekada była najbardziej udaną w historii klubu. Chelsea zdobyła kolejne tytuły Mistrza Anglii w 2005 oraz 2006 roku, zaś w 2008 po raz pierwszy dotarła do finału Ligi Mistrzów.

Chelsea swoje domowe mecze rozgrywa na stadionie Stamford Bridge mogącym pomieścić 41 841 kibiców, znajdującym się w Fulham w Zachodnim Londynie. Występują na nim od czasu założenia klubu w 1905 roku. W 2003 roku klub został kupiony przez rosyjskiego magnata naftowego Romana Abramowicza.

Tradycyjne kolory strojów Chelsea to niebieskie koszulki i spodenki oraz białe skarpetki. Herb klubu był kilkakrotnie modernizowany. Aktualny przedstawia ceremonialnego lwa trzymającego berło i jest zmodernizowaną wersją od tego z lat 50. Średnia frekwencja na Stamford Bridge wynosiła w sezonie 2008/2009 41 464 widzów, co dawało klubowi piąte miejsce w Premier League.

Historia

1905-1930

W 1904 stadion Stamford Bridge został nabyty przez przedsiębiorców budowlanych Henry Augustusa i Josepha T. Mearsów. Dostosowali oni obiekt do potrzeb gry w piłkę nożną i zamierzali sprzedać klubowi FC Fulham. Oferta kupna została jednak odrzucona, dlatego biznesmeni postanowili założyć klub. Dokonano tego 14 marca 1905 w pubie "The Rinsing Sun", a klub otrzymał nazwę sąsiedniej dzielnicy - Chelsea. Pierwszy oficjalny sezon zespół rozpoczął rok później w drugiej lidze pod opieką trenera Johna Robertsona. Pierwszym oficjalnym spotkaniem był przegrany 0:1 mecz ze Stockport County F.C., który odbył się 1 września 1905. Zaledwie 3 dni później Chelsea zanotowała pierwsze zwycięstwo, pokonując 4:0 w towarzyskim spotkniu Liverpool F.C.. 9 września w wygranym 1:0 pojedynku z Blackpool FC, pierwszą bramkę w oficjalnym meczu zdobył grający trener, Robertson. Historyczny, pierwszy rekord frekwencji padł w Wielki Piątek podczas meczu z Manchester United F.C., który obejrzało na Stamford Bridge 67 tysięcy widzów. W 1907 napastnik George Hilsdon został pierwszym w historii Chelsea zawodnikiem, który otrzymał powołanie do reprezentacji Anglii. W sezonie 1907/08 drużyna awansowała na zaplecze Premier League. Nowy manager zespołu David Calderhead pełnił funkcję trenera aż 26 lat, a w 1913 sprowadził do drużyny pierwszego zagranicznego piłkarza, był nim Duńczyk Nils Middelboe. W tym czasie klub przeżywał naprzemiennie sukcesy i porażki, aż w sezonie 1914/15 awansował do finału Pucharu Anglii, rozgrywanego na stadionie Old Trafford, w którym zespół Chelsea został pokonany 3:0 przez Sheffield United.

