My Favorite Spy (1951)
| My Favorite Spy Je moet maar pech hebben | ||||
|---|---|---|---|---|
| Regie | Norman Z. McLeod | |||
| Producent | Paul Jones | |||
| Scenario | Edmund L. Hartmann Jack Sher | |||
| Hoofdrollen | Bob Hope Hedy Lamarr Francis L. Sullivan | |||
| Muziek | Victor Young | |||
| Montage | Frank Bracht | |||
| Cinematografie | Victor Milner | |||
| Distributie | Paramount Pictures | |||
| Première | 17 december 1951 | |||
| Genre | Komedie | |||
| Speelduur | 91 minuten | |||
| Taal | Engels | |||
| Land |  Verenigde Staten
| |||
| Opbrengst | $ 2.600.000 | |||
| (en) IMDb-profiel | ||||
| MovieMeter-profiel | ||||
| (mul) TMDb-profiel | ||||
| (en) AllMovie-profiel | ||||
| ||||
My Favorite Spy is een Amerikaanse filmkomedie uit 1951 onder regie van Norman Z. McLeod. Destijds werd de film in Nederland uitgebracht onder de titel Je moet maar pech hebben.[1]
Verhaal
[bewerken | brontekst bewerken]De komiek Peanuts White wordt door de Amerikaanse overheid gerekruteerd om zich uit te geven voor de spion Eric Augustine. Hij moet een kostbare microfilm kopen in Tanger. Daar maakt hij kennis met de aantrekkelijke Lily Dalbray, een oude vriendin van Eric Augustine.
Rolverdeling
[bewerken | brontekst bewerken]| Acteur | Personage |
|---|---|
| Bob Hope | Peanuts White / Eric Augustine |
| Hedy Lamarr | Lily Dalbray |
| Francis L. Sullivan | Karl Brubaker |
| Arnold Moss | Tasso |
| John Archer | Henderson |
| Luis Van Rooten | Rudolf Hoenig |
| Stephen Chase | Donald Bailey |
| Morris Ankrum | Generaal Frazer |
| Angela Clarke | Waarzegster |
| Iris Adrian | Lola |
| Frank Faylen | Newton |
| Mike Mazurki | Monkara |
| Marc Lawrence | Ben Ali |
| Tonio Selwart | Harry Crock |
| Ralph Smiley | El Sarif |
Externe link
[bewerken | brontekst bewerken]- (en)
My Favorite Spy in de Internet Movie Database
Bronnen, noten en/of referenties
- ↑ Cinema Context Nederlandse titel
· 
· 