Paul Kuhn

Paul Kuhn
	Paul Kuhn in 2005
Algemene informatie
Bijnaam	Paulchen
Geboren	12 maart 1928
Geboorteplaats	Wiesbaden
Overleden	23 september 2013
Overlijdensplaats	Bad Wildungen
Land	Duitsland
Werk
Genre(s)	Schlager
Beroep	Zanger, pianist en bandleider
Instrument(en)	Piano
	(en) AllMusic-profiel; (en) Discogs-profiel; (en) IMDb-profiel; (en) MusicBrainz-profiel;
Portaal	Muziek

Paul "Paulchen" Kuhn (Wiesbaden, 12 maart 1928 – Bad Wildungen, 23 september 2013) was een Duits pianist, bandleider en zanger.

Carrière

Kuhn bleek al jong muzikaal talent te hebben. Als scholier trad hij al op voor gasten in het Wiesbader Wijnlokaal Eimer. Na zijn opleiding door Kurt Thomas bij het Musischen Gymnasium Frankfurt am Main ging Kuhn als 17-jarige naar het conservatorium in Wiesbaden. Naast deze studie werkte hij al als professioneel jazzpianist. Met de opkomst van muziekprogramma's, uitgezonden door de omroep, werd Kuhn een veelgeziene gast op de televisieschermen.

Schlagerzanger

Als schlagerzanger werkte Kuhn mee aan titels als Der Mann am Klavier (1954), Es gibt kein Bier auf Hawaii (1963) en Die Farbe der Liebe. In 1957 nam hij met het lied Das Klavier über mir deel aan de Duitse voorronde voor het Eurovisiesongfestival, maar hij bereikte hiermee slechts de derde plaats.

Pianist

Als pianist rekent Kuhn Art Tatum en George Shearing evenals – door de bijzonder stilistische noten- akkoordzetting – Hank Jones tot zijn voorbeelden. Uitstapjes naar de bebop maakte hij met stukken als Stitt's tune (2002) en Ornithology (1999).

Bandleider

Voor Kuhn als arrangeur en bandleider was Count Basie het grote voorbeeld, "Basie is de basis" volgens Kuhn. Zijn belangrijkste werk als arrangeur en bandleider was vanaf 1968 van bigbandleider van de Sender Freies Berlin.

Producent

Als producent zocht Kuhn aan het eind van de vijftiger jaren naar jonge talenten – vond onder andere Ralf Bendix, Rocco Granata, Howard Carpendale – en produceerde hun opnamen.

Entertainer en acteur

Als acteur en entertainer trad Kuhn in diverse televisieseries op, bijvoorbeeld Biedermann und die Brandstifter (1958), Spiel mit Vieren, Hallo Paulchen en Paul's Party.

Prijzen

1953: Jazzpianist nr. 1 in Duitsland
1971: Goldene Kamera voor zijn televisiewerk (Paul's Party)
1976: Deutscher Schallplattenpreis
1976: Hans-Bredow-Medaille (voor zijn verdiensten voor de omroep)
2002: German Jazz Trophy
2003: Pianist van het jaar
2003: Goldene Europa, oudste Duitse televisieprijs

Literatuur

Paul Kuhn: Swingende Jahre. Der Mann am Klavier erzählt seine Lebensgeschichte. Bastei Lübbe, Bergisch Gladbach 1988, ISBN 3-404-61140-3.
Nadja Mayer: Die Paul Kuhn Story. Parthas, Berlin 2007, mit 1 CD, ISBN 3-86601-510-0.

Externe link

(en) Paul Kuhn in de Internet Movie Database
(de) Nieuwsartikel