1931-1960

Do końca roku 1931 Chelsea przemieszczała się między League Two a League One., a od 1931 r. klub nieprzerwanie przez ponad 30 lat grał w pierwszej lidze. W 1936 z okazji 30-lecia Wisły Kraków londyński klub zagrał z polskim zespołem. Po sezonie 1951/52 trenerem drużyny został Ted Drake, który w ramach modernizacji klubu zmienił odznakę klubowej, zastępując postać starca grafiką literową. Nieoficjalnym przydomkiem klubu stał się "The Drake's Ducklings", co oznacza "kaczki Drake'a". Drake rozwinął system skautingu i dzięki znajomości niższych lig ściągnął do klubu młodych zawodników. W listopadzie 1954 r. klub zajmował w lidze 12. pozycję, lecz już w kwietniu zespół został liderem z czterema punktami przewagi nad broniącym tytułu Wolverhampton Wanderers. Właśnie wtedy drużyna wicelidera spotkała się z "The Blues" na Stamford Bridge w obecności 75 tysięcy kibiców. Przy stanie 0:0 kapitan Wolves i reprezentacji - Billy Wright, zablokował w polu karnym strzał ręką, a karnego wykorzystał Peter Sillett, zapewniając praktycznie tytuł swemu klubowi. Piłkarze przypieczętowali mistrzostwo, pokonując Sheffield Wednesday F.C., a Drake został pierwszym człowiekiem w historii angielskiego futbolu, który zdobył mistrzostwo Anglii jako zawodnik i trener. Kolejny taki sukces udało się zdobyć dopiero 50 lat później. Oprócz tytułu mistrza piłkarze zdobyli także Tarczę Dobroczynności, natomiast sezon 1955/56 zakończyli na 16. miejscu. Ted Drake'a zastąpił Tommy Docherty, który wprowadził do drużyny takich piłkarzy jak: Terry Venables, Bobby Tambling, Peter Bonetti, czy Jimmy Greaves. Ten ostatni dwukrotnie w barwach Chelsea zdobywał koronę króla strzelców, a w sezonie 1960/61 strzelił 41 bramek, co do dziś pozostaje nie pobitym klubowym rekordem.

1961-1990

Okres ten umocnił pozycję Chelsea na rynku angielskim. Zespół odnosił coraz więcej sukcesów w lidze i w krajowych pucharach, a ze względu na styl otrzymał przydomek "Dochery's Diamonds" (Diamenty Docherty'ego). Pod wodzą Docherty'ego "The Blues" zdobyli w 1965 pierwszy Puchar Ligi Angielskiej. W 1967 angielski szkoleniowiec dotarł z Chelsea do finału Pucharu Anglii i półfinału Pucharu Miast Targowych, a odpadnięcie klubu w tych rozgrywkach spowodowało, że nowym szkoleniowcem został Dave Sexton. W tym okresie powstały również statystyki, na podstawie których wybrano najlepszego zawodnika roku w klubie. Pierwszym laureatem został bramkarz Peter Bonetti, który rozegrał 21 spotkań bez wpuszczenia bramki. Ze względu na zwinność zyskał sobie przydomek "The Cat" (ang. kot).

W 1970 londyński zespół mierzył się w finale Pucharu Anglii z mistrzem kraju - Leeds United A.F.C.. Na stadionie Wembley rywale dwukrotnie obejmowali prowadzenie, ale Chelsea dwa razy doprowadzała do wyrównania. Spotkanie zakończyło się remisem 2:2 i po raz pierwszy w historii pucharu należało powtórzyć mecz finałowy, tym razem na Old Trafford. W tymże meczu Chelsea ponownie przegrywała, lecz znów udało jej się wyrównać stan meczu. Kiedy wydawało się, że mecz znów trzeba będzie powtórzyć, zwycięskiego gola strzelił Peter Osgood.

W 1971 Chelsea sięgnęła po swój pierwszy europejski tytuł - Pucharu Zdobywców Pucharów. W półfinale londyński zespół wyeliminował obrońcę tytułu - Manchester City F.C., a w finale na stadionie Karaiskakis w Pireusie zmierzył się z Realem Madryt. Pierwsze spotkanie zakończyło się remisem 1:1, a finał powtórzono 2 dni później. Chelsea zdobyła trofeum, pokonując madrycki zespół 2:1, a zwycięskiego gola zdobył Peter Osgood. W latach 70. zmodernizowano stadion Stamford Bridge, co przyczyniło się do czasowych problemów finansowych klubu i nadejścia okresu stagnacji, której efektem był kolejno spadek do Championship w 1975 oraz do League Two w 1989. W 1982 rodzina Mearsów sprzedała klub pośrednikowi finansowemu - Kenowi Batesowi za symbolicznego funta. W sezonie 1982/83 wzmocniona drużyna pod wodzą Johna Neala wygrała Second Division i wróciła do Premier League, a już w pierwszym sezonie napastnik Chelsea - Kerry Dixon strzelił 24 gole w 38 meczach, zdobywając Złotego Buta. W 1988 klub po raz kolejny spadł z Premiership.

