Wikipedia

Skocznia narciarska

obiekt sportowy używany do skoków narciarskich

Skocznia narciarska – obiekt, na którym odbywają się zawody w skokach narciarskich i kombinacji norweskiej.

Skocznia Bergisel w Innsbrucku

Budowa skoczni narciarskiej

edytuj
 
Skocznia narciarska

Skocznia narciarska składa się z[1]:

  • belki startowej, która określa długość najazdu. Sędziowie, przesuwając belkę do góry lub w dół, regulują długość rozbiegu, co ma wpływ na prędkość, jaką uzyskuje zawodnik. Jeżeli zbyt wielu skoczków ląduje poza linią bezpieczeństwa, konkurs jest przerywany, a rozbieg skraca się poprzez przesunięcie belki startowej;
  • rozbiegu o nachyleniu 30–40 stopni zakończonego progiem o nachyleniu 5–11 stopni;
  • progu skoczni – miejsca, w którym zawodnik odbija się w górę. Do lat 80. XX wieku funkcjonowały progi poziome, które katapultowały skoczka w górę. Przebudowanie progów wydłużyło skoki;
  • buli, czyli grzbietu skoczni. Za nim zaczyna się zeskok o nachyleniu 45 stopni, a więc miejsce, gdzie skoczkowie lądują. Jeśli narciarz spada tuż za bulą, oznacza to, że nie odbił się w ogóle albo odbił się zbyt wysoko;
  • punktu K (punktu konstrukcyjnego). Punkt ten służy do oceny długości skoku. Jeżeli zawodnik wyląduje w punkcie „K”, otrzymuje 60 punktów (120 punktów w przypadku konkursów na skoczniach mamucich). Jeśli go przeskoczy, otrzymuje punkty dodatkowe, a w przypadku wcześniejszego wylądowania są one mu odejmowane. W sytuacji, gdy zawodnik odda bardzo krótki skok, może otrzymać za niego punkty ujemne, jednak sumaryczna nota za odległość skoku i za styl nie może być niższa niż 0;
  • Punktu sędziowskiego – Punkt ten jest posadowiony na 95% długości skoczni, w danym punkcie znajdują się sędziowie podczas konkursów; skoków narciarskich i kombinacji norweskiej
  • linii bezpieczeństwa (zwanej inaczej rozmiarem skoczni („HS”)): jest to punkt wyznaczający granicę bezpieczeństwa skoków. Poza tą linią żaden skoczek nie powinien lądować, bowiem teren niebezpiecznie się spłaszcza. Zbyt dalekie lądowanie może spowodować wypadek, niemniej jednak większość rekordów skoczni przekracza tę linię;
  • szpaleru choinek (linii upadku): do tego miejsca zawodnik nie powinien upaść. Jeżeli to zrobi, sędziowie odejmują punkty za nieprawidłowe lądowanie. Jest to linia, do której ocenia się prawidłowy skok i ostatni jego etap – tak zwany odjazd. Linię tę nazywa się również linią kończącą odjazd;
  • dojazdu – jest to teren, na którym skoczkowie wyhamowują po wylądowaniu, a następnie wypinają narty. Zbyt krótki odjazd może przyczynić się do tego, iż skoczkowie nie zdążą wytracić prędkości i uderzają w bandy z reklamami, dlatego buduje się w takich wypadkach tak zwane przeciwstoki, które powodują lepsze wytracenie prędkości.

Aby zapobiec budowie niebezpiecznie dużych skoczni FIS wprowadziła „regułę 135 metrów”, która ustala, iż maksymalna różnica wysokości między progiem a punktem „HS” nie może przekroczyć 135 metrów, aby skocznia otrzymała homologację i tym samym została dopuszczona do zawodów pod patronatem FIS.

Klasyfikacja skoczni narciarskich

edytuj
Nazwa Rozmiar skoczni (HS) Punkt konstrukcyjny Punkty za 1 metr odległości
Skocznia mała 20–49 m 20–24 m 4,8
25–29 m 4,4
30–34 m 4,0
35–39 m 3,6
40–44 m 3,2
Skocznia średnia 50–84 m 45–49 m
50–59 m 2,8
60–69 m 2,4
70–74 m 2,2
Skocznia normalna 85–109 m 75–79 m
80–99 m 2,0
Skocznia duża 110–149 m 100–134 m 1,8
Skocznia wielka 150–184 m 135–164 m 1,6
Skocznia mamucia 200 m i więcej 180 m i więcej 1,2
Opracowane na podstawie: [2].

Klasyfikacja skoczni ze względu na odległość sędziowską została wprowadzona w sezonie 2004/2005, klasyfikacja ze względu na odległość konstrukcyjną była używana przed tą datą.

Termin skocznia średnia jest niekiedy (niepoprawnie) używany zamiennie z terminem skocznia normalna.

W maju 2023 r. FIS zadecydował o wydzieleniu nowej klasy rozmiaru skoczni, plasującej się pomiędzy skocznią dużą a skocznią mamucią, pod nazwą skocznia wielka[3]. Na chwilę ogłoszenia zmian nie istnieje jednak na świecie żaden obiekt tego typu.

Skocznie narciarskie w Polsce

edytuj

Pierwsze skoki na ziemiach polskich oddano w Sławsku koło Lwowa. Na początku lat 20. XX w. skakano również w Zakopanem na Antałówce, Kalatówkach czy w Dolinie Jaworzynce; w Wiśle na Baraniej Górze i w Głębcach; Krynicy, czy Worochcie (obecnie Ukraina).

Przełom nastąpił po zbudowaniu Wielkiej Krokwi według projektu Karola Stryjeńskiego w 1925 r. Był to doskonały obiekt treningowy dla polskich skoczków. Już w 1929 r. jej rekord był dłuższy o 3 metry od odległości 60 m. Skocznie w Polsce masowo były budowane przed II wojną światową na terenie całej Polski.

Następny boom na skocznie nastąpił w latach 60. i 70. Wiele z nich budowano w czynie społecznym. Większość obiektów z tamtego okresu niszczała i na początku lat 90. XX w. wiele było w fatalnym stanie technicznym.

Dzięki sukcesom Adama Małysza wszczęto wiele inicjatyw związanych z budową skoczni. Kilka zostało wybudowanych przez okolicznych mieszkańców wspólnymi siłami. Jednak kiedy w 2004 roku ruszył Program Rozwoju Skoków Narciarskich Polskiego Związku Narciarskiego, zaczęto budowę obiektów na terenie całej Polski. W latach 2004–2006 otwarto nowe skocznie w Zagórzu K-40, K-20, K-10. W lecie 2008 r. została przebudowana skocznia w Wiśle-Malince. Po remoncie ma ona wymiary K-120 / HS134. Ponadto jest wyposażona w igelit, sztuczne oświetlenie, armatki śnieżne. 28 lutego i 1 marca 2009 odbyły się tam zawody Pucharu Kontynentalnego w skokach narciarskich. W 2008 roku otwarto także zmodernizowaną skocznię w Szczyrku Skalite K 95, na przełomie 2009 roku dobudowano obok skoczni głównej K 95 obiekt o punkcie K usytuowanym na 70 metrze (HS-77) a w 2010 roku dobudowano skocznię K 40 (HS 44) i uroczyście otwarto podczas mistrzostw Polski w skokach narciarskich. W 2010 roku w Bielsku-Białej wybudowane zostały przez klub narciarski LKS Klimczok Bystra dwie, igelitowe skocznie narciarskie K27 i K18. W lipcu 2015 roku otwarto trzy nowe skocznie w Wiśle Centrum K 10, K 20 i K 40. Kolejne modernizacje planowane są w Zakopanem - w 2017 roku zmodernizowana ma być Wielka Krokiew, a w latach 2018-2020 kompleks Średniej Krokwi. W latach 2015–2017 poddano remontowi także skocznię narciarską na Kruczej Skale w Lubawce, dzięki czemu można znów rozgrywać tam zawody i treningi. W 2018 roku w Chochołowie wybudowane zostaną dwie nowe skocznie HS 16 i HS 30 które mają ułatwić dzieciom z Podhala treningi w związku z planowaną i konieczną modernizacją kompleksu Średniej Krokwi.

Skocznia narciarska znajdowała się również w Warszawie przy ulicy Czerniowieckiej na Mokotowie. Została zbudowana w latach 1955−1959 i była skocznią pokrytą igelitem z wieżą startową o wysokości 35 m. Na tej skoczni oficjalny rekord wynosi 40,5 m przez Antoniego Łaciaka. Skakano na niej wyłącznie latem. Ostatnie zawody zostały rozegrane w latach siedemdziesiątych, potem skocznia zaczęła popadać w ruinę i na przełomie 2010 i 2011 roku została rozebrana.

  Czynne skocznie narciarskie w Polsce

edytuj
Miasto Zdjęcie Nazwa Punkt K Rekord
odległości (m) 		Rekord
(data) 		Rekordzista
Zakopane   Wielka Krokiew K-125 147 25 stycznia 2020   Yukiya Satō
  Kompleks skoczni narciarskich
Średniej Krokwi 		K-95 108 29 października 2021   Klemens Murańka
K-64
K-37

K-23

  Adaś K-15
Wisła   Skocznia im. Adama Małysza K-120 139 8 stycznia 2013   Stefan Kraft
  Centrum K-9 12 30 grudnia 2017   Tymoteusz Cienciała[4]
K-19 25 24 listopada 2018   Kacper Tomasiak[4]
K-37 44,5 02 lutego 2020   Tymoteusz Cienciała[4]
Szczyrk   Kompleks skoczni narciarskich Skalite K-95 116 1 marca 2011   Krzysztof Leja[5]
K-70
K-40
Lubawka   Krucza Skała K-85 96 2010[6]   Jakub Kot
Chochołów   Gumolaste K-30 31,5 21 stycznia 2020   Tymoteusz Cienciała[7]
K-15 16,5 16 lutego 2019   Aleksander Luberda[7]
Bielsko-Biała   Kompleks skoczni narciarskich w Bielsku-Białej K-31
K-19
Zagórz   Zakucie K-40
K-20
K-10
Gilowice Łękawka K-20, K-14

Skocznie nieczynne lub nieużytkowane lub amatorskie lub budowane w przyszłości:

Skoczni dużych: 2
Skoczni normalnych: 4
Skoczni średnich: 4
Skoczni małych: 15
Skoczni nieklasyfikowanych: 17

Skocznie narciarskie w pozostałych państwach na świecie

edytuj

Lista zawiera skocznie istniejące, czynne oraz nieczynne. W przypadku braku danych o nazwie skoczni, wpisane jest miasto, w którym się znajduje (miasto – nazwa skoczni – punkt konstrukcyjny).

  Argentyna

edytuj
miasto nazwa skoczni punkt K
San Carlos de Bariloche Salto Catedral K-20

  Australia

edytuj
miasto nazwa skoczni punkt K
Falls Creek Mt. Buller Ski Jump K-30
Hoppers Crossing Ski Jumping Hill K-30
K-20
K-10

  Austria

edytuj
miasto nazwa skoczni punkt K
Tauplitz Kulm K-200
Innsbruck Bergisel K-120
Bischofshofen Sepp Bradl-Skistadion K-125
K-65
K-40
K-20
Villach Villacher Alpenarena K-90
K-60
K-30
K-15
Absam FISU-Schanzen K-70
Bettelwurfschanze K-40
K-20

  Białoruś

edytuj
miasto nazwa skoczni punkt K
Raubiczy / Mińsk Olimpijski Kompleks
Sportowy Raubiczy 		K-74
K-45
K-20

  Bośnia i Hercegowina

edytuj
miasto nazwa skoczni punkt K
Sarajewo Igman K-112
K-90
Travnik Vlašić Skakaonica K-87
Crepoljsko Crepoljsko Skakaonica K-30
Pale Pale Skakaonica K-20

  Bułgaria

edytuj
miasto nazwa skoczni punkt K
Borowec Musała K-90
K-60
K-40
K-15
Samokow Czernija kos K-40
K-25
K-10

