De slag was een demonstratie van de effectiviteit van stormtroepen en de infiltratietactieken die mede ontwikkeld waren door Oskar von Hutier. Oostenrijk-Hongaarse troepen, versterkt met Duitse eenheden, wisten door de Italiaanse verdedigingslinies te breken en joegen de Italianen, die praktisch geen mobiele reserves hadden, op de vlucht. De volgende dag werd een Italiaanse divisie nabij Longarone gevangengenomen door Duitse troepen onder Erwin Rommel.