1991-2002

Na początku lat 90. londyński zespół dysponował coraz większym budżetem transferowym, wtedy też po raz pierwszy wydano na transfer 1 milion funtów, za którego kupiono Dennisa Wise'a. W roku 1993 zespół awansował do Premiership. W roku 1999 klub zajął 3. miejsce w lidze mając w składzie takich zawodników jak Didier Deschamps, Gianfranco Zola, Gianluca Vialli, Ruud Gullit, czy Mark Hughes. Kolejne sukcesy to finał Pucharu Anglii (1994), zdobycie Pucharu Anglii (1997), w 1998 zdobycie Pucharu Zdobywców Pucharów, Superpucharu Europy i Pucharu Ligi oraz w 2000 kolejny Puchar Anglii i kolejna Tarcza Dobroczynności.

od 2003

W 2003 klub zostaje zakupiony przez rosyjskiego multimiliardera Romana Abramowicza, a towarzyszące temu inwestycje w szkolenie piłkarzy, działaczy oraz szkółkę młodzieżową przynoszą efekty. Nowy trener Jose Mourinho doprowadza zespół do zdobycia Mistrzostwa Anglii w sezonie 2004/05 na 100-lecie istnienia klubu. W tym samym sezonie drużyna gra w półfinale Ligi Mistrzów i zdobywa Puchar Ligi Angielskiej. W następnym sezonie piłkarze Chelsea skutecznie broni tytułu mistrza, pokonując Manchester United 8 punktami, wygrywa Tarczę Wspólnoty z Arsenalem Londyn 2:1, po dwóch bramkach Didiera Drogby.

W sezonie 2006/07 nie udaje się powtórzyć poprzednich sukcesów i mistrzostwo Anglii zdobywa Manchester United, a w półfinale Ligi Mistrzów przegrywa w rzutach karnych z Liverpoolem. Udało się jednak wygrać Puchar Ligi Angielskiej zakończyć sezon wygraną z Manchesterem United w Pucharze Anglii na nowym stadionie Wembley. Mecz zakończył się wynikiem 1:0 dla Chelsea po dogrywce, w której bramkę zdobył Didier Drogba. W sezonie 2007/08 zarząd sprowadził do klubu nowych zawodników takich jak Florent Malouda, Claudio Pizarro, Alex i Nicolas Anelka, licząc na zwycięstwo w Lidze Mistrzów i odzyskanie mistrzostwa Anglii.

20 września 2007 trener José Mourinho opuścił klub za porozumieniem stron, powody jego odejścia nie zostały wyjaśnione, ale ponoć zadecydowały o tym słabe wyniki w lidze i zremisowany 1:1 mecz w Lidze Mistrzów z Rosenborgiem Trondheim. Jego posadę przejął tymczasowo były trener reprezentacji Izraela Avraham Grant, pod którego opieką zespół pokonał Manchester City 6:0 27 października 2007 r., co było najwyższą wygraną Chelsea od 10 lat. 30 kwietnia 2008 klub awansował do finału Ligi Mistrzów pokonując Liverpool FC, jednak w meczu 21 maja w serii rzutów karnych przegrał z Manchesterem United 5:6. Również z Manchesterem United przegrał walkę o mistrzostwo Anglii. 24 maja kontrakt z Avramem Grantem został rozwiązany, a11 czerwca 2008 oficjalnie ogłoszono, że od 1 lipca 2008 stanowisko menedżera klubu zajmie dotychczasowy selekcjoner Portugalii Luiz Felipe Scolari. Do zespołu trafił dotychczasowy zawodnik FC Porto José Bosingwa, wypożyczony z Interu Mediolan Ricardo Quaresma oraz Deco, występujący wcześniej w barwach FC Barcelony.

Po serii porażek 9 lutego 2009 Luiz Felipe Scolari został zwolniony ze swojego stanowiska, dwa dni później jego miejsce zajął Holender Guus Hiddink. Pierwszy raz zasiadł na ławce trenerskiej 21 lutego 2009 w zwycięskim meczu z Aston Villą, zakończonym wynikiem 1:0. W sezonie 2008/09 Chelsea doszła do półfinału Ligi Mistrzów, zremisowanego z Barceloną 0:0 i 1:1. 30 maja 2009 Chelsea pokonała w finale Pucharu Anglii Everton F.C. 2:1 po bramkach Didiera Drogby i Franka Lamparda.