  Chiny

edytuj
miasto nazwa skoczni punkt K
Yabuli Dragon Hill K-125
K-90
Jilin Kompleks skoczni narciarskich w Beidahu K-90
K-50
K-30
Zhangjiakou Snow Ruyi National Ski Jumping Centre K-125
K-95

  Chorwacja

edytuj
miasto nazwa skoczni punkt K
Delnice Japlensky Vrh K-70
K-25
Vucnik K-30
Prezid Skakaonica Spetnakova parcela K-40
Zagrzeb Skakaonica Medvednica K-35
K-12
Mrkopalj Skakaonica K-40

  Czarnogóra

edytuj
miasto nazwa skoczni punkt K
Žabljak Zabljak Skakaonica K-45
K-60
K-30

  Czechy

edytuj
miasto nazwa skoczni punkt K
Harrachov Čerťák K-185
K-125
K-90
K-70
K-40
Areal Kraml K-28
K-18
K-10
Liberec Ještěd K-120
K-90
K-50
K-14
Slavia K-31
K-20
Frenštát pod Radhoštěm Areal Horečky K-95
K-45
K-21
K-10
K-5
Rožnov pod Radhoštěm Na Bučiskách K-70
K-35
K-15
K-5

  Dania

edytuj
miasto nazwa skoczni punkt K
Hjørring Smidths Plantage Skihopbakker K-30
K-15
Nuuk Ravnebakken K-30
Søllerød Holtekollen K-25
Vejle Gyllinghøj K-26

  Estonia

edytuj
miasto nazwa skoczni punkt K
Elva Suusahüppemägi K-25
Otepää Tehvandi K-90
K-70
Apteekrimägi K-40
K-25
K-18
K-10
Rakvere Tõrma Kõrgemägi K-30
K-18
Tallinn Mustamäe K-50
K-25
K-18
K-10
Viljandi Lossimäe Hüppemägi K-20
K-10
Võru Andsumä Suusahüppemägi K-30
K-10

  Finlandia

edytuj
miasto nazwa skoczni punkt K
Kuopio Puijo K-120
K-92
K-65
K-28
Ruka Rukatunturi K-120
K-64
K-25
Lahti Salpausselkä K-116
K-90
K-60
K-35
K-25
K-15
Jyväskylä Laajavuori K-100
K-64
K-40
K-28
Rovaniemi Ounasvaara K-90
K-64
K-36
K-25
K-15
K-6
Vuokatti Vuokatti Sport K-90
K-60
K-45
Jämsä Pitkävuori K-100
K-55
K-25
K-15
K-8

  Francja

edytuj
miasto nazwa skoczni punkt K
Courchevel Tremplin du Praz K-120
K-90
K-60
Courchevel 1850 K-54
La Patinoire K-25
Saint-Nizier-du-Moucherotte Dauphine K-112
Chamonix Tremplin aux Bossons K-95
Le Grepon K-56
K-30
K-15
Chaux-Neuve La Côte Feuillée K-90
K-57
K-28
K-10
Autrans Le Claret K-90
K-56
K-29
K-12
Prémanon Les Tuffes K-76
K-45
K-25
Les Houches Le Chanté K-50
K-30
K-15
Sixt-Fer-à-Cheval Nant-Sec K-33
Les Rousses Omnibus K-25
K-10
Paryż (Saint-Denis) Tremplin du Parc Paysagers
de la Courneuve 		K-23

  Gruzja

edytuj
miasto nazwa skoczni punkt K
Bakuriani Sakartwelo K-115
K-90
K-70
K-45

  Hiszpania

edytuj
miasto nazwa skoczni punkt K
Astún Trampolín de Saltos Valle de Astún K-90
K-40
K-25
La Molina Trampolín Albert Bofill Mosella K-75
Font Canaleta K-54
K-24
Ribes de Freser Vall de Núria K-55
K-30

  Holandia

edytuj
miasto nazwa skoczni punkt K
Bergschenhoek Schans K-24
K-15

  Islandia

edytuj
miasto nazwa skoczni punkt K
Akureyri Hlíðarfjall K-25
Ólafsfjörður Skíði-stökk K-15

