ful

ful (język polski)

wymowa:

IPA: [ful], AS: [ful]

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) jęz. język regionu Afryki Zachodniej używany przez ludy Fula; zob. też język ful w Wikipedii

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(2.1) karc. układ kart w pokerze i oczek w grze w kości: trójka z parą

(2.2) pot. piwo pełne, jasne

liczebnik nieokreślony

(3.1) pot. pełno, do pełna

(3.2) pot. mnóstwo

odmiana:

(1.1) nieodm.,

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	ful	ful
dopełniacz	ful	ful
celownik	ful	ful
biernik	ful	ful
narzędnik	ful	ful
miejscownik	ful	ful
wołacz	ful	ful

(2.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	ful	fule
dopełniacz	fula	fuli / fulów
celownik	fulowi	fulom
biernik	fula	fule
narzędnik	fulem	fulami
miejscownik	fulu	fulach
wołacz	fulu	fule

(3.1) nieodm.

przykłady:

(1.1) Wśród dialektów zachodnio-bantuidalnych stanowisko odrębne zajmuje ful, język, który pod wpływem narzeczy semicko-chamickich i ngo-nke oddalił się znacznie od pierwotnego typu rodziny.

(2.1) Pamiętam pewne rozdanie, gdy na stole piętrzyła się całkiem spora sterta banknotów, i autora „Całej jaskrawości”, który zgarnął to wszystko na „śmiertelnego fula”.

składnia:

(3.1) ful + D.

kolokacje:

synonimy:

(1.1) język ful, fula, fulani, fulfulde

(2.1) full

(2.2) full

(3.1) pełno

(3.2) mnóstwo

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

(2.1-2) (3.1)

rzecz. full m

związki frazeologiczne:

na ful

etymologia:

(2.1-2) (3.1) ang. full

uwagi:

tłumaczenia:

(2.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: full

(2.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: full

• angielski: (1.1) fula
• niemiecki: (1.1) Fulfulde

źródła:

ful (język starofryzyjski)

wymowa:

IPA: /ful/, IPA: [ful]

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) pełny

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

prazachgerm. *full < pragerm. *fullaz < praindoeur. *pl̥h₁nós < praindoeur. *pleh₁-

uwagi:

źródła:

ful (język starosaksoński)

wymowa:

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) pełny

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

Hasło zaimportowane automatycznie – nie zostało zweryfikowane w wiarygodnych słownikach. Jeśli znasz starosaksoński, kliknij na Edytuj, dokonaj ewentualnych korekt i usuń niniejszy komunikat. Dziękujemy! Listę innych niesprawdzonych haseł w tym języku można znaleźć pod tym linkiem.

ful (język szwedzki)

wymowa:

IPA: [fʉːl] ​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) brzydki, nieładny, szpetny

(1.2) niegodziwy, podły, wredny

odmiana:

(1) ful, fult, fula; st. wyższy fulare; st. najwyższy fulast

przykłady:

(1.1) Anna har två fula barn. → Anna ma dwoje brzydkich dzieci.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) oestetisk, oskön, smaklös

(1.2) oschysst, otrevlig, tarvlig, nedrig, elak

antonimy:

(1.1) vacker, snygg, fager, söt

(1.2) schysst, hederlig, anständig

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. fulhet, fuling

przysł. fult

związki frazeologiczne:

złożenie rzeczownikowe fulspel

fraza rzeczownikowa den fula ankungen • ful fisk • ful fläck • ful gubbe • fult knep • fula miner • fula ord • fult språk

złożenie przymiotnikowe fulsnygg

fraza przymiotnikowa ful i mun • ful som stryk

etymologia:

st.szw. fūl → brzydki, cuchnący < pragerm. *fulaz; isl. fúll, goc. 𐍆𐌿𐌻𐍃 (fūls), st.ang. fūl (ang. foul), niem. faul

uwagi:

nie mylić z: full → pełny; pijany

źródła: