Denys de La Patellière
| Denys de La Patellière | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
| Volledige naam | Denis Dubois de La Patellière | |||
| Geboren | Nantes, 8 maart 1921 | |||
| Overleden | Dinard, 21 juli 2013 | |||
| Geboorteland |  Frankrijk
| |||
| Jaren actief | 1949 - 1995 | |||
| Beroep | Filmregisseur en scenarioschrijver | |||
| (en) IMDb-profiel | ||||
| (nl) Moviemeter-profiel | ||||
| (mul) TMDB-profiel | ||||
| ||||
Denys de La Patellière (Nantes, 8 maart 1921 – Dinard, 21 juli 2013) was een Franse filmregisseur en scenarioschrijver.
Leven en werk
[bewerken | brontekst bewerken]Afkomst en de Tweede Wereldoorlog
[bewerken | brontekst bewerken]Denys de La Patellière was een telg van een aristocratische familie. Hij voelde zich voorbestemd voor een officierscarrière. Toen de Tweede Wereldoorlog uitbrak, maakte hij zich op voor de École Spéciale Militaire de Saint-Cyr. Hij sloot zich aan bij het Franse Bevrijdingsleger. Na de oorlog besefte hij dat een militaire loopbaan niet voor hem was weggelegd.
Eerste stappen in de filmwereld en eerste succes
[bewerken | brontekst bewerken]Hij probeerde zijn geluk in de filmwereld, eerst als monteur, daarna als regieassistent. In 1955 ontstond er tussen hem en regisseur Léo Joannon een geschil in verband met het scenario voor de dramatische film Les Aristocrates. Hij mocht de regie overnemen en maakte zo zijn debuut als cineast. De vertolking van de populaire Pierre Fresnay als de behoudsgezinde markies droeg aardig bij tot het grote succes van La Patellières debuut.
Ontmoeting met Jean Gabin
[bewerken | brontekst bewerken]In 1958 kreeg hij de kans om samen te werken met Jean Gabin voor het familiedrama Les Grandes Familles waarin Gabin de onbuigzame patriarch en financier speelde. De film werd een kaskraker. Het klikte tussen acteur en regisseur en zo werd Denys de La Patellière een van de geattitreerde filmregisseurs van de naoorlogse Gabin, net zoals Gilles Grangier, Henri Verneuil en Jean Delannoy. Vijf andere films met Gabin in de hoofdrol zouden volgen: de tragikomedie Rue des prairies (1959) en de komedie Le Tatoué (1968) oogstten veel bijval.
Andere films
[bewerken | brontekst bewerken]De oorlogsfilm Un Taxi pour Tobrouk (1960) was niet alleen La Patellières succesrijkste film, de prent betekende ook een van de belangrijkste successen van hoofdrolspeler Lino Ventura. Het was in 1960 de Franse film die het het best deed aan de Franse bioscoopkassa's. In 1961 behaalde de film de Grand prix du cinéma français. Vermeldenswaardige werken waren ook de verfilmingen van twee romans van Bernard Clavel : Le Tonnerre de Dieu (met Gabin, 1964) en Le Voyage du père (met Fernandel, 1966).
Testamentfilm
[bewerken | brontekst bewerken]Zijn laatste film, het drama Prêtres interdits (1973), voert een jonge dorpspastoor (Robert Hossein) ten tonele die verliefd wordt op een jonge vrouw (Claude Jade). Het scenario is gebaseerd op zijn oorlogsherinneringen en wordt beschouwd als zijn testamentfilm.
Literatuurverfilmingen en vaste scenarioschrijvers
[bewerken | brontekst bewerken]De meeste van zijn films zijn gebaseerd op literair werk (van onder meer Michel de Saint-Pierre, Maurice Druon, Georges Simenon, Auguste Le Breton en Bernard Clavel). Hij verfilmde zowel een roman die de Grand Prix du roman de l'Académie française (Les Aristocrates) als de Prix Goncourt (Les Grandes Familles) had gewonnen. Hij maakte ze heel dikwijls in samenwerking met de dialoog- en scenarioschrijvers Michel Audiard, Pascal Jardin en Alphonse Boudard. De Nouvelle Vague keek neer op hun films en bestempelde ze als gedateerde cinéma de papa.
Televisie
[bewerken | brontekst bewerken]Vanaf het midden van de jaren zeventig begon hij een twintig jaar durende carrière als regisseur van televisiefeuilletons en televisiefilms. Voor de miniserie Bonjour maître kon hij rekenen op het acteertalent van Danielle Darrieux en Georges Wilson.
Familie
[bewerken | brontekst bewerken]Zijn volledige familienaam luidt Dubois de La Patellière. De familie werd in 1817 tijdens de Restauratie in de adelstand verheven.
Twee zonen zijn bedrijvig in de filmwereld: Alexandre de La Patellière is filmregisseur en producent, Fabrice de La Patellière is hoofd van de afdeling fictie bij Canal+.
Denys de La Patellière overleed in 2013 op 92-jarige leeftijd.
Filmografie
[bewerken | brontekst bewerken]Lange speelfilms
[bewerken | brontekst bewerken]- 1955: Les Aristocrates
- 1956: Le Salaire du péché
- 1957: Les Oeufs de l'autruche
- 1957: Retour de manivelle (naar de roman There's Always A Price Tag van James Hadley Chase)
- 1958: Thérèse Étienne (naar de roman Into the abyss van John Knittel)
- 1958: Les Grandes Familles
- 1959: Rue des prairies (naar de gelijknamige roman van René Lefèvre)
- 1960: Les Yeux de l'amour
- 1960: Un Taxi pour Tobrouk (naar de gelijknamige roman van René Havard)
- 1961: Le Bateau d'Émile
- 1962: Pourquoi Paris?
- 1962: Tempo di Roma (naar de gelijknamige roman van Alexis Curvers)
- 1964: La Fabuleuse Aventure de Marco Polo (samen met Noël Howard)
- 1964: Le Tonnerre de Dieu
- 1965: Du rififi à Paname
- 1966: Soleil noir
- 1966: Le Voyage du père
- 1968: Caroline chérie (naar de gelijknamige roman van Cécil Saint-Laurent)
- 1968: Le Tatoué (naar de roman Gégène le tatoué van Alphonse Boudard)
- 1969: Sabra (originele titel Moto shel yehudi, opgenomen in Israël)
- 1972: Le Tueur
- 1973: Prêtres interdits
Televisie
[bewerken | brontekst bewerken]- 1976: Cinéma 16 : La Manipulation
- 1977: Un juge, un flic, (serie)
- 1980: Le Comte de Monte-Cristo (feuilleton)
- 1983: Secret diplomatique (serie)
- 1987: Bonjour maître (feuilleton)
- 1990: Paparoff se dédouble (film)
- 1992: L'Affaire Salengro (film)
- 1993: Les Épées de Diamant (film)
- 1994: Cécile est morte (episode van Maigret)
- 1995: Maigret et l'Affaire Saint-Fiacre (episode van (Maigret)
Literatuur
[bewerken | brontekst bewerken]- Denys de La Patellière: L'enfant évanoui, Mercure de France, 2002.