  Japonia

edytuj
miasto nazwa skoczni punkt K
Sapporo Ōkurayama K-120
Miyanomori K-90
Araiyama K-50
K-30
Hakuba Skocznie olimpijskie K-120
K-90
Otaru Bōyōdai K-80
Shiomidai K-55
K-45
K-35
Zaō Yamagata K-90
Nozawa Onsen Mukobayashi K-90
K-50
K-30
Asahi Suzuran K-70
K-50
Sanbodai K-60
K-40
Asahikawa Arashiyama K-76
K-50
Iiyama Iiyama Ski Jump K-80
K-60
K-30
Kazuno Hanawa K-75
K-50
K-25
Furano Schanze K-80
K-50

  Kanada

edytuj
miasto nazwa skoczni punkt K
Thunder Bay Big Thunder Ski Jumping Center K-120
K-90
K-64
K-37
Whistler Whistler Olympic Park Ski Jumps K-125
K-95
Calgary Alberta Ski Jump Area K-114
K-89
K-63
K-38
K-15
Gatineau Fred Morris Memorial Ski Jumps K-40
K-26
K-10
K-5
Camrose Alberta Ski Jump K-38

  Kazachstan

edytuj
miasto nazwa skoczni punkt K
Ałmaty Gornyj Gigant K-125
K-90
K-70
K-45
K-30
K-15
Szczuczyńsk Burabaj K-125 K-90
Ridder Tramplin K-50

  Korea Południowa

edytuj
miasto nazwa skoczni punkt K
Muju Muju Resort K-120
K-90
K-60
K-35
Pjongczang Alpensia Jumping Park K-125
K-98
K-60
K-35
K-15

  Liechtenstein

edytuj
miasto nazwa skoczni punkt K
Steg Schanze am Steg K-40

  Litwa

edytuj
miasto nazwa skoczni punkt K
Ignalino Trasa K-40
Zarasai Tramplinas K-40

  Łotwa

edytuj
miasto nazwa skoczni punkt K
Sigulda Valmiera K-50
K-18
K-10
K-5

  Macedonia Północna

edytuj
miasto nazwa skoczni punkt K
Popova Šapka Skokalnicata K-30

  Niemcy

edytuj
 
Wieże startowe skoczni Schattenbergschanze K-120 i Allgäu Arena K-90
miasto nazwa skoczni punkt K
Oberstdorf Heini-Klopfer-Skiflugschanze K-200
Erdinger Arena (Schattenbergschanzen / Allgäu Arena) K-120
K-90
K-56
K-30
K-19
Willingen Mühlenkopfschanze K-130
Garmisch-Partenkirchen Große Olympiaschanze K-125
Titisee-Neustadt Hochfirstschanze K-125
Klingenthal Vogtland Arena K-125
Ruhpolding Chiemgau Arena K-115
K-90
K-65
K-40
K-20
Brotterode Inselbergschanze K-105
Braunlage Wurmbergschanze K-90
Brockenwegschanzen K-70
K-58
K-40
K-15
K-7
Oberhof Kanzlersgrund K-120
K-90

  Norwegia

edytuj
 
widok z wieży w Holmenkollbakken (stara skocznia, obecnie w jej miejscu wybudowano nowy obiekt):
latem w niecce dojazdu skoczni urządzany był basen
miasto nazwa skoczni punkt K
Oslo/Holmenkollen Holmenkollbakken K-120
Midtstubakken K-95
Hoeydalsmo Huka Hoppanlegg K-85
Lillehammer Lysgårdsbakken K-123
K-90
Trondheim Granåsen K-124
K-90
K-65
K-40
Vikersund Vikersundbakken K-200[8]
Vikersundbakken (skocznia duża) K-105
Småbakker K-65
K-45
K-25
K-15
K-10
Bærum Skuibakken K-110
Stryn Bjørkelibakken K-90
Våler Gjerdrumsbakken K-90
K-60
Rena Renabakkene K-124
K-90
K-50
K-30
K-5
Mo i Rana Fageraas K-90
Bardu Mobakken K-90
Raufoss Lønnbergbakken K-90
Rælingen Marikollen Skisenter K-88
K-30
K-15
Tromsø Grønnasen K-74
Heddal Notoddenbakken K-90