1 czerwca 2009 roku nowym trenerem zespołu został Carlo Ancelotti, który podpisał kontrakt do 2012 roku. 9 sierpnia 2009 roku w meczu o Tarczę Wspólnoty podopieczni włoskiego szkoleniowca pokonali Manchester United 4:1 w rzutach karnych. W regulaminowym czasie gry był wynik 2:2.

We wrześniu 2009 Międzynarodowa Federacja Piłkarska (FIFA) uznała Chelsea winną w sprawie nakłaniania młodego zawodnika RC Lens, Gaela Kakuty do zerwania kontraktu z tym klubem. FIFA nakazała Chelsea oraz piłkarzowi solidarną zapłatę odszkodowania w wysokości 780 000 euro. Dodatkowo Chelsea została ukarana zakazem rejestrowania nowych zawodników na czas dwóch okien transferowych oraz zobowiązana do zapłaty RC Lens kwoty 130 000 euro tytułem rekompensaty za wyszkolenie zawodnika. Piłkarz otrzymał zakaz występowania w oficjalnych meczach na okres 4 miesięcy. Chelsea oświadczyła, że kara jest nieproporcjonalnie duża do przewinienia i złożyła odwołanie od decyzji FIFA. W listopadzie 2009 r. Sportowy Sąd Arbitrażowy zawiesił kary zakazu transferów oraz zakazu gry nałożone na klub i zawodnika, do czasu zakończenia postępowania odwoławczego i ostatecznego rozstrzygnięcia sprawy.

27 marca 2010 Chelsea rozgromiła Aston Villę 7:1, a Frank Lampard zdobył 4 gole. 25 kwietnia Chelsea pokonała Stoke City 7-0 i była to wówczas największa wygrana Chelsea w Premier League. 2 maja Liverpool przegrał z Chelsea na Anfield Road 0:2, a 9 maja 2010 Chelsea Londyn po raz czwarty zdobyła w swojej historii mistrzostwo Anglii po wspaniałym zwycięstwie 8:0 nad drużyną Wigan Athletic. Natomiast Didier Drogba został Królem Strzelców z dorobkiem 29 bramek wyprzedzając Wayne'a Rooneya z Manchester United. Chelsea zakończyła sezon 2009/10 z dorobkiem 103 bramek, stając się pierwszą drużyną w Premier League, która przekroczyła barierę stu bramek, bijąc przy tym poprzedni rekord należący do Manchesteru United z sezonu 1999/2000, który wynosił 97 trafień. Chelsea jest pierwszym klubem w historii, który wygrał w jednym sezonie wszystkich sześć ligowych meczów z drużynami z "Wielkiej Czwórki" (Liverpool, Manchester United i Arsenal). Po zdobyciu Mistrzostwa Anglii, Chelsea po raz pierwszy w historii sięgnęła po "Dublet", zwyciężając na Wembley w finale Pucharu Anglii z ekipą Portsmouth 1:0.

Stroje

Od pierwszego spotkania rozegranego w 1905 piłkarze Chelsea występowali w niebieskich koszulkach, na przełomie lat zmieniał się jedynie ich odcień oraz barwy spodenek i getrów. Pierwszym strojem była niebieska koszulka o odcieniu jaśniejszym niż obecnie, natomiast spodenki były białe, a getry granatowe. W 1912 koszulki zmieniły kolor na ciemnoniebieski, tzw. royal blue. Kiedy na początku lat 60. szkoleniowcem został Tommy Docherty, wprowadzono ciemnoniebieskie spodenki i białe getry. Wyjazdowym kolorem "The Blues" od początku istnienia klubu był żółty albo biały, chociaż często zdarzały się odstępstwa. W półfinale Pucharu Anglii w 1967 drużyna wystąpiła w czarnych spodenkach i koszulkach w czarno-granatowe pasy. Z kolei w latach 1985-1986 i 1988-1989 piłkarze londyńskiego klubu grali na wyjeździe ubrani na czerwono, a w latach 1986-1987 na seledynowo. Od 2004 wśród wyjazdowych strojów pojawił się także czarny.

