Naar inhoud springen

Dominicanessen

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

De dominicanessen, jacobinessen of predikherinnen vormen een kloosterorde van monialen die naar kerkelijk recht onder clausuur leven. Deze contemplatieve gemeenschappen bestaan naast dominicaanse zustercongregaties die zich meer richten op diaconie (ziekenzorg, onderwijs en reclassering) en samenwerken via Dominican Sisters International.[1]

In 1207 stichtte de Spaanse seculiere kanunnik Dominicus Guzmán een monialenklooster te Prouille in de Languedoc. In 1212 ontvingen zij een eerste leefregel en in 1215 volgde de goedkeuring door paus Innocentius III, nog vóór de goedkeuring van de mannenorde der dominicanen door paus Honorius III in 1216. De monialen volgen net als de monniken de kloosterregel van Augustinus van Hippo en zij hebben daarnaast eigen constituties. Ieder klooster is onafhankelijk, maar in Frankrijk en Spanje bestaan er wel kloosterfederaties.

In de Nederlanden werden verschillende dominicanessenkloosters gesticht:

Vanaf 1780 werden (vooral contemplatieve) kloosters in de Nederlanden gesloten ten gevolge van het jozefinisme. De dominicanessen herleefden vanaf midden 19de eeuw:

Daarnaast telt Nederland nog dominicaanse congregaties in Voorschoten en Neerbosch.[4] In 1971 verviel officieel de aanduiding Tweede Orde van Dominicus.