  Nowa Zelandia

edytuj
miasto nazwa skoczni punkt K
Mount Cook Mount Cook Ski Jump K-25
Mount Ruapehu Mount Ruapehu Ski Jump K-20

  Rosja

edytuj
miasto nazwa skoczni punkt K
Ufa Kompleks skoczni narciarskich w Ufie K-90
K-60
K-40
Niżny Nowogród Kompleks skoczni narciarskich w Niżnym Nowogrodzie K-110
K-80
K-30
K-15
K-10
Toksowo Kawgołowo K-88
K-64,5
K-40
K-26
K-10
K-8
Jekaterynburg Tramplin Sverdlovsk[potrzebny przypis] K-90
K-50
K-30
K-15
Krasnaja Polana Russkije Gorki K-125
K-95
K-65
K-35
K-15
Mieżdurieczensk Jugus K-120
K-90
K-70
K-40
K-20
Niżny Tagił Aist K-120
K-90
K-40
K-20
K-10
Czajkowskij Snieżynka K-125
K-95
K-65

  Rumunia

edytuj
miasto nazwa skoczni punkt K
Borșa Trambulina Tintina K-110
Râșnov Trambulina Valea Cărbunării K-90
K-64
K-35
K-18
Predeal Trambulina Cioplea K-65
Valea Strâmbă Trambulina Harghita K-70
K-20

  Serbia

edytuj
miasto nazwa skoczni punkt K
Goč Skakaonica Dobre Vode K-30
Belgrad Skakaonica Košutnjak K-40
Skakaonica Avala K-20
Popovica Skakaonica K-30
Kopaonik Skakaonica Kopaonik K-20

  Słowacja

edytuj
miasto nazwa skoczni punkt K
Szczyrbskie Jezioro MS 1970 K-120
K-90
Bańska Bystrzyca Skokanské Mostíky Dukla K-120
K-90
K-42
K-26
Areál Žltý Piesok K-63
K-38
K-18

  Słowenia

edytuj
miasto nazwa skoczni punkt K
Planica Letalnica K-200
Bloudkova velikanka K-125
K-90
K-72
K-56
K-41
K-28
K-13
Kranj Bauhenk K-100
Krvavec K-73
K-50
K-30
Gorenja Sava K-58
K-40
K-28
K-20
K-15
Adergas K-28
Ljubno Logarska dolina K-85
K-38
K-15
K-8
Mislinja Skakalnica Dr. Stanko Stoporko K-85
K-65
K-30
K-20
K-14
Velenje Grajski grič K-85
K-22
K-14
K-8
Lublana Mostec K-55
K-38
K-25
K-18
K-12
K-8
Gunclje K-50
K-35
K-23
K-14
Maribor Pohorje Radvanje K-120
K-90
K-60
K-40
K-20

  Stany Zjednoczone

edytuj
miasto nazwa skoczni punkt K
Ironwood Copper Peak K-145
Park City Utah Olympic Park Jumps K-120
K-90
K-65
K-40
K-20
K-10
Lake Placid MacKenzie Intervale Ski Jumping Complex K-120
K-90
K-48
K-18
K-10
Iron Mountain Pine Mountain K-120
K-38
K-25
K-10
Steamboat Springs Howelsen Hill K-114
K-90
K-60
K-38
K-25
K-18
Westby Snowflake K-106
K-65
K-40
K-20
K-10
Anchorage Karl Eid Ski Jumping Complex K-60
K-40
K-15
Ishpeming Suicide Hill K-90
K-38
K-20
K-10
Eau Claire Silver Mine K-85

  Szwajcaria

edytuj
miasto nazwa skoczni punkt K
Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125
Klein-Titlis Schanze K-62
Einsiedeln Schanzen Einsiedeln K-105
K-70
K-45
K-25
Sankt Moritz Olympiaschanze K-95
Kandersteg Nationales Nordisches Skizentrum K-90
K-60
K-30
Berno Gurten K-42
K-25
Davos Bolgenschanze K-74