Przez lata stroje dostarczała firma Umbro. W 2005 władze Chelsea zdecydowały się na zerwanie umowy i podpisanie ośmioletniego kontraktu z Adidasem.

Pierwszym sponsorem Chelsea były linie lotnicze Gulf Air (sezon 1983/84). Kolejnymi sponsorami byli: producent żywności Grange Farms, producent herbaty Bai Lin i włoski koncern Simod, a od 1989 firma komputerowa Commodore International. W latach 1995-1997 nowym sponsorem została firma produkująca piwo Coors, następnie producent szyb samochodowych Autoglass (1997-2001) i linie lotnicze Emirates Airline (2001-2005), a od 2006 na koszulkach Chelsea widnieje logo Samsung Mobile.

Sukcesy

Krajowe

• Mistrzostwo Anglii: (4) 1955, 2005, 2006, 2010
• Puchar Anglii: (6)

1970 2:2 i 2:1 rywal: Leeds United

1997 2:0 rywal: Middlesbrough

2000 1:0 rywal: Aston Villa

2007 1:0 rywal: Manchester United

2009 2:1 rywal: Everton F.C.

2010 1:0 rywal: Portsmouth FC

• Puchar Ligi Angielskiej: (4)

1965 3:2 i 0:0 rywal: Leicester City

1998 2:0 rywal: Middlesbrough

2005 3:2 rywal: Liverpool

2007 2:1 rywal: Arsenal Londyn

• Tarcza Wspólnoty: (4)

1955 3:0 rywal: Newcastle United

2000 2:0 rywal: Manchester United

2005 2:1 rywal: Arsenal Londyn

2009 2:2 k.4:1 rywal: Manchester United

• Full Members Cup: (2)

1986 5:4 rywal: Manchester City

1990 1:0 rywal: Middlesbrough

Wyjściowe ustawienie w przegranym finale Ligi mistrzów w sezonie 2007/2008 przeciw Manchesterowi United

Čech A.Cole Essien Carvalho Terry Ballack Lampard Makélélé J.Cole Malouda Drogba

Sukcesy w Europie

• Puchar Zdobywców Pucharów: (2)

1971 1:1 i 2:1 rywal: Real Madryt

1998 1:0 rywal: Stuttgart

• Superpuchar Europy UEFA: (1)

1998 1:0 rywal: Real Madryt

Indywidualne sukcesy piłkarzy

Mistrzowie Świata

• Peter Bonetti – Anglia 1966
• Jimmy Greaves – Anglia 1966
• Marcel Desailly – Francja 1998
• Frank Leboeuf – Francja 1998
• Juliano Belletti – Brazylia 2002

Mistrzowie Europy

• Marcel Desailly – Belgia/Holandia 2000
• Frank Leboeuf – Belgia/Holandia 2000
• Didier Deschamps – Belgia/Holandia 2000

Piłkarze FIFA 100

• Hernán Crespo
• Juan Sebastián Verón
• Brian Laudrup
• Marcel Desailly
• Didier Deschamps
• Ruud Gullit
• Michael Ballack
• Andrij Szewczenko

Najlepszy piłkarz grający w Anglii

• Gianfranco Zola – 1997
• Frank Lampard – 2005

Najlepsza bramka sezonu

• Peter Osgood – 1972/73

Najlepszy zawodnik roku w Anglii

• John Terry – 2005

Nagrody UEFA

• Petr Cech – najlepszy bramkarz 2004/05, 2006/07, 2007/08
• John Terry – najlepszy obrońca 2004/05, 2007/08, 2008/09
• Frank Lampard – najlepszy pomocnik 2007/08

Najlepsza 11 na świecie(FIFPro XI)

• John Terry – 2004/05, 2005/06, 2006/07, 2007/08, 2008/09
• Frank Lampard – 2004/05
• Claude Makélélé – 2004/05
• Didier Drogba – 2006/07

Hymn

W marcu 1972 roku hymn Chelsea zajął 5. miejsce na popularnej liście przebojów i od tego momentu obok hymnu Liverpoolu jest najlepiej rozpoznawalnym hymnem klubowym w Anglii.

