Naar inhoud springen

Matteo Trentin

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Matteo Trentin
Matteo Trentin
Persoonlijke informatie
Geboortedatum 2 augustus 1989
Geboorteplaats Borgo Valsugana, Italië
Lengte 179 cm
Gewicht 74 kg
Sportieve informatie
Huidige ploeg UAE Team Emirates
Discipline(s) Weg
Specialisatie(s) Sprinter, klassieke renner
Ploegen
2011–2017
2018–2019
2020
2021-2023
2024-
Quick-Step
Mitchelton-Scott
CCC Team
UAE Team Emirates
Tudor Pro Cycling Team
Beste prestaties
Milaan-San Remo 10e (2016, 2019)
Gent-Wevelgem 3e (2020, 2021)
Ronde van Vlaanderen 10e (2023)
Amstel Gold Race 10e (2019)
Ronde van Italië 1 etappezege
Ronde van Frankrijk 3 etappezeges
Ronde van Spanje 4 etappezeges
WK op de weg 2e (2019)
Overige
Zeges:  
Parijs-Tours 2015 & 2017
Medailles
Portaal  Portaalicoon   Wielersport

Matteo Trentin (Borgo Valsugana, 2 augustus 1989) is een Italiaans wielrenner en veldrijder die sinds 2024 rijdt voor Tudor Pro Cycling Team.

Bij de jeugd combineerde hij het wegwielrennen met het veldrijden. Zo won hij begin 2007 het Italiaans kampioenschap veldrijden bij de junioren. Bij de beloften focuste hij meer op de weg, zo werd hij in 2011 Italiaans wegkampioen waar hij Fabio Aru voorbleef. In december 2006 testte hij in competitie positief op overmatig gebruik van salbutamol, wat hem twee maanden schorsing opleverde.[1]

In augustus 2011 werd hij prof bij de Belgische topploeg Quick Step. Als luitenant voor Tom Boonen maakte hij indruk in de voorjaarsklassiekers. In 2013 reed hij voor het eerst een grote ronde, in de Giro hielp hij zijn kopman Mark Cavendish aan vijf overwinningen. Een maand later kwam hij ook aan de start van de Tour. In de veertiende rit, met aankomst in Lyon, was hij mee in de beslissende vlucht. Hij won de groepsspurt en wist zo zijn eerste grote zege te boeken.

Na zijn overwinning in 2015 in Parijs-Tours, een wedstrijd die hij uitreed aan een gemiddelde snelheid van 49,641 km/u, was Trentin tot 2019 houder van de gele wimpel.

Twee dagen voor de start van de Ronde van Frankrijk moest Trentin zich terugtrekken nadat hij positief testte op COVID-19. De Zwitser Marc Hirschi werd opgetrommeld als zijn vervanger.

Overwinningen

[bewerken | brontekst bewerken]
2010
1e etappe Giro della Regione Friuli Venezia Giulia
2011
GP delle Liberazione
Trofeo Alcide Degasperi
Italiaans kampioen op de weg, Beloften
2012
Gullegem Koerse
2013
14e etappe Ronde van Frankrijk
2014
1e etappe Tirreno-Adriatico (ploegentijdrit)
6e etappe Ronde van Zwitserland
7e etappe Ronde van Frankrijk
2015
2e, 5e en 6e etappe Ronde van Poitou-Charentes
Parijs-Tours
2016
18e etappe Ronde van Italië
4e etappe Ronde van Wallonië
Puntenklassement Ronde van Wallonië
1e etappe Ronde van de Ain
2017
2e etappe Ronde van Burgos
4e, 10e, 13e en 21e etappe Ronde van Spanje
Primus Classic
Parijs-Tours
2018
Europese kampioenstrui Europees kampioenschap op de weg, Elite
5e etappe Ronde van Guangxi
2019
2e etappe Ronde van Valencia
2e en 5e etappe Ruta del Sol
17e etappe Ronde van Frankrijk
2e etappe Ronde van Groot-Brittannië
Puntenklassement Ronde van Groot-Brittannië
Trofeo Matteotti
2021
Trofeo Matteotti
2022
Le Samyn
2e etappe Ronde van Luxemburg
Puntenklassement Ronde van Luxemburg
Ronde van Veneto
2024
4e etappe Ronde van Wallonië
Eindklassement Ronde van Wallonië

Resultaten in voornaamste wedstrijden

[bewerken | brontekst bewerken]
Jaar Ronde van
Italië
Ronde van
Frankrijk
Ronde van
Spanje
2011
2012
2013 118e   142e (1) 
2014 93e (1) 
2015 117e  
2016 74e (1)  
2017 buiten tijd   84e (4) 
2018 125e  
2019 52e (1) 
2020 79e  
2021 80e  
2022
2023 107e  
2024 82e  
(*) tussen haakjes aantal individuele etappe-overwinningen
Jaar Milaan-San Remo Gent-Wevelgem Ronde van Vlaanderen Parijs-Roubaix Amstel Gold Race Ronde van Lombardije E3 Harelbeke Parijs-Tours Brabantse Pijl WK op de weg Wereld­ranglijsten
2011 opgave 215e (UWT)
2012 opgave 64e opgave opgave 90e 120e
2013 113e (UWT)
2014 opgave 15e 58e 95e 92e (UWT)
2015 28e 88e 51e opgave Brons ↑ Goud ↑ 34e 74e (UWT)
2016 10e 47e 34e 36e 58e 12e 4e opgave 93e (UWT)
2017 55e 51e 13e 88e 22e Goud ↑ 4e 61e (UWT)
2018 37e 7e 45e opgave 11e 77e (UWT)
2019 10e 7e 21e 43e 10e opgave 7e Zilver ↑ 19e (UWR)
2020 opgave Brons ↑ 62e 75e 59e (UWR)
2021 12e Brons ↑ 57e opgave 12e 18e Brons ↑ opgave
2022 70e 34e 43e 17e 26e 22e 5e
2023 19e 21e 10e 19e 5e opgave 107e opgave opgave
2024 21e 10e 19e 24e

Resultaten in kleinere rondes

[bewerken | brontekst bewerken]
Jaar Tour Down Under Parijs-Nice Tirreno-Adriatico Ronde van Zwitserland Ronde van Polen Eneco Tour Ronde van Peking
Ronde van Guangxi
2011 80e 64e
2012 64e 84e 44e
2013
2014 101e 134e 86e (1) 58e
2015 59e
2016 34e
2017 50e 77e
2018 32e opgave 21e (1)
2019 39e 49e 16e
2020
2021
2022 opgave opgave

(*) tussen haakjes aantal individuele etappe-overwinningen