Meistaradeildin
| Betrideildin | ||||
|---|---|---|---|---|
| Land |  Faeröer
| |||
| Bond | FSF | |||
| Niveau | 1 | |||
| Opgericht | 1942 | |||
| Systeem | Competitie | |||
| Degradatie naar | 1. Deild | |||
| Internationale kwalificatie |
Champions League 1x eerste voorronde Conference League 1x eerste voorronde | |||
| Aantal teams | 10 | |||
| Huidige kampioen | KÍ (2023) | |||
| Recordkampioen | HB (24) | |||
| Website | fsf.fo | |||
| ||||
De Meistaradeildin (Meesterdivisie) is de hoogste voetbalcompetitie voor mannen op de Faeröer Eilanden. Om sponsorredenen wordt de voetbalklasse ook wel Betrideildin genoemd. De competitie, waarin tien clubs strijden om het landskampioenschap, wordt georganiseerd door de FSF.
Competitie
[bewerken | brontekst bewerken]Vanaf 1942 zijn er enkele naamswijzigingen doorgevoerd, meestal vanwege de hoofdsponsor van de competitie.
1942-1975: Meistaradeildin
1976-2004: 1. deild
2005-2008: Formuladeildin
2009-2011: Vodafondeildin
2012-2017: Effodeildin
2018-: Betrideildin
De competitie bestaat uit tien clubs die elk seizoen drie keer tegen elkaar uitkomen. De kampioen plaatst zich voor (de voorronden van) de Champions League en de nummer twee, samen met de bekerwinnaar, voor (de voorronden van) de UEFA Conference League.
Onder de Meistaradeildin bevinden zich nog de 1. Deild, 2. Deild en de 3. Deild, dat zijn respectievelijk de tweede, derde en vierde klasse in het Faeröerse voetbalsysteem. De twee succesvolste clubs zijn HB Tórshavn en KÍ Klaksvík met respectievelijk 23 en 17 kampioenschappen. HB is de enige ploeg die vanaf het ontstaan van de divisie op het hoogste niveau speelt, KÍ ontbrak een seizoen.
Kampioenen
[bewerken | brontekst bewerken] Meistaradeildin
1942 · KÍ Klaksvík
1943 · TB Tvøroyri
1944 · geen kampioen
1945 · KÍ Klaksvík
1946 · B36 Tórshavn
1947 · SÍ Sørvágur
1948 · B36 Tórshavn
1949 · TB Tvøroyri
1950 · B36 Tórshavn
1951 · TB Tvøroyri
1952 · KÍ Klaksvík
1953 · KÍ Klaksvík
1954 · KÍ Klaksvík
1955 · Havnar B Tórshavn
1956 · KÍ Klaksvík
1957 · KÍ Klaksvík
1958 · KÍ Klaksvík
1959 · B36 Tórshavn
1960 · Havnar B Tórshavn
1961 · KÍ Klaksvík
1962 · B36 Tórshavn
1963 · Havnar B Tórshavn
1964 · Havnar B Tórshavn
1965 · Havnar B Tórshavn
1966 · KÍ Klaksvík
1967 · KÍ Klaksvík
1968 · KÍ Klaksvík
1969 · KÍ Klaksvík
1970 · KÍ Klaksvík
1971 · Havnar B Tórshavn
1972 · KÍ Klaksvík
1973 · Havnar B Tórshavn
1974 · Havnar B Tórshavn
1975 · Havnar B Tórshavn
1. Deild
1976 · TB Tvøroyri
1977 · TB Tvøroyri
1978 · Havnar B Tórshavn
1979 · ÍF Fuglafjørður
1980 · TB Tvøroyri
1981 · Havnar B Tórshavn
1982 · Havnar B Tórshavn
1983 · GÍ Gøta
1984 · B68 Toftir
1985 · B68 Toftir
1986 · GÍ Gøta
1987 · TB Tvøroyri
1988 · Havnar B Tórshavn
1989 · B71 Sandur
1990 · Havnar B Tórshavn
1991 · KÍ Klaksvík
1992 · B68 Toftir
1993 · GÍ Gøta
1994 · GÍ Gøta
1995 · GÍ Gøta
1996 · GÍ Gøta
1997 · B36 Tórshavn
1998 · Havnar B Tórshavn
1999 · KÍ Klaksvík
2000 · VB Vágur
2001 · B36 Tórshavn
2002 · Havnar B Tórshavn
2003 · Havnar B Tórshavn
2004 · Havnar B Tórshavn
2005 · B36 Tórshavn
2006 · Havnar B Tórshavn
2007 · NSÍ Runavík
2008 · EB/Streymur Eiði
2009 · Havnar B Tórshavn
2010 · Havnar B Tórshavn
2011 · B36 Tórshavn
2012 · EB/Streymur
2013 · Havnar B Tórshavn
2014 · B36 Tórshavn
2015 · B36 Tórshavn
2016 · Víkingur Gøta
2017 · Víkingur Gøta
2018 · Havnar B Tórshavn
2019 · KÍ Klaksvík
2020 · Havnar B Tórshavn
2021 · KÍ Klaksvík
2022 · KÍ Klaksvík
2023 · KÍ Klaksvík
Prestaties per club
[bewerken | brontekst bewerken]| Club | Titels | Jaren |
|---|---|---|
