Naar inhoud springen

TT Assen 1975

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van Nederland TT Assen 1975
Officiële naam Grote Prijs van Nederland der KNMV
Land Vlag van Nederland Nederland
Datum 28 juni 1975
Organisator FIM
500 cc
Poleposition Vlag van Verenigd Koninkrijk Barry Sheene
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Barry Sheene
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Barry Sheene
Tweede Vlag van Italië Giacomo Agostini
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read
350 cc
Poleposition Vlag van Italië Walter Villa
Snelste ronde Vlag van Venezuela Johnny Cecotto
Eerste Vlag van Duitsland Dieter Braun
Tweede Vlag van Finland Pentti Korhonen
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Alex George
250 cc
Poleposition Vlag van Italië Walter Villa
Snelste ronde Vlag van Italië Walter Villa
Eerste Vlag van Italië Walter Villa
Tweede Vlag van Frankrijk Michel Rougerie
Derde Vlag van Duitsland Dieter Braun
125 cc
Poleposition Vlag van Italië Paolo Pileri
Snelste ronde Vlag van Italië Paolo Pileri
Eerste Vlag van Italië Paolo Pileri
Tweede Vlag van Italië Pier Paolo Bianchi
Derde Vlag van Zwitserland Bruno Kneubühler
50 cc
Poleposition Vlag van Italië Eugenio Lazzarini
Snelste ronde Vlag van Italië Eugenio Lazzarini
Eerste Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ángel Nieto
Tweede Vlag van Duitsland Herbert Rittberger
Derde Vlag van Italië Eugenio Lazzarini
Zijspan
Poleposition Vlag van Duitsland Werner Schwärzel/Vlag van Duitsland Andreas Huber
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Malcolm Hobson/Vlag van Verenigd Koninkrijk Gordon Russell
Eerste Vlag van Duitsland Werner Schwärzel/Vlag van Duitsland Andreas Huber
Tweede Vlag van Zwitserland Rolf Biland/Vlag van Duitsland Bernd Grube
Derde Vlag van Zwitserland Angelo Pantellini/Vlag van Zwitserland Freddo Mazzoni

De TT van Assen 1975 was de zevende race van het wereldkampioenschap wegrace-seizoen 1975. De race werd verreden op 28 juni 1975 op het TT-Circuit Assen nabij Assen, Nederland. De race kostte het leven aan de Duitse coureur Rolf Thiele.

De TT van Assen bestond in 1975 50 jaar. Vanwege de onderbreking tijdens de Tweede Wereldoorlog was het echter de 45e Dutch TT. Door het overlijden van Rolf Thiele werden de feestelijkheden op een laag pitje gezet.

Phil Read (MV Agusta) had in Assen al in de trainingen zijn dag niet. Hij kwalificeerde zich als vijfde achter Barry Sheene (Suzuki), Giacomo Agostini (Yamaha), Teuvo Länsivuori (Yamaha) en zelfs Gianfranco Bonera (MV Agusta), die voor het eerst fit genoeg was na zijn beenbreuk in Modena in het voorjaar. Net als in de 350cc-klasse was er een bliksemstart voor Wil Hartog (Yamaha), die vanaf de derde startrij als eerste weg was, terwijl Länsivuori zijn Suzuki bijna als laatste aan de praat kreeg. Phil Read nam ondanks de wegliggingsproblemen die hij met de MV Agusta 500 4C ondervond al snel de leiding over, gevolgd door Sheene en Agostini. Na vier ronden passeerden Agostini en Sheene Phil Read en ze begonnen ook meteen van hem weg te lopen. Sheene scheen Agostini makkelijk te kunnen volgen: hij reed steeds rechtop zittend achter hem, maar als Sheene Ago passeerde kon die ook weer makkelijk in de slipstream blijven. Ze wisselden dus wel een aantal malen van positie, maar geen van tweeën konden ze echt het verschil maken. De race werd dan ook pas op de streep beslist: Barry Sheene haalde de eerste overwinning voor zijn Suzuki RG 500, Agostini werd tweede en Phil Read werd derde. De tijdwaarnemingsapparatuur kon het verschil toen nog niet meten, de finishfoto bepaalde dat Barry Sheene een banddikte voorsprong had.