Autorzy: D. Boone, R. McQueen

Menedżerowie

Kadencja	Prezes
1905-1906	John Tait Robertson
1906-1907	William Lewis
1907-1933	David Calderhead
1933-1939	Leslie Knighton
1939-1952	Billy Birrell
1952-1961	Ted Drake
1961-1967	Tommy Docherty
1967-1974	Dave Sexton
1974-1975	Ron Suart
1975-1977	Eddie McCreadie
1977-1978	Ken Shellito
1978-1979	Danny Blanchflower
1979-1981	Geoff Hurst
1981-1985	John Neal
1985-1989	John Hollins
1989-1991	Bobby Campbell
1991-1993	Ian Porterfield
1993	David Webb
1993-1996	Glenn Hoddle
1996-1998	Ruud Gullit
1998-2000	Gianluca Vialli
2000	Graham Rix
2000-2004	Claudio Ranieri
2004-2007	José Mourinho
2007-2008	Avram Grant
2008-2009	Luiz Felipe Scolari
2009	Guus Hiddink
2009-	Carlo Ancelotti

Sztab szkoleniowy

Imię i nazwisko	Funkcja
Carlo Ancelotti	Menedżer
Ray Wilkins	Asystent trenera
Flavio Teixeira	Asystent trenera
Guus Hiddink	Dyrektor wykonawczy
Carlos Pracidelli	Asystent/Trener bramkarzy
Michael Emenalo	Główny poszukiwacz talentów
Mick McGiven	Poszukiwacz talentów
Steve Holland	Trener rezerw
Bryan English	Lekarz
Ron Gourlay	Dyrektor sportowy
Paul Clement	Trener młodzieży
Neil Bath	Trener akademii
Frank Arnesen	Dyrektor wykonawczy
James Melbourne	Analityk meczowy
Bob Brinded	Trener ds. kondycji
Nick Broad	Specjalista od żywienia
Silvano Cotti	Masażysta
Mauro Doimi	Masażysta
Billy McCulloch	Masażysta
Pedro Phillipou	Masażysta
Steward Sullivan	Masażysta
Dean Kenneally	Główny psycholog
Thierry Laurent	Psycholog rehabilitacyjny
Denis Talbot	Psycholog

Obecny skład

Stan 2 lipca 2010

Nr	Poz.	Piłkarz
1	1 bramkarzBR	Petr Čech
2	2 obrońcaOB	Branislav Ivanović
3	2 obrońcaOB	Ashley Cole
5	3 pomocnikPO	Michael Essien
6	2 obrońcaOB	Ricardo Carvalho
8	3 pomocnikPO	Frank Lampard (wicekapitan)
9	4 napastnikNA	Franco di Santo
11	4 napastnikNA	Didier Drogba
12	3 pomocnikPO	John Obi Mikel
15	3 pomocnikPO	Florent Malouda
16	4 napastnikNA	Scott Sinclair
17	2 obrońcaOB	José Bosingwa
18	3 pomocnikPO	Jurij Żyrkow
19	2 obrońcaOB	Paulo Ferreira
20	3 pomocnikPO	Deco
21	4 napastnikNA	Salomon Kalou
22	1 bramkarzBR	Ross Turnbull
23	4 napastnikNA	Daniel Sturridge
24	3 pomocnikPO	Nemanja Matić

Nr	Poz.	Piłkarz
26	2 obrońcaOB	John Terry (kapitan)
30	1 bramkarzBR	Rhys Taylor
33	2 obrońcaOB	Alex
39	4 napastnikNA	Nicolas Anelka
40	1 bramkarzBR	Henrique Hilário
41	2 obrońcaOB	Sam Hutchinson
42	2 obrońcaOB	Michael Mancienne
43	2 obrońcaOB	Jeffrey Bruma
44	4 napastnikNA	Gaël Kakuta
45	4 napastnikNA	Fabio Borini
46	3 pomocnikPO	Jacopo Sala
47	3 pomocnikPO	Nikki Ahamed
48	4 napastnikNA	Daniel Philliskirk
49	3 pomocnikPO	Gökhan Töre
50	1 bramkarzBR	Jan Šebek
51	3 pomocnikPO	Josh McEachran
52	2 obrońcaOB	Patrick van Aanholt
	2 obrońcaOB	Slobodan Rajković
	3 pomocnikPO	Yossi Benayoun