| HB Tórshavn | 24 | 1955, 1960, 1963, 1964, 1965, 1971, 1973, 1974, 1975, 1978 1981, 1982, 1988, 1990, 1998, 2002, 2003, 2004, 2006, 2009 2010, 2013, 2018, 2020 |
| KÍ Klaksvík | 21 | 1942, 1945, 1952, 1953, 1954, 1956, 1957, 1958, 1961, 1966 1967, 1968, 1969, 1970, 1972, 1991, 1999, 2019, 2021, 2022, 2023 |
| B36 Tórshavn | 11 | 1946, 1948, 1950, 1959, 1962, 1997, 2001, 2005, 2011, 2014, 2015 |
| TB Tvøroyri | 7 | 1943, 1949, 1951, 1976, 1977, 1980, 1987 |
| GÍ Gøta | 6 | 1983, 1986, 1993, 1994, 1995, 1996 |
| B68 Toftir | 3 | 1984, 1985, 1992 |
| EB/Streymur | 2 | 2008, 2012 |
| Víkingur Gøta | 2 | 2016, 2017 |
| SÍ Sørvágur | 1 | 1946 |
| ÍF Fuglafjørður | 1 | 1979 |
| B71 Sandur | 1 | 1989 |
| VB Vágur | 1 | 2000 |
| NSÍ Runavík | 1 | 2007 |
Eeuwige ranglijst deelname (1947-2024)
[bewerken | brontekst bewerken]Clubs in het vet spelen in 2024 in de hoogste klasse.
|
|
- *in 1995 als Sumba/VB, in 2006, 2007 als VB/Sumba
Ontwikkeling
[bewerken | brontekst bewerken]
In 1942 werd de Meistaradeildin opgericht en werd de kampioen door middel van een afvalrace bekendgemaakt waaraan vier ploegen deelnamen: KÍ Klaksvík, TB Tvøroyri, B36 Tórshavn en HB Tórshavn. Uiteindelijk ging de titel naar eerstgenoemde. Een jaar later kwam er een tweede klasse, maar er was nog geen promotie-degradatiesysteem in die tijd. In 1944, een jaar na de invoering van het tweede niveau, werd er geen competitie gespeeld. Het volgende seizoen zou een jaar later aanvangen waarin TB Tvøroyri uiteindelijk de titel zou pakken. Ook andere teams als onder andere MB Miðvágur, SÍ Sørvágur en VB Vágur deden regelmatig mee aan de competitie in de jaren veertig. SÍ eindigde als tweede in 1945 en won het kampioenschap in 1947, maar verliet daarna de competitie weer. Datzelfde gold voor VB Vágur, men kwam zich in 1952 opnieuw in de competitie aansluiten, maar na twee seizoenen vond de club het weer genoeg en stapte uit de competitie.
Tot en met 1970 was KÍ de beste ploeg op de eilandengroep, met veertien kampioenstitels. Een jaar later kwam ÍF Fuglafjørður voor het eerst meedoen aan de competitie en in 1976 ook NSÍ Runavík. Daarmee steeg het aantal clubs in de competitie naar zeven. In datzelfde jaar werd de naam Meistaradeildin geschrapt en ging de competitie verder door het leven als 1.Deild (eerste divisie). Ook werd de promotie-degradatieregeling ingevoerd, waarbij de nummer laatst uit de 1.Deild degradeerde naar de 2.Deild. NSÍ degradeerde in haar eerste seizoen, de eerste promovendus daarvoor in de plaats was Fram Tórshavn, dat na één seizoen meteen weer een stapje terugzette. In 1979 werd de FSF opgericht die uiteindelijk de touwtjes in handen kreeg. Daardoor kregen steeds meer clubs de kans om zich in te schrijven voor de competitie en steeg het aantal clubs naar acht.
Vanaf 1992 werd de eilandengroep in de Atlantische Oceaan uitgenodigd om deel te nemen aan de Europese competitie. KÍ Klaksvík was daarbij de eerste ploeg die mocht deelnemen aan een internationale competitie waarin in twee wedstrijden werd verloren van het Letse Skonto FC. In de jaren negentig werden ook de barragewedstrijden ingevoerd: de nummer negen van de 1.Deild moest het opnemen tegen de nummer twee van de 2.Deild om zijn plaats veilig te stellen. Later werd deze regeling echter weer verworpen.
In 1995 ging men over naar het driepuntensysteem: elke ploeg die won kreeg drie punten erbij op de ranglijst, in plaats van twee. In 2003 werd KÍ Klaksvík voor het eerst van de troon gestoten, want HB Tórshavn brak het record van 17 kampioenstitels en kreeg een jaar later zelfs de 18de titel erbij.