Uitslag 500 cc

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Barry Sheene Suzuki 48' 01" 0 15
2 Vlag van Italië Giacomo Agostini Yamaha +0" 0 12
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read MV Agusta +48" 7 10
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Newbold Yamaha 8
5 Vlag van Finland Teuvo Länsivuori Yamaha 6
6 Vlag van Italië Gianfranco Bonera MV Agusta 5
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Williams Yamaha 4
8 Vlag van Zwitserland Hans Stadelmann Yamaha 3
9 Vlag van Oostenrijk Karl Auer Yamaha 2
10 Vlag van Nederland Piet van der Wal Yamaha 1
11 Vlag van Duitsland Helmut Kassner Yamaha
12 Vlag van Verenigde Staten Cliff Carr Yamaha
13 Vlag van Nederland Rob Bron Suzuki
14 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Rutter Yamaha
15 Vlag van Nederland Dick Alblas König
16 Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Ellis Yamaha
17 Vlag van Duitsland Hans-Otto Butenuth Yamaha
18 Vlag van Verenigd Koninkrijk Charlie Williams Maxton-Yamaha
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Alex George Yamaha
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Barry Ditchburn Kawasaki
DNF Vlag van Frankrijk Patrick Pons Yamaha val
DNF Vlag van Australië Jack Findlay Yamaha val
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Mick Grant Kawasaki
DNF Vlag van Canada Yvon Duhamel Kawasaki
DNF Vlag van Frankrijk Christian Léon König
DNF Vlag van Duitsland Horst Lahfeld König
DNF Vlag van Nederland Wil Hartog Yamaha
DNF Vlag van Nederland Jan van Disseldorp Yamaha
DNF Vlag van Frankrijk Bernard Fau Yamaha
DNF Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Alan North Yamaha
DNS Vlag van Brazilië Edu Celso-Santos Yamaha blessure

[1]

Het podium na de 350cc-race in Assen: winnaar Dieter Braun en beste Nederlander Wil Hartog

Al tijdens de trainingen in de 350cc-klasse deden de privérijders het erg goed. Giacomo Agostini (Yamaha) was weliswaar de snelste, maar op de eerste startrij stonden ook Alex George (Yamaha), Dieter Braun (Yamaha), en Pentti Korhonen (Yamaha). Johnny Cecotto (Yamaha) stond op de tweede startrij en had bovendien ook een slechte start. Wil Hartog (Yamaha) had na problemen in de training slechts de 16e tijd, maar samen met George en Korhonen (Yamaha) was hij bij de start als snelste weg en hij kwam na de eerste ronde als eerste door. Agostini had ook een slechte start en was toen slechts zevende. Hartog viel iets terug en kwam in een gevecht met Agostini terecht, terwijl de strijd om de leiding ging tussen George, Korhonen en Braun. Uiteindelijk won Dieter Braun, Korhonen werd tweede en George werd derde. De fabrieksrijders Agostini en Cecotto werden vierde en vijfde.

Uitslag 350 cc

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Duitsland Dieter Braun Yamaha 49' 12" 9 15
2 Vlag van Finland Pentti Korhonen Yamaha +1" 2 12
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Alex George Yamaha +2" 5 10
4 Vlag van Italië Giacomo Agostini Yamaha 8
5 Vlag van Venezuela Johnny Cecotto Yamaha 6
6 Vlag van Nederland Wil Hartog Yamaha 5
7 Vlag van Zwitserland Hans Stadelmann Yamaha 4
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Rutter Yamaha 3
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Chas Mortimer Yamaha 2
10 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Jon Ekerold Yamaha 1
11 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Williams Yamaha
12 Vlag van Frankrijk Olivier Chevallier Yamaha
13 Vlag van Frankrijk Philippe Bouzanne Yamaha
14 Vlag van Nederland Piet van der Wal Yamaha
15 Vlag van Duitsland Helmut Kassner Yamaha
16 Vlag van Australië Jack Findlay Yamaha
17 Vlag van Frankrijk Jean-François Baldé Yamaha
DNF Vlag van Nederland Nico van der Zanden Yamaha
DNF Vlag van Nederland Boet van Dulmen MZ
DNF Vlag van Oostenrijk Karl Auer Yamaha
DNF Vlag van Nederland Rob Bron Yamaha
DNF Vlag van Australië John Dodds Yamaha
DNF Vlag van Frankrijk Patrick Pons Yamaha
DNF Vlag van Frankrijk Christian Bourgeois Yamaha
DNF Vlag van Frankrijk Jean-Louis Guignabodet Yamaha val
DNF Vlag van Frankrijk Gérard Choukroun Yamaha
DNF Vlag van Frankrijk Michel Rougerie Harley-Davidson
DNF Vlag van Italië Walter Villa Harley-Davidson
DNF Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Víctor Palomo Yamaha
DNS Vlag van Brazilië Adu Celso Santos Yamaha blessure[1]

