Constant Vecht
| Constant Vecht | ||
|---|---|---|
| ||
Constant Vecht tijdens een studentenactie in 1971
| ||
| Algemene informatie | ||
| Geboren | 21 december 1947 Amsterdam | |
| Overleden | 10 november 2020 Amsterdam | |
| Nationaliteit(en) | Nl | |
| Beroep(en) | journalist, kunsthandelaar | |
Constant Vecht (Amsterdam, 21 december 1947 – aldaar, 10 november 2020)[1] was een Nederlandse journalist, schrijver en kunsthandelaar. Van 1983 tot 1986 was hij hoofdredacteur van De Waarheid. Van 1988 tot 1997 was hij directeur/uitgever van De Groene Amsterdammer.
Biografie
[bewerken | brontekst bewerken]Constant Vecht was de zoon van de kunsthandelaar Jack Vecht en groeide op in de Amsterdamse Apollobuurt. Na zijn middelbareschooltijd op het Vossius Gymnasium ging Vecht in 1967 filosofie en sociologie studeren aan de Universiteit van Amsterdam. Hij werd actief in de (linkse) studentenbeweging en was van 1971 tot 1972 voorzitter van de Algemene Studenten Vereniging Amsterdam (ASVA).[2] De ASVA raakte in die tijd onder invloed van de Communistische Partij van Nederland (CPN). In 'Zondagskinderen waren we' (1991) geeft Vecht een inkijkje in de ontwikkeling die hij in die periode doormaakte. De duidelijk autobiografische kroniek Huis aan de Amstel uit 1993 beschrijft in meer detail de periode waarin de jonge Vecht zich ontworstelde aan zijn ouderlijk milieu, om uiteindelijk lid te worden van de CPN. In een terugblik uit 1997 kijkt Martin van Amerongen ook terug op die tijd en de jaren erna.
Van 1983 tot 1986 werd Vecht hoofdredacteur van het communistische dagblad De Waarheid.[3] Over die tijd bij De Waarheid schreef Martin van Amerongen: "Hij had zonder meer de zwaarste betrekking in de Nederlandse journalistiek, hoofdredacteur van een krant zonder een cent, met minimale mankracht en eigenlijk zonder bestaansrecht."[4] Daarna werd Vecht directeur van De Groene (Amsterdammer).
Uiteindelijk belandde hij in de kunsthandel van zijn vader en grootvader, de firma “Kunstzalen A. Vecht” in de Spiegelstraat in Amsterdam.[5]
De Groene
[bewerken | brontekst bewerken]Toen Vecht in 1988 aantrad bij De Groene verkeerde het blad financieel in penibele omstandigheden. Vecht voerde een aantal veranderingen door, zoals de vorming van een advertentie-afdeling.
Hij speelde als directeur/uitgever een belangrijke rol in de geschiedenis van De Groene. In tegenstelling tot wat gebruikelijk was schreef hij ook in het weekblad.[6]
Bibliografie
[bewerken | brontekst bewerken]- Vecht, Constant, Zondagskinderen waren we, in: Koper, Vecht en van Weezel, pp. 103-116 (1991).
- Vecht, Constant (1993). Huis aan de Amstel: een kroniek. Nijgh & Van Ditman, Amsterdam.[7]
- Vecht, Constant (1994). In de aap gelogeerd: over natuur en cultuur. De Balie, Amsterdam.
Onderscheiding
[bewerken | brontekst bewerken]In 1986 ontving Vecht de Anne Vondelingprijs voor zijn artikelen in De Groene over de Nederlandse politiek.[8]
Externe link
- website van Kunstzalen A. Vecht, Amsterdam.
Voetnoten
- ↑ Overlijdensbericht Constant Vecht Het Parool/Volkskrant. mensenlinq.nl. Gearchiveerd op 12 december 2020. Geraadpleegd op 12 december 2020.
- ↑ 'Korte biografieën van de auteurs: Constant Vecht (1947).' in: Koper, Vecht en van Weezel 1991, p. 220.
- ↑ Wiegman, Marcel, "Kunsthandelaar Constant Vecht (1947-2020) bleef altijd links en betrokken", Het Parool, 12 november 2020. Gearchiveerd op 21 januari 2021. Geraadpleegd op 10 december 2020.
- ↑ van Amerongen 1997.
- ↑ Zie o.a. Rijken 2020.
- ↑ An. (19 november 2020). Constant Vecht, 21 december 1947-10 november 2020. De Groene Amsterdammer 144 (47): 63
- ↑ bespreking van Huis aan de Amstel door Hans Warren in de Provinciale Zeeuwse Courant (PZC) van 12 november 1993 onder de titel 'De tragiek achter een succes-story: Kroniek van een joodse familie.' Warren beschouwt dit boek als zijn (Vecht's) literaire debuut. Met Huis aan de Amstel schreef hij de kroniek van zijn eigen familie, nauwelijks verhuld, al noemt hij het geslacht niet Vecht maar Van Elburg en zichzelf niet Constant maar Vincent in het boek. Gearchiveerd op 18 juni 2023.
- ↑ Winnaars Anne Vondelingprijs. Anne Vondelingprijs. Gearchiveerd op 24 oktober 2020. Geraadpleegd op 12 november 2020. en Paul Stolk, Den Haag, 24 juni 1987. ANP. Gearchiveerd op 12 november 2020. Geraadpleegd op 12 november 2020.
Bronnen
- Amerongen, van, Martin (1 oktober 1997). Constant Vecht. Gearchiveerd op 13 november 2020. De Groene Amsterdammer
- Arnold Koper, Constant Vecht en Max van Weezel (samenst. en eindred.) (1991) – Alles moest anders: Het onvervuld verlangen van een linkse generatie. Amsterdam: Nijgh & Van Ditmar. ISBN 90 388 8402 8, OCLC 782080576
- Rijken, Kemal, Constant Vecht (72), de ‘rode’ kunsthandelaar, is overleden. Jonet.nl (15 november 2020). Gearchiveerd op 17 november 2020. Geraadpleegd op 14 december 2020.