Vejatz lo contengut

Senhòssa

Un article de Wikipèdia, l'enciclopèdia liura.
Vila d'Occitània
Senhòssa
Seignosse
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
La plaja
Geografia fisica
Superfícia 35,09 km²
Altituds
 · Maximala
 · Mejana
 · Minimala
 
62 m
15 m
0 m
Geografia politica
Estat Bandièra de França França
Region
75
Navèra Aquitània
Departament
40
Lanas Escut de Lanas
Arrondiment
401
Dacs
Canton
4025
Marensin-Sud (Soston avant 2015)
Intercom
244000865
CC de Maremne-Ador-Còsta Sud
Cònsol Lionel Camblanne
(2014-2020)
Geografia umana
Populacion
Populacion totala
(2018)
3 874 ab.
Evolucion de la populacion
Evolucion de la populacion

3 969 ab.
Densitat 102,82 ab./km²
Autras informacions
Gentilici Seignossais, Seignossaises (en francés)
Còde postal 40510
Còde INSEE 40296

Senhòssa[1] (en francés: Seignosse) qu'ei ua comuna gascona situada dens lo departament de las Lanas e la region de Navèra Aquitània, ancianament d'Aquitània.

Comunas a l'entorn.

La prononciacion qu'ei [sə'ɲɔsə lu pənu'ŋ]. Las fòrmas ancianas que son Sanctus Andreas de Sinosse aus sègles XI-XII, de Sinossa, en latin, aus sègles XI-XII, Segnosse (mapas de 1638 e de 1647), Seignosse (mapa de 1714), Sagnosse (mapa de 1733) [2].

Segon Dauzat e Rostaing, Senhòssa que vien deu nom galloroman d'òmi Senius, deu gallic Senos,dab lo sufixe aquitanic -ossa [3]. Negre, citat per Bénédicte Boyrie-Fénié qu'aima mei lo nom gallic de persona Sennius[2].

Bénédicte Boyrie-Fénié que causeish lo nomen Sennius, dab lo sufixe aquitanic -otz(e). Per lo Penon, B. Boyrie-Fénié que cita la traduccion deu diccionari de Palai, « pignon » e concretament ua tuqueta o un lòc en penent; lo lòc qu'ei au pè deus tucs (deus piquèirs) [2].

Delamarre que torna a « la proprietat de Senios », Seniossā (e per eth, lo sufixe qu'ei indoeuropèu); qu'adòpta ua explicacion completament celtica [4].

Lo Penon qu'ei un diminutiu de pena, deu gallic pennā, « la punta, l'extremitat » (atau definit per Delamarre [5]).

Administracion

[modificar | Modificar lo còdi]
Lista deus cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
març de 2014 2020 Lionel Camblanne divèrs dreta ensenhaire-cercaire, conselhèr departamentau (2015-)
abriu de 2012 2014 Jean-Bernard Commet divèrs esquèrra  
deceme de 2011 abriu de 2012 Marie-Christine Maisonnave divèrs esquèrra interim
març de 2001 8 de deceme de 2011 Ladislas de Hoyos divèrs dreta retirat de jornalista
junh de 1995 2001 Christian Zago    
Totas las donadas non son pas encara conegudas.
març de 1965 1995 Maurice Ravailhe    
1952 1965 Orner Maisonnave    
  1952      
modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 3608, totala:

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
458 - -

1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
- - - - 536 - - - -

1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
- - 601 - - - - - -

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
641
769
1 003
1 404
1 630
2 427
2 779
2 955
3 131
3 200
2009 2010
3 307
3 378
3 310
3 384
Fonts
Base Cassini de l'EHESS (recercar) - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
Evolucion de la populacion 1962-2008
Evolucion de la populacion 1962-2008


Lòcs e monuments

[modificar | Modificar lo còdi]

Personalitats ligadas dab la comuna

[modificar | Modificar lo còdi]

Véder tanben

[modificar | Modificar lo còdi]

Ligams extèrnes

[modificar | Modificar lo còdi]
  1. http://www.institutoccitan.com/index.php?option=com_content&task=view&id=167&Itemid=0
  2. 2,0 2,1 et 2,2 Bénédicte Boyrie-Fénié, Dictionnaire toponymique des communes. Landes et Bas-Adour, ed. Institut occitan e CAIRN, Pau, 2005, p. 228-229
  3. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 649
  4. Xavier Delamarre, Noms de lieux celtiques de l'Europe ancienne, ed. Errance, 2012, p. 235, 306, 365, 21-22 (lo sufixe -(o)sso-)
  5. Xavier Delamarre, Noms de lieux celtiques de l'Europe ancienne, ed. Errance, 2012, p. 214