Johnny Cecotto (Yamaha) startte in de 250cc-race als snelste en Harley-coureurs Walter Villa en Michel Rougerie konden hem niet volgen. De betrouwbaarheid van de Yamaha's begon echter een probleem te worden en Cecotto stopte dan ook toen zijn motor dreigde vast te lopen. Villa kwam nu weliswaar aan de leiding, maar bij Harley-Davidson bestonden kennelijk geen teamorders, want Rougerie wist hem zelfs te passeren. Rougerie viel echter waardoor Villa de race won. Michel Rougerie lag zo ver voor Dieter Braun (Yamaha), dat hij ondanks zijn val toch nog tweede werd, vóór Braun. In de derde ronde van deze race viel Rolf Thiele bij "de Bult". Hij overleed later die middag aan zijn verwondingen.

Uitslag 250 cc

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Italië Walter Villa Harley-Davidson 46' 53" 9 15
2 Vlag van Frankrijk Michel Rougerie Harley-Davidson +46" 8 12
3 Vlag van Duitsland Dieter Braun Yamaha +53" 5 10
4 Vlag van Zwitserland Bruno Kneubühler Yamaha 8
5 Vlag van Canada Yvon Duhamel Kawasaki 6
6 Vlag van Finland Pentti Korhonen Yamaha 5
7 Vlag van Frankrijk Patrick Pons Yamaha 4
8 Vlag van Nederland Nico van der Zanden Yamaha 3
9 Vlag van Frankrijk Jean-Louis Guignabodet Yamaha 2
10 Vlag van Zweden Leif Gustafsson Yamaha 1
11 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Alan North Yamaha
12 Vlag van Frankrijk Jean-François Baldé Yamaha
13 Vlag van Nederland Adrie van den Broeke Yamaha
14 Vlag van Duitsland Rolf Minhoff Yamaha
15 Vlag van Noord-Ierland Tom Herron Yamaha
16 Vlag van Frankrijk Philippe Bouzanne Yamaha
17 Vlag van Duitsland Horst Lahfeld Yamaha
DNF Vlag van Venezuela Johnny Cecotto Yamaha motor
DNF Vlag van Italië Paolo Pileri Yamaha
DNF Vlag van Finland Tapio Virtanen MZ
DNF Vlag van Duitsland Rolf Thiele Yamaha val (†)
DNF Vlag van Nederland Leo Bovee Yamaha val
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Mick Grant Kawasaki
DNF Vlag van Italië Otello Buscherini Yamaha
DNF Vlag van Frankrijk Gérard Choukroun Yamaha
DNF Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Víctor Palomo Yamaha
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Chas Mortimer Yamaha
DNF Vlag van Australië John Dodds Yamaha
DNF Vlag van Frankrijk Olivier Chevallier Yamaha
DNF Vlag van Oostenrijk Harald Bartol Yamaha
DNS Vlag van Nederland Boet van Dulmen MZ Griepaanval

Jan Huberts kreeg in Assen een Morbidelli, maar dat was nog een oud exemplaar uit 1974, uit de tijd dat Jorg Möller de machines nog niet had kunnen verbeteren. Huberts kon er weinig mee beginnen: tijdens de trainingen trilde de machine zo erg dat Huberts blaren onder zijn voetzolen kreeg en in de wedstrijd begon de motor over te slaan en moest Huberts opgeven. De nieuwe Morbidelli's van Pier Paolo Bianchi en Paolo Pileri waren veel sneller dan de rest van het veld. In het begin van de race regende het nog lichtjes, waardoor Pileri iets wegliep van zijn teamgenoot. Toen het droog werd sloot Bianchi aan maar bleef Pileri volgens afspraak op enkele meters afstand volgen tot aan de finish. Jos Schurgers, die al enkele jaren eerder gestopt was maar elk jaar alleen in Assen met zijn oude Bridgestone aan de start kwam, was even derde, maar zakte terug. Bruno Kneubühler (Yamaha) werd uiteindelijk derde.

