Hemiaspis
| Hemiaspis | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
_III.jpg)
| |||||||||||||||||
| Hemiaspis signata | |||||||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| Geslacht | |||||||||||||||||
| Hemiaspis Fitzinger, 1861 | |||||||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||||||
Hemiaspis op  Wikispecies
| |||||||||||||||||
| (en) World Register of Marine Species | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Hemiaspis is een geslacht van slangen uit de familie koraalslangachtigen (Elapidae) en de onderfamilie Elapinae.
Naam en indeling
[bewerken | brontekst bewerken]De wetenschappelijke naam van de groep werd voor het eerst voorgesteld door Leopold Fitzinger in 1861. Er zijn twee soorten, de slangen werden eerder aan andere geslachten toegekend, zoals Alecto, Hoplocephalus, Denisonia en Drepanodontis.[1]
Uiterlijke kenmerken
[bewerken | brontekst bewerken]De slangen bereiken een lichaamslengte van ongeveer 60 tot 70 centimeter. De kop is duidelijk te onderscheiden van het lichaam door de aanwezigheid van een insnoering. Hemiaspis damelii heeft daarnaast een donkere dwarsband achter de kop en Hemiaspis signata heeft lichte strepen langs de kaken. De ogen zijn relatief groot en hebben een donkere iris en een ronde pupil. De slangen hebben 17 rijen vrij gladde schubben in de lengte op het midden van het lichaam. De anaalschub is gepaard, de caudale schubben niet. De lichaamskleur is bruin tot donkerbruin zonder een duidelijke tekening.[2]
Levenswijze
[bewerken | brontekst bewerken]De slangen jagen op kleine gewervelden, vooral kikkers maar ook wel hagedissen zoals skinken. De vrouwtjes zetten eieren af. De slangen zijn giftig maar worden niet beschouwd als gevaarlijk, alleen grotere exemplaren kunnen bijten als ze worden bedreigd.[2]
Verspreiding en habitat
[bewerken | brontekst bewerken]De soorten komen endemisch voorkomen in delen van Australië, ze komen alleen voor in de staten New South Wales en Queensland.[1] De habitat bestaat uit verschillende typen draslanden en bossen.
Beschermingsstatus
[bewerken | brontekst bewerken]Door de internationale natuurbeschermingsorganisatie IUCN is aan beide soorten een beschermingsstatus toegewezen. Een soort wordt beschouwd als 'veilig' (Least Concern of LC) en een soort als 'bedreigd' (Endangered of EN).[3]
Soorten
[bewerken | brontekst bewerken]Het geslacht omvat de volgende soorten, met de auteur en het verspreidingsgebied.
| Naam | Auteur | Verspreidingsgebied | Beschermingsstatus |
|---|---|---|---|
| Hemiaspis damelii | Günther, 1876 | Australië (New South Wales, Queensland) |  |
| Hemiaspis signata | Jan, 1859 | Australië (New South Wales, Queensland) |  |
Bronvermelding
[bewerken | brontekst bewerken]Referenties
- ↑ a b Peter Uetz & Jakob Hallermann, The Reptile Database – Hemiaspis. Gearchiveerd op 26 juli 2023.
- ↑ a b Steve K. Wilson (2015). The Reptiles of Queensland. Reed New Holland Publishers, Pagina 261. ISBN 9781921517488.
- ↑ International Union for Conservation of Nature and Natural Resources - Red List, Hemiaspis - IUCN Red List.
Bronnen
- (en) – Peter Uetz & Jakob Hallermann - The Reptile Database – Hemiaspis - Website Geconsulteerd 29 mei 2021
· 
· 