  Szwecja

edytuj
miasto nazwa skoczni punkt K
Falun Lugnet K-120
K-90
Kvarnberget K-47
K-30
K-15
K-8
K-4
Sollefteå Hallstabacken K-107
K-80
K-55
K-30
K-20
K-10
Örnsköldsvik Paradiskullen K-90
K-55
K-32
K-15
K-5
Hede Hedebacken K-90
K-45
K-25
K-15
Gällivare Dundretkullen K-90

  Turcja

edytuj
miasto nazwa skoczni punkt K
Erzurum Kiremitliktepe K-125
K-95
K-40
K-20

  Ukraina

edytuj
miasto nazwa skoczni punkt K
Worochta Awanhard K-90
K-65
K-45
K-20
Tysowiec Kompleks skoczni narciarskich w Tysowcu K-90
K-70
K-40
K-20
K-10
Wierchowina Czeremosz K-70
K-50
K-20
K-10
Krzemieniec Kompleks skoczni narciarskich w Krzemieńcu K-55
K-40
Kijów Tramplin Olimpijskiy K-80

  Węgry

edytuj
miasto nazwa skoczni punkt K
Budapeszt János-hegy K-35
K-20
Kõszeg Síugrás K-30
K-10
Mátraháza Skocznia narciarska w Mátraházie K-83

  Wielka Brytania

edytuj
miasto nazwa skoczni punkt K
Londyn Wembley Stadium Ski Jump K-30
Londyn Hampstead Heath Ski Jump K-25
Manchester Reddish Vale Ski Jump K-30

  Włochy

edytuj
 
Skocznia narciarska Trampolino Italia w miejscowości Cortina d’Ampezzo
miasto nazwa skoczni punkt K
Predazzo Trampolino Dal Ben K-120
K-95
K-62
K-35
K-20
K-10
Pragelato Stadio del Trampolino K-125
K-95
K-60
K-30
K-15
Cortina d’Ampezzo Trampolino Italia K-90
K-55
K-32
K-20
Gallio/Asiago Trampolino di Pakstall K-95
K-62,5
K-31
K-20
Tarvisio Trampolino Fratelli Nogara K-90
K-33
K-21
Toblach/Dobbiaco Trampolino Sulzenhof K-67
Pellizano Val di Sole K-50
K-37
K-18
Ponte di Legno Trampolino Gigante Corno d’Aola K-90
K-60
K-30

Zobacz też

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. ↑ Paweł Stawowczyk: Elementy skoczni narciarskiej. [dostęp 2011-03-09].
  2. ↑ International Ski And Snowboard Federation: International Ski Competition Rules, Book III – Ski Jumping. fis-ski.com, 2024-07. s. 47–48, 68. [dostęp 2024-07-19]. (ang.).
  3. ↑ International Ski And Snowboard Federation: International Ski Competition Rules, Book III – Ski Jumping. fis-ski.com, 2023-05. s. 47–48. [dostęp 2023-08-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-07-09)]. (ang.).
  4. ↑ a b c Nowy kompleks skoczni w Wiśle-Centrum:. Skocznie narciarskie archiwum. [dostęp 2021-01-27]. (pol.).
  5. ↑ Tadeusz Mieczyński, Marcin Hetnał: Skoki narciarskie: MP w Szczyrku: Małysz z kolejnym tytułem Mistrza Polski!. skijumping.pl, 2010-07-22. [dostęp 2010-07-27].
  6. ↑ Bartosz Leja: Nowe życie skoczni w Lubawce, otwarcie obiektu na Kruczej Skale. Skoki Polska, 28.02.2016. [dostęp 2021-01-27]. (pol.).
  7. ↑ a b Chochołów Gumolaste. Skocznie Narciarskie Archiwum. [dostęp 2021-01-27]. (pol.).
  8. ↑ Vikersund godkjent som K-200. vikersund.no, 2015-02-12. [dostęp 2016-09-28]. (norw.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Skocznia_narciarska&oldid=75466936”