Vier jaar na de eeuwwisseling werd de competitie gesponsord door Formula en ging de competitie officieel Formuladeildin heten. De tweede klasse ging 1.Deild heten, de derde klasse en vierde klasse 2. en 3.Deild. Vijf jaar later werd er een nieuw sponsorcontract gesloten van drie jaar met Vodafone en heette de competitie in de periode 2009-2011 Vodafonedeildin. In 2012 werd bekend dat het energiebedrijf Effo beslag kon leggen op de naam van de competitie. Daarom heet de competitie vanaf nu officieel Effodeildin. Verder werden de tv-rechten door de voetbalbond verkocht aan Kentaro voor 64 miljoen DKK. Vóór 2012 lagen deze rechten in handen van Sportfive, dat 11 miljoen Deense kronen betaalde.
Qua infrastructuur ontwikkelt het Faeröerse voetbal zich ook. Zo voldoen alle clubs aan moderne kunstgrasvelden. Daarnaast moet er minimaal 200 zitplaatsen zijn voor toeschouwers in de hoogste klasse.
| Seizoen | Clubs | Modus | AW | Degradatieregeling |
|---|---|---|---|---|
| 1942 | 9 | Afvalcompetitie | 13 | – |
| 1943 | 12 | 17 | ||
| 1944 | geen competitie | |||
| 1945 | 7 | Afvalcompetitie | 10 | – |
| 1946 | 8 | 13 | ||
| 1947 | 7 | Halve competitie | 21 | geen |
| 1948–1949 | 6 | 15 | ||
| 1950 | 5 | Hele competitie | 20 | |
| 1951 | 4 | 12 | ||
| 1952 | 5 | 20 | ||
| 1953–1955 | 4 | 12 | ||
| 1956–1959 | 5 | 20 | ||
| 1960–1963 | 4 | 12 | ||
| 1964 | 4 | 8 | ||
| 1965 | 4 | 12 | ||
| 1966–1970 | 5 | 20 | ||
| 1971–1975 | 6 | 30 | ||
| 1976–1977 | 7 | 42 | 1 degradant | |
| 1978 | 0 degradanten | |||
| 1979–1986 | 8 | 56 | 1 degradant | |
| 1987 | 0 degradanten | |||
| 1988–1994 | 10 | 90 | 2 degradanten | |
| 1995–2004 | 1 degradant, 1 barragewedstrijd | |||
| 2005 | 1,5-competitie | 135 | ||
| 2006–2016 | 2 degradanten | |||
| 2017–heden | 1 degradant | |||
Nationaliteiten
[bewerken | brontekst bewerken]Spelers
[bewerken | brontekst bewerken].JPG)
87% van de in totaal 232 spelers uit de hoogste competitie waren van Faeröerse afkomst. Het grootste deel van de buitenlandse spelers komt oorspronkelijk uit Servië, dat tien spelers in deze competitie heeft lopen. Verder volgen Denemarken, Ivoorkust, Senegal en Hongarije met vier spelers in de competitie. Een jaar later was nog altijd 86% van de spelers uit de Faeröer afkomstig, opnieuw gevolgd door Servië (6), Senegal (5) en Denemarken (3) en Polen (3).
Trainers
[bewerken | brontekst bewerken]Vanaf 1987 worden de clubs in de hoogste klasse door 116 verschillende trainers begeleid, waarvan bijna 59% uit de Faeröer komt. Denemarken volgt met 21%, verder Servië met 11%, Engeland met 5%, Polen 4% en IJsland 3%. Verder waren er ook Zweedse, Bulgaarse, Litouwse en Roemeense trainers te vinden.
Toeschouwers
[bewerken | brontekst bewerken]De gemiddelde wedstrijd op de eilandengroep wordt door zo'n 500 toeschouwers bijgewoond. De derby's tussen HB en B36 en die van KÍ tegen EB/Streymur en Víkingur en overige topwedstrijden worden vaak door zo'n 1.000 à 2.000 mensen bijgewoond. In uitzonderingen zoals de bekerfinale worden er zelfs 3.000 verwacht.
Actuele competitie
[bewerken | brontekst bewerken]
In de Betrideildin speelt elke club in 27 speeldagen drie keer tegen een andere ploeg. De vijf hoogst geëindigde clubs uit het vorige seizoen mogen daardoor 14 thuiswedstrijden spelen, de overige vijf clubs spelen een thuiswedstrijd minder. De kampioen plaatst zich voor de voorrondes van de Champions League, terwijl de nummers twee en drie én de bekerwinnaar zich voor de voorrondes van de Europa League plaatsen. Als laatste degraderen de twee laatste geëindigde ploegen naar de tweede klasse.
Gele en rode kaarten
[bewerken | brontekst bewerken]Wanneer een speler in de loop van het seizoen vijf gele kaarten krijgt, volgt er een uitsluiting van één competitiewedstrijd. Elke twee gele kaarten daarna betekent opnieuw het missen van één wedstrijd. Als een speler de rode kaart krijgt te zien, zal deze speler minstens één competitie- of bekerwedstrijd moeten missen.
· 
· 
· ·