Transfery

Przybyli w sezonie 2010/2011

Piłkarz	Narodowość	Pozycja	Transfer	Klub	Kraj	Data
Yossi Benayoun		Pomocnik	transfer definitywny	Liverpool FC		02-07-2010

Odeszli w sezonie 2010/2011

Piłkarz	Narodowość	Pozycja	Transfer	Klub	Kraj	Data
Miroslav Stoch		Pomocnik	kwota nieujawniona	Fenerbahçe SK		10-06-2010
Joe Cole		Pomocnik	koniec kontraktu	–	–	01-07-2010
Michael Ballack		Pomocnik	koniec kontraktu	Bayer Leverkusen		01-07-2010
Juliano Belletti		Obrońca	koniec kontraktu	–	–	01-07-2010

Statystyki piłkarzy

20 najczęściej występujących zawodników

Zawodnik Ilość Lata  Ron Harris 795 1961-1980  Peter Bonetti 729 1959-1979  John Hollins 592 1963-1975  Frank Lampard 445 2001-  Dennis Wise 445 1990-2001  John Terry 424 1998-  Steve Clarke 421 1987-1998  Kerry Dixon 420 1983-1992  Eddie McCreadie 410 1962-1974  John Bumstead 409 1976-1991  Ken Armstrong 402 1946-1957  Peter Osgood 380 1964-1974  Charlie Cooke 373 1966-1978  George Smith 370 1921-1932  Bobby Tambling 370 1959-1970  Roy Bentley 367 1948-1956  John Harris 364 1945-1956  Harold Miller 363 1923-1939  Frank Blunstone 347 1953-1964  Colin Pates 346 1979-1988 20 najlepszych strzelców nr Zawodnik Bramki Lata 01 Bobby Tambling 202 1959-1970 02 Kerry Dixon 193 1983-1992 03 Frank Lampard 157 2001- 04 Roy Bentley 150 1948-1956 05 Peter Osgood 150 1964-1974 06 Jimmy Greaves 132 1957-1961 07 Didier Drogba 131 2004- 08 George Mills 125 1929-1943 09 George Hilsdon 107 1906-1912 10 Barry Bridges 93 1958-1966 11 Tommy Baldwin 92 1966-1974 12 Jimmy Floyd Hasselbaink 87 2000-2004 13 Hughie Gallacher 81 1930-1934 14 Bob Whittingham 80 1909-1919 15 Gianfranco Zola 80 1996-2003 16 Eiður Guðjohnsen 80 2000-2006 17 Dennis Wise 76 1990-2001 18 Ron Tindall 69 1953-1961 19 John McNichol 66 1952-1956 20 Clive Walker 65 1975-1984 – piłkarz grający obecnie w klubie Chelsea Rezerwy i akademia John Terry, jeden z najbardziej znanych wychowanków Chelsea Chelsea Londyn jak wiele innych angielskich klubów posiada swoją akademię oraz rezerwy. Ich celem jest jak najlepsze wyszkolenie młodych piłkarzy, którzy później będą w stanie grać w pierwszej drużynie. Obecnie funkcję trenera rezerw pełni Steve Holland, zaś akademią zajmuje się Dermot Drummy. Głównym kierownikiem tych drużyn, a zarazem dyrektorem rozwoju jest Frank Arnesen, który w znacznym stopniu odpowiedzialny jest za rekrutowanie młodych graczy. Drużyna rezerw rozgrywa swoje mecze na stadionie klubu Brentford F.C., Griffin Park. Obecny skład rezerw Nr Poz. Piłkarz 1 bramkarzBR Rhys Taylor 1 bramkarzBR Niclas Heimann 1 bramkarzBR Jan Šebek 2 obrońcaOB Carl Magnay 2 obrońcaOB Nana Ofori-Twumasi 2 obrońcaOB Ben Gordon 2 obrońcaOB Jeffrey Bruma 2 obrońcaOB Ryan Bertrand 2 