Makoto Shinohara

Makoto Shinohara (Japans: 篠原真, Shinohara Makoto) (Osaka, 10 december 1931 – Kojimachi, 3 maart 2024) was een Japans componist en muziekpedagoog.

Levensloop

Hij volgde zijn studies van 1954 t/m 1960 aan de Tokyo National University of Fine Arts and Music met compositie bij Tomojiro Ikenouchi, piano bij Kazuko Yasukawa, orkest-directie bij Akeo Watanabe en Kurt Woess. Met een beurs van de Franse regering kon hij aan het Conservatoire National Supérieur de Musique te Parijs bij Tony Aubin, Olivier Messiaen, Simone Plé-Caussade, Pierre Revel alsook Louis Fourrestier studeren. Van 1960 tot 1962 kreeg hij een verdere beurs van de Bayerische Staatsregierung in München en hij kon daarmee aan de Hochschule für Musik en in de elektronische studio van Siemens alsook aan de Rheinische Musikhochschule in Keulen bij Bernd Alois Zimmermann, Gottfried Michael Koenig en verder ook aan het Musik-Konservatorium bij Karlheinz Stockhausen studeren. Van 1964 t/m 1966 werkte hij als assistent bij Karlheinz Stockhausen. In 1966 en 1967 was hij beursstudent van de Deutscher Akademischer Auslandsdienst (DAAD). In 1969 was hij eveneens beursstudent van de Italiaanse regering en 1971 won hij de Rockefeller Prijs van het Columbia Princeton Electronic Music Center en uiteindelijk in 1978 kreeg hij nog een beurs van de Nederlandse regering.

Hij realiseerde elektronische composities aan het Instituut voor Sonologie, aan de Universiteit Utrecht in Utrecht, aan de elektronische studio van de Technische Universiteit Berlijn in Berlijn, aan het Columbia Princeton Electronic Music Center in New York en aan de studio van het Japans televisie NHK Nippon Hōsō Kyōkai in Tokio. In 1983 was hij hoofdcomponist van het Holland Festival. Met privéconcerten in Europa, de Verenigde Staten van Amerika en in Japan, door talrijke artikelen in der pers en workshops over zijn muziek, en door omroep-uitzendingen maakte hij zich zelf internationaal bekend.

In 1978 werd hij gast-professor aan de McGill-Universiteit in Montreal, Canada. Sinds 1979 verdeelt hij zijn tijd ongeveer 50-50 over Utrecht en Tokio.

Shinohara overleed op 3 maart 2024 op 92-jarige leeftijd aan maagkanker.^[1]

1975 Egalisation voor 24 instrumenten (piccolo, fluit, altfluit, hobo, Engelse hoorn, klarinet, basklarinet, fagot, contrafagot, hoorn, trompet, trombone, tuba, piano, celesta, klavecimbel, harp, gitaar, vibrafoon, marimbafoon, percussie, viool, altviool, cello en contrabas)
1970 Visions voor 4 fluiten, 4 hobo's, 4 klarinetten, 4 fagotten, 4 hoorns, 4 trompetten, 4 trombones, 6 stuks percussie, harp, celesta, 24 violen, 8 altviolen, 8 cello's, 4 contrabassen
1975 Visions II
1992 Yumeji (Ways of Dreams) voor een orkest met Japanse en westerse instrumenten en gemengd koor
Solitude pour orchestra

1982/1985 Play for Nine Wind Instruments (fluit, altfluit, hobo, klarinet, basklarinet, fagot, hoorn, trompet en trombone)

1958 Sonate voor viool en piano
1. Allegro moderato
2. Lento
3. Allegro brutale
1960 Obsession voor hobo en piano
1968 Fragmente voor tenor-blokfluit
1970 Reflexion voor hobo solo
1983/1993 Turns voor viool en koto
1984 Tabiyuki (On travel) voor mezzo-sopraan en klein ensemble (fluit, hobo, klarinet, fagot, hoorn, trompet, trombone, percussie, viool, altviool, cello en contrabas)
1986/1990 Evolution voor cello solo
1990 Cooperation voor 8 traditionele Japanse en 8 westerse instrumenten (Engelse hoorn, klarinet, trompet, trombone, percussie, piano, viool en cello)
1993 Situations voor altsaxofoon en digitaal keyboard
Consonance voor fluit, hoorn, vibrafoon, marimbafoon, harp en cello
Relations voor fluit en piano

1972 Tatuyai (Fluctuation) voor koto, percussie en zanger
1972 Tuyatai (Fluctuation) voor sangen
1973 Kyudo A (In quest of enlightenment) voor shakuhachi (Japanse bamboefluit)
1973 Kyudo B for shakuhachi and harp
1981 Jushichigen-no-Umare (Birth of the bass koto) voor jushichi-gen
1981 Nagare for Shamisen voor shamisen, sangen, kin (percussie) en gongs

1966 Memoires 4-kanalis elektronische compositie, gerealiseerd aan het Instituut voor Sonologie in Utrecht
1974 Broadcasting
1979 City Visit voor 4-kanaals geluidsband
1980 Passage for bass flute and stereophony
To Rain and Wind voor koto, percussie en live-elektronica
Personnage

Bronnen, noten en/of referenties