Mick Taylor
| Mick Taylor | |||
 | |||
| Fødd | 17. januar 1949 Welwyn Garden City, England (75 år) | ||
|---|---|---|---|
| Fødestad | Welwyn Garden City | ||
| Fødenamn | Michael Kevin Taylor | ||
| Alias | Little Mick | ||
| Opphav | Storbritannia | ||
| Aktiv | 1965 - til i dag | ||
| Sjanger | Blues-rock, rock | ||
| Instrument | Gitar, vokal | ||
| Kjende instrument | Gibson Les Paul Gibson SG | ||
| Tilknytte artistar | John Mayall's Bluesbreakers, The Rolling Stones | ||
| Plateselskap | Columbia, Decca, Rolling Stones, Atlantic, EMI, Virgin, CBS | ||
| Verka som | Musikar, låtskrivar | ||
| Gift med | Rose Millar | ||
| Sambuar med | Susan McMinamin | ||
| Born | Chloe Taylor, Emma Taylor | ||
Michael «Mick» Kevin Taylor (fødd 17. januar 1949 i Welwyn Garden City i Hertfordshire) er ein engelsk musikar som er mest kjend som tidlegare gitarist i The Rolling Stones.
Taylor vart med i The Rolling Stones i 1969 etter at Brian Jones hadde fått sparken, men gav seg alt i 1974, og vart då erstatta av Ronnie Wood.
Han starta å spele gitar alt som niåring og som tenåring danna han band i lag med kameratane kalla The Juniors (eller the Strangers). Dei fekk gjeve ut ein singel og hadde ei framføring på TV. Delar av bandet danna seinare gruppa The Gods som i 1966 varma opp for Cream.
Då Taylor var 16 år gammal (1965) hadde han ein kveld kome for å sjå John Mayall & the Bluesbreakers i Hatfield saman med nokre bandkameratar. Eric Clapton, som spelte i bandet då, møtte ikkje opp, og etter at Taylor hadde snakka med Mayall i pausen, enda han på scenen som gitarist på gitaren til Clapton.
Taylor vart kjend som eit musikalsk vindunderbarn og vart spurt om å verte med i the Bluesbreaker etter Peter Green gav seg. Før han fylte 18, spelte Taylor inn album og turnerte saman med den engelske blues-pioneren John Mayall. Frå 1966 til 1969 utvikla Taylor sin flytande, følsame og bluesbaserte gitarstil.
Då Brian Jones fekk sparken i the Stones, måtte dei ha ein ny gitarist og Jagger spurte John Mayall om råd. Han anbefalte Mick Taylor, som kom på prøvespel og fekk jobben. Ikkje mange år seinare følte han at The Rolling Stones var på veg inn i ein blindveg musikalsk sett og narkotikaproblema deira hadde vorte større. I tillegg vart han ikkje tilskriven som medlåtskrivar på enkelte av songane, og han følte han hadde fått nok og forlet bandet etter albumet It's Only Rock 'n' Roll kom ut i 1974.
Bandet vart særs overraska då Taylor fortalte at han forlet bandet. Jagger har seinare fortalt at han aldri har fått vite årsaka til at han forlet bandet, men at han syntest Taylor hadde viktige bidrag til bandet, mellom anna med å gjere det meir melodiøst. Han sa òg at det er mange som meiner perioden med Taylor i bandet var den beste perioden til the Stones.[1]
I tida etter Stones spelte Taylor med fleire artistar, mellom andre Mike Oldfield, Carla Bley og Little Feat. Det første soloalbumet hans kom i 1979, før han la ut på turne med Alvin Lee frå Ten Years After og i 1983 spelte han med Bob Dylan, på albumet hans Infidels.
Album
[endre | endre wikiteksten]Med The Rolling Stones
[endre | endre wikiteksten]- Get Yer Ya-Yas Out! The Rolling Stones in concert (1970)
- Sticky Fingers (1971)
- Exile On Main St. (1972)
- Goats Head Soup (1973)
- It's Only Rock'n Roll (1974)
Som soloartist
[endre | endre wikiteksten]- Mick Taylor (1979)
- Stranger in This Town (1990)
- Too Hot for Snakes (1991) (Carla Olson & Mick Taylor)
- Stone's Throw (2000)
- 14 Below (2003)
Bakgrunnsstoff
[endre | endre wikiteksten]- Rolling Stones - Mick Taylor Arkivert 2006-04-27 ved Wayback Machine.
Kjelder
[endre | endre wikiteksten]- Denne artikkelen bygger på «Mick Taylor» frå Wikipedia på engelsk, den 16. februar 2009.
- Wikipedia på engelsk oppgav desse kjeldene:
- ↑ Wenner, Jann S. (14. desember 1995). «Jagger Remembers» Arkivert 2008-06-22 ved Wayback Machine..