Uitslag 125 cc

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Italië Paolo Pileri Morbidelli 45' 42" 9 15
2 Vlag van Italië Pier Paolo Bianchi Morbidelli +0" 3 12
3 Vlag van Zwitserland Bruno Kneubühler Yamaha +1' 11" 0 10
4 Vlag van Zweden Leif Gustafsson Yamaha 8
5 Vlag van Nederland Jos Schurgers Bridgestone 6
6 Vlag van Italië Otello Buscherini Malanca 5
7 Vlag van Oostenrijk Johann Zemsauer Rotax 4
8 Vlag van Oostenrijk Harald Bartol Suzuki 3
9 Vlag van Nederland Roel Cornelis Yamaha 2
10 Vlag van Nederland Peter van Niel Yamaha 1
11 Vlag van Duitsland Peter Frohnmeyer Maico
12 Vlag van Finland Pentti Salonen Yamaha
13 Vlag van Nederland Aart Valster Yamaha
14 Vlag van Zwitserland Hans Müller Yamaha
15 Vlag van Oostenrijk Hans-Jürgen Hummel Yamaha
DNF Vlag van Zweden Kent Andersson Yamaha
DNF Vlag van Nederland Henk van Kessel Bridgestone-Yamaha[2]
DNF Vlag van Nederland Jan Huberts Morbidelli motor
DNF Vlag van Nederland Jan Hardonk Maico
DNF Vlag van Nederland Cees van Dongen Yamaha
DNF Vlag van Italië Eugenio Lazzarini Piovaticci
DNF Vlag van Duitsland Rolf Thiele Maico
DNF Vlag van Frankrijk Maurice Maingret Yamaha
DNF Vlag van Frankrijk Thierry Tchernine Yamaha
DNF Vlag van Duitsland Gert Bender Bender
DNF Vlag van Nederland Leo Bovee Yamaha

In Assen waren de eerdere startproblemen van de Piovaticci van Eugenio Lazzarini opgelost. Hij was snel weg, maar dit keer had hij vergeten zijn benzinekraan open te draaien, waardoor hij weer ver terugviel. Julien van Zeebroeck (Van Veen-Kreidler) startte slecht en weet dat na de race aan "zenuwen". In de eerste ronde gingen Henk van Kessel (Kreidler) en Ángel Nieto (Van Veen-Kreidler) aan de leiding. Lazzarini was toen 21e. Van Kessel moest iets lossen door een slippende koppeling en werd tiende. Lazzarini brak het ronderecord en vocht zich door het veld naar voren. Na vijf ronden reden Hans-Jürgen Hummel (Kreidler) en Herbert Rittberger (Kreidler) aan de leiding en zijn namen een kleine voorsprong op Nieto. Toen Lazzarini uiteindelijk ook Gerrit Strikker (Kreidler) passeerde, vocht het drietal Nieto, Lazzarini en Strikker zich een weg naar voren om Hummel en Rittberger te achterhalen. Hummel viel uit door een afgebroken ophanging van zijn uitlaat. In de laatste ronde reed Lazzarini aan de leiding, maar in de eindfase wist Nieto hem nog in te halen. Ángel Nieto won, Herbert Rittberger werd tweede en Eugenio Lazzarini werd derde. Nieto hoefde nog slechts 1 wedstrijd te winnen om wereldkampioen te worden.