obrońcaOB Jack Cork Nr Poz. Piłkarz 3 pomocnikPO Michael Woods 3 pomocnikPO Jacob Mellis 3 pomocnikPO Liam Bridcutt 4 napastnikNA Daniel Philliskirk 4 napastnikNA Adam Phillip 4 napastnikNA Gaël Kakuta 4 napastnikNA Fabio Borini 4 napastnikNA Jacopo Sala Obecny skład akademii Nr Poz. Piłkarz 1 bramkarzBR Sam Walker 1 bramkarzBR Aldi Haxhia 2 obrońcaOB Tom Hayden 2 obrońcaOB Aziz Deen-Conteh 2 obrońcaOB Nathaniel Chalobah 2 obrońcaOB Danny Mills 2 obrońcaOB Ben Sampayo 2 obrońcaOB George Saville 2 obrońcaOB Kenny Strickland 3 pomocnikPO Gökhan Töre 3 pomocnikPO Conor Clifford 3 pomocnikPO Nikki Ahamed Nr Poz. Piłkarz 3 pomocnikPO Aliu Djaló 3 pomocnikPO Rohan Ince 3 pomocnikPO Josh McEachran 3 pomocnikPO Anton Rodgers 3 pomocnikPO James Ashton 3 pomocnikPO Billy Clifford 3 pomocnikPO Billy Knott 4 napastnikNA Marko Mitrović 4 napastnikNA Bobby Devyne 4 napastnikNA Milan Lalkovič 4 napastnikNA Philipp Prosenik Sukcesy akademii FA Youth Cup: 3 1960, 1961, 2010 Finał FA Youth Cup: 3 1958, 2008, 2010 Stadion Stadion Stamford Bridge Chelsea rozgrywa swoje mecze na stadionie Stamford Bridge, mieszczącym 41 841 widzów, w którego skład wchodzą dwupiętrowa trybuna północna im. Matthew Hardinga, dwupiętrowa trybuna północna "Shed End", trzypoziomowa "East Stand" oraz najnowsza i największa "West Stand". Obiekt Stamford Bridge wchodzi w skład multipleksu Chelsea Village, który obejmuje również m.in. dwa czterogwiazdkowe hotele, pięć restauracji, sale bankietowe i konferencyjne, kluby nocne, podziemny parking. Nazwa Stamford Bridge oznacza "most nad Stamford" i odnosi się do potoku Stamford, który kiedyś płynął w okolicy. Na tym stadionie zawodnicy Chelsea pobili ligowy rekord 86 meczów u siebie bez porażki – od lutego 2004 r. do 26 października 2008 r., kiedy FC Liverpool pokonał Chelsea 1:0 po samobójczym golu José Bosingwy. Przez ten czas londyński klub prowadziło czterech trenerów: Claudio Ranieri, Jose Mourinho, Avram Grant i Luiz Felipe Scolari. Sponsorzy i partnerzy Adidas – stroje meczowe Samsung – producent sprzętu elektronicznego Etihad Airways – linie lotnicze EA Sports – gry wideo o tematyce sportowej Thomas Cook Sport – podróże Viagogo – dystrybucja biletów Heineken – browar Asian Football Confederation – partner ds. rozwoju piłki nożnej w Azji Ladbrokes – zakłady bukmacherskie Pepsi / Gatorade – napoje National Car Rental – wynajem samochodów Giorgio Armani – garnitury Laurent Perrier – szampan CDM Partners – telekomunikacja i media Bibliografia Michał Pol: Biblioteka Gazety Wyborczej, seria "Słynne kluby piłkarskie: Chelsea Londyn". Gazeta Wyborcza, 2007. ISBN 978-83-7552-057-6. Brak numerów stron w książce Szablon:Chelsea Londyn Szablon:Premier League