Uitslag 50 cc

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ángel Nieto Van Veen-Kreidler 32' 43" 0 15
2 Vlag van Duitsland Herbert Rittberger Kreidler +0" 2 12
3 Vlag van Italië Eugenio Lazzarini Piovaticci +0" 3 10
4 Vlag van Nederland Gerrit Strikker Kreidler 8
5 Vlag van België Julien van Zeebroeck Van Veen-Kreidler 6
6 Vlag van Duitsland Rudolf Kunz Kreidler 5
7 Vlag van Nederland Juup Bosman Jamathi 4
8 Vlag van Nederland Theo van Geffen DRM 3
9 Vlag van Duitsland Gerhard Thurow Kreidler 2
10 Vlag van Nederland Henk van Kessel Kreidler 1
11 Vlag van Nederland Theo Timmer Jamathi
12 Vlag van Nederland Roel Cornelis Kreidler
13 Vlag van Italië Claudio Lusuardi Derbi
14 Vlag van Nederland Henk ten Wolde Kreidler
15 Vlag van Duitsland Ingo Emmerich Kreidler
16 Vlag van Zwitserland Rolf Blatter Kreidler
17 Vlag van Duitsland Walter Däuwel Kreidler
18 Vlag van Nederland Joop Zwetsloot Roton
19 Vlag van Duitsland Wolfgang Golembeck Kreidler
DNF Vlag van Zwitserland Stefan Dörflinger Kreidler val
DNF Vlag van Nederland Jan Huberts Kreidler val
DNF Vlag van Oostenrijk Hans-Jürgen Hummel Kreidler uitlaatbevestiging
DNF Vlag van Nederland Ton Kooyman Hemeyla
DNF Vlag van Nederland Cees van Dongen Kreidler
DNF Vlag van Nederland Nico Polane Kreidler

Zijspanklasse

[bewerken | brontekst bewerken]

Rolf Biland verloor tijdens de training in Assen zijn bakkenist Freddy Freiburghaus, die in de Veenslang uit het zijspan viel. Hij startte de race met invaller Bernd Grube, maar vergat dit te melden en zodoende wist de organisatie niet of Biland wel een startbewijshouder in zijn zijspan had. In de race waren Werner Schwärzel/Andreas Huber niet te kloppen. In de eerste ronde namen ze al zes seconden voorsprong op George O'Dell/Alan Gosling (König). Er ontstond wel een flinke strijd om de tweede plaats, waarbij een aantal combinaties van de baan schoven. Uiteindelijk wist Malcolm Hobson zich wat van de rest af te scheiden en hij reed zelfs even een seconde per ronde sneller dan Schwärzel. Hobson/Russell gleden echter in de Ruskenhoek van de baan, waardoor Angelo Pantellini/Freddo Mazzoni met hun König op de tweede plaats kwamen. Pantellini werd uiteindelijk ingehaald door de sterk opkomende Biland, die zelfs nog met enige voorsprong tweede werd. Steinhausen viel uit, waardoor het wereldkampioenschap nog steeds spannend was.

Uitslag zijspanklasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Punten
1 Vlag van Duitsland Werner Schwärzel Vlag van Duitsland Andreas Huber König 47' 40" 3 15
2 Vlag van Zwitserland Rolf Biland Vlag van Duitsland Bernd Grube Seymaz-Yamaha +18" 2 12
3 Vlag van Zwitserland Angelo Pantellini Vlag van Zwitserland Freddo Mazzoni König +30" 0 10
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk George O'Dell Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Gosling Renwick-König 8
5 Vlag van Italië Amedeo Zini Vlag van Italië Andrea Fornaro König 6
6 Vlag van Duitsland Siegfried Maier Vlag van Duitsland Gerhard Lehmann SMS-Yamaha 5
7 Vlag van Nederland Cees Smit Vlag van Nederland Jan Smit König 4
8 Vlag van Duitsland Heinz Luthringshauser Vlag van Duitsland Hermann Hahn Busch Spezial-BMW 3
9 Vlag van Duitsland Otto Haller Vlag van Duitsland Erich Haselbeck BMW 2
10 Vlag van Duitsland Gustav Pape Vlag van Duitsland Franz Kallenberg König 1
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Malcolm Hobson Vlag van Verenigd Koninkrijk Gordon Russell Yamaha ongeluk
DNF Vlag van Duitsland Rolf Steinhausen Vlag van Duitsland Josef Huber Busch-König
Vorige race:
Isle of Man TT 1975
FIM wereldkampioenschap wegrace
27e seizoen (1975)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van België 1975

Vorige race:
TT Assen 1974
TT Assen Volgende race:
TT Assen 1976